« Ἡ πνευματικὴ ζωὴ » τῆς αμουσίας, ἄλλως ὁ γενοκτόνος λαπὰς τῆς «Ἱστορίας» γιὰ τὴν Στ΄ Δημοτικοῦ

Κώστας Ζουράρις
εἰδικὸς σύμβουλος τῆς «Μακεδονίας» καὶ τινῶν ἀκόμη

Ἀντίβαρο, Μάιος 2007

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ Γ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ

(Μακεδονία 6/5/2007)

«Ἀθανάσιος Διάκος: - Καραγκιόζη, πήγαινε γρήγορα καὶ κρῦψε τὸν Μελισόβαν μέσα στὸ Ἱερόν.
Καραγκιόζης: - Εἶναι Τοῦρκος καὶ δὲν κάνει.

Ἀθανάσιος Διάκος: - Εἶναι πλάσμα τοῦ Ὑψίστου. Ἐμπρός, πήγαινε καὶ μὴ μιλᾶς…».
(«Ὁ Ἀθανάσιος Διάκος κι ὁ Καραγκιόζης κανδηλανάπτης»)

«… κι ἕνα φύλλωμα λέξεων θὰ σὲ ντύσει ἑλληνικὰ νὰ μοιάζεις ἀήττητη».
(Ὀδυσσέας Ἐλύτης, «Μαρία Νεφέλη»)

Εἴδαμε μέχρι τώρα (ἐπὶ ἑπτὰ συνέχειες), μὲ ποιὸν καταιονισμὸ ἀνελλήνιστης πλαστογραφίας, ἀνθελληνικῆς κιβδηλείας καὶ μπουρδολογικῆς ἀνεπιστημοσύνης, πάει νὰ εὐνουχίσει τὰ παιδιά μας αὐτὸ τὸ κουρελούργημα τῆς Στ΄ Δημοτικοῦ. Τελειώνω (προσωρινῶς) ἐδῶ, ἐπισημαίνοντας τὸν λαπὰ τῆς ἀμορφωσιᾶς καί – φυσικά – πάντοτε, τῆς ἀνθελληνικῆς δολιότητας, ποὺ χαρακτηρίζει τὴν βλιτάδα–«ἱστορία» αὐτή, στὴν συνοικιακή της ἀπόπειρα νὰ τὸ παίξει καὶ «προχωρημένη» αἰσθαντικὴ περὶ τὰ «πνευματικά»… Μὲ «πνευματικότητα», βεβαίως, τύπου σοῦπερ-μάρκετ… Καὶ μὲ «πηγές», ἐφάμιλλες τοῦ «Κοσμοπόλιταν» τῆς παιδείας, τῆς ἀποκτηθείσης ἐν τῇ ἡμεδαλλοδαπῇ, ἀπὸ τὸ νατοκεμαλικὸ συντακτοκατιναριό, ποὺ «συνέταξε» τὸν Πανδέκτη αὐτὸν τῆς ἀσυνάρτητης ἀπαιδευσίας τους. ( Ὅπως διαπιστώνει καὶ ἡ ἔκθεση τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, καταλήγουσα ὅτι αἱ-οἱ συγγραφίνες -φίνοι*, οὔτε Ἱστορία γνωρίζουν, οὔτε καὶ νὰ γράψουν ξέρουν… (Ἀκαδημία ἔφα…).

Ἀκροτελεύτια, ἑπομένως, δήγματα, ἐπὶ τῆς πνευματοκτόνου βλιτάδος:

α) Στὸ κεφάλαιο «Ἡ πνευματικὴ ζωή» (ἑνότης: «Οἱ Ἕλληνες κάτω ἀπὸ ξένη κυριαρχία»), σελ. 26, ἡ κιβδηλοποιὸς αὐτὴ νατοκεμαλίς, ὑποκρύπτει ψευδολογοῦσα καὶ ἀποσιωπεῖ τὰ καίρια: ἡ πνευματικὴ διάσωση τοῦ ἑλληνισμοῦ, στοὺς μαύρους αἰῶνες τῆς τουρκικῆς καὶ βενετσιάνικης κτηνωδίας γίνεται ἀποκλειστικῶς ἀπὸ τὸ ἐν ἐκκλησίαις «Ὀκτωήχι» καὶ τὸ «Ψαλτήρι». Αὐτὰ, καὶ οἱ ταπεινοὶ καλόγεροι τοῦ πανταχοῦ παρόντος καὶ οὐδέποτε – φυσικῷ τῷ λόγῳ - θεσμοθετηθέντος «Κρυφοῦ Σχολειοῦ» (ὅπως, βλακωδῶς τὸ ψάχνουν οἱ ἀρνητές του, μὲ κτήρια, δηλαδή, καὶ τακτικὸ ἐτήσιο προ�‹πολογισμό(!), ναί, τὸ Ὀκτωήχι καὶ τὸ Ψαλτήρι ἔσωσαν τὸ Γένος ἀπὸ τὴν ἀμνησία καὶ τὴν ἀποβλάκωση τοῦ ἀναλφαβητισμοῦ, ποὺ ἐπέβαλλαν ἡ Τουρκικὴ κατοχὴ καὶ οἱ λοιπὲς βάρβαρες ἐπιδρομές. �›έξη γιὰ τὸ Ὀκτωήχι καὶ τὸ Ψαλτήρι!

Δηλαδή, γιὰ τὸ Πανδιδακτήριον τοῦ πεπτωκότος Γένους μας, τσιμουδιά, αἱ-οἱ ξεπεσμένες ἀρχοντοχωριάτισσες τῶν Lumieres καὶ λοιπῶν ὅσων στραβισμῶν… Συνοικιακὸν γὰρ εὐρωπαϊκὸν ψιμυθιοπρατήριον ἡ «Ἱστορία» τους, καὶ ὅλες αὐτὲς αἱ-οἱ ψευδοπάτριδες τοῦ lumpen φωταδισμοῦ τους…

β) Ἀναφέρουν ξενέρωτα: «Τὸ δημοτικὸ τραγούδι… συνδέεται μὲ τὴν ἐλπίδα τῶν ραγιάδων γιὰ λευτεριά», ἀλλὰ δὲν λένε τὸ πῶς συνδέεται, ἐνῶ ἀπευθύνονται στὰ παιδάκια τὰ δωδεκάχρονα: ὅτι κυρίως, τὸ Δημοτικὸ τραγούδι, ἐπὶ πέντε αἰῶνες (15ον, 16ον, 17ον, 18ον, 19ον), «συνδέεται» μὲ τὴν ἐλευθερία, διότι συνοδεύει τὶς διαρκεῖς ἐξεγέρσεις καὶ ἐπαναστάσεις τῶν Ἑλλήνων «γιὰ λευτεριά»! Τὸ Δημοτικὸ Τραγούδι μας γεννιέται ἀπὸ τὶς Ἐπαναστάσεις μας καὶ μὲ τὴν σειρά του, ἀνατροφοδοτεῖ τὶς Ἐπαναστάσεις μας! Αὐτὸ εἶναι τὸ πνευματικὸ σχῆμα τῆς ὑπόδουλης τότε ταυτότητάς μας, ὢ Συμμωρία, ἐς ἀεὶ ξενόδουλη τοῦ βλακώδους: «… μὲ τὸ κίνημα τοῦ Νεοελληνικοῦ Διαφωτισμοῦ διευρύνεται(!!!) ἡ πνευματικὴ ζωὴ τῶν Ἑλλήνων» (σελ. 26). Τὸν ξενόφερτο φωταδισμό σας, περίμεναν, ὢ στραβάδια, οἱ Ἕλληνες, μὲ τὶς συνεχεῖς ἐξεγέρσεις τους ἐπὶ τρεῖς αἰῶνες πρὶν ἀπὸ τὸν Διαφωτισμό, γιὰ νὰ ἐπαναστατήσουν; Γιατὶ λέτε τέτοια χοντρά, ξενοκίνητα, ἀηδιαστικὰ ψέμματα στὰ παιδάκια μας τὰ ἀθῶα; Τὸ Δημοτικό μας ἀντάρτικο τραγούδι, καὶ οἱ θρυλικοὶ Ἕλληνες «Stradioti» (βλ. Σάθα), ποὺ φτάνουν περιζήτητοι, μέχρι καὶ τὴν Ἀγγλία, τὸν ὀψιγενῆ Διαφωτισμό σας περίμεναν γιὰ νὰ ξυπνήσουν, τὸν νήδυμον ὕπνον, ὢ Συμμωρία συνοικιακὴ τῆς νατοκεμαλικῆς σας ραστώνης;

γ) Οἱ «Ἀγαθάγγελοι»; Οἱ «Ἀγαθάγγελοι», λαϊκὲς φυλλάδες, διηγήσεις μὲ τὴν «ἀγαθὴν ἀγγελίαν» τῆς �›υτρώσεως, οἱ λαϊκοὶ ραψωδοὶ ποὺ τοὺς ἀπαγγέλουν, Ἀγαθάγγελοι κι αὐτοὶ τῆς Ἐξαναστάσεως τοῦ Γένους, ἔχουν καμμιὰ σχέση μὲ τὸν ξενόφερτο, γελοῖο «Διαφωτισμό» σας; Γιατὶ ἡ βλιτάς σας, τίποτα δὲν ἀναφέρει γιὰ τὸν «Ἀγαθάγγελο» καὶ τὴν πνευματικὴν εἰδήν, ἡ ὁποία τοῦ δίδει ὑπόσταση; Μήπως ὁ βοσκηματώδης τῶν βασιλικῶν συμποσίων, Βολταῖρος; Ἔχετε χαμπάρι γι’ αὐτὰ ποὺ γράφετε, ἢ «γραμμή» ἀντιγράφετε;

δ) Οἱ «Κολλυβάδες»; Εἶναι ἢ δὲν εἶναι, ὢ πανάσχετοι-οι ψιττακίνες, οἱ ἐντυπωσιακοὶ «Κολλυβάδες» μας, μία κατ’ ἐξοχὴν πρόταση τῆς καθ’ ἡμᾶς ἰλιαδορωμέηκης «Οἰκουμένης»; Πρόταση πνευματικῆς καὶ ὑποστασιακῆς μας Ἐγέρσεως, Ἐξεγέρσεως, αὐτοσυνειδησίας καὶ Ἐθνοσυνειδησίας; Γιατὶ ἡ ξενόπληκτη βλιτάς σας, ἡ ἀναμηρυκάζουσα τὸν «Διαφωτισμό» καὶ τὸ μπουρδολόγιό του, δὲν ἀναφέρει τίποτα γιὰ τὸ κίνημα τῶν Κολλυβάδων, ποὺ προετοιμάζει καὶ τὴν μεγάλη Ἀνάσταση τοῦ ’21; Θὰ μοῦ πεῖτε, πρώτη φορὰ ἀκοῦτε γιὰ «Κολλυβάδες»… Κι ὅτι «δὲν τὰ ξέρετε»… Μά, ρωτάει κανείς… Ἢ μήπως «δὲν τὰ ξέρετε», διότι στὶς Βρυξέλλες καὶ στὶς Βρυξέλλες (δύο εἶναι αἱ Βρυξέλλαι, ὡς γνωστόν)**, καὶ κάποιοι θέλουν νὰ μὴν τὰ ξέρετε;

«Χατζηαβάτης: - Βρέ, ἔχω φερμάνι νὰ ντελαλήσω.
Καραγκιόζης: - Γιὰ διάβασέ το νὰ ἀκούσω…
Χατζηαβάτης: - Ναί, ἀλλὰ νὰ ἔρθεις μὲ εὐγένεια, νὰ σοῦ τὸ πῶ. Ὄχι, ἀμέσως, γκάπ, νὰ χτυπᾶς…»
«… Χατζηαβάτης: - Μπέηδες!
Καραγκιόζης: - Ντεμπέληδες!
Χατζηαβάτης: - Πασάδες!
Καραγκιόζης: - Πατσάδες!
(«Τὰ ἑπτὰ θηρία καὶ ὁ Καραγκιόζης»)

Ἡ συμμωρία τῶν δυσσεβῶν τοῦ βιβλίου, τόσο καταλαβαίνει, ὡς ξενόπληκτη, ἀπὸ τὴν αὐθιγενῆ «πνευματικὴ ζωή» τοῦ Γένους: ἀφιερώνει μία ὁλόκληρη σελίδα(!) γιὰ «τὰ ἀθηναϊκὰ καφενεῖα κατὰ τὸν 19ο αἰῶνα» (!!! σελ. 84) καὶ μία (ναί, μία!), μονολεξεί, λέξη(!) γιὰ τὸν Καραγκιόζη («καὶ Καραγκιόζη», σελ. 83). Καὶ σαλευθήτωσαν τὰ θεμέλια τῆς γῆς! Ἔτσι, «προχωρημένη» ἀντίληψη, γιὰ τὴν «πνευματικὴ ζωή» ποὺ πρέπει νὰ ἀποκτήσουν τὰ δωδεκάχρονα! Ἔτσι θὰ γαλουχηθοῦν, ἀφασικά, ἀσπόνδυλα: νὰ θαυμάζουν τὰ καφενεῖα τοῦ 19ου αἰῶνος! Κι ἔτσι, παγκοσμιοποιητικῶς προπονημένα ἀπὸ τοὺς ἰνστρούχτορες τῆς Νέας Τάξης τῆς Στ΄ Τάξης τους, τὰ παιδιά μας νὰ τὴν ἀράξουν, ἐντελῶς μεμελθακισμένα πιά (καὶ μὲ τὴν καθοδήγηση τῆς σελίδας 84), στὶς φραπεδιὲς καὶ τὶς καφετέριες τῆς ἀφασίας! Αὐτὴ εἶναι ἡ «προχωρημένη» πρόταση τῆς βλιτάδας-«Ἱστορίας», ποὺ λειτουργεῖ πλήρως, ἐδῶ πλέον, ὡς «προκεχωρημένον φυλάκιον» τοῦ ΝΑΤΟ! Μία λέξη μόνον γιὰ τὸν Καραγκιόζη, ἀλλὰ μία σελίδα ὁλόκληρη γιὰ τὰ καφενεῖα! Ἀποδέκτης: τὰ δωδεκάχρονα παιδιά μας, φραπεδιασμένα «ἴτς - ὀγλάν» ἤδη, τῆς Νέας Τάξης τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας μας(;). Σεφέρη, «ὅταν μπεῖ σὲ κίνηση ἡ βλακεία», ἡ νατοκεμαλική, «ποιὸς μπορεῖ νὰ τὴ σταματήσει…». «Πνευματικὴ ζωή» γιὰ τὰ ἀσπόνδυλα, ἀφασικὰ μαλάκια, τὰ «Ἀθηναϊκὰ καφενεῖα», μὲ ἔμφαση! Μὲ φωτογράφιση! Καὶ μὲ βαρύγδουπες «παιδαγωγικές» ἐρωτήσεις, πρὸς τὰ παιδιά, ἀντίστοιχες μὲ τὸ ἐρίγδουπον τοῦ παιδαγωγικοῦ τους κενοῦ: «Τὰ στοιχεῖα τῆς ὀπτικῆς πηγῆς, συμφωνοῦν μὲ ὅσα ἀναφέρονται στὴ γραπτὴ πηγή;» (!!!) (σελ. 84).

Ἐχέστηκεν ἀπού ’κλανε στοῦ Γιαλαμπῆ τ’ ἁλώνι! Ἀλλά, «ἐπιστήμη»: «Παιδαγωγικῶς» ἄρτιον, τὸ ἀπόλυτον βλακόμετρον τῆς παιδαγωγικῆς «ἐρωτήσεως» πρὸς τὰ δωδεκάχρονα! Διότι τὰ δωδεκάχρονα, πρέπει νὰ ἐντρυφήσουν, νὰ «ἐμβαθύνουν» καὶ νὰ ὁροθετήσουν «ὁμοιότητες καὶ διαφορές» μεταξὺ καφετέριας καὶ καφετέριας (!), ὥστε νὰ εἶναι παιδαγωγικῶς ἔτοιμα γιὰ τὴν καφετέρια, ὅταν θὰ μποῦν στὴν καφετέρια!

…Βλιτάς, μήπως εἶσαι βλάξ; Διότι πράκτωρ, μὲ ὅση τόση «προοδευτική – παιδαγωγική» βλακεία, ἀποκλείεται νὰ εἶσαι! Ἔμμισθος, τουλάχιστον… Αὐτοπροτεινόμενος, ἴσως… Διότι, τὰ μεγάλα συστήματα, ὅπως καὶ «οἱ μεγάλες ἀφηγήσεις», τύπου Σόρος, ΝΑΤΟ, θέλουν ἐπιδέξιους κώλους… Κι ὄχι τραυλίσματα συγκρίσεων ἀνάμεσα σὲ καφετέριες… ἀπὸ μικρομεσαίους, συνοικιακοὺς κωλακρέτας…

Καραγκιόζης ὅμως, γιόκ! Γιατὶ ἄραγε; Μὰ εἶναι ὁλοφάνερο: διότι, ὁ Καραγκιόζης συμπυκνώνει, γονιμοποιεῖ, μορφώνει ὅλην τὴν λαϊκή, ἀντιστασιακή, πνευματικὴ Παράδοση τοῦ Γένους μας! Κι αὐτά, ἡ φωταδιστικὴ συμμωρία τῆς «Ἱστορίας» γιὰ τὴν Στ΄ Δημοτικοῦ, αὐτὰ ναί, καὶ τὴν Ἀντίσταση καὶ τὴν Πνευματικότητα τῶν Ἑλλήνων, καὶ τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων, ὅλα αὐτά, τὸ κουρελούργημά τους, τὰ σιχαίνεται… �›όγῳ «συμπλέγματος μειονεξίας ἀπέναντι τῶν ξένων», ὅπως τοὺς κονιορτοποιεῖ, Εἴρων, ὁ Σεφέρης… Ἐπειδὴ πάσχουν τὸν «πνευματικὸ νεοπλουτισμὸ τῶν μορφωμένων μας», ὅπως τοὺς ἐξευτελίζει, πάλι, ὁ Σεφέρης.

Πῶς ν’ ἀντέξουν τὴν εὐγένεια τοῦ πνεύματος τῶν Ἰλιαδορωμηῶν, ὅπως αὐτὴ τεχνουργεῖται, ταπεινή, σατιρικὴ καὶ τόσο δροσερή, στὴν παρατήρηση τοῦ Ἀθανασίου Διάκου πρὸς τὸν Καραγκιόζη, ποὺ παρατηρεῖ ὅτι ὁ Μελισόβας «εἶναι Τοῦρκος καὶ δὲν κάνει νὰ τὸν κρύψουμε στὸ Ἱερό, γιὰ νὰ τὸν σώσουμε».

Μὲ μιὰ ὑπέροχη ρητορικὴ ἀναστροφή, τὸ κείμενο ἀποδίδει στὸν Ἀθανάσιο Διάκο, ὅλην τὴν πνευματική, συν-χωρητικὴ (χωροῦμε μαζί) ἐπιείκια τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ: « - Εἶναι πλάσμα τοῦ Ὑψίστου (καὶ ὁ Τοῦρκος)… Ἐμπρός, Καραγκιόζη, κρῦψε τον, νὰ τὸν σώσουμε καὶ μὴ μιλᾶς!».

Πῶς, βεβαίως, τὰ εὐρωλιγούρικα νατοκεμαλικὰ αὐτὰ ἐπιστημονάρια τῆς «Ἱσορίας» τους, νὰ ἀντέξουν τὸν φυσίζωον �›όγον τοῦ Συλλογικοῦ μας καραγκιόζικου Πνεύματος, ὅταν, φωτοσβέστες οἱ ἴδιοι, ἔχουν ἐξαφανίσει ἀπὸ τὸν σκυβαλοσυλλεκτῆρα τους τὴν Ἀλαμάνα καὶ τὸν ἐθνομάρτυρα – Πρότυπο, Ἀθανάσιο Διάκο;
Στὸ ἐθνικὸ ἔπος τοῦ Καραγκιόζη - Ἀριστοφάνη μας, θὰ ἔδειχναν σεβασμὸ οἱ «ἐγλωττογάστορες», ποὺ πλακώνουν τὰ παιδάκια μας μὲ τὴν τύφλα τους, ἀλάστορες αὐτοὶ καὶ σκυβαλοσυλλέκτες, καὶ «μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις ἀπὸ ξένες γλῶσσες»;


*Γιὰ λόγους ἀντιφαλλοκρατικῆς – φεμινιστικῆς ὀρθοπραξίας, ἐξάγω τὸ ἀρσενικὸ «συγγραφίνος» ἀπὸ τὸ θηλυκὸ «συγγραφίνα» κι ὄχι ἀνάποδα, ὅπως ἔκαναν μὲ ἔγκαυλον βαναυσότητα μέχρι τώρα, οἱ φαλλοκράτες στγγραφεῖς τοῦ Διαφωτισμοῦ.

** Ἡ ἔδρα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καὶ ὁ ἀφεδρὼν τοῦ ΝΑΤΟ…