«Στα Νεότερα και Σύγχρονα Χρόνια» Επιμέλεια – μετάφραση: Νέα Τάξη Πραγμάτων Θεόδωρος Ορέστης Γ. Σκαπινάκης Δικηγόρος και Μεταπτυχιακός φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντίβαρο, Οκτώβριος 2006 Το ομώνυμο νέο βιβλίο της ΣΤ΄ Τάξης του Δημοτικού είναι πραγματικά μπροστά από την εποχή του, έχει αποδράσει από ένα μέλλον πραγματικά εφιαλτικό. Υπακούει τόσο τέλεια στα κελεύσματα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, αγωνίζεται τόσο πολύ να ξεπεράσει τις προσδοκίες της, ώστε είναι βέβαιο ότι θα κερδίσει το παράσημο διακεκριμένης υπηρεσίας στον αγώνα του προϊόντος εθνικού ξεψυχισμού. Το εξώφυλλο προϊδεάζει για το τι επακολουθεί: το νέο βιβλίο είναι υπό την αιγίδα του «Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων». το « Εθνικής » το ξέκοψαν και αυτό, γιατί προφανώς απηχούσε εθνοκεντρισμό! Πρόκειται περί μιας σούμας 138 (μαζί τις εικόνες!) σελίδων για την ιστορία της Ελλάδος και της Ευρώπης από το 1453 μέχρι σήμερα, ώστε και το πλέον βαριεστημένο 11 χρονο ελληνόπουλο να θυμάται με ένα σκονάκι στο χέρι του τι έγινε μέσα σε 6 αιώνες ευρωπαϊκής και ελληνικής ιστορίας, την στιγμή που όλοι γνωρίζουμε την ικανότητά του να ‘ξεκοκκαλίσει’ το τελευταίο βιβλίο 500 και βάλε σελίδων του Harry Potter! Είναι ένα fast food εγχειρίδιο ή, ακριβέστερα, μια σύνθεση ιστορικών διαγραμμάτων, χρονολογίων, ανακριβών χαρτών και παραρτημάτων με ονόματα και σημαντικά γεγονότα! Δηλαδή έκαναν βιβλίο αυτό που συνήθως είναι οι τελευταίες συμβουλευτικές σελίδες ενός βιβλίου! Μια μορφή που οι θιασώτες του παρουσίασαν ως μέθοδο του «μαθαίνω να μαθαίνω Ιστορία από τις πηγές»! Το βιβλίο δεν διαβάζεται, αλλά είναι προορισμένο για κλεφτές ματιές στα βασικά πρόσωπα και γεγονότα. Τα ονόματα, οι χρονολογίες και τα τοπωνύμια είναι τόσο συμπυκνωμένα σε ένα χώρο, ώστε νομίζεις ότι διαβάζεις αμερικανικό αλμανάκ! Όλα είναι γραμμένα επιγραμματικά και τηλεγραφικά, τα κείμενα ουδεμία συνέχεια έχουν, διότι είναι νοθευμένα σε κάθε 20 ή και λιγότερες αράδες από συσωρευμένες παρεκβάσεις εν είδει εικόνων, προσωπικών μαρτυριών, περιθωριακών γεγονότων, λεπτομερειών. Η Τουρκοκρατία καταλαμβάνει έκταση 20 αράδων, κατά την οποία οι Έλληνες περνούσαν κυριολεκτικά χουζούρι σύμφωνα με την αναφορά ενός Γάλλου πρεσβευτή της εποχής, όπως περίπου γράφουν και τα ‘ομότιμα’ τουρκικά σχολικά βιβλία (η αντιστοιχία είναι εξωφρενική!). η Εκκλησία και η προσφορά της αποσιωπάται (προφανώς, γιατί επί τέλους πρέπει να διαχωριστεί από το ελληνικό κράτος!). η έξοδος του Μεσολογγίου και οι θρυλικές μάχες της περιόδου ενταφιάζονται στην μετριότητα. μεταξύ των 6 κορυφαίων λογοτεχνών του 19ου αι. αναφέρονται η Ελισσάβετ Μαρτινέγκου και η Καλλιρρόη Παρρέν, ενώ η ιστορία της Μαντώ Μαυρογένους και της Δόμνας Βισβίζη κατέχει μεγαλύτερη έκταση απ’ ό,τι εκείνη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Γεωργίου Καραϊσκάκη (εφαρμόζοντας την ποσόστωση υπέρ των γυναικών και στην Ιστορία!). ο Μακεδονικός Αγώνας λάμπει διά της απουσίας της αφήγησής του (μόνον εικόνες και δευτερεύοντα γεγονότα!), για να μείνει μετέωρο ερώτημα η ελληνικότητα της Μακεδονίας (δηλ. οι Σκοπιανοί μπορεί να έχουν και δίκιο!). η ιστορία του αυτοκινήτου, του ποδοσφαίρου, της τηλεόρασης, του θεάτρου και του ελληνικού κινηματογράφου στον 20ο αι. κατέχουν έκταση διπλάσια από την περιγραφή των ‘ασήμαντων’ Βαλκανικών Πολέμων (20 αράδες πάλι!), του ‘αδιάφορου’ Έπους του 40΄ και των Α΄ και Β΄ Παγκοσμίων Πολέμων μαζί! Η δε λέξη ‘εκσυγχρονισμός’ σφυρηλατείται ανελέητα καμιά δεκαριά φορές και με έντονα στοιχεία μέχρις ότου καρφωθεί ως σωτήρια ιδέα-αυτοσκοπός του Έθνους στο μυαλό των μαθητών, και προκειμένου να αναγνωριστεί ως γνήσιος απόγονος του Χ. Τρικούπη και του Ελ. Βενιζέλου το ‘εκσυγχρονιστικό’ Πα.Σο.Κ. του Κ. Σημίτη! Το κεφάλαιο της Μικρασιατικής περιπέτειας (κατά σύμβαση ονομάζεται κεφάλαιο, αφού είναι μόνον 19 αράδες!) τελειώνει περίπου ως εξής: «Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στην Σμύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα!» Δηλαδή ούτε γάτα ούτε ζημιά! Μύτη δεν άνοιξε! Σαν τουρίστες το κατακαλόκαιρο στον Πειραιά, που απλώς βιάζονταν να φύγουν, οι Έλληνες στριμώχτηκαν στο λιμάνι και αντιμετώπισαν μονάχα πρόβλημα επιβίβασης στα συμμαχικά ‘κρουαζιερόπλοια’! Για τις σφαγές και την Ποντιακή Γενοκτονία ούτε λόγος, εν αντιθέσει προς τις αναφορές στα ναζιστικά εγκλήματα της Κατοχής: μετά από λίγες σελίδες, θεωρήθηκε προφανώς ότι τα μυαλά των παιδιών είναι λιγότερα ευαίσθητα και μπορούν να διαβάζουν για «κάψιμο χωριών» και «μαζικές εκτελέσεις» από τους Γερμανούς. Το νέο βιβλίο, λοιπόν, υποτίθεται ότι καινοτομεί, διότι απομακρύνεται από τον εθνοκεντρισμό για χατίρι της πολυπολιτισμικότητας και μεταβαίνει σε μια σουρεαλιστική διάσταση, όπου όλα είναι παραμυθένια και πολιτικώς ορθά. Το σχολείο αλλάζει σκοπό, δεν ενδιαφέρεται να διαπλάσει εθνική συνείδηση μέσα από την παράθεση της αλήθειας, αλλά να εμφυσήσει εθνική λήθη μέσα από το στρογγύλεμα, την υπερβολή και την αποσιώπηση των ‘κατάλληλων’ γεγονότων, την εφαρμογή του πολιτικώς ορθού και την διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας, ώστε να κτισθούν οι σχέσεις του Ελληνισμού με τους ‘πρώην και νυν εχθρούς’ στην βάση της λησμονιάς. «Forget and forgive», είναι το συνθηματάκι που στριφογύριζε στο μυαλό των εμπνευστών και αυτουργών αυτής της άνευ προηγουμένου αποβολής της εθνικής αυτεπίγνωσης! Σημαντικά ιστορικά γεγονότα εξαφανίζονται χάριν της τόσο πια πολύτιμης ελληνοτουρκικής ‘φιλίας’ και ανούσιες λεπτομέρειες αναβαθμίζονται προς χάριν της Ενωμένης Ευρώπης και της διαβαλκανικής ομόνοιας. Αυτή η σπορά ‘νέας εθνικής’ συνείδησης (ή ασυνειδησίας) εντάσσεται σε ένα συνολικό σχέδιο μαζικού αφελληνισμού με όπλα τα νέα σχολικά βιβλία. Απόδειξη τα πολλαπλά περιστατικά νεοταξισμού στα βιβλία «Γλώσσας» του Δημοτικού που βρίθουν ξένης (σε μετάφραση) βιβλιογραφίας, ξένων κειμένων και επανειλημμένων βιβλιογραφικών παραπομπών σε συγκεκριμένους μάλιστα εκδοτικούς οίκους, οι οποίοι ευνοούνται κραγαυλέα από την νέα τάξη εκπαιδευτικών πραγμάτων. Τρανότερο παράδειγμα η γκρίζα διαφήμιση της κονσόλας Sony Playstation 2 στην «Γλώσσα» της Ε΄ Δημοτικού (τ. Β΄, σ. 78). Εκεί το παιδάκι με άλλοθι την επιτυχή πορεία της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, μαθαίνει ακόμη και τις οδηγίες χρήσεως του παιγνίου κονσόλας (FIFA Euro 2004) και παραπέμπεται επί πλέον σε σχετική ηλεκτρονική διεύθυνση, προκειμένου να γίνει καλύτερος καταναλωτής και να εξοικειωθεί στην χρήση των προϊόντων υψηλής τεχνολογίας. Το ‘μοντέρνας εμπνεύσεως’ εξώφυλλο έρχεται να ολοκληρώσει ειρωνικά την εικόνα της καταστροφής: για να μην γράφουν τα παιδιά μουντζούρες πάνω στο βιβλίο, το Υπουργείο μερίμνησε να τα έχει ήδη μουντζουρωμένα! Στο τέλος του οπισθοφύλλου αναγράφεται η φράση-κλειδί για την ερμηνεία της καταστροφής: «Έργο συγχρηματοδοτούμενο 75% από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και 25% από εθνικούς πόρους». Ο χρηματοδότης είναι εύλογο και δίκαιο να διεκδικεί, λοιπόν, μερίδιο στα ‘κέρδη’! Στα μόνα θετικά καταγράφεται η ποιότητα έκδοσης και εκτύπωσης, γιατί, ως γνωστόν, ένα συνεπές καπιταλιστικό προϊόν της Νέας Τάξης Πραγμάτων οφείλει να έχει άριστη εμφάνιση και περιτύλιγμα παρά το όποιο σάπιο περιεχόμενο! Είναι σαν το νεοταξίτικο καρπούζι του super market, όλοι το γευθήκαμε τα τελευταία ‘τυποποιημένα’ καλοκαίρια: διασταυρωμένο με νεροκολοκύθα, καλλιεργημένο με σύγχρονες μεθόδους ιλιγγιώδους υπερανάπτυξης, σε μια μέρα από την κοπή αυτού έχει ανεξήγητα σαπίσει. Κάπως έτσι σκοπεύουν να καταντήσουν και τα κεφάλια των παιδιών μας Το άρθρο αυτό πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό Πολιτικά Θέματα" (τ. 1535, 18 Σεπτεμβρίου 2006, σελ. 34) Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.