Δύο επιπλέον ανακρίβειες του βιβλίου Ιστορίας της Στ'  Δημοτικού

Χρήστος Ζαφειρόπουλος

Αντίβαρο, Μάρτιος 2007

Οι ελληνικές κοινότητες κατά την οθωμανική κυριαρχία σελ. 19

Πρώτη ανακρίβεια:

Ο ντε Μπρεβ πρεσβευτής της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη (1590-1606) προς τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΓ’

Ο Louis XIII η Λουδοβίκος ΙΓ έγινε βασιλιάς της Γαλλίας όταν δολοφονήθηκε ο πατέρας του Henri IV το 1610 και βασίλευσε μέχρι το 1643. Επομένως  μέσα στο διάστημα 1509-1606 δεν ήταν δυνατόν ο Γάλλος πρέσβης να αναφέρεται στον Λουδοβίκο ΙΓ.

Δεύτερη ανακρίβεια:

«Οι σουλτάνοι συνηθίζουν όταν  κατακτούν ένα βασίλειο ….. Διατηρεί τα αγαθά του και έχει θρησκευτική ελευθερία».

Δεν αναφέρουν ότι μέσα στις άλλες εμπορικές συμφωνίες με την Οθωμανική Αυτοκρατορία που σύναψε ο εν λόγω εκπρόσωπος της Γαλλίας στις 20/5/1604  υπήρχε και η συμφωνία της ελεύθερης πρόσβασης των προσκυνητών στους Αγίους Τόπους για τους υπηκόους του Γάλλου βασιλιά και των συμμάχων του.  Η συμφωνία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα την εξάπλωση του Καθολικισμού στις χώρες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Επομένως ο κ. πρέσβης καλά  έκανε  να μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για την Οθωμανική Διοίκηση.

However, religion was not the object of a formal convention between France and Turkey prior to 1604, when Henry IV of France secured from Ahmad I the insertion, in the capitulations of 20 May, of two clauses relative to the protection of pilgrims and of the religious in charge of the church of the Holy Sepulchre. The following are the relevant clauses of the treaty: "Article IV. We also desire and command that the subjects of the said Emperor [sic] of France, and those of the princes who are his friends and allies, may be free to visit the Holy Places of Jerusalem, and no one shall attempt to prevent them nor do them injury"; "Article V. Moreover, for the honour and friendship of this Emperor, we desire that the religious living in Jerusalem and serving the church of Comane [the Resurrection] may dwell there, come and go without let or hindrance, and be well received, protected, assisted, and helped in consideration of the above." It is noteworthy that the same advantages are stipulated for the French and for the friends and allies of France, but for the latter in consideration of, and at the recommendation of France.

The result of this friendship was the development of the Catholic missions, which began to flourish through the assistance of Henry IV Bourbon and his son Louis XIII Bourbon and through the zeal of the French missionaries. Before the middle of the seventeenth century, various religious orders (Capuchin, Carmelite, Dominican, Franciscan and Jesuit) were established, as chaplains of the French ambassadors and consuls, in major Ottoman cities (Istanbul, Alexandria, Smyrna, Aleppo, Damascus etc.), Lebanon and the islands of the Aegean Archipelago. They assembled the Catholics to instruct and confirm them in the Catholic faith, opened schools to which flocked the children of all rites, relieved the spiritual and corporal miseries of the Christians in the frightful Turkish prisons, and nursed the pest-stricken, which last office made many martyrs of charity.

http://en.wikipedia.org/wiki/Capitulations_of_the_Ottoman_Empire