Στη σελίδα αυτή θα δημοσιεύουμε ακέραια τα κείμενά σας για θέματα που θα επιλέγουμε μαζί. Στόχος μας είναι να δώσουμε μία ευκαιρία για παραγωγικό διάλογο μεταξύ των αναγνωστών του Aντίβαρου. 

1. Χρήστος Γιανναράς: H "Μεγάλη Ιδέα" της Παιδείας, 1977

Το αίτημα για βελτίωση της Παιδείας ήταν μάλλον η πρώτη καθολική απαίτηση του λαού μας που ανάγκασε την πολιτική να έρθει αντιμέτωπη με ένα πρόβλημα ποιότητας της ζωής. Απογυμνωμένοι από κάθε άλλο όραμα, στόχο και προοπτική του εθνικού μας βίου (έξω από τις ωμά υλιστικές απαιτήσεις της καταναλωτικής "ανάπτυξης") αρπαχτήκαμε από το αίτημα για Παιδεία σαν από μια ελάχιστη καινούρια "Μεγάλη Ιδέα".

Ο παραλληλισμός δεν είναι ολότελα ρητορικός. Το σταθερό συμπέρασμα κάθε κριτικής, μεμψίμοιρης ή μελετημένης, σε οποιονδήποτε χώρο του δημοσίου βίου κι αν αφορά, συγκεφαλαιώνεται τα τελευταία χρόνια πάντα στην ίδια επωδό: Δεν έχουμε Παιδεία, δεν μπορεί να γίνει τίποτα χωρίς Παιδεία. Είναι τόσο καθολική και επίμονη αυτή η επανάληψη, ώστε το αίτημα για σωστή Παιδεία να διαγράφεται αμυδρά πίσω από την κοινή μας κριτική για την κακοδαιμονία του ρωμέικου, σαν το θαυματουργό ελιξίριο που θα μπορούσε κάποτε να αναστήσει το ταπεινωμένο μας γένος. Σίγουρα, μια μικρή-Μεγάλη Ιδέα.

2. Γιώργος Σεφέρης: Η γλώσσα στην ποίησή μας, 1964

Ο Θεός μας χάρισε μία γλώσσα ζωντανή, εύρωστη, πεισματάρα και χαριτωμένη, που αντέχει ακόμη, μολονότι έχουμε εξαπολύσει όλα τα θεριά για να τη φάνε· έφαγαν όσο μπόρεσαν, αλλά απομένει η μαγιά. Έτσι θά 'λεγα, παραφράζοντας τον Μακρυγιάννη. Δεν ξέρω πόσο θα βαστάξει ακόμη αυτό. Εκείνο που ξέρω είναι ότι η μαγιά λιγοστεύει και δε μένει πια καιρός για να μένουμε αμέριμνοι. Δεν είναι καινούργια τα σημεία που δείχνουν πως αν συνεχίσουμε τον ίδιο δρόμο, αν αφεθούμε μοιρολατρικά στη δύναμη των πραγμάτων, θα βρεθούμε στο τέλος μπροστά σε μια γλώσσα εξευτελισμένη, πολύσπερμη και ασπόνδυλη.