[Το κείμενο είναι γραμμένο σε πολυτονικό. Μπορείτε να το διαβάσετε και σε μορφή pdf εάν δεν έχετε εγκαταστήσει τέτοια γραμματοσειρά]

 ΠΡΟΤΥΠΑ ΗΡΩΩΝ

  τοῦ Κωνσταντίνου Χολέβα

 Πολιτικοῦ Ἐπιστήμονος

Περιοδικό ΤΟΛΜΗ
Ιουνίου 2002

Στήν τακτική Συνεδρίασή της στό τέλος τοῦ Μαΐου ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μας ἐξέφρασε τήν διαμαρτυρία της γιά ἕνα νέο σχολικό βιβλίο, τό ὁποῖο ἀναφέρεται μέ μειωτικούς χαρακτηρισμούς στόν ἀγῶνα τῶν Ἑλλήνων Κυπρίων κατά τῶν Ἄγγλων ἀποικιοκρατῶν τό 1955-59. Ἐπρόκειτο γιά ἕναν ἐπικό ἀγῶνα νέων παιδιῶν μέ τήν συμπαράσταση ὅλου τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί ὑπό τήν πνευματική καθοδήγηση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Οἱ ἀγωνιστές τῆς ΕΟΚΑ πίστευαν στήν Ἕνωση τῆς Κύπρου μέ τήν Ἑλλάδα , μά πάνω ἀπ' ὅλα πίστευαν στόν Θεό. Ἦσαν οἱ περισσότεροι παιδιά τοῦ Κατηχητικοῦ, ἐξομολογοῦντο καί ἐβίωναν τήν πίστη τους. Γι' αὐτό ἦσαν ἕτοιμοι γιά τό μαρτύριο, τά βασανιστήρια, τήν θυσία. Σέ μιά ἐποχή κατά τήν ὁποία τά παιδιά μας τρέφονται μέ σκουπίδια ἀπό τήν Τηλεόραση , καλό εἶναι νά θυμηθοῦμε αὐτά τά πρότυπα ἡρώων καί νά τά προβάλλουμε ἐς ἀεί.

Ὁ ἡρωικῶς πεσών στήν Μονή Μαχαιρᾶ Γρηγόρης Αὐξεντίου ἔγραψε γιά τό νόημα τοῦ Ἀγῶνος: "Δέν εἶναι θαῦμα ἡ ἐξύψωσις τῶν ταπεινῶν, τῶν χωρίς ἰδανικά ἀνθρώπων σέ ἀγωνιστάς. Αὐτός εἶναι ὁ Ἕλληνας. Τή Λευτεριά τήν ἔχει μέσα του. Τήν ἔχει στό ὑποσυνείδητό του, μπορεῖ νά πῆ κανείς, μά σάν ἔλθη ἡ κρίσιμη στιγμή, τότε ξεπετάγεται, τήν κάνει συνείδησή του καί ζωή του, κι ὁ ταπεινός ὁ μικρόχαρος μεταβάλλεται σέ μαχητή ἀκατάβλητο"!

Ὁ ἀπαγχονισθείς ὑπό τῶν Ἄγγλων Μιχαήλ Καραολῆς γράφει ἀπό τήν φυλακή στόν ἀδελφό του: "Εἶμαι, ἀγαπητέ μου ἀδελφέ, πολύ στενοχωρημένος πού θά σέ λυπήσω μέ τά νέα μου, ἀλλά ἀφοῦ ὁ Θεός μοῦ ἐπεφύλαξε τό πικρόν τοῦτο ποτήριον "οὐ μή πίω αὐτό"; Γενηθήτω τό θέλημα τοῦ Παντοδυνάμου. Τό Ἐκτελεστικόν Συμβούλιον ἀπεφάσισεν ὅτι θά ἐκτελεσθῶ".

Ὁ ἀπαγχονισθείς Ἀνδρέας Ζάκος γράφει αὐτά τά τελευταῖα λόγια στόν φίλο του Χ. Μπακαλούρη: "Εἴμαστε Χριστιανοί καί ὁ ἀντικειμενικός μας σκοπός πρέπει νά εἶναι ἡ Οὐράνια Βασιλεία. Πεθαίνουμε ἀπόλυτα ἤρεμοι. Ἐζήτησα νά δῶ μερικούς ἀπό σᾶς μά δέν μοῦ ἐπέτρεψαν. Γειά σας καί ὁ Θεός μαζί σας".

Ἕνας ἄλλος ἡρωομάρτυρας τῆς ἀγχόνης, ὁ Ἰάκωβος Πατάτσος, γράφει τόν τελευταῖο ἀποχαιρετισμό πρός τήν μητέρα του:"Εἶναι καιρός νά καμαρώσης γιά τό παιδί σου. Εὑρίσκεται ἐκεῖ ψηλά ὅπου ψάλλουν οἱ ἄγγελοι. Χαῖρε ἀγαπημένη μου μητέρα.Μή κλαίης γιά ν' ἀκούσης τήν ἀγγελική φωνή μου πού ψάλλει Ἅγιος, ἅγιος, Ἅγιος Κύριος Σαβαώθ. Ψάλλε καί σύ μαζί μου. Ψάλλε, προσεύχου, δόξαζε τόν Θεόν σ'ὅλην τήν ζωήν".

Ὁ ἐπίσης ἀπαγχονισθείς Ἀνδρέας Παναγίδης γράφει πρός τήν γυναῖκα του λίγες ὧρες πρίν ἀφήσει τήν τελευταία του πνοή: "Δέν ἐκτελοῦμαι σάν ἕνας κοινός ἐγκληματίας, ἀλά σάν ἕνας τιμημένος Κυπραῖος. Τώρα πού ξέρω ὅτι σέ μία ἡμέρα θ' ἀντικρύσω τήν ἀγχόνη ἔχω διπλάσιο θάρρος ἀπό πρίν. Ὁ Χριστός εἶναι πάντα συντροφιά στά κελλιά μας. Ὁ Χριστός μᾶς γεμίζει τήν καρδιά μέ ἀληθινή χαρά. Παρακαλοῦμε τόν Θεό νά μᾶς σώση ὄχι τό σῶμα, ἀλλά τήν ψυχή".

Αὐτά ἦταν τά ἰδανικά τῶν ἡρώων τοῦ Κυπριακοῦ Ἀγῶνος. Χριστός καί Ἑλλάδα. Ὀρθοδοξία καί Παράδοση τῆς Ρωμηοσύνης. Ἐβάδιζαν πρός τόν θάνατο ψάλλοντες τόν Ἐθνικό Ὕμνο καί τροπάρια τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. Αὐτά τούς δίδαξαν οἱ γονεῖςτους, οἱ δάσκαλοι, οἱ κατηχητές καί οἱ κληρικοί. Σήμερα κάποιοι δέν θέλουν νά θυμόμαστεαὐτόν τόν Ἀγῶνα πού μυρίζει λιβάνι κι ἁγιοκέρι. Προσπαθοῦν νά χλευάσουν καί νά σβήσουν τήν μνήμη τῶν ἡρώων. Ὅμως ἐμεῖς δέν θά τούς ξεχάσουμε. Θά κλίνουμε πάντα εὐλαβικά τό γόνυ στή μνήμη τους. Θά διδάσκουμε στά παιδιά μας ὅτι τό 1821 ξανάζησε στά βουνά καί στά λαγκάδια τῆς Κύπρου τό 1955-59. Καί θά ἔχουμε τήν σκέψη μας στραμμένη μέ συγκίνηση στά Φυλακισμένα Μνήματα τῶν Κεντρικῶν Φυλακῶν Λευκωσίας.Ἐκεῖ πού τούς νεκρούς ἥρωες συντροφεύει λίγο χῶμα ἀπό τόν Παρθενῶνα καί ἡ ὑποθήκη τοῦ ποιητῆ: "Τοῦ ἀντρειωμένου ὁ θάνατος, θάνατος δέν λογιέται".

 .....................................

www.antibaro.gr