Μία σχολικὴ ἱστορία χωρὶς ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια

Κωνσταντῖνος Χολέβας
Πολιτικὸς Ἐπιστήμων

Ἀντίβαρο, Ὀκτώβριος 2006

Κατὰ τὰ τελευταία χρόνια μία θορυβώδης μειοψηφία διανοουμένων καὶ διαμορφωτῶν τῆς κοινῆς γνώμης προσπαθεῖ νὰ μᾶς πείσει ὅτι πρέπει νὰ ξεχάσουμε ὅ,τι ξέραμε σχετικὰ μὲ τὴν Ἱστορία καὶ τὴν ἐθνική μας ταυτότητα καὶ νὰ προσχωρήσουμε στὸν δικό τους τρόπο σκέψεως ὥστε νὰ «ἐκσυγχρονισθοῦμε». Οἱ προπαγανδιστικοὶ στόχοι αὐτῆς τῆς ἀντίληψης ἐντοπίζονται σὲ τρία σημεῖα.

Ά) Νὰ διαγράψουμε ἀπὸ τὴν Ἱστορία μας ὁ, τιδήποτε θὰ μποροῦσε νὰ ἐνοχλήσει τοὺς Τούρκους, διότι ἔτσι –ἰσχυρίζονται- θὰ βελτιώσουμε τὶς ἑλληνοτουρκικὲς σχέσεις.

Β) Νὰ μὴ προβάλλουμε τὸν ἡρωισμό, τὴν αὐτοθυσία, τὸ μαρτύριο, τὴν ἐθνικὴ ἀγωνιστικότητα, ἀλλὰ νὰ παρουσιάζουμε τὴν Ἱστορία ὡς μία ξερὴ παράθεση ἀριθμῶν καὶ γεγονότων μὲ ἔμφαση στὰ κοινωνικοοικονομικὰ αἰτήματα διαφόρων ὁμάδων.

Γ) Νὰ διαγράψουμε πλήρως κάθε ἀναφορὰ στὸν ἐθνικό, ἐκπαιδευτικὸ καὶ πολιτιστικὸ ρόλο τοῦ Ὀρθοδόξου κλήρου καὶ νὰ τονίσουμε τὴν ὁποιαδήποτε λεπτομέρεια θὰ μποροῦσε νὰ μειώσει τὸ κύρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Δυστυχῶς αὐτὴ ἡ διαστρεβλωτικὴ καὶ δῆθεν προοδευτικὴ γραμμὴ ἔχει ἐπηρεάσει ἕνα ἀπὸ τὰ νέα σχολικὰ βιβλία , τὰ ὁποῖα ἄρχισαν νὰ διδάσκονται ἐφέτος στὰ ἑλληνόπουλα. Πρόκειται γιὰ τὸ βιβλίο τῆς Ἱστορίας τῆς Στ΄ Δημοτικοῦ. Πρέπει νὰ διευκρινισθεῖ ὅτι τὸ βιβλίο αὐτό, ὅπως καὶ πολλὰ ἄλλα, παραγγέλθηκε καὶ ἄρχισε νὰ συγγράφεται τὸ 2003. Ἑπομένως δὲν φέρει εὐθύνη ἡ σημερινὴ ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, ἡ ὁποία ἁπλῶς ἐπέβλεψε στὴν διανομὴ ἤδη τυπωμένων βιβλίων. Θέλω νὰ πιστεύω ὅτι ἂν ὑποβληθεῖ τεκμηριωμένη κριτικὴ πρὸς τὸ Ὑπουργεῖο, οἱ ἁρμόδιοι θὰ προβοῦν στὶς ἀπαραίτητες προσθαφαιρέσεις μὲ σχετικὴ ἐγκύκλιο καὶ θὰ φροντίσουν νὰ συγγραφεῖ ἕνα ἐθνικὰ ἀξιοπρεπέστερο καὶ ἐπιστημονικὰ πληρέστερο σχολικὸ βιβλίο.

Τὸ ἄρθρο 16 τοῦ Συντάγματός μας προβλέπει ὅτι ἕνας ἀπὸ τοὺς σκοποὺς τῆς Παιδείας εἶναι ἡ ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καὶ θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν παιδιῶν μας. Ἀντιθέτως τὸ συγκεκριμένο σχολικὸ ἐγχειρίδιο μετατρέπεται σὲ αἰχμηρὸ ἐγχειρίδιο ποὺ πληγώνει τὴν ἐθνική μας ἀξιοπρέπεια. Προσπαθεῖ νὰ ἐξωραΐσει τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, διαγράφει τὰ μαρτύρια καὶ τὶς θυσίες τῶν προγόνων μας, παρουσιάζει τὴν Μικρασιατικὴ τραγωδία σὰν μία εἰρηνικὴ ἀνταλλαγὴ πληθυσμῶν, προβάλλει ὡς ἀπελευθερωτὴ τὸν Κεμὰλ Ἀτατούρκ, δὲν λέει οὔτε λέξη γιὰ τὴν γενοκτονία τοῦ Μικρασιατικοῦ καὶ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἡ ὁποία διήρκεσε ἀπὸ τὸ 1914 ἕως καὶ τὸ 1922. Θὰ φθάσουμε στὸ σημεῖο ξένοι Εὐρωβουλευτὲς νὰ ζητοῦν ἀπὸ τὴν Τουρκία νὰ ἀναγνωρίσει τὴν γενοκτονία τῶν Ποντίων καὶ τὰ Ἑλληνόπουλα νὰ ἀποφοιτοῦν ἀπὸ τὸ Δημοτικὸ μὲ μία φτιασιδωμένη εἰκόνα περὶ τῶν καλῶν Ὀθωμανῶν καὶ τῶν δημοκρατικῶν Νεοτούρκων.

Ἡ προσπάθεια νὰ ἐξοβελισθεῖ ὁποιαδήποτε ἀναφορὰ στὴν προσφορὰ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι προφανὴς καὶ ἔχει κωμικοτραγικὰ ἀποτελέσματα. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ Πατροκοσμᾶς τοῦ λαοῦ μας, ἀναφέρεται δύο φορὲς ὡς «Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς» σὰν νὰ ἦταν κάποιος διαφωτιστὴς μὲ παπιγιόν. Οὔτε Ἅγιος ἦταν κατὰ τοὺς συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου, οὔτε μοναχός, οὔτε ἐθνομάρτυς!

Ὁ Παλαιῶν Πατρὼν Γερμανὸς παρουσιάζεται μὲ μία μικρὴ φωτογραφία σὰν γραμματόσημο καὶ μὲ λανθασμένη λεζάντα-ἀναγράφεται ὡς Ἐπίσκοπος Καλαβρύτων ἐνῶ ἦταν Ἐπίσκοπός της Πάτρας- καὶ χωρὶς νὰ ἐπεξηγεῖται ἡ συνεισφορά του. Τὸ λάβαρο τῆς Ἁγίας Λαύρας καὶ ἡ κήρυξη τῆς Ἐπαναστάσεως ἀπὸ τὸν ἐν λόγω Ἱεράρχη διαγράφονται τελείως, ἂν καὶ ἀναφέρονται στὰ ἀπομνημονεύματα τοῦ Κανέλλου Δεληγιάννη καὶ ἄλλων. Ἡ ἱερὴ ἡμερομηνία τῆς 25ης Μαρτίου δὲν ἀναγράφεται πουθενά. Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση κατὰ τοὺς συγγραφεῖς ξεκίνησε ἀπὸ τὴ Μολδοβλαχία τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1821. Τὸ ὅτι στὸ Μωριὰ καὶ στὴ Ρούμελη μεταδόθηκε ἡ φλόγα μὲ πρωτεργάτες κληρικοὺς εἶναι μία ἐνοχλητικὴ ἄρα ἀπορριπτέα λεπτομέρεια γιὰ τοὺς ἐκσυγχρονιστὲς συγγραφεῖς! Ὁ ἀπαγχονισμὸς τοῦ Πατριάρχη Γρηγορίου Ἐ΄, ὁ Παπαφλέσσας καὶ ὁ Ρωγῶν Ἰωσὴφ φαίνεται ὅτι δὲν χωροῦσαν στὸ βιβλίο. Ὅμως θεωρήθηκε σκόπιμο νὰ ἀφιερωθεῖ ὁλόκληρη σελίδα γιὰ νὰ μάθουν τὰ 12χρονα παιδιὰ ποιὰ ἦταν τὰ καφενεῖα τῆς Ἀθήνας τὸν 19ο αἰώνα! Ὁ Ἐθνοϊερομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης παρουσιάζεται σὲ μία φωτογραφία μὲ Ἕλληνες στρατιῶτες. Τὸ ὅτι ἔμεινε κοντὰ στὸ ποίμνιό του καὶ θανατώθηκε μαρτυρικὰ εἶναι γεγονότα ποὺ δυστυχῶς ἀποσιωποῦνται.

Ἡ συγγραφικὴ ὁμάδα ἐξήγησε ὅτι περιόρισε τὰ πολεμικὰ γεγονότα καὶ προσπάθησε νὰ προβάλει περισσότερο τὸν ρόλο τῶν γυναικών. Τότε γιατί δὲν ἀναφέρονται στὴν θυσία τῆς Ἁγίας Φιλοθέης ἐπὶ Τουρκοκρατίας ἢ στὸν χορὸ τοῦ Ζαλόγγου; Προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις ὑπάρχουν πολλές. Ὅμως κανεὶς δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ μετατρέπει τὰ παιδιά μας σὲ ἀνιστόρητους ραγιάδες.

Κ.Χ. 13/9/2006

Αὐτὸ τὸ κείμενο εἶναι γραμμένο σὲ πολυτονικό. Διαβάστε τὴ μονοτονική του ἔκδοση.