Πολιτικός Επιστήμων
Σέβομαι την γνώμη των καλοπροαίρετων συμπολιτών μας, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι μία σύνθετη ονομασία ( Νέα Μακεδονία ή ʼνω Μακεδονία κλπ) είναι η μία αξιοπρεπής λύση για το όνομα του σκοπιανού κράτους. Όμως διαφωνώ ριζικά με την άποψή τους. Αν υπογράψουμε την σύνθετη ονομασία θα έχουμε συναινέσει με την δική μας υπογραφή ότι η Ιστορία και ο πολιτισμός της Μακεδονίας είναι κάτι ξεχωριστό και αποκομμένο από τον Ελληνισμό. Πολύ σύντομα το ʼνω ή το Νέα θα ξεχασθεί ή θα περιέλθει σε αχρησία. Το Μακεδονία θα μείνει. Και σε τελευταία ανάλυση οι κάτοικοι αυτού του κράτους θα λέγονται Μακεδόνες. Δεν θα λέγονται Νεομακεδόνες ή Ανωμακεδόνες. Μπορεί να λέμε την χώρα Μεγάλη Βρετανία, αλλά οι κάτοικοι λέγονται Βρετανοί, όχι Μεγαλοβρετανοί. Στα αγγλικά η χώρα είναι Great Britain , αλλά οι πολίτες είναι British, όχι Great British. Οι Σκοπιανοί, λοιπόν, θα ακούονται διεθνώς ως Μακεδόνες και μάλιστα με την δική μας συμφωνία.
Και ας μην λησμονούμε την επισήμανση που έκανε στην ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της 4-11-2007 ο Πρέσβυς ε.τ. και πρώην Ευρωβουλευτής κ. Χρήστος Ζαχαράκης, επί πολλά χρόνια διαπραγματευτής για το όνομα των Σκοπίων. Εξήγησε ότι με την σύνθετη ονομασία δεν αποφεύγουμε τον κίνδυνο της «διπλής» ονομασίας. Και αν ακόμη συμφωνήσουν τα Σκόπια σε μία σύνθετη ονομασία, κανείς δεν υποχρεώνει να την χρησιμοποιούν τα 120 κράτη που ανεγνώρισαν ήδη τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Δηλαδή υπάρχει μεγάλη πιθανότητα την σύνθετη ονομασία να την χρησιμοποιούν τα Σκόπια μόνο στο ταμπελλάκι τους στους διεθνείς οργανισμούς και στις διμερείς σχέσεις με την Ελλάδα.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι δεν έχουμε τίποτε αξιόλογο να προσδοκούμε από τον διάλογο υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Το μόνο που εισπράττουμε είναι οι ειρωνείες των Σκοπιανών πολιτικών. Φυσικά δεν θα αποχωρήσουμε από σεβασμό στους διεθνείς θεσμούς. Όμως χρειάζεται μία εναλλακτική στρατηγική. Προτείνω, λοιπόν, δέκα συγκεκριμένα σημεία για μία επανατοποθέτηση του ζητήματος.
Α) Να καταγγείλουμε την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995, διότι η σκοπιανή πλευρά παραβιάζει κατάφωρα το άρθρο 5,1 (που αναγνωρίζει ότι το όνομα αποτελεί πρόβλημα) και το άρθρο 7,1 (με το οποίο δεσμεύθηκε να μην ασκεί προπαγάνδα αλυτρωτική).
Β) Αποδεσμευμένοι από την Ενδιάμεση Συμφωνία να ασκήσουμε ΒΕΤΟ σε οποιαδήποτε προσπάθεια εντάξεως των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ ή στην Ευρ. Ένωση.
Γ) Να μεταφέρουμε το κέντρο βάρους στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Να ζητήσουμε από τον Συντονιστή Εξωτερικής Πολιτικής της Ε.Ε. κ. Χαβιέ Σολάνα να κάνει το ίδιο που έκανε τον Μάρτιο 2002, όταν ανάγκασε την Γιουγκοσλαβία να αλλάξει όνομα. Εν μιά νυκτί το κρατικό όνομα έγινε Σερβία -Μαυροβούνιο με απόφαση της Ε.Ε. και με την δικαιολογία ότι έτσι θα εδραιωθεί καλύτερα η σταθερότητα στην περιοχή. Αφού, λοιπόν, η αλλαγή ονομασίας προβληματικών κρατών αποτελεί δοκιμασμένη πολιτική της Ε.Ε. ας ζητήσουμε να γίνει το ίδιο με τα Σκόπια.
Δ) Να μην παρασυρόμαστε από τις Κασσάνδρες της ηττοπάθειας που ισχυρίζονται ότι αν ασκήσουμε ΒΕΤΟ θα «απομονωθούμε» από φίλους και συμμάχους. Τα ίδια μας έλεγαν και οι οπαδοί του Σχεδίου Ανάν. Τελικά οι Ελληνοκύπριοι είπαν ΟΧΙ, ευτυχώς, και ουδεμία καταστροφή συνέβη. ʼλλωστε με πρόσφατες ανακοινώσεις τους η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ εξήγησαν ότι δεν βιάζονται να συζητήσουν την υποψηφιότητα των Σκοπίων.
Ε) Με την αναθεώρηση του Συντάγματός μας να κατοχυρωθούν τα ονόματα των περιφερειών της χώρας μας μεταξύ των οποίων και το όνομα Μακεδονία. Όταν φωνάζουν οι Σκοπιανοί για το συνταγματικό τους όνομα θα απαντούμε ότι και για μας η Μακεδονία είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένη.
Στ) Να αναβαθμισθεί και να καταστεί πανελλήνιος ο εορτασμός του Μακεδονικού Αγώνος, διότι εκεί βρίσκονται τα κλειδιά της ερμηνείας των σημερινών προβλημάτων.
Ζ) Να θέσουμε θέμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητος στα Σκόπια καθώς και του διωκομένου Ορθοδόξου Αρχιεπισκόπου Αχρίδος Ιωάννη. Πρόκειται για τον εκφραστή της εκκλησιαστικής κανονικότητος, ο οποίος αρνείται τον όρο «Μακεδονική Εκκλησία».
Η) Να ζητήσουμε αντικειμενική απογραφή εθνοτήτων υπό την αιγίδα της Ε.Ε. Να δούμε τελικά πόσοι δηλώνουν Αλβανοί, Τούρκοι, Έλληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι και πόσοι απομένουν να λέγονται «Μακεδόνες». Είναι πράγματι πλειοψηφία;
Θ) Να προβάλουμε διεθνώς με τεκμήρια –όπως είναι η σχετική έκδοση της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών- τον αλυτρωτισμό του ψευδομακεδονικού ιδεολογήματος.
Ι) Να διακηρύξουμε ότι έχουμε διάθεση φιλική προς τον ταλαιπωρημένο λαό του σκοπιανού κράτους. Αλλά είμαστε ενοχλημένοι από την διαπίστωση ότι η αύξηση των ελληνικών επενδύσεων αποθράσυνε αντί να αποδυναμώσει τον σκοπιανό εθνικισμό.
Όχι στην σύνθετη ονομασία. Ναι στην αλλαγή πορείας.
Κ.Χ. 6-11-2007
ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών, Μακεδονισμός: Ο Ιμπεριαλισμός των Σκοπίων 1944-2006, εκδόσεις ΕΦΕΣΟΣ, 2007.
