«…τοῦ αἵματός του θεωρουμένου ἄνευ ἀξίας…» (Σουλτανικὸ φιρμάνι, Ἀδριανούπολις, 24η Ραμαζὰν 1009 ἔτος Ἐγίρας – 29 Μαρτίου 1601)

Κώστας Γ. Ζουράρις
εἰδικὸς σύμβουλος τῆς «Μακεδονίας» καὶ τινῶν ἀκόμη

Ἀντίβαρο, Ὀκτώβριος 2007 [ἀναδημοσίευση ἀπὸ τή Μακεδονία]

«Ἡ νατοκεμαλικὴ ἀρβύλα, τρύπια ἀπὸ τὸν ἐμπαιγμό της καὶ τὴν ροχάλα τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, προσπαθεῖ ἀκόμη… Βρίζει, σκούζει καὶ φυσικὰ ἐξακολουθεῖ νὰ δαγκάνει χῶμα: ὅπως ἀκριβῶς τὸ εἶχα ὑποσχεθεῖ καὶ προβλέψει, ὅταν – μαζὶ μὲ τὸ Κοινὸν τῆς Ἰλιαδορωμηοσύνης - ἀνεσκολόπιζα καὶ γελοιοποιοῦσα τὰ δοτὰ καὶ εὐένδοτα αὐτὰ ἐπιστημονάρια εἰσαγωγῆς… Κι αὐτά, ὡς μεταχειρισμένα ἀνταλλακτικὰ τοῦ νατοκεμαλικοῦ ντενεκετζίδικου καὶ τὴν συνοικιακὴ «ἐπιστήμη» τοῦ «βιβλίου Ἱστορίας» τους, τὸ ἐναντίον τῶν παιδιῶν μας τῆς ΣΤ΄ Δημοτικοῦ. Τὸ ἐδῶ ἰθαγενὲς καὶ ἐπιστημονικῶς ἄξεστο κατιναριὸ ποὺ συνέρραψε αὐτὸ τὸ κουρελούργημα κάνει πὼς δὲν βλέπει ποιὰ τύχη εἶχαν οἱ παρόμοιες ἀσχημίες καὶ ἀλλοῦ: στὰ πεπολιτισμένα κράτη (Γαλλία, Ἰαπωνία, Γερμανία), ὅπου ἀντίστοιχες ἀπόπειρες πλαστογραφήσεως τῆς ἱστορίας τους, στὸ ὄνομα τῆς Νέας Τάξης, τῆς νατοκεμαλικῆς, ἔχουν ἤδη ἐξωπεταχτεῖ χωρὶς πολλὰ πολλὰ καὶ χωρὶς νὰ τολμοῦν οἱ πλαστογράφοι νὰ βγάλουν κίχ. Γι’ αὐτό, ὑπενθυμίζω στὸ ἰθαγενὲς κατιναριό μας τὴν πατροπαράδοτη καθ’ ἡμᾶς «κατὰ παραχώρησιν ἐπιείκιαν» καὶ γιὰ νὰ τοὺς ἐπισημάνω ὅτι γλύτωσαν ἔτσι καὶ ἀπὸ ποινικὲς καὶ ἀστικὲς εὐθῦνες, δίδω ἐδῶ δεῖγμα τῆς ἀπάτης τους κατὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου, ποὺ ἀλλοῦ (στὴν Γαλλία π.χ.) θὰ τοὺς εἶχε ὁδηγήσει κατ’ εὐθείαν στὸν εἰσαγγελέα.

�›οιπόν;

ἄλφα μικρόν (ἐντελῶς μικρὸν δέ, ἀντίστοιχον τῆς εὐτέλειας τοῦ κουρελουργήματός τους…)
Παρατηρῶ καὶ ἀνασύρω ἐκ τῆς κοπροδόχου τῆς Ἱστορίας τους τὴν πρώην δεκάτην ἐνάτην σελίδα τους: «Ὁ Ντεμπρέβ, πρεσβευτὴς τῆς Γαλλίας στὴν Κωνσταντινούπολη, 1590-1606, πρὸς τὸν βασιλιὰ �›ουδοβῖκο 13ο: Οἱ Σουλτᾶνοι συνηθίζουν ὅταν κατακτοῦν ἕνα βασίλειο ἢ μιὰ ἐπαρχία, νὰ διατηροῦν θαυμαστὴ τάξη. Δημεύουν τὶς περιουσίες τῆς ἐκκλησίας, τῶν πολεμιστῶν… καί… ὅλα τὰ ἀγαθὰ τοῦ ἡττημένου ἡγεμόνα. Ὅσο γιὰ τὸν λαό, ἀφήνεται νὰ ζῆ σύμφωνα μὲ τὰ ἔθιμά του. Διατηρεῖ τὰ ἀγαθά του καὶ ἔχει θρησκευτικὴ ἐλευθερία» (π.χ. ὁ Ἑλληνικὸς λαός). Αὐτὰ στὴν σελίδα 19 τους! Καὶ λίγο παρακάτω αὐτὸ τὸ ἀπόσπασμα τὸ χαρακτηρίζουν ὡς «πηγή»! Καὶ τὰ παιδιά μας πρέπει νὰ δροσίζονται ἀπὸ αὐτὴν τὴν παγκοσμίου κύρους «πηγή»! Γράφουν ὅτι τὰ παιδάκια μας πρέπει νὰ ἀπαντήσουν σὲ νατοκεμαλική τους, βλακωδῶς ἀντιπαιδαγωγική, διότι directive – κατευθυνομένη μονόπαντα «ἐρώτηση», «σύμφωνα μὲ τὴν πηγή»!!! (πάντοτε σελὶς 19 τοῦ κουρελουργήματός τους).

βήτα ὁτιδήποτε (ἢ μικρομέγαλον).

Περιδιαβάζω σὲ τόμους τόμων, «πηγῶν»ἀλλεπαλλήλων τῆς δύσμοιρης ἱστορίας μας… Καὶ βρίσκω τὴν κάτωθι «πηγήν», ὄχι σὰν κι αὐτὴν τοῦ Γάλλου πρεσβευτοῦ, ἀλλὰ τοῦ ἰδίου τοῦ Μεγάλου Πατισάχ! Αὐτοκρατορικὸν Φιρμάνιον, ναί, αὐτοπροσώπως! Ἐρώτηση κρίσεως ἢ ἀκρισίας πρὸς τὰ ἐπιστημονάρια τοῦ βιβλίου τους: Ποία πηγὴ δείχνει νὰ εἶναι ἡ βαρύτερη, ἡ πιὸ «μέσα στὰ πράγματα», ὥστε τὰ παιδάκια μας, στὰ δώδεκά τους, νὰ γίνουν πιὸ σωστοὶ ἐπιστήμονες, νηφάλιοι καὶ «ἀντικειμενικοί», ὅπως ἡ βλιτὰς - ἱστορία γιὰ τὴν Στ΄ Δημοτικοῦ; Ποία;

Ἀντιγράφω ἀπὸ τὴν διαταγὴ τοῦ Σουλτάνου:

«…ἅμα τῇ ἀφίξει τοῦ παρόντος αὐτοκρατορικοῦ φιρμανίου Μου, …(νά) στρατεύωνται καὶ ἀποστέλλωνται εἰς τὰ ὀτζάκια τῶν γενιτσάρων οἱ ἀπὸ 15 ἔως 20 ἐτῶν καλλίμορφοι, ἀρτιμελεῖς… νέοι τῶν ἀπίστων… Ἐφ’ ὅσον παρίσταται ἀνάγκη… [κατά] τὰς διατάξεις τοῦ ἱεροῦ φετβᾶ τοῦ σεϊχουλ-ἰσλαμάτου, ὅταν τις ἐκ τῶν ἀπίστων γονέων ἢ ἄλλος τις ἀντιστῇ… θὰ ἀπαγχονίζηται εὐθὺς εἰς τὸ κατώφλιον τῆς θύρας του, τοῦ αἵματός του θεωρουμένου ἄνευ ἀξίας. ( Ἐν τῷ στρατοπέδῳ Ἀδριανουπόλεως τῇ 24ῃ Ραμαζὰν 1009 [ἢ 23 Μαρτίου 1601])».

Πηγή μου (ἄρα καὶ δική τους, τοῦ κουρελουργήματος ἐννοῶ): «Ἱστορικὰ Ἀρχεῖα Μακεδονίας», τόμ. Β΄ (Ἀρχεῖον Βεροίας-Ναούσης, 1598-1886), ἐπιμ. Ἰωάν. Κ. Βασδραβέλλη, ἐκδ. Ε.Μ.Σ., Θεσ/νίκη 1954.

Ὥστε ἔτσι, ρὲ νατοκεμαλικὴ βλιτάς! Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς «ἀφήνεται νὰ ζῆ σύμφωνα μὲ τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμά του…». Ἀλλὰ χωρὶς τὰ «καλλίμορφα» καὶ «ἀρτιμελῆ» ἀγόρια του. Ὥστε ἔτσι, ρὲ νηφάλια ἐπιστημονάρια τῆς νατοϊκῆς, ἀκροδεξιᾶς ὀσφυοκαμψίας σας: «Οἱ Σουλτᾶνοι… διατηροῦν θαυμαστὴ τάξη»! «θὰ ἀπαγχονίζηται…» ναί, καὶ «εὐθύς», ὅποιος δὲν θέλει νὰ δώσει τὸν «καλλίμορφον» γιό του γιὰ γενίτσαρο! Τόσο «θαυμαστὴ τάξη», ρὲ λεγεωνάριοι τῆς �›εγεώνας τῶν ξένων.

Καὶ δὲν καταλαβαίνω, κυρία Ρεπούση μου καὶ λοιπὰ ἀνλίμιτεδ ἐπιστημονάρια, αὐτὸ τὸ «δεκαπεντάχρονος Ἕλλην καὶ καλλίμορφος» τί τὸ θέλει ὁ Σουλτᾶνος τῆς «ἀνεκτικῆς» καὶ «πολυπολιτισμικῆς» Ὀθωμανίας σας; Πολὺ πολιτισμικοὶ εἴσαστε ὅλοι σας, κι ἐσεῖς τοῦ πρώην βιβλίου σας καὶ ἡ Ὀθωμανία σας, ποὺ τόσο νατοκεμαλικὰ ἐσεῖς τὴν ἐξυμνεῖτε. «…τοῦ αἵματός του», ἐκείνου τοῦ βασανισμένου Ἕλληνα γονιοῦ, ναί, «θεωρουμένου ἄνευ ἀξίας»!!! Ὅσο καὶ τοῦ δικοῦ σας, κυριοκυρίες μου; Ἀσυντάκτριες τοῦ κουρελουργήματός σας; Ἐρώτηση πρὸς τὴν ἀκρισίαν σας: Ἐξακολουθεῖτε νὰ μὴν ντρέπεστε; Ὅταν μπουκώσατε μὲ τέτοια ψέματα καὶ τέτοιες λιγδιάρικες, νατοκεμαλικὲς ἀποσιωπήσεις, τὰ καημένα τὰ παιδιά μας γιὰ ἕναν ὁλόκληρο χρόνο;

Καὶ ἐξακολουθῶ νὰ μὴν καταλαβαίνω, συνοικιακόν μου κομμωτήριον, ὅπου ἐσεῖς, κυρίες μου, ψιμμυθιώνετε τὸ κτῆνος τὸ ὀθωμανικό: ἐκεῖνο τὸ «δεκαπεντάχρονος Ἕλλην καὶ καλλίμορφος» τί τὸ θέλει ὁ Σουλτᾶνος; Γιατὶ δηλαδή, γιὰ νὰ γίνεις γενίτσαρος πρέπει νὰ ’σαι καὶ καλλίμορφος; Γιατὶ δηλαδή, γιὰ νὰ ψηφίσεις ναὶ στὸ σχέδιο Ἀνὰν πρέπει νὰ εἶσαι καὶ καλλίμορφος; Δὲν ἀρκεῖ νὰ εἶσαι πρωθυπουργὸς ἢ ὑπουργὸς ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδας; (ὁ ἕνας, ναί, εἶναι καλλίμορφος…). Μήπως δηλαδὴ αὐτὸ τὸ «καλλίμορφος» τοῦ σουλτανικοῦ φιρμανίου τοῦ 1601 παραπέμπει καὶ στὸ γνωστὸν ὀθωμανικὸν «ἀνεκτικόν»; τόσο «ἀνεκτικὸ» τὸ ὀθωμανικὸ κατὰ τὴν ρεπουσοβουλγκάτα, τὰ μουμουὲ καὶ κάποια ἐπιστημονάρια τῶν Ἀθηνῶν, ὡς καὶ κατά τινας ἐν Θεσσαλονίκῃ οἰκολόγους-κτηνοτρόφους τοῦ ὀθωμανικοῦ κτήνους. Ναί, τόσο «ἀνεκτικὸ» τὸ ὀθωμανικὸ κτῆνος τῆς πολύχρονης σκλαβιᾶς μας: νὰ «ἀπαγχονίζηται εὐθὺς» ὁ τραγικὸς πατέρας, τοῦ «αἵματός του θεωρουμένου ἄνευ ἀξίας»: καὶ ἀπὸ τὸ Ὀθωμανικὸν ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ρεπουσοβουλγκάτα (διότι καὶ αὐτὴ δὲν σεβάστηκε ἐκεῖνο τὸ τίμιο αἷμα μας θάβοντάς το μέσα στὰ ψέματά της)! Τόσο ἀνεκτικὸ τὸ ὀθωμανικὸ κτῆνος: νὰ περνᾶ ἀπὸ ἕνα «ὀθωμανικὸ» πρῶτα τὸ κάθε «καλλίμορφον» δεκαπεντάχρονο ἀγόρι μας… Καὶ μετά, μὲ μιὰ ἀπόλυτη πνευματική, σωματική, γλωσσική, πολιτιστικὴ γενοκτονία (κατὰ ΟΗΕ), ναί, τὸ καλλίμορφον νὰ τὸ καταντᾶ βιασμένο, τσακισμένο, ὀρφανό, ἕνα «ἴτς-ὀγλάν», στὰ γενιτσαρικά, γενοκτόνα τάγματα… Κι αὐτὴν τὴν φρίκη οἱ-αἱ λείχοντες-λείχουσες τὴν Νέα Τάξη νὰ τὴν λένε πὼς ἦταν «κοινωνικὴ ἄνοδος»(!) γιὰ τὰ βιασμένα, δολοφονημένα ὀρφανά μας: τόση ἐθελόδουλη ἀναισχυντία, αὐτὲς οἱ κυριοκυρίες τοῦ νατοκεμαλικοῦ «πολιτικὰ ὀρθοῦ». Τόση, ὅση καὶ ἡ σκυμμένη τους γονυκλισία πρὸς τὴν ἰσχυρὰν «προστασίαν» τῆς ἀνυπαρξίας τους…

Καὶ γιὰ τοὺς γραμματισμένους τώρα: Στὸ φιρμάνι τοῦ βιαστοῦ-σφαγέως ὀθωμανικοῦ-«κοσμικοῦ» σουλτανάτου ἀναγράφεται ρητῶς ὅτι ὁ ἀπαγχονισμὸς τῶν ἀντιστεκομένων Ἑλλήνων ἐπιβάλλεται καὶ ἀπὸ τὸν «ἱερὸν φετβᾶν» τοῦ «Σεϊχ-Οὔλ-Ἰσλάμ», δηλαδὴ ὁ βιασμός, ἡ σφαγὴ καὶ ὁ ἀπαγχονισμὸς τοῦ δούλου Ἕλληνα καὶ τῶν Ἑλληνοπαίδων ἐντάσσονται σ’ αὐτὸ ποὺ ὁ ἐκ τῶν ἱδρυτῶν τῆς ἐθνο-ανθρωπολογίας, μέγας Marcel Mauss, χαρακτηρίζει ὡς «συνολικὸ-ὁλοποιητικὸ κοινωνικὸ γεγονός» (Fait social total). Δηλαδὴ τὸ Ὀθωμανικὸ Σύστημα, «ἀπὸ τῆς συστάσεώς τοῦ μεγάλου Ὀσμανικοῦ κράτους καὶ τοῦ θεοφρούρητου χαλιφάτου τοῦ θεοπέμπτου Προφήτου» (βλ. ὅπ. παρ. σελ. 4), ναί, εἶναι καὶ δυαδικὸ ἀλλὰ Ὁμοούσιον καὶ Ἑνοειδές: καὶ τὸ κοσμικό, ἐγκοσμιοκρατικό του στοιχεῖο (ὁ Σουλτᾶνος) ἀλλὰ καὶ τὸ ἱερόν του στοιχεῖο (ὁ Σεϊχ-Οὔλ-Ἰσλάμ, τοῦ ἱεροῦ νόμου), κατὰ τὸ Συναμφότερον καὶ Ἑνιαῖον τους, ναί, ἐκφράζουν τὴν μία καὶ μόνη, ἀνελαστική, ὁλοκληρωτικὴ καὶ μὴ ἀνεκτικὴ Συμπαγία τους: Ἕνα πρᾶγμα καὶ ὁλοκληρωτικὸ καὶ σφαγιαστικὸ τῆς «ἑτερότητος»: ναί, «τοῦ αἵματος» τοῦ «ἄλλου», τοῦ «ξένου», «θεωρουμένου ἄνευ ἀξίας»… Αὐτὴ εἶναι ἡ γενοκτόνος ἀλήθεια τοῦ Ὀθωμανικοῦ καὶ ἡ ἐξ ἴσου γενοκτόνος κιβδηλεία τῆς Ρεπουσιάδας… (À repousser…).

[Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα Μακεδονία]