Η προπαγάνδα της Νέας Τάξης ως αντικαταθλιπτικό της ελληνικής αριστεράς Κρίτων Σαλπιγκτής Συγγραφέας και συντ. πολ. μηχανικός. Γράφει κάθε Παρασκευή στη Μακεδονία Αντίβαρο, Απρίλιος 2007 Η περί το βιβλίο της Ιστορίας δημόσια αντιπαράθεση, ξεπέρασε σε δυναμική το όποιο θεωρητικό μέγεθος του. Το γεγονός διαπιστώθηκε αμοιβαίως. Σε χιονοστιβάδα αντιδράσεων αναφέρθηκε με ικανοποίηση ο ιδρυτής της ηλεκτρονικής σελίδας Αντίβαρο (http://www.antibaro.gr), κ. Σταλίδης, όπου συνεχίζεται η αθρόα συγκέντρωση υπογραφών που ζητούν την απόσυρση, αλλά και η δημοσίευση εμπεριστατωμένων άρθρων με καίριες επισημάνσεις, οι οποίες μ’ έναν ανέλπιστο έως σήμερα τρόπο, άγγιξαν ξαφνικά τις ευαίσθητες χορδές της ελληνικής κοινωνίας. Οι υπερασπιστές του βιβλίου από την άλλη αιφνιδιάστηκαν. «Πίστευα ότι, για άλλη μία φορά, θα διατυπωθούν οι γνωστές απόψεις από τα γνωστά άτομα και θα γυρίσουμε στις δουλειές μας» γράφει ο κ. Ι. Πρετεντέρης (Το ΒΗΜΑ, 11/03/2007) Μαθημένος όμως να επιβάλει, όπως κι άλλοι, στο βιλαέτι της κοινής γνώμης με ευκολία κάθε σχεδιασμό ως τώρα, αντιδρά στη συνέχεια με το πάθος εκείνου, ο οποίος, αφού τον χτύπησε τρένο, κάθε που άκουγε τσαγιέρα να σφυρίζει, μόλις το νερό της έπαιρνε βράση, την έκανε κομμάτια, επειδή «αυτά τα Τέρατα να τα σκοτώνει κανείς από μικρά, πριν μεγαλώσουν». Μακάρι να διέθετε και την αφέλειά του. Ο κ. Πρετεντέρης όμως επιθυμεί να πείσει την κοινή γνώμη πως έχει μπροστά της ένα Τέρας. Μπορεί η Ακαδημία Αθηνών να καταλόγισε μεσοβδόμαδα αντιπαιδαγωγική γραφή και να μέτρησε πάνω από 71 λάθη στο ως τώρα «υπέροχο» βιβλίο τους. Εκείνος επέλεξε ένα από όσα οι άλλοι, πριν απ’ αυτήν, και μάλιστα ελάχιστα, έθιξαν: στην ασυνέχεια του Ελληνισμού. Στη γνωστή, πολιτικής σκοπιμότητας της εποχής, θεωρία του ασήμαντου Γερμανού ιστορικού Φαλμεράριερ, την οποία επαναφέρει πλαγίως το βιβλίο με τις ουδετερόξινες εκφράσεις του. Τον κ. Πρετεντέρη δεν τον απασχολεί το γεγονός ότι η τουρκική προπαγάνδα από το διαδίκτυο αναζητά -σε άψογα ελληνικά παρακαλώ- ψαρεύει Ελληνόπουλα για να διαβάσουν την ίδια θεωρία.(http://www.geocities.com/bulgarmak /history_greek.htm?200712). Ούτε ότι, ώσπου να κατέβουν όντως τα όπλα από την άλλη, θα ήταν καλύτερα να εφοδιάσουμε τα Ελληνόπουλα με τις τεκμηριωμένες απόψεις περί της εκ των πραγμάτων δημιουργίας του κράτους από το έθνος κι όχι του έθνους από το κράτος, οι οποίες υφίστανται κι ας μην τις αγαπάς ο ίδιος. Του είναι αδιάφορο πολιτικώς ότι η Τουρκία συνεχίζει τον χαβά της για να πλήξει την εθνική συνοχή μας, όπως και την εδαφική ακεραιότητά μας. Επειδή όμως επί του θέματος της ασυνέχειας του Ελληνισμού ελάχιστες ντουφεκιές, μπροστά στα κανόνια που βάρεσαν για άλλα ανομήματα του βιβλίου, έπεσαν, ο λόγος για τον οποίο ο κ. Πρετεντέρης επιμένει στο θέμα αυτό καθίσταται αμέσως πρόδηλος: «τώρα που οι απλουστεύσεις αυτές αμφισβητούνται από ένα σχολικό εγχειρίδιο, οι φαιοχίτωνες πήραν τους δρόμους». Πόσες φορές την ημέρα άραγε πρέπει να κάνει μπάνιο ένας απαστράπτων από καθαριότητα κάθε που τον βλέπω στην TV, ώστε να εκτοξεύει τόση κοπριά χωρίς να λερώνεται; «Από την αμφισβήτηση των εθνικών βεβαιοτήτων ταράζεται ο φασιστοειδής που μέσα από την εξιδανίκευση του Ελληνισμού εδραιώνει τη δική του καθαρότητα». Δικαίωμά του, αν και λάτρης της καθαριότητας, να ομιλεί μετά βδελυγμίας κατά της καθαρότητας. Δεν είναι δικαίωμά του όμως να διαδίδει το ψευδές: ότι επειδή μερικοί χρυσαυγίτες και φασίστες, περνάνε την ώρα τους με τη φρικώδη φυλετική αντίληψη περί καθαρότητας και εναντιώθηκαν στο βιβλίο (θα έλειπε ο Μάρτης απ’ την Σαρακοστή;) ανήκουν στην ίδια κατηγορία φυραμάτων κι οι πλείονες εξ όσων εναντιώθηκαν. Οι οποίοι ξέρουν εξάλλου ότι η ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού είναι ανεξάρτητη από το βλακώδες θέμα της καθαρότητας, που η αφεντιά του με το έτσι θέλω τους χρεώνει. Ο κ. Πρετεντέρης όμως ξέρει καλά την δουλειά. Θέλει να προλάβει να προκαταλάβει όσους μη διαθέτοντας λόγω ανεπάρκειας προσωπικά κριτήρια αξιολόγησης θα τοποθετηθούν επί της υπόθεσης περίπου με γηπεδικούς όρους. Βασισμένοι σε επισφαλείς εντυπώσεις. Προς αυτούς υψώνει το ακροδεξιό σκιάχτρο. Για να το ταυτίσει με ανθρώπους άσχετους με την ακροδεξιά και να τρομάξει νοικοκυραίους και ανίδεους. Ώστε κολλώντας τη ρετσινιά του «εθνικιστή» προς όσους αδιακρίτως αντιδρούν να προλάβει την εξάπλωση της αντίδρασης στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας, πριν να παραδώσει τη σκυτάλη στον επόμενο. Ας πούμε στον εκλεκτό κ. Παύλο Τσίμα, ο οποίος στις 8-11-2006 στην Αθήνα ήταν ο συντονιστής της παρουσίασης των τεσσάρων βιβλίων της CDRSEE (των χρηματοδοτημένων από το Υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ και της Γερμανίας, την Κόκα Κόλα, το καζίνο Χάγιατ και τον Σόρος). Και με το γλυκό χαμόγελό του παρουσίασε το άλλο σκέλος που αποπειράται τη Γενοκτονία της ελληνικής μνήμης. Ο ίδιος κ. Τσίμας πριν από ολίγες μέρες υποδύθηκε από τον ουδέτερο τηλεοράσεως. Πήρε την σκυτάλη από τον κ. Πρετεντέρη και με το πολύ πιο ήπιο στυλ του, στην περί το βιβλίο εκπομπή του παρουσίασε ότι πρόκειται για μια διαμάχη ανάμεσα σε εθνικιστές και μεταρρυθμιστές. Όπου οι δεύτεροι παρουσιάστηκαν ειρηνόφιλοι. ʼρα οι πρώτοι είναι οι πολεμοχαρείς. Δεν το είπε. Το συμπεράναμε. Όπου οι μεταρρυθμιστές δίνουνε βάση στο ότι υπάρχουν άνθρωποι. Με αγάπη και ευγένεια. Όπως ο Αρμενικής καταγωγής Τούρκος δημοσιογράφος που μιλούσε με τα ευγενικότερα όντως για προσέγγιση και ειρήνη. Αλλά τον σκότωσε λίγες μέρες μετά ένας Τούρκος εθνικιστής. ʼρα οι εθνικιστές σκοτώνουνε. Οι άλλοι όχι. Δεν το είπε. Το συμπεράναμε. Και παπάς και ζευγάς δεν θα μπορούσε να είναι ο κ. Τσίμας. Το προσπάθησε όμως. Πολλοί μπορεί να το φάγανε. Το στυλάκι της προπαγάνδας του είναι τρις χειρότερο από του κ. Πρεντετέρη, τον οποίο τουλάχιστον τον βλέπεις και λες ότι είναι ολετήρας. Με την παρουσίαση του κ. Τσίμα κοντέψαμε να πιστέψουμε ότι άλλαξε ο κόσμος. Ότι αυτοί που εκ των πραγμάτων είναι με την Νέα Τάξη και παίζουν στον τόπο μας το παιχνίδι της –ευλογίας Θεού- Ειρήνης, δεν φοράνε αρνίσια προβιά, αλλά είναι όντως αθώα προβατάκια. Ότι το Υπουργείο των Εξωτερικών των ΗΠΑ χρηματοδοτεί την κυκλοφορία των βιβλίων της CDRSEE ανιδιοτελώς από αθωότητα κι από αγάπη. Ότι καμία σχέση δεν έχει με τον Παγκόσμιο Χωροφύλακα, που το πόσο ειρηνικός είναι, το βλέπουμε γύρω μας. Ίσως κάποιο παγκόσμιο κίνημα ειρήνης απομόνωσε τα ανά την γη συμφέροντα. Ίσως και να επανιδρύθηκαν τα Παιδιά των Λουλουδιών και ανακήρυξαν επίτιμο πρόεδρο τον Τζόρτζ Μπους και δεν το μάθαμε. Ίσως εμείς, οι οποίοι διακαώς επιθυμούμε την ειρήνη και θέλουμε απλώς να είμαστε προσεκτικοί και να μην μας παίρνει ο ύπνος στη σκοπιά μας, δεν είμαστε οι νουνεχείς, που αδυνατούμε να πιστέψουμε πως ένας αυτόματος πιλότος αγάπης πλέον θα μας φυλάει, αλλά οι «φασίστες». Επειδή ξεβρακώνουμε τους αδιάντροπους κι ας είμαστε χίλιες φορές πιο αντιφασίστες από αυτούς. Κι ας τονίσω όπως αξίζει σε κάτι μάλλον συσκοτιζόμενο, ότι στο βιβλίο αντιδρά κι ένα πλήθος αριστερών, οι οποίοι παραμένουν με ήσυχη συνείδηση πατριώτες, χωρίς να χρειάζονται αντικαταθλιπτικά για να το ξεχνούν, όπως ο Συνασπισμός του Αλαβάνου και το –γιατί δεν ακούγεται;- ΚουΚουΕ. Στους οποίους της πατρίδας αριστερούς προστέθηκε κι ο χαλκέντερος Μίκης. Έχει δρόμο ακόμα αυτή η ιστορία. το άρθρο αυτό πρωτοδημοσιεύθηκε στη Μακεδονία 25.03.2007 Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.