Ἐθνικὸς διάλογος γιὰ τὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ
μὲ ἀφορμὴ ἐπιφυλλίδα τοῦ κυρίου Λουκᾶ Τσούκαλη προέδρου τοῦ ΕΛΙΑΜΕΠ, πρόταση γιὰ ἐνδο-ἀκαδημαϊκοὺς ἐλέγχους γιὰ τὴν περίοδο 1990-2006

Παναγιώτης Ἥφαιστος
Καθηγητής, Διεθνεῖς Σχέσεις - Στρατηγικὲς Σπουδές,
Τμῆμα Διεθνῶν καὶ Εὐρωπαϊκῶν Σπουδῶν, Πάντειον Πᾶν/μιο
www.ifestos.edu.gr ifestos@panteion.gr info@ifestos.edu.gr
---------------------------------------------------------------------------
(ἀναρτημένο στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνση http://www.ifestos.edu.gr/43.htm -καὶ κοινοποιημένο σὲ συναδέλφους πανεπιστημιακοὺς καὶ ἄλλους ἐνδιαφερόμενους

Ἀντίβαρο, Ἀπρίλιος 2006
[Αὐτὸ τὸ κείμενο εἶναι γραμμένο σὲ πολυτονικό. Διαβάστε τὴν μονοτονική τοὺ ἔκδοση]

Οἱ ὕστερες προκλήσεις καὶ ἀποφυγὴ γενναίων παραδοχῶν: Οἱ τελευταῖες προκλήσεις ἀφοροῦν πρόσφατες ἐπιφυλλίδες συναδέλφων ποὺ ἀντὶ παραδοχῶν γιὰ ἐξαιρετικὰ σοβαρὰ ἐπιστημονικὰ σφάλματα ποὺ ἀφοροῦν τὴν διεθνῆ καὶ εὐρωπαϊκὴ νομιμότητα (καὶ τὸν ρόλο τῆς ἰσχύος στὴν διεθνῆ πολιτική, τῶν διεθνῶν θεσμῶν, τῆς ΕΕ καὶ τῶν κρατικῶν συμπεριφορῶν στὴν περιφέρειά μας) ἐπαναλαμβάνουν τὸ ἐπιστημονικὸ παράπτωμα φωνασκιῶν στὴν βάση ἀπαράδεκτων γενικόλογων χαρακτηρισμῶν ἢ θυμωμένων παραπόνων. Στὴν παροῦσα συγκυρία, ἐπειδὴ ἐξ ἀντικειμένου ἐξαντλήθηκαν τὰ περιθώρια αὐτοαναφορικῶν ἐκλογικεύσεων καὶ ἐπειδὴ στριμώχθηκαν ἐπιστημονικὰ λόγω εἰσροῆς βάσιμων καὶ ἐπιστημονικοῦ χαρακτήρα ἀναλύσεων ὄπως ἡ ἔκθεση τοῦ «διεθνοῦς συμβουλίου ἐμπειρογνωμόνων» γιὰ μία εὐρωπαϊκὴ λύση τοῦ κυπριακοῦ -ἀλλὰ καὶ στριμωγμένοι ἐπίσης, ἐκτιμῶ, λόγω ἀλλαγῶν τῶν θέσεων πολιτικῶν προσώπων γιὰ τὶς ὁποῖες φαίνεται ὅτι ἔχουν πολὺ εὐαίσθητες κεραῖες- μερικοὶ προχωροῦν σὲ ἔμμεση ἀποδοχὴ τῶν λαθῶν τους. «Μπορεῖ καὶ νὰ ἔκαναν λάθος γιὰ τὸ σχέδιο Ἀναν» γιατί «ἐκτίμησαν διαφορετικά» τὰ διεθνοπολιγικὰ δεδομένα, γράφουν τώρα, παραδεχόμενοι ἔτσι, κατὰ τὴν ἐκτίμησή μου, ἕνα σοβαρὸ ἔλλειμμα ἐπιστημονικῶν δεξιοτήτων. Μάλιστα, τὸ ἐπιστημονικὸ ἔλλειμμα, ὁμολογοῦν, δὲν ἀπέρρεε ἀπὸ κάποια ἐπιστημονικὰ θεμελιωμένη θεώρηση, ἀλλὰ ὄπως οἱ ἴδιοι ὁμολογοῦν ἀπὸ προσωπικὲς πολιτικὲς γνῶμες γιὰ τὸ τί ἀποτελεῖ κακὸ ἢ καλὸ γιὰ τοὺς ἄλλους. Σὲ κάθε περίπτωση, τὸ ἐπιστημονικὸ ἔλλειμμα ἐπιβεβαιώνεται, γιατί πρώτον, δὲν μπόρεσαν νὰ διακρίνουν τὴν κατάφωρη παραβίαση τῆς διεθνοῦς καὶ εὐρωπαϊκῆς νομιμότητας, γνώση ποὺ συνήθως στὰ πανεπιστήμια ζητοῦμε ἀπὸ τοὺς πρωτοετεῖς φοιτητές, καὶ δεύτερον, ἐπειδὴ δὲν ἀντιλήφθηκαν -ἢ γιὰ κάποιον περίεργο λόγο δὲν μπόρεσαν νὰ ἀντιληφτοῦν- τὸν ἐξόφθαλμα ἀντιδημοκρατικὸ καὶ ἀνελεύθερο χαρακτήρα τοῦ σχεδίου αὐτοῦ. Δὲν ἀντιλήφθηκαν ἐπίσης ἢ δὲν θέλησαν νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι οἱ αὐτοαναφορικὲς προφητεῖες τους γιὰ τὶς ἐπερχόμενες καταστροφὲς ἂν ὑπερασπιστοῦμε τὴν ἀνθρώπινη ἐλευθερία δὲν ἦταν βάσιμες.

Ἀποφεύγουν ἐν τούτοις νὰ παραδεχτοῦν εὐθέως, δημόσια καὶ εὐθαρσὼς ὅτι διέπραξαν ὄχι λαθάκια ἀλλὰ ὀγκωδέστατα ἐπιστημονικὰ λάθη. Σὲ ὅλες τὶς σοβαρὲς ἀκαδημαϊκὲς κοινότητες, ὑποστηρίζω πιὸ κάτω, ἡ παραδοχὴ ἐπιστημονικῶν σφαλμάτων δὲν εἶναι ὑποτιμητικῆ ἀλλὰ ἀναγκαία καὶ μὴ ἐξαιρετέα προϋπόθεση ὀρθολογιστικῆς λειτουργίας μίας ἀκαδημαϊκῆς κοινότητας. Οἶκοι, φαίνεται ὅτι θεωρεῖται πλέον ἀποδεκτὸ πὼς ἀντὶ παραδοχῆς μποροῦν νὰ γίνονται θυμωμένες ἀντεπιθέσεις μέσω ἐπιφυλλίδων καὶ στὸ πλαίσιο ἑνὸς στερούμενου θεμελιωμένων ἐπιχειρημάτων αὐτοαναφορικοῦ πολιτικοῦ λόγου. Ἐκτιμῶ ὅτι σὲ μία ἐπιστημονικὴ κοινότητα τέτοιες στάσεις εἶναι χείριστου εἴδους πνευματικὴ βία γιατί ὁ διάλογος μεταξὺ ἀκαδημαϊκῶν πρέπει νὰ γίνεται στὸ πλαίσιο ἐπιστημονικῶν συζητήσεων σὲ συνέδρια καὶ βιβλία καὶ ὄχι στὸν πολιτικοποιημένο χῶρο τῶν ἐπιφυλλίδων καὶ τῶν προτάσεων πολιτικῆς. Πολὺ περισσότερο αὐτὸ ἰσχύει ὅταν γιὰ κάποιους περίεργους λόγους φαίνεται πὼς ἡ πρόσβαση στὶς ἐπιφυλλίδες ἀκόμη καὶ γιὰ ἀπάντηση εἶναι πλέον προνομιακὴ καὶ ἀποκλειστική.

Κύρια χαρακτηριστικὰ τῆς ἀκαδημαϊκῆς διαίρεσης: Κύρια χαρακτηριστικὰ τῆς προαναφερθείσης παρακμιακῆς διαίρεσης τῶν πανεπιστημιακῶν τῶν διεθνῶν σπουδῶν ἀκαδημαϊκοῦ χαρακτήρα στὸ θεσμικὸ ἐπίπεδο καὶ στὸν δημόσιο λόγο ἦταν καὶ συνεχίζουν νὰ εἶναι οἱ διαπροσωπικὲς ἔριδες, οἱ διαθεσμικὲς συγκρούσεις, οἱ ἐμπαθεῖς καὶ ἀβάσιμες ἑκατέρωθεν κατηγορίες, ἡ παρεμπόδιση, λόγω αὐτῶν τῶν φαινομένων, τῆς ἐπιστημονικῆς ἀνάπτυξης, οἱ ἀναρριχήσεις μὲ μόνο προσὸν μεταπρατικὰ ἀναμασήματα χιλιοειπωμένων καὶ τετριμμένων θεωρημάτων, ἰδεολογημάτων ἢ καὶ πολιτικῶν γνωμῶν, οἱ διαπληκτισμοὶ μὲ ὑπονοούμενα διαμέσου τῶν ἐπιφυλλίδων, ἡ ὠμὴ πολιτικὴ στράτευση τῶν ἀκαδημαϊκῶν στὸν παραταξιακὸ περίγυρο καὶ ἡ καθήλωση τῆς ἀκαδημαϊκῆς γραφίδας κατὰ κύριο λόγο στὶς ἐλάχιστα ἀκαδημαϊκοὺ χαρακτήρα ἰδεολογικοποιημένες «προτάσεις πολιτικῆς». Ἀκόμη, μὴ ἀκαδημαϊκοὶ θεσμοὶ μὴ κυβερνητικοῦ καὶ ταυτόχρονα διεθνικοῦ χαρακτήρα -μεταμφιεσμένοι ἐν τούτοις ἀκαδημαϊκὰ καὶ ὀργανωμένοι μὲ τρόπο ποὺ διαφεύγει τῶν ἐλέγχων τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας καὶ τῶν ἐν γένει κοινωνικῶν ἐλέγχων ποὺ ὑπόκεινται ἄλλοι θεσμοὶ διανεμητικῶν δυνατοτήτων-, διασυνδέονται μὲ τὸν διεθνῆ πολιτικό, συμμαχικὸ καὶ ἀκόμη χειρότερα μὲ τὸν ἀδιαφανέστατο χρηματοοικονομικὸ περίγυρο δημιουργώντας ἕνα φάσμα ἐξαρτήσεων, διασυνδέσεων καὶ σχέσεων ποὺ εἶναι ἐξαιρετικὰ δυσχερὲς νὰ ἐξακριβωθοῦν.

Ἀκαδημαϊκὲς συνέπειες τῆς διαίρεσης: Πολὺ πιὸ δυσχερὲς νὰ προσδιοριστεῖ εἶναι ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἐπηρεάζονται λόγω αὐτῆς τῆς διαίρεσης τὰ ἀκαδημαϊκᾶ δρώμενα. Ἂν πρόκειται γιὰ ἁπλοὺς διεθνικοὺς ἰδιῶτες-δρῶντες ὁ ἔλεγχος τῶν δραστηριοτήτων αὐτονόητα εἶναι ὑπόθεση κάθε ἐνδιαφερόμενης ἢ θιγόμενης κοινωνίας. Τὸ θέμα ποὺ τίθεται ἐδῶ, ὅμως, εἶναι ὅτι κατὰ τὸ πλεῖστον πρόκειται γιὰ στρατιὰ ἀκαδημαϊκῶν γιὰ τοὺς ὁποίους τὸ πνεῦμα καὶ τὸ γράμμα τῶν κανονιστικῶν διατάξεων ἀλλὰ καὶ πάγιων κωδίκων δεοντολογίας προβλέπει ἀσκητικὴ ἀφοσίωση στὴν ἐπιστήμη καὶ ὄχι πολυθεσία, προτεραιότητα τῶν ἐξωπανεπιστημιακῶν δραστηριοτήτων καὶ ἐξωτερικὲς θεσμικὲς ἢ ἄλλες διασυνδέσεις μὲ κοινωνικοπολιτικὰ ἀνέντακτους διεθνικοὺς δρῶντες. Οἱ πασιφανεῖς πολυσχιδεῖς διεθνικὲς καὶ ἐνδοκρατικὲς πολιτικὲς δραστηριότητες εἶναι λογικὰ ἀδύνατο νὰ ἐπιτρέπουν σὲ κάποιο νὰ ἀσκεῖ τὰ καθήκοντά του μὲ πληρότητα καὶ ἐπάρκεια. Ἡ διολίσθηση τῶν διεθνῶν καὶ εὐρωπαϊκῶν σπουδῶν σὲ τέτοιες καταστάσεις, ἐπιπλέον, ἐνδέχεται νὰ δημιουργήσει καὶ νὰ ὁριστικοποιήσει ἕνα ἰδεολογικοπολιτικὸ βάραθρο μέσα στὸ ὁποῖο ἀναπόδραστα πέφτει, πλέον, κάθε ἀνυποψίαστος νεοεισερχόμενος στὸν χῶρο τῶν διεθνῶν καὶ εὐρωπαϊκῶν σπουδῶν. Ἔτσι, ἔχουμε γενικὸ ἐθισμὸ στὴν ἀντίληψη ὅτι ἀντὶ συστηματικῆς καλλιέργειας ἐπιστημονικῶν ἐννοιῶν καὶ ἀνάπτυξής τους στὸν πανεπιστημιακὸ χῶρο, ὅλοι, συμπεριλαμβανομένων τῶν νεοεισερχομένων διεθνολόγων δύνανται νὰ ἔχουν ὦς κύρια ἐνασχόληση «προτάσεις πολιτικῆς» ἐνίοτε μάλιστα πρόχειρα περιτυλιγμένες μὲ ἀποσπασματικὲς ἀναφορὲς σὲ κάποια ξενόγλωσσα ἐπιστημονικοφανῆ θεωρήματα καὶ ἰδεολογήματα.

Ἀκαδημαϊκὴ αὐτοτέλεια καὶ κόκκινες γραμμές: Ἐνδέχεται νὰ ἔχουμε, ἀνεπίστροφα πλέον, διασχίσει μία νοερὴ κόκκινη γραμμὴ πέραν τῆς ὁποίας ἡ περαιτέρω ἐκτροπὴ τῶν πανεπιστημιακοῦ ἐπιπέδου διεθνῶν σπουδῶν σὲ ἐξωπανεπιστημιακὲς δραστηριότητες ἐνδέχεται νὰ ἐνέχει μία ἀκόμη ἀκαδημαϊκὰ θανατηφόρα συνέπεια. Ὢς γνωστό, στὸν ἀκαδημαϊκὸ χῶρο, τὰ διοικητικὰ ὄργανα τοῦ κράτους ἐλέγχουν μόνο τὸν σύννομο χαρακτήρα τῶν πανεπιστημιακῶν διαδικασιῶν καὶ ὄχι τὸ περιεχόμενο τῶν ἐπιστημονικῶν κρίσεων καὶ ἐκτιμήσεων (γιὰ μία ἀνάλυση ποὺ ἐξετάζει αὐτὲς τὶς πτυχὲς βλ. < http://www.ifestos.edu.gr/23.htm >). Ὀρθότατα, ἡ αὐτοτέλεια τῶν ἀκαδημαϊκῶν διαδικασιῶν δὲν μπορεῖ καὶ οὔτε πρέπει νὰ θίγεται. Οἱ νομοθέτες καὶ ἡ κοινωνία, ἐν τούτοις, οἱ ὁποῖοι καὶ προικίζουν τοὺς πανεπιστημιακοὺς μὲ τὸ προνόμιο τῆς ἀκαδημαϊκῆς ἐλευθερίας, ὑποθέτουν καὶ ἀναμένουν πὼς ἐντὸς τοῦ ἀσύλου τῆς ἀκαδημαϊκῆς ἀνεξαρτησίας οἱ πανεπιστημιακοὶ ἐπιδίδονται ἀσκητικὰ στὴν ἐπιστημονικὴ πρόοδο. Ὑποθέτουν ἐπίσης ὅτι, ὦς λειτουργοί του κράτους ποὺ εἶναι, λαμβάνουν ἀποφάσεις οἱ ὁποῖες ἐπειδὴ βρίσκονται στὸ ἀπυρόβλητο τῶν κοινωνικῶν ἐλέγχων ἀπαιτεῖται νὰ διακρίνονται ἀπὸ εὐσυνειδησία, ὑπευθυνότητα, σοβαρότητα, συνέπεια θέσεων καὶ χωρὶς ἐπηρεασμοὺς ἀπὸ προσωπικὲς ἰδεολογίες, φιλοσοφικὲς προτιμήσεις, χρηματοδοτικὲς ἐξαρτήσεις καὶ ἄλλα κριτήρια ἢ παράγοντες ποὺ ἐνδέχεται νὰ ἐπηρεάσουν τὴν ἀναγκαία καὶ μὴ ἐξαιρετέα -ὅσο καὶ τὸ προνόμιο τῆς ἀκαδημαϊκῆς ἀνεξαρτησίας- ἀξιολογικὴ ἐλευθερία. Ἀκόμη, εἶναι εὐρέως διαδεδομένο καὶ ἀποδεκτὸ ὅτι ἐντὸς αὐτοῦ τὰ ἀσύλου ἀναπτύσσονται ἔγκυρες καὶ ἀξιόπιστες ἐπιστημονικὲς ἐκτιμήσεις ἠθικοπρακτικὰ χρήσιμες ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἡ κοινωνία μπορεῖ νὰ τροφοδοτεῖται ὠφέλιμα. Συναφῶς, δὲν νομίζω νὰ ὑπάρχει ὀρθολογιστικὸ ἄτομο ποὺ νὰ μὴν παραδεχθεῖ πὼς ἂν ἐντὸς τοῦ ἀσύλου τῆς ἀκαδημαϊκῆς ἀνεξαρτησίας ὑπάρξει ἐπιστημονικὴ παρακμὴ ἡ ἀκαδημαϊκὴ ἀνεξαρτησία θὰ μποροῦσε νὰ καταστεῖ ὄχι προνόμιο ποὺ βοηθᾶ τὴν ἀποστολὴ τῶν ἀκαδημαϊκῶν γιὰ προαγωγὴ τῆς ἐπιστημονικῆς προόδου ἀλλὰ προνόμιο δράσεων καὶ ἀποφάσεων ἀνακύκλωσης τῆς κοινωνικῆς παρακμῆς.

Μὲ διαφορετικὰ λόγια, ἐὰν λόγω παρακμιακῶν φαινομένων κυριαρχηθοῦν ἕνα ἢ περισσότερα πανεπιστημιακὰ τμήματα μὲ ἐπιστημονικὰ ἐλλειμματικὰ ἄτομα, ἐπιστημονικοὺς μάγους καὶ ἐπιστημονικοὺς ἀλχημιστές, τὸ ἀποτέλεσμα θὰ εἶναι ἡ ἀνεπίστροφη ἐπέκταση καὶ κυριαρχία μίας ἐλάχιστα καθαυτὸ ἀκαδημαϊκὴς παρασιτικῆς κοινότητας. Στὸ ὀλισθηρὸ -λόγω τοῦ χαρακτήρα τοῦ διεθνοῦς συστήματος- πεδίο τῶν διεθνῶν σπουδῶν, θὰ μποροῦσε νὰ ἀναπτυχθεῖ ἕνα πλῆθος κοινωνικοπολιτικὰ ἀνεξέλεγκτων ἀτόμων μὲ διανεμητικὲς ἐντούτοις δυνατότητες, τὰ ὁποία θὰ πηγαινοέρχονται ἄναρχα μεταξὺ πανεπιστημίων, μὴ κυβερνητικῶν ὀργανισμῶν καὶ διεθνικῶν ὀργανώσεων. Μία τέτοια ὁμάδα μόνο ὀνομαστικὴ σχέση θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει μὲ τὴν ἐπιστήμη, δὲν θὰ ἐκπληρώνει τὸ πνεῦμα καὶ τὸ γράμμα τοῦ νόμου γιὰ τὴν ἀποστολὴ τῶν ἀκαδημαϊκῶν, θὰ καταχρᾶται τὸ προνόμιο τῆς ἀκαδημαϊκῆς ἀνεξαρτησίας ἐπειδὴ πολιτικοποιεῖ τὴν ἐπιστήμη καὶ ἀναπόδραστα θὰ καταντήσει παρασιτικὴ (ἢ ἀκόμη χειρότερα ἐργαλεῖο διεθνικῶν ἐκδουλεύσεων χρηματοοικονομικῶν παραγόντων, ποικίλων ἐλάχιστα διαφανῶν πολιτικῶν σκοπιμοτήτων καὶ γενικότερα δραστηριοτήτων πολιτικοῦ χαρακτήρα καὶ ἀναδιανεμητικῶν συνεπειῶν).

Διασπορὰ τοῦ προβλήματος: Ἀκαδημαϊκᾶ μεταμφιεσμένα ἄτομα ἐλάχιστα ὅμως ἐπιστημονικὰ καταρτισμένα, θὰ μποροῦσαν νὰ πλημμυρίσουν τοὺς κυβερνητικοὺς θεσμοὺς καὶ τὰ μέσα ἐνημέρωσης ἀντικαθιστώντας ἔτσι τὴν ὀρθολογιστικὴ κοινωνικοπολιτικὴ δράση, ἀκυρώνοντας τοὺς δημοκρατικοὺς ἐλέγχους καὶ τοὺς μηχανισμοὺς τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας καὶ διαφθείροντας τὸν δημόσιο διάλογο καθιστώντας τὸν ἀνορθολογικό. Πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ μὴν συμβεῖ αὐτὸ ἂν ἐξωθεσμικοὶ δρῶντες ποῦ ἐκλαμβάνονται ὦς ἔγκυροι ἐπιστήμονες μὲ κύριο κριτήριο τὸν ἀκαδημαϊκὸ τίτλο μπαινοβγαίνουν στοὺς κυβερνητικοὺς θεσμοὺς ἀνεξαρτήτως κυβερνήσεως; Πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ μὴν συμβεῖ αὐτὸ ἂν ἀφορᾶ πλέον ἕνα ἄναρχο καὶ ἀνεξέλεγκτο σύνολο ἀτόμων ποὺ ἂν καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἀκούραστοι-ἀσκητικοὶ ἐργάτες ἐντὸς τοῦ αὐτοτελοῦς ἀκαδημαϊκοῦ ἀσύλου στὴν πραγματικότητα θὰ εἶναι ἀεικίνητοι δρῶντες ἑνὸς τεράστιου ἐξωπανεπιστημιακοῦ δικτύου ποὺ θὰ διαθέτει τεράστιες χρηματοδοτικὲς προσβάσεις (οἱ ὁποῖες ἀπὸ μόνες τους εἶναι ἐξαιρετικὰ προβληματικὲς καὶ τῶν ὁποίων οἱ ἀναρίθμητες ἐξωγενεῖς διασυνδέσεις-ἐξαρτήσεις εἶναι δύσκολο ἢ ἀδύνατο νὰ ἐξακριβωθοῦν ἢ νὰ ἐνταχθοῦν κοινωνικοπολιτικά). Εἶναι τέτοια φαινόμενα ὀρθολογιστικὰ καὶ συμβατὰ μὲ ἀκαδημαϊκοὺς καὶ κοινωνικοὺς κώδικες καὶ δεοντολογίες παγίως ἀποδεκτὲς καὶ παραδεκτές; Πῶς προστατεύεται τὸ δημόσιο συμφέρον καὶ τὸ συμφέρον ὅσων νέων ἐπιστημόνων θὰ μποροῦσαν καὶ θὰ ἤθελαν νὰ ἀφοσιωθοῦν ἀσκητικὰ στὰ ἐπιστημονικὰ καὶ πανεπιστημιακά τους καθήκοντα;

Πρόταση ἔρευνας: Ὑπὸ τὸ πρίσμα τῶν πιὸ πάνω ἐπισημάνσεων καὶ μὲ αἴσθημα εὐθύνης γιὰ τὸ λειτούργημά μου, προχωρῶ σὲ πρόταση διεξαγωγῆς ἔρευνας γιὰ τὴν κατάσταση στὸν χῶρο τῶν διεθνῶν σπουδῶν. Δοκιμαστικὰ καὶ προκαταρτικά, ἡ ἰδέα εἶναι γιὰ μία εἰκοσάδα νέους πολιτικοὺς ἐπιστήμονες κατόχων διδακτορικῶν τίτλων ποὺ στὴν βάση συγκεκριμένων ἐρευνητικῶν προσανατολισμῶν θὰ ἐξετάσουν, μεταξὺ ἄλλων, τὰ κείμενα τῶν ἀκαδημαϊκῶν διεθνῶν καὶ εὐρωπαϊκῶν σπουδῶν ἀπὸ τὸ 1988 μέχρι τὸ 2006, θὰ καταγράψουν τὰ πάντα, θὰ καταγράψουν προφητεῖες ποὺ διαψεύστηκαν ἐξόφθαλμα, θὰ καταγράψουν ἐπιστημονικὰ σφάλματα ποὺ δὲν δικαιοῦνται νὰ κάνουν οὔτε πρωτοετεῖς φοιτητές, θὰ ἐπισημάνουν ὑπερβολὲς ἢ ἀνοίκειους χαρακτηρισμοὺς στὸν λόγο τῶν πανεπιστημιακῶν, θὰ καταγράψουν διαστρεβλωτικὲς παραπομπὲς ἑκατέρωθεν, θὰ καταγράψουν τὸ ἐνδεχόμενο πολυθεσίας καὶ θὰ καταγράψουν ἐπίσης ὅλα τὰ κείμενα κατὰ εἶδος καὶ κατὰ προορισμὸ (ἐπιστημονικὰ κείμενα, προπαγανδιστικὰ κείμενα, προτάσεις πολιτικῆς, ἐπιφυλλίδες κτλ). Αὐτὴ τὴν ἐρευνητικὴ ὁμάδα προτείνω νὰ ἐπιβλέπει συντονιστικὸς πυρήνας πρωτοβάθμιων καθηγητῶν καὶ ἀντιπροσώπων ἐνδιαφερομένων φορέων τοῦ δημοσίου ὄπως τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, τὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν, οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις καὶ ἐνδεχομένως ἄλλοι ἐνδιαφερόμενοι κοινωνικοὶ φορεῖς. Ἂν καὶ κάθε δυνάμενος νὰ τὸ πράξει μπορεῖ νὰ συνεισφέρει οἰκονομικᾶ γιὰ τὴν κάλυψη τοῦ κόστους τῆς ἔρευνας (μισθὸς ἐρευνητῶν καὶ λειτουργικὰ ἔξοδα), γιὰ εὔλογους αὐτονόητους λόγους προτείνω ὄπως ἡ ἔρευνα χρηματοδοτηθεῖ ἀπὸ τὸ ΕΛΙΑΜΕΠ. «Ἰδοὺ ἡ Ρόδος λοιπὸν ἰδοὺ καὶ τὸ πήδημα», ἐὰν θέλουμε νὰ μιλοῦμε τεκμηριωμένα, χωρὶς ὑπονοούμενα ἢ δολοφονικὲς γενικεύσεις, χωρὶς παράπονα καὶ χωρὶς αὐθαίρετες αὐτοαναφορές. Πρόκειται γιὰ μία πρόταση ποὺ νομίζω ἀφορὰ ὅλους, πρωτίστως βεβαίως τοὺς ἀκαδημαϊκοὺς ἀλλὰ καὶ ὅσους ἄλλους δημόσιους ἢ ἰδιωτικοὺς φορεῖς διαθέτουν σπάνιους πόρους στὴν τεράστια πλέον χοάνη τῶν διεθνῶν καὶ εὐρωπαϊκῶν σπουδῶν.

Προκαταρτικὰ δηλώνεται ὅτι, ὅσον μὲ ἀφορᾶ, ἂν αὐτὴ ἡ πρόταση ποὺ ἀκολουθεῖ δὲν γίνει ἀποδεκτή, δὲν χάθηκε ὁ κόσμος. Ὁ ὑποφαινόμενος ἐρευνᾶ τὸ θέμα οὕτως ἢ ἄλλως καὶ θὰ ἐπανέλθει στὸ πλαίσιο σχετικῆς ἀκαδημαϊκοῦ χαρακτήρα δημοσίευσης.


1. Ἀπόλυτη διαφάνεια καὶ ἀπολογισμὸς δράσεων τῶν ἑλλήνων ἀκαδημαϊκῶν διεθνῶν καὶ εὐρωπαϊκῶν σπουδῶν < http://www.ifestos.edu.gr/43.htm >