«…μὲ τ’ ἀρχαῖα ἀγάλματα καὶ τὴ σύγχρονη θλίψη»

Κώστας Ζουράρις
εἰδικὸς σύμβουλος τῆς «Μακεδονίας» καὶ τινῶν ἀκόμη

Ἀντίβαρο, Ιανουάριος 2008

Ἄδικε, ἄστοργε, ἄσπονδε, πειρατά,… Νῦν σου ἐφάνη τὸ ἄπληστον, νῦν ἐφανερώθη τὸ ἀκόρεστον…»

(Ρωμανὸς ὁ Μελῳδὸς 17, ε΄)

Πρὶν ἀπὸ μιὰ βδομάδα, ἡ Ἰταλία πανηγύρισε σύμπασα, τὸν ἀπόλυτο θρίαμβο τῆς «πολιτιστικῆς διπλωματίας» της: μετὰ ἀπὸ πολυετεῖς ἀγῶνες τῶν Ἰταλῶν, τέσσερα μεγάλα ἀμερικανικὰ μουσεῖα, ἀναγκάστηκαν νὰ ἐπιστρέψουν στὴν Ἰταλία, πολλὲς ἀρχαιότητες, ἰταλικές, ποὺ βρέθηκαν στὴν κατοχὴ τῶν ἀμερικανικῶν μουσείων, «κάτω ἀπὸ ἐξαιρετικὰ σκοτεινὲς συνθῆκες». Τὸ ἄγαλμα τῆς συζύγου τοῦ αὐτοκράτορα Ἀδριανοῦ καὶ κόρης τοῦ Τιβερίου, αὐτό, μάλιστα, στήθηκε στὸ Κυρηνάλιον: τὸ προεδρικὸ μέγαρο τῆς Ἰταλικῆς δημοκρατίας, ἀκριβῶς, ἐπισημαίνουν οἱ Ἰταλοί, γιὰ νὰ καταδειχτεῖ urbi et orbi, στὴν Αἰωνίαν Πόλιν καὶ τὴν Οἰκουμένη, ὅτι ἀποκαταστάθηκε ἡ δικαιοσύνη! Οἱ Ἰταλοί, ὑπῆρξαν ἀκόμη δριμύτεροι, στηλιτεύοντες τὴν δράση τῶν ἀμερικανικῶν μουσείων: χρησιμοποίησαν τοὺς λατινικοὺς ὄρους praedatio καὶ praedotores…

Ὄρνια ἁρπακτικά, λεηλασία: αὐτὴν ὑπῆρξε ἡ «συμπεριφορὰ» τῶν ἀμερικανικῶν μουσείων κατὰ τοὺς λεηλατηθέντες Ἰταλούς… Ἡ ἡμέρα τῆς ὁριστικῆς ἐπιδικάσεως καὶ ἐπιστροφῆς τῶν ἀρχαίων, ὑπῆρξε γιὰ ὁλόκληρη τὴν Ἰταλία, μία Ἐθνικὴ ἑορτὴ κύρους καὶ ὑπερηφανείας. Καί, ἐπὶ μία ἑβδομάδα, πᾶν τὸ Ἰταλικὸν συνεχίζει νὰ θριαμβολογεῖ, νὰ ἀγάλλεται καί… νὰ προειδοποιεῖ: ὄντως, ἐπισήμως ἡ Ἰταλία δήλωσε, ὅτι θὰ ἀσκήσει τὴν ἐπιρροή της, τὴν πίεσή της, ὥστε, ἀφ’ ἑνὸς μέν, αὐτὴ, ὡς πρωτοπόρος, θὰ ἱδρύσει μία ὑπηρεσία στὴν ΟΥΝΕΣΚΟ γιὰ τὴν ἀνίχνευση καὶ ἐπαναφορὰ τῶν κλοπιμαίων ὅπου δεῖ, ἀφ’ ἑτέρου δέ, θὰ βοηθήσει τὶς φτωχὲς χῶρες τῆς Ἀσίας, Πολυνησίας καὶ Ἀφρικῆς, ὥστε νὰ ἀνακτήσουν αὐτὲς τὴν ἀρχαία τους κληρονομιά, ἡ ὁποία λεηλατεῖται ἐπὶ αἰῶνες ἀπὸ τοὺς praedotores ληστοσυμμορίτες Δυτικούς, τοῦ Δυτικοῦ… πολιτισμοῦ τῆς ἁρπαγῆς…

Καὶ ἡ πεφιλημένη μας Ψωροκώσταινα, τί χαμπάρια; Μήπως, οὔνα φάτσα οὔνα ράτσα, μιμεῖται τουλάχιστον τὸ παράδειγμα τῆς μικρῆς κόρης της, τῆς Ἰταλίας; Φεῦ! Τὸ «Μαξίμου» δὲν εἶναι «Κυρηνάλιον» καὶ τὸ Κλεινόν, κάποτε Ἰοστεφὲς Ἄστυ, ὄχι μόνον δὲν μιμεῖται τὴν Αἰωνίαν Πόλιν τῆς Ρώμης, ἀλλὰ ἡ μόνη πιὰ ρώμη τῶν Ἀθηνῶν εἶναι ἡ Νατοϊκὴ εὐπείθεια καὶ ἡ «σύνθετη ἀνομασία» τῆς ὀσφυοκαμψίας τῶν ἑκάστοτε Μαξιμαίων τροφίμων… Ἔε, κάτι ψίχουλα μᾶς ἐπιστρέφουν ἀπὸ τὰ κλοπιμαῖα, οἱ Δυτικοὶ κλεπταποδόχοι, ὅταν ἡ κλοπὴ ἔχει γίνει πιὰ μέρα-μεσημέρι… Ἔε, ἕνα σπασμένο μάρμαρο, διαστάσεων 4,5Χ7,8Χ3 κόμμα δύο καὶ κάτι ψιλά (σὲ ἑκατοστόμετρα), μᾶς ἐπέστρεψαν οἱ γνωστοὶ κλεπταποδόχοι τοῦ ἀμερικανικοῦ «ἱδρύματος» Π. Γκετύ… Ἔε, κάτι κλαυθμηρισμοὺς πολιννοστήσεως ἐξέχεεν ὁ νῦν πρωθυπουργός μας, ὅταν εἶδε τὸ Μουσεῖο τὸ ὑποκάτω (ἐντελῶς δὲ ὑποκάτω) τῆς Ἀκροπόλεως καὶ εἶπε, ὅτι τώρα, νά, δὲν γίνεται, τῶρα ποῦ ’χουμε Μουσεῖο τσίλικο, δὲν μπορεῖ, οἱ Ἄγγλοι, πάντοτε ὡς γνωστὸν «πεπολιτισμένοι» (ὅπως τότε ποὺ κρεμοῦσαν τὸ ἀνήλικο ἀγόρι Παλληκαρίδη), ἔε, νά, τώρα, οἱ Ἐγγλέζοι θὰ μᾶς τὰ ἐπιστρέψουν τὰ «ἐλγίνεια» ἄγη, ἄλλως, τὰ γνωστὰ καὶ ὡς «ἀλγίνεια»! (ἀπὸ τὸ «ἄλγος» καὶ ἄγος…)

Τὰ «ἀλγίνεια» κλοπιμαῖα καὶ οἱ «Μαγεμένες» - Incantadas τῆς Θεσσαλονίκης

«…μακαρίσαντες ὑμῶν τὸ ἀπειρόκακον, οὐ ζηλοῦμεν τὸ ἄφρον».
(Θουκυδίδης, Ε105, 3)

Ὥστε ἔτσι λοιπόν, τέτοια santa simplicitas καὶ τόση θεία ἀφέλεια, ἀπειρόκακέ μου Κώστα Καραμανλῆ! Ἐπειδή, τώρα πιά, ἔχουμε ἕνα εἰδικὸ Μουσεῖο, πολὺ καλύτερο ἄλλωστε, ἀπὸ τὸ δικό τους, γι’ αὐτό, οἱ Ἐγγλέζοι θὰ μᾶς ἐπιστρέψουν τὰ κλοπιμαῖα! Ἔτσι! Ἐπειδὴ τυχαίνει νὰ ’ναι οἱ Ἐγγλέζοι τρυφεροὶ καὶ πεπολιτισμένοι καὶ «ἀνήκομεν εἰς τὴν Δύσιν»! Μά, ἂν ἦταν ἔτσι, γιατί εἶναι καὶ κλέφτες καὶ κλεπταποδόχοι, οἱ Ἐγγλέζοι; Δὲν ὑπῆρξε, ἐκ γενετῆς ἡ Ἀλβιών, per-fida, ψεύτρα καὶ ἐπί-ορκη, ἡ Ἀγγλία; «Οὐ ζηλοῦμεν τὸ ἄφρον» αὐτῆς σου τῆς δηλώσεως, καλόπιστε πρωθυπουργὲ τῆς Ἑλλαδίτσας, τῆς «πάντοτε εὐκολοπίστευτης καὶ πάντα προδομένης»… Τὸ ἀρχέκακον κακὸν τῆς ἐπιόρκου Ἀλβιῶνος, ποῦ νὰ φανταστεῖς ἐσύ, ἄπειρος ὢν τοῦ κακοῦ, ἀπειρόκακος ἀμνὸς ἐσύ, ἐνώπιον τοῦ λυκανθρώπου Ἐγγλέζου… Τὸ «ἀνήκομεν εἰς τὴν Δύσιν», μάθε, ἑκάστοτε πρωθυπουργὲ τῆς Ἑλλάδας, σημαίνει, ὅτι «πᾶν ὅ,τι κινεῖται ἢ καὶ ἀκίνητον, σὲ τοῦτον τὸν μάταιον κόσμον, ἀνήκει σὲ μᾶς τοὺς Δυτικούς». Ἑπομένως, Ἑλλαδίτσα, ἂν θές, μαζὶ μὲ τοὺς θησαυρούς σου, ποὺ σοῦ παίρνουν, νὰ μὴ σὲ παίρνουν καὶ στὸ ψιλὸ οἱ Δυτικοί, μάθε αὐτὰ ποὺ πράττει ἡ Ἰταλία! Σύρε μαζὶ μὲ τὴν Ἰταλία, ποὺ εἶναι μπροστάρισσα καὶ τὸ θέλει, νὰ ἱδρύσετε ἀπὸ κοινοῦ ἕνα γραφεῖο στὴν ΟΥΝΕΣΚΟ, γιὰ τὴν ἀνίχνευση καὶ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν κλοπιμαίων στοὺς πτωχοὺς καὶ τοὺς πένητας αὐτοῦ τοῦ Πλανήτη. Μόνον ἔτσι μπορεῖ νὰ συνετισθεῖ τὸ Λονδίνο καὶ οἱ λοιποὶ ἀμερικανοὶ κλεπταποδόχοι!

«Μακαρίσαντες ὑμῶν τὸ ἀπειρόκακον»; Ναί, ἀλλὰ κάντε κάτι! Ἡ Ἰταλία κίνησε γῆν καὶ οὐρανὸν καὶ ἀπειλὴν καὶ ὑβρεολόγιον, ἐναντίον τῶν ἀμερικανῶν κλεπταποδόχων! Καί, ὀργανώνει, ἐπὶ πλέον, μόνιμη δύναμη κρούσεως, σὲ συμμαχία μὲ τοὺς καταληστευθέντες φτωχοὺς τῆς Γῆς! Ἐμεῖς, μὲ εὐχολόγια;

-Πιστεύουμε πὼς οἱ Ἐγγλέζοι κλέφτες καὶ κλεπταποδόχοι, θὰ μᾶς ἀποδώσουν τὰ κλοπιμαῖα, τώρα ποὺ γίναμε κι ἐμεῖς πλούσιοι, χωρὶς ὅως νὰ κατορθώσουμε, ἀκόμη, νὰ γίνουμε λωποδύτες;-
Οἱ Ἐγγλέζοι, οἱ Ἀμερικανοί… Ἀλλὰ καὶ οἱ Γάλλοι, μὲ μᾶς ἐδῶ τοὺς Σαλονικιούς;

Τί θὰ γίνει ρὲ Φραγκία, μὲ τὶς δικές σου τὶς κλοπές;

Στὰ 1864, ἐπὶ τουρκικῆς κατοχῆς, ἕνας Γάλλος «παλαιογράφος» καὶ κυρίως παληάνθρωπος, ὀνόματι Ἐμ. Μιλλέ, ἀφοῦ ἐξεμαύλισε ἐπὶ χρήματι τοὺς ἐδῶ Τουρκαλάδες δυνάστες, ἅρπαξε τὶς περιώνυμες «Μαγεμένες» ἢ Incantadas. (Οἱ Τοῦρκοι τί ζόρι τραβοῦσαν… Μήπως τὰ πονοῦσαν τὰ «ἀρχαῖα»; Τὰ πουλοῦσαν…). Οἱ «Μαγεμένες» ἦταν Κόρες ἀπὸ λευκὸ μάρμαρο, «Εἴδωλα» ὁλόσωμα σὲ φυσικὸ περίπου μέγεθος, ποὺ στόλιζαν σὲ δίτονη κιονοστοιχία τὴν Ἀγορὰ τῆς Θεσσαλονίκης, ἐκεῖ, στὴν πλατεῖα Δικαστηρίων. Ἀπὸ τὸν 2ο-3ο αἰῶνα μ.Χ. στόλισμα! Καὶ ἐπὶ δύο χιλιάδες χρόνια, ὅλη ἡ οἰκουμένη ποὺ πέρασε ἀπὸ τὴν Συμβασιλεύουσα, θεωροῦσε πὼς οἱ «Μαγεμένες» Κόρες, χάριζαν τὴν ὀμορφότερη ὀμορφιὰ στὴν θεόσωστη πόλιν τοῦ Μυροβλήτου! Οἱ Γάλλοι ἀποικιοκράτες τὶς ἔκλεψαν! Ἀπὸ μᾶς, τοὺς μόνους καὶ αὐθεντικοὺς κτήτορες αὐτῆς τῆς ὀμορφιᾶς. Κι ἀπὸ τότε, οἱ «Μαγεμένες» βρίσκονται καταχωνιασμένες στὰ ὑπόγεια τοῦ Λούβρου, διότι οἱ Φράγκοι ἱερόσυλοι λωποδῦτες, δὲν ἔκριναν ὅτι οἱ Σαλονικιὲς Κόρες εἶχαν τὴν θέση τους δίπλα στὴν Νίκη τοῦ Πραξιτέλους καὶ τὴν Ἀφροδίτη τῆς Μήλου! (Τὴν ἀκρωτηρίασαν, τὴν στιγμὴ ποὺ τὴν ἔκλεβαν κι ἔτρεχαν οἱ ψαράδες τῆς Μήλου νὰ τὴν σώσου ἀπὸ τὰ βέβηλα χέρια τῶν Γάλλων…).
À propos τί θὰ γίνει καὶ μ’ αὐτὲς τὶς ἔκπαγλες Κόρες μας, τὴν Νίκη καὶ τὴν Ἀφροδίτη; Ὅπως καὶ μὲ τὰ κορίτσια μας τῆς Σαλονίκης; Δὲν πρέπει νὰ ἐπιστραφοῦν πάραυτα;

Des bonnes manières, μεταξὺ πεπολιτισμένων Δυτικῶν λωποδυτῶν καὶ «ἀπειροκάκων» Ἑλλήνων ἰθαγενῶν…
Ἡ «ἰσχυρὴ Ἑλλάς», παύλα ἰσχυρὴ Ψωροκώσταινα, θὰ ἐξακολουθεῖ νὰ «συμμερίζεται τὶς κοινὲς εὐρωπαϊκὲς ἀξίες», ὡς μαδημένο κοτόπουλο, διότι «ἀνήκομεν είς τὴν Δύσιν»;

Ποιά εἶναι ἡ δική μας, ἡ «πολιτιστικὴ διπλωματία» καὶ ποιά τὰ ἀποτελέσματά της;
Φαίνεται ὅτι, ὡς μόνη διπλωματία, ἡ Ψωροκώσταινα ἐπιδεικνύει, ἐφ’ ὅλης τῆς συλητέας καὶ συλησθείσης της ὕλης, τὸν διπλωματικό της σβέρκο, τὸν κύπτοντα καὶ αὐτοπροτεινόμενο γιὰ καρπαζιά.
Καί, θὰ ἐξακολουθοῦμε «ὑποκάτω» τοῦ Παρθενῶνος (ἐντελῶς ὑποκάτω), ὡς μωραὶ παρθέναι ἐμεῖς νὰ ἐξακολουθοῦμε νὰ ἔχουμε «ἐμπιστοσύνη» στὴν per-fida-ἐπίορκη «κοινὴ εὐρωπαϊκὴ κληρονομιὰ» τῶν Δυτικῶν κλεφτῶν καὶ κλεπταποδόχων, ἡ ὁποία «κοινὴ κληρονομιά», θὰ μᾶς ἐπιτρέψει, σὲ μᾶς τοὺς Ἕλληνες, τὴν κλεμμένη μας κληρονομιά.

Ἔχουμε, μήπως, «ἐμπιστοσύνη» στὶς «κοινές, εὐρωπαϊκές μας ἀξίες»; «Οὐ ζηλοῦμεν τὸ ἄφρον…».
«Φωτιὰ καὶ τσεκούρι στοὺς προσκυνημένους»: τὸ πρῶτο μάθημα γιὰ μιὰ ἀποτελεσματικὴ «πολιτιστικὴ διπλωματία»…

Καλὰ Χριστούγεννα, ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ Σύμπαντος κόσμου, καί, ἐπὶ γῆς Εὐδοκία, γιὰ τὰ σκλαβωμένα μας στὴ Φραγκιὰ κορίτσια, τὴν Νίκη, τὴν Ἀφροδίτη, τὶς Μαγεμένες καὶ τὶς σκαλισμένες Μορφὲς τοῦ κλεμμένου Παρθενῶνος…