Γκιουλ Καραχασάν Μάρκος Παπαευαγγέλου Αντίβαρο, Μάιος 2006 Έχουμε από καιρό χάσει την κοινή λογική ως κοινωνία, είναι γνωστό αυτό. Όμως αυτό που συμβαίνει με την υπόθεση της υποψηφιότητας της Μουσουλμάνας Πομάκας Καραχασάν για την υπερνομαρχία Δράμας-Καβάλας-Ξάνθης ξεπερνάει τα όρια. Ελάχιστοι (και μόνο αποσπασματικά) φαίνεται να ασχολούνται με τα εξής βασικά σημεία του ζητήματος 1. Το μόνο θετικό επί του θέματος είναι ότι η υποψήφια υπερ-νομάρχης είναι Πομάκα και όχι Τουρκογενής. Αυτό βέβαια το πλεονέκτημα ακυρώθηκε αυτόματα με την άμεση εκμετάλλευση των Τούρκων με τα πρωτοσέλιδα \"Τουρκάλα νομάρχη βάζει το ΠΑΣΟΚ\". ΚΑΝΕΝΑΣ στην Ελλάδα δεν διατύπωσε την αντίρρησή του σε αυτό ακριβώς το πράγμα. Θα μπορούσαμε θεωρητικά να προβάλλουμε την πολυεθνική σύσταση της θρησκευτικής μειονότητας των μουσουλμάνων στη Θράκη. Αλλά σύμπας ο πολιτικός και δημοσιογραφικός κόσμος ασχολείται με τα παραπολιτικά αφήνοντας τα ουσιώδη στο έλεος της Τουρκίας. Έτσι, μας επεστράφη ως μπούμεραγκ το μοναδικό πλεονέκτημα που είχαμε. Αντί να αρπάξουμε την ευκαιρία εμείς και να διακυρήξουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι οι μειονότητες είναι τρεις και το στοιχείο που τους δένει είναι η θρησκεία και όχι η εθνικότητα. Aφεθήκαμε στον ύπνο μας και επιτρέψαμε την Τουρκία να επιβεβαιώσει αυτό που κάνει 80 χρόνια τώρα, ότι δηλαδή θεωρεί τη μειονότητα εθνική και δεν αναγνωρίζει τις άλλες δύο συνιστώσες της (όπως δηλαδή κάνει και στο εσωτερικό της που δεν αναγνωρίζει καμία από τις δεκάδες εθνότητες, με κορυφαίο παράδειγμα τα 15 εκατομύρια Κούρδους) Υποσημείωση. Κάτι μολυσμένοι \"Ιοί\" προσπαθούν να περάσουν την άποψη ότι οι αντιδρώντες σε αυτή την επιλογή ήταν ουσιαστικά που αποδέχτηκαν σιωπηλά ότι η μειονότητα είναι δήθεν Τουρκική αντί για θρησκευτική. Μα συγγνώμη, η επιλογή της Καραχασάν από το ΠΑΣΟΚ δεν εντάσσεται στο γενικότερο κλίμα ελληνοτουρκικής φιλίας και καλών σχέσεων με τη γείτονα χώρα; Ειδάλλως τι σχέση μπορεί να έχει η επιλογή μίας Ελληνίδας μουσουλμάνας με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις; 2. Γιατί κατά τη διάρκεια της κρίσης του 1987 (επί ΠΑΣΟΚ) παρακολουθούνταν οι κινήσεις των μειονοτικών χωριών; Γιατί συνέβη ακριβώς το ίδιο κατά την κρίση των Ιμίων το 1996 (πάλι επί ΠΑΣΟΚ); Γιατί το 1994 ο νόμος (του ΠΑΣΟΚ) που όριζε τις υπερνομαρχίες διαχώρισε έτσι άγαρμπα και άκομψα τους νομούς της Θράκης και ένωσε τον Έβρο με τη Ροδόπη και την Ξάνθη με την Καβάλα και τη Δράμα; Γιατί μόνο εκεί; γιατί με τέτοιον τρόπο ώστε να αποκλείεται να εκλεγούν μουσουλμάνοι νομάρχες; Οι απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα αυτά συγκλίνουν στο ότι η μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη συνιστά μία ομάδα πληθυσμού εν δυνάμει συμπαθούσα την Τουρκία, ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσεων. Αυτό υποτίθεται ότι είναι αυτονόητο σε όλο το εύρος του πολιτικού φάσματος. Εξ ου και δεν υπήρξε η παραμικρή δημόσια κριτική το 1987, το 1994 και το 1996 στα ανωτέρω γεγονότα. Από κανέναν. Μόνο σήμερα φαίνεται κάποιοι να ξαφνιάζονται από τα αυτονόητα. Το ΠΑΣΟΚ ανατρέπει τη δική του πολιτική ως προς τη μουσουλμανική μειονότητα, τις δικές του θέσεις. Κανείς δεν απαντάει σ\' αυτό το ερώτημα, επίσημα από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. 3. Διαβάζοντας και ακούγοντας όλα τα σχόλια για το θέμα, απορώ γιατί κανένας δεν πρόβαλλε δημόσια τους πραγματικούς λόγους της επιλογής αυτής του ΠΑΣΟΚ. Αναρωτιέμαι: δεν είναι οφθαλμοφανές ότι το ΠΑΣΟΚ σκοπεύει να αλιεύσει όλους τους μειονοτικούς ψήφους στις ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τις νομαρχιακές; Δεν είναι οφθαλμοφανέστατο; Βέβαια, αυτή η μικροπολιτική επιλογή είπαμε τι αρνητικές συνέπειες έχει. Πρώτον χάρισε στην Τουρκία ολόκληρη τη μειονότητα και δεύτερον ακύρωσε όλη την ως τώρα συμφωνημένη πολιτική στη Θράκη που ακολουθήθηκε δεκαετίες. Την πολιτική της προσεκτικής μεταχείρισης της μειονότητας ώστε να μη γίνει έρμαιο του Τουρκικού προξενείου. Τακτική η οποία μπορεί να μην επέφερε εντυπωσιακά αποτελέσματα, αλλά σίγουρα το άδειασμά της σήμερα από το ΠΑΣΟΚ χειροτερεύουν και δε βελτιώνουν τα πράγματα. ΥΓ. όσοι επιχειρούν να ερμηνεύσουν τις αντιδράσεις στην υποψηφιότητα της Καραχασάν ως αρνήσεις στο δικαίωμα του εκλέγεσθαι δεν είναι τίποτα άλλο από ωμοί προπαγανδιστές. Σίγουρα ο καθένας έχει δικαίωμα να θέσει υποψηφιότητα όπου θέλει. Έτσι και η κυρία Καραχασάν όπως και κάθε άλλος μπορεί να θέσει υποψηφιότητα στην υπερνομαρχία αυτή. Εδώ όμως εξετάζουμε την τακτική του να υιοθετείται η συγκεκριμένη ως υποψήφια ενός κόμματος εξουσίας, του ΠΑΣΟΚ δηλαδή. Εξετάζουμε τα μηνύματα που αυτή η υποψηφιότητα εκπέμπει και την αλλαγή στάσης στη μεταχείριση της μειονότητας που υπαινίσσεται. Μιλάμε για ένα κόμμα που κυβέρνησε τη χώρα επί 20ετία και είναι πιθανό να την ξανακυβερνήσει κάποτε. Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.