Γκιουλ Καραχασάν
Μάρκος Παπαευαγγέλου
Ἀντίβαρο, Μάιος 2006
Ἔχουμε ἀπὸ καιρὸ χάσει τὴν κοινὴ λογικὴ ὦς κοινωνία, εἶναι γνωστὸ αὐτό. Ὅμως αὐτὸ ποὺ συμβαίνει μὲ τὴν ὑπόθεση τῆς ὑποψηφιότητας τῆς Μουσουλμάνας Πομάκας Καραχασᾶν γιὰ τὴν ὑπερνομαρχία Δράμας-Καβάλας-Ξάνθης ξεπερνάει τὰ ὅρια. Ἐλάχιστοι (καὶ μόνο ἀποσπασματικά) φαίνεται νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τὰ ἑξῆς βασικὰ σημεῖα τοῦ ζητήματος
1. Τὸ μόνο θετικὸ ἐπὶ τοῦ θέματος εἶναι ὅτι ἡ ὑποψήφια ὑπέρ-νομάρχης εἶναι Πομάκα καὶ ὄχι Τουρκογενής. Αὐτὸ βέβαια τὸ πλεονέκτημα ἀκυρώθηκε αὐτόματα μὲ τὴν ἄμεση ἐκμετάλλευση τῶν Τούρκων μὲ τὰ πρωτοσέλιδα \"Τουρκάλα νομάρχη βάζει τὸ ΠΑΣΟΚ\". ΚΑΝΕΝΑΣ στὴν Ἑλλάδα δὲν διατύπωσε τὴν ἀντίρρησή του σὲ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ πράγμα. Θὰ μπορούσαμε θεωρητικὰ νὰ προβάλλουμε τὴν πολυεθνικὴ σύσταση τῆς θρησκευτικῆς μειονότητας τῶν μουσουλμάνων στὴ Θράκη. Ἀλλὰ σύμπας ὁ πολιτικὸς καὶ δημοσιογραφικὸς κόσμος ἀσχολεῖται μὲ τὰ παραπολιτικὰ ἀφήνοντας τὰ οὐσιώδη στὸ ἔλεος τῆς Τουρκίας. Ἔτσι, μᾶς ἐπεστράφη ὦς μπούμεραγκ τὸ μοναδικὸ πλεονέκτημα ποὺ εἴχαμε.
Ἀντὶ νὰ ἁρπάξουμε τὴν εὐκαιρία ἐμεῖς καὶ νὰ διακυρήξουμε πρὸς κάθε κατεύθυνση ὅτι οἱ μειονότητες εἶναι τρεῖς καὶ τὸ στοιχεῖο ποὺ τοὺς δένει εἶναι ἡ θρησκεία καὶ ὄχι ἡ ἐθνικότητα. Ἀντὶ αὐτοῦ, ἀφεθήκαμε στὸν ὕπνο μας καὶ ἐπιτρέψαμε τὴν Τουρκία νὰ ἐπιβεβαιώσει αὐτὸ ποὺ κάνει 80 χρόνια τώρα, ὅτι δηλαδὴ θεωρεῖ τὴ μειονότητα ἐθνικὴ καὶ δὲν ἀναγνωρίζει τὶς ἄλλες δυὸ συνιστῶσες τῆς (ὄπως δηλαδῆ κάνει καὶ στὸ ἐσωτερικό της ποὺ δὲν ἀναγνωρίζει καμία ἀπὸ τὶς δεκάδες ἐθνότητες, μὲ κορυφαῖο παράδειγμα τὰ 15 ἐκατομύρια Κούρδους)
Ὑποσημείωση. Κάτι μολυσμένοι \"Ἰοί\" προσπαθοῦν νὰ περάσουν τὴν ἄποψη ὅτι οἱ ἀντιδρῶντες σὲ αὐτὴ τὴν ἐπιλογὴ ἦταν οὐσιαστικὰ ποὺ ἀποδέχτηκαν σιωπηλὰ ὅτι ἡ μειονότητα εἶναι δῆθεν Τουρκικὴ ἀντὶ γιὰ θρησκευτική. Μὰ συγγνώμη, ἡ ἐπιλογὴ τῆς Καραχασᾶν ἀπὸ τὸ ΠΑΣΟΚ δὲν ἐντάσσεται στὸ γενικότερο κλίμα ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας καὶ καλῶν σχέσεων μὲ τὴ γείτονα χώρα; Εἰδάλλως τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει ἡ ἐπιλογὴ μίας Ἑλληνίδας μουσουλμάνας μὲ τὶς ἑλληνοτουρκικὲς σχέσεις;
2. Γιατί κατὰ τὴ διάρκεια τῆς κρίσης τοῦ 1987 (ἐπὶ ΠΑΣΟΚ) παρακολουθοῦνταν οἱ κινήσεις τῶν μειονοτικῶν χωριῶν; Γιατί συνέβη ἀκριβῶς τὸ ἴδιο κατὰ τὴν κρίση τῶν Ἰμίων τὸ 1996 (πάλι ἐπὶ ΠΑΣΟΚ); Γιατί τὸ 1994 ὁ νόμος (τοῦ ΠΑΣΟΚ) ποὺ ὅριζε τὶς ὑπερνομαρχίες διαχώρισε ἔτσι ἄγαρμπα καὶ ἄκομψα τοὺς νομοὺς τῆς Θράκης καὶ ἕνωσε τὸν Ἔβρο μὲ τὴ Ροδόπη καὶ τὴν Ξάνθη μὲ τὴν Καβάλα καὶ τὴ Δράμα; Γιατί μόνο ἐκεῖ; γιατί μὲ τέτοιον τρόπο ὥστε νὰ ἀποκλείεται νὰ ἐκλεγοῦν μουσουλμάνοι νομάρχες;
Οἱ ἀπαντήσεις σὲ ὅλα τὰ ἐρωτήματα αὐτὰ συγκλίνουν στὸ ὅτι ἡ μουσουλμανικὴ μειονότητα στὴ Θράκη συνιστᾶ μία ὁμάδα πληθυσμοῦ ἐν δυνάμει συμπαθοῦσα τὴν Τουρκία, ἰδιαίτερα σὲ περίοδο κρίσεων. Αὐτὸ ὑποτίθεται ὅτι εἶναι αὐτονόητο σὲ ὅλο τὸ εὖρος τοῦ πολιτικοῦ φάσματος. Ἐξ οὐ καὶ δὲν ὑπῆρξε ἡ παραμικρὴ δημόσια κριτικὴ τὸ 1987, τὸ 1994 καὶ τὸ 1996 στὰ ἀνωτέρω γεγονότα. Ἀπὸ κανέναν. Μόνο σήμερα φαίνεται κάποιοι νὰ ξαφνιάζονται ἀπὸ τὰ αὐτονόητα.
Τὸ ΠΑΣΟΚ ἀνατρέπει τὴ δική του πολιτικὴ ὦς πρὸς τὴ μουσουλμανικὴ μειονότητα, τὶς δικές του θέσεις. Κανεὶς δὲν ἀπαντάει σ\' αὐτὸ τὸ ἐρώτημα, ἐπίσημα ἀπὸ τὸ κόμμα τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης.
3. Διαβάζοντας καὶ ἀκούγοντας ὅλα τὰ σχόλια γιὰ τὸ θέμα, ἀπορῶ γιατί κανένας δὲν πρόβαλλε δημόσια τοὺς πραγματικοὺς λόγους τῆς ἐπιλογῆς αὐτῆς τοῦ ΠΑΣΟΚ. Ἀναρωτιέμαι: δὲν εἶναι ὀφθαλμοφανὲς ὅτι τὸ ΠΑΣΟΚ σκοπεύει νὰ ἁλιεύσει ὅλους τους μειονοτικοὺς ψήφους στὶς ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ καὶ δὲν ἐνδιαφέρεται καθόλου γιὰ τὶς νομαρχιακές; Δὲν εἶναι ὀφθαλμοφανέστατο;
Βέβαια, αὐτὴ ἡ μικροπολιτικὴ ἐπιλογὴ εἴπαμε τί ἀρνητικὲς συνέπειες ἔχει. Πρῶτον χάρισε στὴν Τουρκία ὁλόκληρή τη μειονότητα καὶ δεύτερον ἀκύρωσε ὅλη τὴν ὦς τώρα συμφωνημένη πολιτικὴ στὴ Θράκη ποὺ ἀκολουθήθηκε δεκαετίες. Τὴν πολιτικὴ τῆς προσεκτικῆς μεταχείρισης τῆς μειονότητας ὥστε νὰ μὴ γίνει ἕρμαιο τοῦ Τουρκικοῦ προξενείου. Τακτικὴ ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ μὴν ἐπέφερε ἐντυπωσιακὰ ἀποτελέσματα, ἀλλὰ σίγουρα τὸ ἄδειασμά της σήμερα ἀπὸ τὸ ΠΑΣΟΚ χειροτερεύουν καὶ δὲ βελτιώνουν τὰ πράγματα.
ΥΓ. ὅσοι ἐπιχειροῦν νὰ ἑρμηνεύσουν τὶς ἀντιδράσεις στὴν ὑποψηφιότητα τῆς Καραχασᾶν ὦς ἀρνήσεις στὸ δικαίωμα τοῦ ἐκλέγεσθαι δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ ὠμοὶ προπαγανδιστές. Σίγουρα ὁ καθένας ἔχει δικαίωμα νὰ θέσει ὑποψηφιότητα ὅπου θέλει. Ἔτσι καὶ ἡ κυρία Καραχασᾶν ὄπως καὶ κάθε ἄλλος μπορεῖ νὰ θέσει ὑποψηφιότητα στὴν ὑπερνομαρχία αὐτή. Ἐδῶ ὅμως ἐξετάζουμε τὴν τακτική του νὰ υἱοθετεῖται ἡ συγκεκριμένη ὦς ὑποψήφια ἑνὸς κόμματος ἐξουσίας, τοῦ ΠΑΣΟΚ δηλαδῆ. Ἐξετάζουμε τὰ μηνύματα ποὺ αὐτὴ ἡ ὑποψηφιότητα ἐκπέμπει καὶ τὴν ἀλλαγὴ στάσης στὴ μεταχείριση τῆς μειονότητας ποὺ ὑπαινίσσεται. Μιλᾶμε γιὰ ἕνα κόμμα ποὺ κυβέρνησε τὴ χώρα ἐπὶ 20ετία καὶ εἶναι πιθανὸ νὰ τὴν ξανακυβερνήσει κάποτε.
Αὐτὸ τὸ κείμενο εἶναι γραμμένο σὲ πολυτονικό. Διαβάστε τὴ μονοτονική του ἔκδοση.
|