Προσθῆκες καὶ βελτιώσεις στὸ βιβλίο τῆς Ἱστορίας γιὰ τὴν ΣΤ΄ Δημοτικοῦ

ΚΩΣΤΑΣ Γ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ
εἰδικὸς σύμβουλος τῆς «Μακεδονίας» καὶ τινῶν ἀκόμη

Μακεδονία και Ἀντίβαρο, Μάιος 2007

«Τί γράφει στὸ πίσω μέρος τῆς παλάμης τῆς χώρας μας ἡ τύχης;… Τὸ μόνο ποὺ γράφεται εἶναι τὸ ΠΛΟΥΣΙΩΤΑΤΟΝ ΤΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ, χαραγμένο στὰ πρυμναῖα τῶν καραβιῶν μὲ κεφαλαῖα Ἑλληνικά… Ποῦ νὰ βροῦνε στέγη οἱ ἄνθρωποι ἑνὸς τέτοιου χώρου ἐὰν ὄχι στὴν ἴδια τους τὴν μοναδικότητα; Τὴν μοναδικότητα τοῦ Νησιωτισμοῦ, τὴν μοναδικότητα τοῦ Ἁγιοριτισμοῦ καὶ κείνη, τὴν πιὸ σημαντική, τοῦ διαχρονικοῦ χαρακτήρα τῆς γλώσσας… Εἶμαι δύσκολος· ἕνας Θουκυδίδης ἀπ’ τὴν ἀνάποδη…».
(Ὀδ. Ἐλύτης, «Ἐπιστροφὴ ἀπὸ τὴν παρ’ ὀλίγον Ἑλλάδα)

Προσθήκη:
1. Στὴν σελίδα 101, κάτω ἀπὸ τὴν φωτογραφία, ὑπάρχει τὸ ἑξῆς σχόλιο: «Ὁ Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος εὐλογεῖ τοὺς Ἕλληνες στρατιῶτες». Δὲν φαίνεται ὅμως κανεὶς στρατιώτης καὶ ἔτσι τὰ παιδιὰ τῶν 11-12 ἐτῶν, ἐνδέχεται νὰ ὑποψιαστοῦν ὅτι ὑπάρχει ἐνδεχόμενος δόλος. Ἡ ἐπιστημονικὴ ἐπιτροπὴ τοῦ λάθους, προτείνει τὴν ὡς ἑξῆς διόρθωση: διαγράφεται τὸ «εὐλογεῖ κλπ.» καὶ ἀντικαθίσταται ὡς ἑξῆς: «Ὁ Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος εὐλογεῖ τοὺς παρισταμένους καὶ διερχομένους. Στὴν φωτογραφία, διακρίνεται εὐχερῶς, ὅτι ὁ Μητροπολίτης ἔχει ἀκόμη τὸ κεφάλι του ἐπάνω στοὺς ἀρχιερατικούς του ὤμους. Σὲ ἑπόμενες φωτογραφίες, ποὺ τὸ Τουρκικὸ Ἐπιτελεῖο δὲν μπόρεσε δυστυχῶς νὰ προμηθεύσει στὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο, διακρίνεται ἐξ’ ἴσου εὐχερῶς, ὅτι Τοῦρκοι κρατικοὶ ἀξιωματοῦχοι καὶ Τοῦρκοι πολῖτες μὴ κυβερνητικῶν ὀργανώσεων, εὐρισκόμενοι σὲ αὐτοάμυνα, κόβουν τὸ κεφάλι, τὰ δάχτυλα, τὰ πόδια, τὰ χέρια καὶ γενικῶς ὅ,τι περισσεύει ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Σμύρνης. Δυστυχῶς, ὁ Μητροπολίτης Χρυσόστομος, ἐπετέθη φραστικὰ κατὰ τοῦ Τουρκικοῦ Στρατοῦ, ὑβρίζοντας καὶ τὸν φίλον γειτονικὸ Τουρκικὸ λαό, λέγοντας, «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς, οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι». Μὴν ἔχοντας δίπλα τους τὴν κυρία Ρεπούση παύλα Γιαννάκου, οἱ Τοῦρκοι κρατικοὶ ἀξιωματοῦχοι θεώρησαν ὅτι τὸ ρῆμα «οἶδα», ἐκφερόμενον ἀρνητικά, προσβάλλει τὴν γνωσιολογικὴ ἐγκυρότητα τοῦ Τουρκικοῦ στρατοῦ καὶ ἔτσι, σὲ αὐτοάμυνα πλέον, οἱ Τοῦρκοι κρατικοὶ ἀξιωματοῦχοι, ἀναγκάστηκαν νὰ ἀφαιρέσουν ὅ,τι «οἶδαν» καὶ δὲν εἶδαν ἀπὸ τὸν μέχρι τότε ἀρτιμελῆ Χρυσόστομο. Τὸ ἴδιο ἔγινε καὶ μὲ τὸν Γρηγόριο τὸν Ε΄: εὐρισκόμενοι σὲ αὐτοάμυνα, οἱ Τοῦσκοι κρατικοὶ ἀξιωματοῦχοι κρέμασαν ὅ,τι ἐξεῖχε ἀπὸ τὸν Πατριάρχη, μὲ ἀποτέλεσμα, νὰ τὸν κρεμάσουν ὁλόκληρο, ὥστε, ἀνθρωπιστικά, νὰ ἀποφύγουν τὸν ἀκρωτηριασμό του.

Βελτίωση:
2. Ἡ ἔκφραση «κρατικοὶ ἀξιωματοῦχοι» τῆς σελίδας 32, μὲ τὴν οἱ-αἱ-τὰ συγγραφεῖς-ίνες-ίνια, χαρακτηρίζουν τοὺς τούρκους μπασιμπουζούκους, ποὺ σφάζουν, δέρνουν καὶ ληστεύουν τοὺς Ἕλληνες, πρέπει νὰ γενικευθεῖ σὲ ὅλα τὰ κεφάλαια τοῦ βιβλίου. Κι αὐτό, διότι, ὅπως παρατηροῦν οἱ-αἱ-τά, ποὺ ἔγραψαν τὴν σελίδα 32, ἡ ἔκφραση «κρατικοὶ ἀξιωματοῦχοι» δημιουργεῖ, ἀμέσως-ἀμέσως, ἕναν θαυμασμὸ καὶ σεβασμὸ γιὰ τὴν κάθε ξένη-διεθνῆ ἐξουσία, ποὺ ἐπιβάλλεται στοὺς Ἕλληνες, ὅπως πιὰ συμβαίνει μὲ τὴν «παγκοσμιοποίηση». Καὶ πρέπει (στὸ βιβλίο: οἱ κλέφτες… κάνουν ἐπιθέσεις σὲ «κρατικοὺς ἀξιωματούχους»), αὐτὴ ἡ σωστὴ ἔκφραση, νὰ γίνει κτῆμα τῶν παιδιῶν μας. Ἀντίστοιχα, γιὰ τὴν Κατοχὴ τοῦ 1941-1944: Γερμανοὶ κρατικοὶ ἀξιωματοῦχοι τῆς Γκεστάπο ἀναγκάζονται σὲ αὐτοάμυνα: νὰ ἐξηγηθεῖ στὰ παιδιὰ τῶν 11-12 ἐτῶν, ὅτι ἔρχεσαι μὲ κανόνια κι ἀεροπλάνα καὶ σφάζεις γυναικόπαιδα ντόπια, διότι «αὐτοαμύνεσαι», ἐπειδὴ τὰ γυναικόπαιδα τὰ ἑλληνικά, ποὺ δὲν ἔχουν ἀφομοιώσει τὸν Διαφωτισμὸ τοῦ Γκαῖτε Ἰνστιτούτ, δὲν δέχονται νὰ κάτσουν κάτω ἀπὸ τὴν μπότα καὶ τὸ φιλέμβολον στῦμα τῶν Γερμανῶν τῆς Γκεστάπο, ὅπως αὐτοὶ ἐφαρμόζουν τὴν «Νέα Τάξη».
Καὶ στὴν συνέχεια: Βούλγαροι «κρατικοὶ ἀξιωματοῦχοι», σφάζουν λίγο τοὺς Ἕλληνες στὸ Δοξᾶτο, ὅπως οἱ Γερμανοὶ «κρατικοὶ ἀξιωματοῦχοι», καῖνε καὶ σφάζουν στὴν Κάνδανο, στὸν Χορτιάτη, στὰ Καλάβρυτα, στὸ Δίστομο, διότι οἱ Ἕλληνες, μὴν ἔχοντας ἐπαρκῶς ἀφομοιώσει τὸν Διαφωτισμό, ἐντελῶς λοιπὸν ἀγροῖκοι σκοταδιστές, οἱ Ἕλληνες, ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ: ΤΟ ΠΛΟΥΣΙΩΤΑΤΟΝ ΤΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ, ὅπως λέει ὁ Ἐλύτης. Καὶ στὴν συνέχεια: Ἄγγλοι «κρατικοὶ ἀξιωματοῦχοι», σφάζουν στὴν Κύπρο, καὶ κρεμᾶνε παιδιὰ 17 ἐτῶν: τὸν Παλληκαρίδη, ἐπειδὴ γράφει ποιήματα στὰ Ἑλληνικὰ (ὅπως ὁ Ὅμηρος καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς ἢ ὁ Σολωμός) κι ὄχι στὰ Ἀγγλικά, ποὺ εἶναι ἡ παγκόσμια γλῶσσα τῆς «παγκοσμιοποίησης». Ἄλλο ποίηση, δυστυχῶς γιὰ τὸν Παλληκαρίδη, κι ἄλλο παγκοσμιοποίηση. Ἄγγλοι ἐπίσης «κρατικοὶ ἀξιωματοῦχοι», σκοτῶνουν τὸν Αὐξεντίου, δικαίως, διότι καὶ αὐτός, ὅπως ὁ Καραολῆς, ὁ Δημητρίου κι ὅλοι τους αὐτοί, ποὺ τοὺς περνοῦν ἀπὸ τὴν κρατικὴ κρεμάλα οἱ Ἄγγλοι κρατικοὶ ἀξιωματοῦχοι», ὅλοι τους ἀρνοῦνται τὴν κοσμοπολίτικη Βρεταννικὴ «Κοινοπολιτείαν» τὴς ἀγχόνης καὶ τῆς κυρίας Γιαννάκου καὶ τῆς κυρίας Ρεπούση… Καὶ προτιμοῦν, ἀδιόρθωτοι ἐπαρχιῶτες, τὴν γλῶσσα τοῦ Ὁμήρου καὶ τὴν Ψωροκώσταινα: «Τὴν Ἑλλάδα θέλομεν καὶ ἂς τρώγωμεν πέτρες…»…
Καὶ οἱ Ἄγγλοι «κρατικοὶ ἀξιωματοῦχοι», εὐρισκόμενοι σὲ αὐτοάμυνα, τοὺς σκοτώνουν. Τὸν Παλληκαρίδη, μάλιστα, τὸν σκοτώνει ἡ εἰσέτι βοθραναπνέουσα βασίλισσα Ἐλισσάβετ. Ἡ ἐστεμμένη δολοφόνος ἀρνήθηκε –καὶ σωστά- νὰ δώσει χάρη σ’ ἕνα παιδὶ δεκαεπτὰ ἐτῶν – μὲ τὸ σωστὸ παιδαγωγικὸ ἐπιχείρημα τῆς Ρεπούση, ὅτι ὁ Παλληκαρίδης, μὲ τὰ ἑλληνικά του ποιήματα καὶ τὴν ἀντίστασή του, δὲν εἶναι καλὸ παράδειγμα προσαρμογῆς στὴν Νέα Τάξη, γιὰ τοὺς δεκαπεντάρηδες, ὅπως εἶναι ἐπιτυχῶς π.χ., ἡ κυρία Ρεπούση κι ἡ κυρία Γιαννάκου. Κι ἔτσι, ἐξηγεῖται ἐπιστημονικά, γιατὶ ὁ Παλληκαρίδης καταλήγει στὴν ἀγγλικὴ κρεμάλα, ἐνῶ οἱ κυρίες Γιαννάκου καὶ Ρεπούση καταντοῦν νὰ συνωστίζονται στὸ Ἑλληνικό (;;;) Ὑπουργεῖο Παιείας, ὅπου, κρεμάστρες αὐτὲς πιὰ τῆς Ἀμερικανικῆς Νέας Τάξης, κρεμᾶνε, ψιττακίζουσες, ὡς ἀσύστολοι «δημοπίθηκοι», τὴν ἑλληνικὴ παιδεία καὶ τὰ παιδιά μας, στὴν ἀγχόνη τῆς «Παγκοσμιοποίησης»…

Προσθήκη:
3. Δὲν ὑπάρχει, δυστυχῶς, στὸ βιβλίο, ἡ ἀναφορὰ σὲ «πυρπολητή», «πυρπολικό», «μπουρλότο-μπουρλοτιέρη», μὲ ἀποτέλεσμα, τὰ παιδιὰ τῶν 11-12 ἐτῶν, νὰ μὴν μαθαίνουν νὰ καταδικάζουν ἐγκαίρως τέτοιες ἀντικοινωνικὲς ἐνέργειες, ποὺ δὲν συμβάλλουν στὴν συμφιλίωση τῶν λαῶν. Προτείνεται ἑπομένως ἡ παρακάτω προσθήκη:
Κωνσταντῖνος Κανάρης, πυρπολητής-μπουρλοτιέρης: Νέος, μὲ παραβατικὴ ἐξωσχολικὴ συμπεριφορά, ὁ ὁποῖος μὲ τὶς ἐνεργειές του (ἀπόπειρα ἀνθρωποκτονίας καὶ διακεκριμένη φθορὰ ξένης ἰδιοκτησίας), δείχνει νὰ μὴν ἔχει ξεπεράσει τὸ στάδιο τῆς «πρωκτικῆς καθήλωσης» (fixation anale). Μὴν ἔχοντας ξεπεράσει τὴν «πρωκτικὴ καθήλωση» τῆς προσωπικότητάς του, ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης παίζει ἄκαιρα μὲ εὔφλεκτα ὑλικά, καὶ διαμορφώνει μιὰ μανιοκαταθλιπτικὴ συμπεριφορά, ὡς πυρομανής. Ἐκτελεῖ ἔτσι ἐγκληματικὴ ἐνέργεια, βάζοντας φωτιὰ σὲ ξένης πλοιοκτησίας πολεμικὸ πλοῖο, τὸ ὁποῖο ἔχει νόμιμα ἀγκυροβολήσει στὰ χωρικὰ ὕδατα τῆς χώρας του (τοῦ πολεμικοῦ πλοίου). Ἡ «πρωκτικὴ καθήλωση» τοῦ νεαροῦ Κανάρη καὶ ἡ βεβαρημένη ψυχοπαθολογικὰ ἐγκληματική του ἐνέργεια (μπουρλότο), εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ σκοτωθοῦν δύο χιλιάδες ἀθῶοι ἔνοπλοι Τοῦρκοι ναῦτες ὡς καὶ ἀνώτατοι Τοῦρκοι κρατικοὶ ἀξιωματοῦχοι, πού, εὐρισκόμενοι σὲ αὐτοάμυνα, εἶχαν προηγουμένως ἀναγκασθεῖ νὰ σφάξουν εἰκοσιδύο χιλιάδες ἐνόχους ἀμάχους Ἕλληνες στὴν Χίο. Ἡ πρωκτικὴ αὐτὴ καθήλωση τοῦ νεαροῦ ἕλληνα πυρομανοῦς, προκάλεσε καὶ μεγάλη ζημία στὸν νησιωτικὸ τουρισμό, διότι ἡ Ἀμερικανικὴ κυβέρνηση ἐξέδωσε μία ταξιδιωτικὴ ὁδηγία, ποὺ συνιστοῦσε στοὺς Ἀμερικανοὺς ὑπηκόους νὰ ἀποφεύγουν τὴν Χίο, τὰ διπλανὰ νησιά, καὶ τὴν χιώτικη μαστίχα, μέχρι νὰ ἔλθει ὁ 6ος Ἀμερικανικὸς στόλος, νὰ συλλάβει τὸν τρομοκράτη Κανάρη καὶ νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ Νέα τάξη, ἡ ἀμερικανοτουρκική.

Διόρθωση:
4. Στὸ βιβλίο, μόνον ἐμμέσως καὶ ὄχι ρητῶς ἐξηγεῖται στὰ παιδιὰ ποιὰ ἡ φύση διαφόρων ὀργανώσεων, ὅπως τὸ ΕΑΜ, ὁ ΕΔΕΣ, ἡ ΕΟΚΑ, ἡ «Φιλικὴ Ἑταιρεία». Παιδιὰ ἡλικίας 11-12 ἐτῶν, ἐνδέχεται νὰ παραπλανηθοῦν. Προτείνεται λοιπὸν νὰ ἀναγραφεῖ ρητῶς, ὅτι ΕΑΜ, ΕΔΕΣ, ΕΟΚΑ καὶ Φιλικὴ Ἑταιρεία εἶναι τυπικὲς τρομοκρατικὲς ὀργανώσεις, ποὺ παρεμποδίζουν τὴν Νέα Τάξη καὶ τὴν συμφιλίωση τῶν Λαῶν. Καὶ νὰ ὑποδειχθεῖ σαφῶς στὰ παιδιά, ὅτι ἡ «Διεθνὴς Κοινότητα», μὲ ὅλες τὶς ὀργανώσεις της, δηλαδή, τὸν ΟΗΕ, τὸ ΝΑΤΟ καὶ τὴν «Ἱερὴ Συμμαχία», πάντοτε προσπαθοῦσε νὰ ἐξουδετερώνει αὐτὲς τὶς τρομοκρατικὲς ὀργανώσεις: μὲ βομβαρδισμούς, δουλεμπόριο, σφαγὲς καὶ γενοκτονίες ἐναντίον αὐτῶν τῶν τρομοκρατικῶν ὀργανώσεων… Καὶ ὅτι, ΕΑΜ, ΕΔΕΣ, ΕΟΚΑ καὶ Φιλικὴ Ἑταιρεία, εἶναι σὰν τὴν Λερναία Ὕδρα: ἕνα κεφάλι κόβει ἀπ’ αὐτές, τὸ ΝΑΤΟ καὶ ἡ κυρία Ρεπούση – παύλα Γιαννάκου, χιλιάδες ξεφυτρώνουν…
5. Στὴν σελίδα 127, ἡ φράση «Ἡ σταδιακὴ ἐπέκταση τῆς χρήσης ἠλεκτρικῆς ἐνέργειας ἁπλοποιεῖ πολλὲς καθημερινὲς ἀσχολίες…», τροποποιεῖται ὡς ἑξῆς: «Ἡ σταδιακὴ ἐπέκταση τῆς χρήσης ἠλεκτρικῆς ἐνέργειας καὶ τῆς ἠλεκτρικῆς καρέκλας, ἁπλοποιεῖ πολλὲς καθημερινὲς ἀσχολίες…».
Ἡ προσθήκη αὐτὴ εἶναι μία φιλικὴ παράκληση τῆς Ἀμερικανίδας Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν, κυρίας Κοντολίζας Ράϊς. Ἔγινε εὐχαρίστως δεκτὴ ἀπὸ τὸ δικό μας Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν τεμενάδων καὶ τὶς Ἑλληνίδες ἐντελῶς κυρίες Ρεπούση, Μπακογιάννη, Γιαννάκου, στὸ ὄνομα τῆς φεμινιστικῆς ἀλληλεγγύης καὶ τῆς ἁμοιβαίας δικαστικῆς ἀρωγῆς μεταξὺ Γκουαντανάμο, Ἄουσβιτς, Σίνγκ-Σίνγκ καὶ τοῦ ἑλληνογερμανικοῦ Σκοπευτηρίου Καισαριανῆς.
Ἕπονται καὶ περαιτέρω βελτιώσεις.

Αὐτὸ τὸ κείμενο εἶναι γραμμένο σὲ πολυτονικό. Διαβάστε τὴ μονοτονική του ἔκδοση.