21/4/2003
Στενώπη
Του Χρήστου Κηπουρού
Από τότε που ο ΠΑΘΕ και η Εγνατία εντάχθηκαν ως ένα ενιαίο έργο στα δεκατέσσερα μεγάλα Ευρωπαϊκά έργα του Essen, πέρασαν δέκα περίπου χρόνια. Με εξαίρεση τη χώρα μας, οι υπόλοιπες, αφού ολοκλήρωσαν τα δικά τους έργα, προχώρησαν σε νέες εντάξεις. Πρόκειται για νέες οδικές δικτυώσεις και σιδηροδρόμους νέων υψηλών ταχυτήτων. Συγκεκριμένα, κατά την πρόταση αναθεώρησης του πακέτου αυτού της “Essen list” με την προσθήκη οκτώ νέων μεγάλων έργων που έγινε το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2001, η Ελλάδα δεν αξιώθηκε να συμμετάσχει. Αιτία, το ανολοκλήρωτο του έργου των δυο δρόμων της.
Αυτή είναι η μια όψη του τιμήματος. Τα πρώτα επίχειρα. Όμως και σήμερα, η ίδια συμμετοχή του κράτους δεν υφίσταται. Ακόμη και όταν διατίθενται με το σταγονόμετρο από το Δημόσιο κάποια κονδύλια, αυτό γίνεται μέσα από καινούργιους δανεισμούς από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Γι αυτό δεν τελειώνουν τα έργα. Αντί για το 2000 που τόσο προπαγάνδισαν, δεν πρόκειται να ολοκληρωθούν ούτε κατά την επόμενη δεκαετία.
Στις παρατηρήσεις μας ότι ο υπερσιβηρικός χρειάστηκε λιγότερα χρόνια ώσπου να τελειώσει, απαντούν ότι θα παραδώσουν “λειτουργικές” οδούς. Τουτέστιν, τα θεωρούμενα δύσκολα κομμάτια, προτίθενται να τα πάνε στις καλένδες ενώ στα υπόλοιπα να κάμνουν αλλεπάλληλα εγκαίνια ώσπου να ξεχασθούν τα πρώτα. Φιέστες που απέναντί τους ωχριούν τόσο οι χρυσές οκταετίες όσο και οι μαύρες επταετίες. Η τελευταία μάλιστα φιέστα εγκαινίων που ετοιμάζουν για τις 19 Απριλίου 2003 στη Χρυσούπολη της Καβάλας για μερικά πάλι χλμ. πεδινής Εγνατίας, εκτός της πρόκλησης της αποφράδας επετείου αλλά και του αριθμού των εγκαινίων που ως την ολοκλήρωση θα ανέλθουν σε τριάντα με σαράντα, αποτελεί ύβρη και προσβολή στη μνήμη της νωπής τραγωδίας των Τεμπών.
Υπάρχει όμως και η άλλη όψη της καθυστέρησης. Πέραν των τόσων και τόσων γεφυριών της Άρτας, υπάρχει η γεμάτη σαπιοκάραβα της στεριάς, Ελλάδα. Ένα από αυτά μετέτρεψε την ιερότητα ενός θεϊκού τοπίου σε Πόρτες. Πάρος και Τέμπη έγιναν ένα. Ούτε καν ο διαπιστευμένος από τη μυθολογία προστάτης τους Όλυμπος, μπόρεσε να το εμποδίσει. Το ίδιο οι δώδεκα θεοί που υπήρξαν απλοί αυτόπτες μάρτυρες της χωρίς προηγούμενο μαζικής παιδοκτονίας.
Η “πολιτική” ηγεσία βέβαια της χώρας γνωρίζει καλά ότι πέραν από τον ανθρώπινο παράγοντα και τον τεράστιο όγκο των ενοχών που τον βαρύνουν σε όλη την κλίμακα των φυσικών αυτουργών, υπάρχει ο πολιτικός παράγοντας. Οι κρατικοί και πολιτικοί αυτουργοί οφείλουν επιτέλους να μιλήσουν για την ιστορική αιτία, τις κοινές αναπτυξιακές τους προτεραιότητες και περιφερειοκτόνες επιλογές, στη σημερινή Ελλάδα. Μια χώρα με δυο τουλάχιστον συμπολιτεύσεις και άλλες τόσες άλογες αντιπολιτεύσεις.
Ειδικά η πρώτη των συμπολιτεύσεων, που κάποτε πίστεψε στην περιφέρεια, γελάστηκε τελικά πολύ που σύμφωνα με τα νέα της πιστεύω, νόμιζε ότι μετά από την απουσία μας από τη Βουλή, δεν πρόκειται πλέον να την ξαναενοχλήσει το περιφερειακό. Να όμως που αυτό επιστρέφει με τον πιο δραματικό τρόπο. Κρίμα που δεν είμαι Βουλευτής. Μπορεί να επιβεβαιώθηκα για την μετά λόγου, γνώσεως αλλά και ψήφου στάση μου, όμως τι το θέλω. Όταν το Δεκέμβρη του 1997 ο Κώστας Σημίτης με απέπεμπε γιατί δεν ψήφισα τα ψιχία της Εγνατίας δεν είχα κανέναν συνάδελφο μαζί μου. Ούτε από τους Νομούς της Εγνατίας ούτε του ΠΑΘΕ. Ούτε από αλλού. Όλοι έβλεπαν μέχρι στις καρέκλες τους. Σήμερα αν μη τι άλλο από ντροπή, θα υπήρχαν. Μπορούσαμε να κάνουμε πολλά. Καταρχήν ως προς το ανοιχτό ηθικό ζήτημα της συγνώμης. Τόσο την οφειλόμενη από το παρελθόν όσο κυρίως στο παρόν.
Αν και η ανάληψη των πολιτικών ευθυνών, εκτός από την πρωθυπουργική συγνώμη, όφειλε να περιλάβει τις παραιτήσεις των επικεφαλής των τεσσάρων υπουργείων που συσχετίζονται με το τραγικό συμβάν, και φυσικά την παραίτηση του Κώστα Λαλιώτη, δεν έγινε τίποτε απολύτως. Μόνο συνεχείς συμπολιτευτικές και αντιπολιτευτικές υποκρισίες.
Όσο για το αναπτυξιακό επίπεδο, το κακό δεν θα σταματήσει εάν δεν γίνει ο δρόμος. Εάν δεν αναδειχθεί σε περιφερειακή διακυβέρνηση από τα κάτω. Οι μαθήτριες και οι μαθητές της Θεσσαλίας ή και της Μακεδονίας μπορούν να πρωτοστατήσουν σε έναν τέτοιο δίκαιο πανελλήνιο αγώνα και κίνημα των δρόμων. Επίσης οι καθηγητές. Να ζητήσουν όλοι τους την άμεση έναρξη των εργασιών του δρόμου των Τεμπών που άλλωστε όφειλε να έχει γίνει με Ευρωπαϊκές προδιαγραφές από δεκαετιών, πολύ πριν σκοντάψει στα τελευταία 2004 εμπόδια.
Το πένθος τότε και η θλίψη των οικείων των θυμάτων συμμαθητών τους από το Δήμο Αποστόλου Παύλου Ημαθίας, θα απαλυνθούν. Όταν με την ολοκλήρωση του έργου η ιστορία δεν θα επαναλαμβάνεται πλέον διαμέσου της τραγωδίας. Η απάλυνση μάλιστα θα γίνει μόνιμη όταν αντί για τα υπαρκτά στενά και την οδό των ιστορικών αυτουργών, δοθεί το όνομα: οδός μαθητών Ελλήνων. Όταν θα έχουν πιάσει τόπο, τόσο ο αγώνας των ζώντων νέων και η θυσία των τεθνεώτων όσο η παλιννόστηση της Μνημοσύνης στο γενέθλιο ιστορικό χώρο της.
Οι Έλληνες πολίτες χρειάζεται πλέον να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν να κάνουν το παραμικρό για το περιφερειακό εκείνοι οι οποίοι επί δεκαετίες υπηρέτησαν και υπηρετούν το ακριβώς αντίθετο. Χρειάζεται μια νέα απόφαση των πολιτών που να αναζητήσει λύση έξω από το υπαρκτό πολιτικό και τηλεοπτικό σύστημα καθώς και την καθεστωτικότητα η οποία τα διατρέχει, από τα συμβαλλόμενα μέρη του δικομματισμού έως τον Αθηναϊκό τύπο και τις τηλεοράσεις της πρωτεύουσας.
Το μόνο Μέσο που δεν πέτυχαν ακόμη να ελέγξουν είναι το internet. Οφείλουμε για άλλη μια φορά να ευχαριστήσουμε δημόσια όλους εκείνους τους κόμβους για την προβολή που κάνουν στα όσα λέμε και κάνουμε. Επίσης τις περιφερειακές εφημερίδες.
Δεν λείπει μόνο η Δημοκρατία. Λείπει και η Ελευθερία. Δυνάμεις δικαιωμένες ιστορικά που μπορούν να αναλάβουν να κάνουν κάτι σοβαρό και μελετημένο στη χώρα υπάρχουν. Τις έχουν όμως σε ηλεκτρονική φυλακή υψίστης ασφαλείας. Γι αυτό οι πολίτες χρειάζεται να ψάξουν από μόνοι τους να τις βρουν. Δεν φταίνε οι ίδιες που είναι φιμωμένες. Φιμωμένες από τους συστηματικούς, που χωρίς καμιά αιδώ παριστάνουν ταυτόχρονα τους Ευρωπαίους και τους Δημοκράτες.
Με την ευκαιρία λοιπόν των ημερών {1} θα πρέπει κάποιος να πει προς όλους τους, πως αν ετυμολογικά η Ευρώπη προέρχεται από τις λέξεις, ευρύς και ορώ, τότε η δική τους Ήπειρος, δεν είναι η Ευρώπη. Είναι η Στενώπη. Αυτή που ως πρώτο συνθετικό έχει μια από τις τρεις λέξεις: στενός, στενή, στενά.
___________
{1}: 13, 16 & 21 Απριλίου 2003,