Η γλώσσα των Ελλήνων και το μυστικό των Κινέζων

[ Εάν δεν μπορείτε να διαβάσετε το παρακάτω κείμενο, που είναι γραμμένο σε πολυτονικό, κατεβάστε την κατάλληλη γραμματοσειρά εδώ  
Εναλλακτικά, διαβάστε το τώρα σε μορφή .pdf]

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΚΙΝΕΖΩΝ

                                       τοῦ Κωνσταντίνου Χολέβα

                                       Πολιτικοῦ Ἐπιστήμονος

          Στό ἀξιόλογο περιοδικό ΕΥΘΥΝΗ, στό τεῦχος Ὀκτωβρίου 2001, ὁ Πρέσβυς Μάνος Μεγαλοκονόμος περιγράφει τόν διάλογο ἑνός Ἕλληνος πολιτικοῦ καί ἑνός φίλου του , πού ἔχει γνωρίσει ἀπό κοντά τήν Κίνα καί τούς Κινέζους. Τό ἐρώτημα τοῦ πολιτικοῦ εἶναι: "Πῶς τά καταφέρνουν οἱ Κινέζοι μαθητές νά εἶναι πρῶτοι σέ ὅλους τούς διεθνεῖς διαγωνισμούς Μαθηματικῶν καί Φυσικῆς καί οἱ Κινέζοι φοιτητές νά διαπρέπουν στά ἀμερικανικά Πανεπιστήμια. Ἡ ἀπάντηση πού δίδει ὁ γνώστης τῆς Κίνας εἶναι ἐντυπωσιακή καί μᾶς κάνει νά μελαγχολοῦμε γιά τήν ἑλληνική γλωσσική καί ἐκπαιδευτική πολιτική. Τό μυστικό τῶν Κινέζων εἶναι ὅτι τά μικρά παιδιά ἀφιερώνουν χρόνο, κόπο καί πνευματική προσπάθεια στίς δύο πρῶτες τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ γιά νά μάθουν τό πολύ δύσκολο κινεζικό ἀλφάβητο. Ὡς γνωστόν οἱ Κινέζοι χρησιμοποιοῦν τά ἰδογράμματα καί ἀνθίστανται σέ κάθε πρόταση γιά ἁπλούστευση τοῦ ἀλφαβήτου τους. Αὐτή ἀκριβῶς ἡ μαθησιακή προσπάθεια τῶν μικρῶν Κινέζων προπονεῖ τό μυαλό τους καί ἑτοιμάζει τόν ἐγκέφαλό τους γιά μεγάλα ἐπιστημονικά ἐπιτεύγματα.

          Κάτι ἀντίστοιχο διεπίστωσαν καί οἱ Ἰάπωνες. Πρίν ἀπό 15 περίπου χρόνια ἀκούσθηκαν καί ἐκεῖ ἀπόψεις ὑπέρ τοῦ λατινικοῦ ἀλφαβήτου. Ἡ Κυβέρνηση ἀντέδρασε σωστά καί σοβαρά. Ἀνέθεσε τό θέμα σέ Ἐπιτροπή Γλωσσολόγων, Παιδαγωγῶν, Οἰκονομολόγων καί ἄλλων ἐπιστημόνων καί μετά ἀπό δύο χρόνια μελέτης ἐκεῖνοι κατέληξαν στό συμπέρασμα: "Μήν κάνετε καμμιά ἁπλούστευση στό ἀλφάβητό μας. Μήν συζητήσετε οὔτε ὡς ἀστεῖο τήν εἰσαγωγή τοῦ λατινικοῦ ἀλφαβήτου. Διότι η πνευματική προσπάθεια που καταβάλλουν τά παιδιά μας γιά νά μάθουν τά δύσκολα ἰδεογράμματα ἀποτελεῖ τήν βάση τοῦ οἰκονομικοῦ θαύματος τῆς Ἰαπωνίας"! Ἐνδιαφέροντα συμπεράσματα πού μᾶς φέρνουν μέ πίκρα στό νοῦ ἐκεῖνο τό βράδυ τοῦ 1982,  λίγο μετά τά μεσάνυκτα , ὅταν 20 κουρασμένοι Βουλευτές τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου ἐλάμβαναν τήν ἀπόφαση νά καταργήσουν τούς τόνους καί τά πνεύματα χωρίς νά ρωτήσουν κανένα εἰδικό, χωρίς νά ἔχει συσταθεῖ καμμία διεπιστημονική Ἐπιτροπή γιά τήν εἰς βάθος μελέτη τῶν συνεπειῶν.

          Η τάση για ἁπλούστευση τῆς γλώσσας συνδέθηκε ἀπό τό 1976 καί μέ τήν κατάργηση τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν στά Γυμνάσια. Εὐτυχῶς τό λάθος αὐτό διορθώθηκε τό 1990, άλλά καί σήμερα ἀκούγονται κάποιες φωνές πού χλευάζουν καί θεωροῦν ἄχρηστο μάθημα τήν διδασκαλία τῶν παλαιοτέρων μορφῶν τῆς ἑνιαίας Ἑλληνικῆς  Γλώσσας. Ἕνα πνεῦμα ἄκριτου οἰκονομισμοῦ καί τεχνοκρατίας διαπνέει τούς ὀπαδούς αὐτῶν τῶν ριζοσπαστικῶν γλωσσικῶν ἀπόψεων, τήν ὥρα πού ἡ σύγχρονη τεχνολογία διαψεύδει τἀ ἐπιχειρήματά τους. Συγκεκριμένα θυμόμαστε ὅτι τό μονοτονικό ὑπεστηρίχθη ἀπό δύο κυρίως ἐπιχειρήματα: α) Ὅτι θά διευκολύνει τά παιδιά νά ὀρθογραφοῦν καλύτερα. Καί β) Θά γλυτώσει τούς τυπογράφους ἀπό ἔξοδα καί χρόνο. Καί τά δύο ἐπιχειρήματα κατέρρευσαν. ἡ ὀρθογραφική ἱκανότητα τῶν μαθητῶν ὄχι μόνον δέν διορθώθηκε, ἀλλά μᾶλλον ἐπιδεινώθηκε, οἱ δέ τυπογράφοι , δακτυλογράφοι καί ὅσοι ἀσχολοῦνται μέ τόν ἔντυπο λόγο μποροῦν κάλλιστα νά πολυτονίσουν ἕνα κείμενο αὐτομάτως μέ εἰδικά προγράμματα λογισμικοῦ τῶν Ἠλεκτρονικῶν Ὑπολογιστῶν.

          Ἡ μελέτη τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν καί ἡ γνώση τοῦ παραδοσιακοῦ τονικοῦ συστήματος βοηθοῦν κάθε Ἕλληνα νά ἐπικοινωνεῖ καλύτερα ὄχι μόνο μέ τά κλασσικά κείμενα, ἀλλά καί μέ τά θεόπνευστα Πατερικά κείμενα καί τήν ἐκκλησιαστική μας Ὑμνογραφία καθώς καί μέ μεγάλες μορφές τῆς Νεοελληνικῆς μας Λογοτεχνίας. Ἡ γνώση αὐτή ἀποτελεῖ θεμέλιο τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητος σέ ἐποχές ὑλιστικῆς καί ἰσοπεδωτικῆς Παγκοσμιοποιήσεως.  Ἀποτελεῖ, ὅμως, καί πανευρωπαϊκό ἐκπαιδευτικό καί μορφωτικό αἴτημα, ὅπως ἀποδεικνύει ἡ πρόσφατη ἀνακοίνωση τοῦ Γάλλου Ὑπουργοῦ Παιδείας, τοῦ Σοσιαλιστῆ Ζάκ Λάνγκ. Στίς 25 Ὀκτωβρίου ὁ Γάλλος Ὑπουργός ἀνεκοίνωσε στό Παρίσι ὅτι ἐπανέρχεται ἡ διδασκαλία τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν καί τῶν Λατινικῶν στίς δύο τελευταῖες τάξεις τῶν Γαλλικῶν Γυμνασίων καί στό Λύκειο. Μιλῶντας σέ διεθνές συμπόσιο στό Πανεπιστήμο τῆς Σορβόννης ὁ κ. Λάνγκ ὑπεγράμμισε: "Πρέπει νά ξαναδώσουμε καί νά ἐπαναφέρουμε τήν δυναμική τῶν φιλολογικῶν σπουδῶν (κλασσικῶν καί νεωτέρων). Πρέπει νά ξαναβροῦμε τίς μεγάλες ἐπιστῆμες, νά δοθοῦν στέρεες καί καθαρές βάσεις στήν διαμόρφωση τῶν νέων". Οἱ κλασσικές σπουδές, τόνισε ὁ Γάλλος Ὑπουργός , δημιουργοῦν τίς προϋποθέσεις γιά τήν ἐπίτευξη τοῦ σκοποῦ, ὁ ὁποῖος ἀναλύεται στό τρίπτυχο:Ἐπιστροφή στά μεγάλα κείμενα, διεπιστημονική θεώρηση, ἀνάπτυξη κριτικοῦ πνεύματος". (ΒΗΜΑ, 26/10/2001).

          Ὁ Κύπριος διανοητής Σάββας Ἰακωβίδης σχολιάζει σχετικά στήν ἐφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ τῆς Λευκωσίας ((2/11/2001):"Ἡ ἐξαγγελία τοῦ Ζάκ Λάνγκ ἐπιβεβαιώνει ὅτι ἀναθερμαίνεται τό ἐνδιαφέρον γιά τήν διδασκαλία τῶν Ἀρχαίων ἑλληνικῶν στήν δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση τῶν χωρῶν τῆς Εὐρωπαίκῆς Ἕνωσης. Ἐνῷ στήν Κύπρο καί στόν εὐρύτερο Ἑλληνισμό ἡ διδασκαλία καί ἡ ἀναγνώριση τῆς ἀξίας τῶν κλασσικῶν σπουδῶν λοιδωρεῖται, γελοιοποιεῖται καί μειώνεται στά μάτια τῶν Ἑλληνόπουλων, ὡς τάχα "νεκρή γλῶσσα, πού δέν χρησιμεύει σέ τίποτε", στίς χῶρες τῆς Ε.Ε. ἀναγνωρίζεται ξανά ἡ καθαρότητα καί ἡ γλωσσική τους ἀξία γιά τήν στέρεη καί ὀρθή διαπαιδαγώγηση τῶν νέων. Ἔτσι μαθαίνουμε μέ περηφάνια ἀλλά καί μέ πίκρα ὅτι αὐτή τήν στιγμή τά Ἀρχαῖα Ἑλληνικά καί ἡ Ἑλληνική: διδάσκονται ὑποχρεωτικά στά Γυμνάσια θεωρητικῆς κατεύθυνσης στήν Ὁλλανδία, στό Λουξεμβοῦργο καί στήν Πορτογαλία. Διδάσκονται ὡς μαθήματα ἐπιλογῆς στήν Δανία, στήν Γερμανία, στήν Ἰρλανδία καί στήν Ἰταλία. Σέ ὁρισμένες ἄλλες χῶρες, ὅπως ἡ Φινλανδία, ἡ Σουηδία καί ἡ Νορβηγία διδάσκονται σέ ἐπιλεγμένα σχολεῖα.........Στήν Γαλλία ὅσοι μαθητές ἐπιλέγουν τά Ἀρχαῖα Ἕλληνικά ἤ τήν λατινική θά ἀνταμείβονται μέ ἐνισχυμένη βαθμολογία, ἡ ὁποία θά μετρᾶ γιά τήν προαγωγή τους..."

          Οἱ ἐξελίξεις αὐτές στό εὐρωπαίκό ἐκπαιδευτικό τοπίο διακιώνουν τόν σπουδαῖο Ἕλληνα φιλόσοφο τοῦ 20οῦ αἰῶνος, τόν Ἰωάννη Θεοδωρακόπουλο, ὁ ὁποῖος ἔγραφε τό 1972 στό βιβλίο του "Τό 21 καί ὁ Νέος Ἑλληνισμός" τά ἑξῆς: "Ἡ μηχανή ἀλλάζει τόν κόσμο καί τό χειρότερο εἶναι ὅτι ἀλλάζει καί τό πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου -τό ἀγριεύει μάλιστα- χωρίς τήν κλασσική παιδεία. Ὁ σκοπός τῆς κλασσικῆς παιδείας εἶναι τό "γνῶθι σαυτόν", ἤ ὅπως λέγει ἕνας νεώτερος λόγος "γίνε ὅτι εἶσαι", δηλαδή φθάσε στήν οὐσία σου, εὗρε τήν οὐσία σου, πού ἀποτελεῖ τόν ἀθάνατο πυρῆνα μέσα σου. Ἀντίθετα ἡ τεχνική παιδεία στρέφει ἐξ ἀρχῆς τό πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου πρός τά ἔξω καί τόν καλεῖ νά χρησιμοποιήση πνεῦμα καί σῶμα γιά νά ἐξουσιάση ὑλικά πράγματα καί φυσικές δυνάμεις.Ὅμως εἶναι αὐτονόητο, ὅτι ὁ ἄνθρωπος γιά νά ἐξουσιάση ὅ, τι εἶναι γύρω του, δίχως νά φθάση στήν ὑπεροψία καί στήν ὕβρη πρός τήν οὐσία τοῦ ἀνθρώπου, πρᾶγμα πού κινδυνεύει νά πάθει σήμερα, πρέπει πρῶτα νά ἐξουσιάζη τόν ἑαυτό του, καί τοῦτο γίνεται μόνον μέ τήν κλασσική παιδεία. Γι' αὐτό ἡ τεχνική παιδεία χωρίς κλασσικά μαθήματα μεταβάλλει τόν ἄνθρωπο σέ ἐγκεφαλικό μηχανισμό."

          Ἡ τεχνική παιδεία καί ἡ τεχνολογική ἐξέλιξη,προσθέτουμε ἐμεῖς, μποροῦν κάλλιστα νά ἀποβοῦν πρός ὄφελος τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς κοινωνίας μας ἀρκεῖ νά μήν καθιστοῦν τόν ἄνθρωπο μονοδιάστατο ὄν. Γι' αὐτό χρειάζεται ἡ καλλιέργεια τῶν κλασσικῶν γραμμάτων, ἡ ἐπαφή μέ τήν ἀστείρευτη πηγή τῆς ἑνιαίας Ἑλληνικῆς Γλώσσης καί ἡ ἀποφυγή γλωσσικῶν ἁπλουστεύσεων πού ἀποκοιμίζουν τόν ἐγκέφαλο τῶν παιδιῶν. Ἀλλά ἄν ἔχουν οἱ Κινέζοι τό δικό τους μυστικό, ἔχουμε καί ἐμεῖς τό δικό μας. Τήν βαθειά Χριστιανική   πίστη τοῦ λαοῦ μας καί τήν Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας πού μᾶς διδάσκει, ἐδῶ καί δύο χιλιάδες χρόνια, νά ὑποτάσσουμε τό πρόσκαιρο στό αἰώνιο.

..................................................................................................................................................

www.antibaro.com