Ο Ἐσταυρωμένος στά σχολεία: μιά σημαντική απόφαση

Κωνσταντῖνος Χολέβας
Πολιτικός Ἐπιστήμων

Ἀντίβαρο, Δεκέμβριος 2006

Οἱ ὀπαδοί τοῦ θρησκευτικοῦ ἀποχρωματισμοῦ τῆς κοινωνίας μας καί διάφορες θορυβώδεις μειοψηφίες πού ἀρνοῦνται τόν ἱστορικό καί πολιτιστικό ρόλο τῆς ἑλληνορθοδόξου Παραδόσεως θέτουν, μεταξύ ἄλλων, καί τό αἴτημα τῆς ἀπομακρύνσεως τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν εἰκόνων καί συμβόλων ἀπό τίς σχολικές αἴθουσες. Ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων παραβιάζει τά ἀνθρώπινα δικαιώματα τῶν ἀλλοθρήσκων καί ἑτεροδόξων μαθητῶν καί ὅτι τό δημόσιο ( κρατικό) σχολεῖο ὀφείλει νά μή λαμβάνει θέση ὑπέρ μιᾶς συγκεκριμένης θρησκευτικῆς ὁμολογίας. Ἀπό πλευρᾶς ἑλληνικῆς ἐννόμου τάξεως κάθε τέτοιο αἴτημα εἶναι ἀπορριπτέο, διότι τό ἰσχῦον Σύνταγμα καθορίζει στό μέν ἄρθρο 3 τήν Ὀρθοδοξία ὡς τήν ἐπικρατοῦσα θρησκεία, στό δέ ἄρθρο 16 τήν ἀνάπτυξη ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνειδήσεως ὡς θεμελιώδη σκοπό τῆς Παιδείας. Ἐπειδή, ὅμως, ζοῦμε μέσα στήν μεγάλη κοινότητα τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν καί ἐπειδή οἱ ἀντιεκκλησιαστικές προπαγάνδες χρησιμοποιοῦν πολλές φορές τήν Εὐρώπη ὡς πρόσχημα, καλόν εἶναι νά ἐξετάσουμε μία πολύ σημαντική ἀπόφαση τοῦ Ἰταλικοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, δηλαδή τοῦ Ἀνωτάτου Διοικητικοῦ Δικαστηρίου τῆς γειτονικῆς μας χώρας.

Πρόκειται γιά τήν ἀπόφαση ὑπ’ ἀριθμ. 556 τῆς 13/2/2006 τοῦ CONSIGLIO DI STATO, ἡ ὁποία γιά ὅποιον ἐνδιαφέρεται δημοσιεύεται στήν ἰταλική ἱστοσελίδα www.altalex.com μέ σχετικό σχολιασμό. Ἀφορᾶ τήν τοποθέτηση τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ στίς αἴθουσες τῶν δημοσίων ἰταλικῶν σχολείων. Ἡ ὑπόθεση ξεκίνησε ἀπό δύο γονεῖς, οἱ ὁποῖοι προσέφυγαν σέ τοπικό δικαστήριο ζητῶντας νά κατέβει ἡ εἰκόνα τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπό τήν σχολική αἴθουσα ὅπου φοιτοῦσε τό παιδί τους. Ὡς ἐπιχείρημα ἀνέφεραν ὅτι τό ἰταλικό κράτος πρέπει νά ἐμφανίζεται ἀμερόληπτο σέ θρησκευτικά θέματα. Τόνιζαν δέ ὅτι μέ βάση τήν ἰταλική νομοθεσία στήν Ἰταλία ἰσχύει ὁ χωρισμός Ἐκκλησίας καί Πολιτείας. Τοῦτο εἶναι ἐν μέρει σωστό, διότι στήν πράξη ἰσχύει ἡ εἰδική συμφωνία -Κονκορδᾶτο- μεταξύ Βατικανοῦ καί Ἰταλίας , καί ἔτσι ἔχει προνομιακή θέση ἡ Ρωμαιοκαθολική Ὁμολογία στήν γειτονική μας χώρα. Τελικά ἡ ὑπόθεση ἔφθασε στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας, τό ὁποῖο δικάζει σέ ἀνώτατο βαθμό τίς προσφυγές καί αἰτιάσεις τῶν πολιτῶν κατά πράξεων τοῦ Ἰταλικοῦ Δημοσίου. Ὡς ἀποτέλεσμα ἔχουμε τήν προμνημονευθεῖσα ἀπόφαση, ἡ ὁποία ἐπιτάσσει στό Κράτος καί σέ ὅλες τίς ἁρμόδιες σχολικές Ἀρχές νά διατηρήσουν τό σύμβολο τοῦ Ἐσταυρωμένου στίς σχολικές αἴθουσες. Δηλαδή τό Ἁνώτατο Δικαστήριο τῆς Ἰταλίας ἀπέρριψε πλήρως τά ἐπιχειρήματα τῶν γονέων πού ἤθελαν νά ἀπομακρυνθεῖ ὁ Ἐσταυρωμένος ἀπό τά σχολεῖα.

Ἀξίζει νά παραθέσουμε σέ ἐλεύθερη ἀπόδοση ὁρισμένα ἀπό τά ἐπιχειρήματα τῶν δικαστῶν ὑπέρ τοῦ Ἐσταυρωμένου:

«..... Σέ ἕνα χῶρο Λατρείας ὁ Ἐσταυρωμένος εἶναι πρωτίστως καί ἀποκλειστικῶς ἕνα θρησκευτικό σύμβολο καί συμβολίζει τόν σεβασμό πρός τόν ἱδρυτή τῆς Χριστιανικῆς θρησκείας. Σέ ἕνα χῶρο μή θρησκευτικό, ὅπως εἶναι τό σχολεῖο, πού ἔχει ὡς στόχο τήν ἐκπαίδευση τῶν νέων, ὁ Ἐσταυρωμένος μπορεῖ πάλι γιά τούς πιστούς νά παραμένει σύμβολο θρησκευτικῶν ἀξιῶν, ἀλλά γιά τούς μή πιστούς ἡ ἀνάρτησή του δέν μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ὡς σύμβολο θρησκευτικῶν διακρίσεων. Σέ ἕνα βαθμό ἀντιπροσωπεύει μέ τρόπο συνθετικό καί εὐκόλως ἀντιληπτό καί διδακτικό (περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο σύμβολο) ὁρισμένες ἀξίες τῆς κοινωνίας , οἱ ὁποῖες ἐμπνέουν τήν συνταγματική μας τάξη, πού ἀποτελεῖ θεμέλιο τῆς κοινωνικῆς συμβιώσεως. Ὑπό αὐτή τήν ἔννοια ὁ Ἐσταυρωμένος ἀποτελεῖ χρήσιμο σύμβολο ἀκόμη καί στό πλαίσιο τοῦ ἐκκοσμικευμένου μή-θρησκευτικοῦ κράτους, ὡς σύμβολο κατ’ ἐξοχήν παιδαγωγικό, ἀσχέτως τῆς θρησκευτικῆς πίστεως τῶν μαθητῶν.

Εἶναι, λοιπόν, προφανές ὅτι στήν Ἰταλία ὁ Ἐσταυρωμένος χρησιμεύει γιά νά ἐκφράσουμε, μέ τρόπο συμβολικό καί ἐπαρκῆ, τίς θρησκευτικές ρίζες πού ἔχουν οἱ ἀξίες τῆς ἀνεκτικότητος, τοῦ ἀμοιβαίου ἀλληλοσεβασμοῦ, τοῦ σεβασμοῦ στό ἀνθρώπινο πρόσωπο, τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, τοῦ σεβασμοῦ στήν ἐλευθερία τοῦ κάθε προσώπου, τῆς αὐτονομίας και τῆς ἐλευθερίας τῆς συνειδήσεως ἀπέναντι στήν ἐξουσία, τῆς ἀνθρωπίνης ἀλληλεγγύης, τῆς ἀποφυγῆς διακρίσεων εἰς βάρος τῶν πολιτῶν. Πρόκειται γιά ἀξίες , οἱ ὁποῖες ἐπισφραγίζουν τόν ἰταλικό πολιτισμό.....».

Μέ ἁπλά λόγια οἱ Ἰταλοί ἀνώτατοι δικαστές κρίνουν ὅτι ἡ παρουσία τοῦ Ἐσταυρωμένου στίς σχολικές αἴθουσες δέν ὠφελεῖ μόνον τους Χριστιανούς μαθητές, ἀλλά καί τούς μή Χριστιανούς, διότι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός μέ τήν διδασκαλία του καί τόν μαρτυρικό Του θάνατο – καί μέ τήν Ἀνάστασή Του θά προσθέταμε ἐμεῖς- ἀποτελεῖ πλέον ἕνα πανανθρώπινο παιδαγωγικό πρότυπο, πού θυμίζει στά παιδιά τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον, τήν ἀνάγκη γιά φιλανθρωπία, φιλαδελφία, καταλλαγή καί ἀλληλοσεβασμό. Ὕψιστο πρότυπο ἐκπαιδευτικῶν ἀξιῶν ἀποτελεῖ ὁ Ἐσταυρωμένος Χριστός μᾶς λέγουν οἰ Ἰταλοί δικαστές , πρότυπο πού μπορεῖ νά διδάξει καί νά ὠφελήσει κάθε εὐρωπαῖο πολίτη, Χριστιανό ἤ ἀλλόθρησκο ἤ ἄθεο ἤ ἀγνωστικιστή. Ἀφῆστε τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ νά μαλακώνει τίς καρδιές τῶν παιδιῶν μας, εἶναι τό μήνυμα τῶν ἱταλῶν νομομαθῶν πρός κάθε Ἕλληνα, πού ἐνδιαφέρεται γιά τήν ἐκπαίδευση τῶν νέων μας. Κι ἄν ἀκόμη ἔχουμε στίς τάξεις ἀλλοεθνῆ καί ἀλλόθρησκα παιδιά, θά διατηρήσουμε σέ ἐμφανῆ σημεῖα τά θρησκευτικά μας σύμβολα, διότι ὁ Χριστός συμβολίζει τόν ἀγῶνα γιά νά ζοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι μέ ἐλευθερία καί εἰρήνη.

Ἡ ἀπόφαση τοῖ ἰταλικοῦ δικαστηρίου ἄς γίνει μάθημα σέ ὅλους ἐκείνους που ζητοῦν νά ἀλλοιώσουμε τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί νά ὁδηγήσουμε τό σχολεῖο μας σέ θρησκευτικό ἀποχρωματισμό. Ὅλες οἰ ἀξίες πού γίνονται σήμερα σεβαστές ὡς θεμέλια τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος βασίζονται στήν Χριστιανική Πίστη, ἄρα δέν μπορεῖς νά εἶσαι σωστός δημοκράτης και Εὐρωπαῖος ἄν δέν ἔχεις γνωρίσει τήν Χριστιανική διδασκαλία. Τό ἰταλικό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας ἔστειλε καί ἕνα μήνυμα πρός τούς ἡγέτες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, οἱ ὁποῖοι στήν πλειοψηφία τους λησμόνησαν νά ἀναγράψουν τίς Χριστιανικές ρίζες τῆς Εὐρώπης στό Προοίμιο τοῦ «Εὐρωσυντάγματος». Τέτοια κείμενα ὅπως αὐτό πού σχολιάσαμε πρέπει νά γίνονται εὐρύτερα γνωστά γιά νά θέτουν ἐνώπιον τῶν εὐθυνῶν τους ὅσους κατέχουν ὑπεύθυνες θέσεις στήν Ἑλλάδα καί στήν Εὐρώπη. Ὅποιος ἀρνεῖται τήν Χριστιανική κληρονομιά τῆς Εὐρώπης οἰκοδομεῖ μία Εὐρώπη χωρίς παρελθόν, ἄρα καί χωρίς μέλλον.

Αὐτὸ τὸ κείμενο εἶναι γραμμένο σὲ πολυτονικό. Διαβάστε τὴ μονοτονική του ἔκδοση.