(δημοσιεύθηκε με περικοπές στις 23/1/2007)

http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18746&m=N18&aa=2

19 Ιανουαρίου 2007

Κύριε Διευθυντά,

Στο φύλλο της 19ης Ιανουαρίου η κ. Αριστοτελία Πελώνη αναφέρθηκε έμμεσα στην πρωτοβουλία που έλαβα μέσα από το ηλεκτρονικό περιοδικό Αντίβαρο (www.antibaro.gr ) για συλλογή υπογραφών για την απόσυρση του νέου βιβλίου Ιστορίας της έκτης Δημοτικού. Λαμβάνω την τιμή να μεταφέρω στην εφημερίδα σας ορισμένες ενστάσεις μου.

1ον. Είναι τουλάχιστον ασυνήθιστο για τα δημοσιογραφικά δεδομένα να καταδικάζεται μία ενέργεια, χωρίς καν να γίνεται αναφορά σ’ αυτήν! Πρωτάκουστο! Η κ. Πελώνη προχωρά όμως και παραπέρα. Πλαισιώνει το άρθρο της με εκτεταμένα σχόλια τεσσάρων καθηγητών, όλοι εκ των οποίων επιτίθενται με το δικό τους τρόπο σε όλους εμάς που αντιδρούμε. Δίχως ούτε μία λέξη για το τι ισχυρίζεται η άλλη πλευρά! Ούτε καν το όνομα ή τη διεύθυνση του ηλεκτρονικού περιοδικού (Αντίβαρο) που συνέγραψε την εν λόγω επιστολή! Αυτή είναι η δεοντολογία που διδάσκει με το παράδειγμά σας η εφημερίδα στους νεότερους δημοσιογράφους;

2ον. Είναι εξαιρετικά βολική η ελιτίστικη απαξίωση όσων αντιδρούν [απόσπασμα του καθηγητή Αντώνη Λιάκου από το ίδιο άρθρο: «οι διαμαρτυρίες του εσμού των αλευρομαγείρων και λοιπών άσχετων, περιλαμβανομένου ενός γραφικού πλέον πρώην προέδρου» (σσ. εννοεί τον κ. Χρήστο Σαρτζετάκη που συνυπέγραψε)] με λόγια που όχι μόνο δεν αρμόζουν σε καθηγητή πανεπιστημίου, αλλά μάλλον είναι «καφενειακού» επιπέδου. Και σαφώς δένει άψογα με τη συνταγή της πλήρης αποσιώπησης των επισημάνσεων των αντιδρώντων. Είναι εξωφρενικός αυτού του είδους ο δημόσιος λόγος από πανεπιστημιακό δάσκαλο. Λυπάμαι ειλικρινά.

3ον. Μεταφέρεται στο ίδιο άρθρο η άποψη της συγγραφέως του βιβλίου κ. Ρεπούση ότι «κάποιοι δεν παραδέχονται καν την Ιστορία των ιστορικών, δεν θέλουν να στηρίζεται σ' αυτήν η σχολική Ιστορία». Και ρωτώ: περιγράφει η «Ιστορία των ιστορικών» τη Μικρασιατική Καταστροφή ως εξής: «στις 27 Αυγούστου του 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι, προσπαθώντας να μπουν στα πλοία»; Διότι αυτό γράφει η κ. Ρεπούση στο βιβλίο της, που διδάσκεται ήδη στα σχολεία σήμερα! Περιγράφει η «Ιστορία των ιστορικών» τον Μουσταφά Κεμάλ ως «ηγέτη του απελευθερωτικού αγώνα των Τούρκων»; (από ποιους άραγε;) Έχει κατασταλλάξει στο ότι εκτός των «ιδιωτών εισπρακτόρων φόρων» κατά τα άλλα οι Οθωμανοί διοικητές επί τέσσερις αιώνες δεν προέβησαν σε κανένα μα κανένα αδίκημα; (ώστε, πχ ο όρος «γενίτσαρος» να μην είναι αξιομνημόνευτος και να περάσει στη λήθη;). Η Γραβιά, το Σούλι, το Ζάλογγο κλπ είναι επίσης ανάξια αναφοράς; Η ημερομηνία 25 Μαρτίου το ίδιο; Όπως και το σύνθημα των αγωνιστών «υπέρ πίστεως και πατρίδος» με το οποίο ξεκινούσαν οι προκυρήξεις τους; Η μήπως η «Ιστορία των ιστορικών» αποδίδει μεγαλύτερη αξία (άρα και έκταση στο εν λόγω βιβλίο) στην εξέλιξη του κινηματογράφου, του αυτοκινήτου και του ποδοσφαίρου στον 20ο αιώνα, από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους και τους Βαλκανικούς Πολέμους μαζί(!); Ιστορία θέλει να διδάξει τελικά αυτή η «Ιστορία των ιστορικών» ή κάτι άλλο;

Έλπιζα ότι για μία φορά θα γινόταν αντιπαράθεση επιχειρημάτων με απαντήσεις στα σημεία που επισημαίνουμε στην επιστολή μας (την οποία έχουν υπογράψει 2500 άνθρωποι, 65 από τους οποίους καθηγητές πανεπιστημίου και 160 εκπαιδευτικοί) και όχι επίθεση στα επαγγέλματα των υπογραφόντων ή απαξίωση με λαικίστικους όρους του τύπου «άσχετοι», και μάλιστα από τη γραφίδα πανεπιστημιακών δασκάλων. Δυστυχώς έκανα λάθος...

Με τιμή,
Ανδρέας Σταλίδης
Λονδίνο
(τηλέφωνο xxxxx)