Πρόβατα ἐπὶ σφαγὴ
Ἡ ἀνάπτυξη ἑνὸς δυναμικοῦ Ἀμεσοδημοκρατικοῦ κινήματος μήπως εἶναι ἡ μόνη λύση ;

Βασίλης Πάνος

Ἀντίβαρο, Σεπτέμβριος 2006

«Πρόβατα ἐπὶ σφαγή».Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἀντιμετωπίζουν ὁρισμένα κόμματα καὶ ἄλλες Δημοτικὲς παρατάξεις τοὺς πολίτες ποὺ ἔχουν μεταβληθεῖ σὲ ἐκλογικοὺς μηχανισμοὺς ἐλέγχοντας καὶ καθορίζοντας ἐκ τῶν ἄνω τὶς πολιτικὲς ἐξελίξεις. Δὲν ὑπάρχουν πλέον δημοκρατικὰ κόμματα καὶ δημοκρατικὲς διαδικασίες στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ μία ἀσύδοτη κομματαρχία, ὅπου οἱ ἡγεσίες ὁρισμένων κομμάτων μεταβιβάζονται ἀπὸ πατέρα σὲ γιὸ καὶ ἀπὸ γιὸ σὲ ἐγγονό, σὰν νὰ εἶναι οἱ πόλεις καὶ ἡ χώρα ὅλη μία ἀπέραντη φεουδαρχία ὁρισμένων οἰκογενειῶν καὶ τίποτα ἄλλο.

Τὰ ΜΜΕ προβάλλουν κατὰ κόρον τὰ μεγάλα φεουδαρχικὰ κόμματα καὶ ἐκεῖνοι ποὺ τὰ διαχειρίζονται, προβάλουν προκλητικὰ τὰ κομματικὰ φέουδά τους. Μία προβολὴ ποὺ δικαιολογεῖ τὴ διαπλοκὴ ποὺ ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχει μὲ πολλὰ κέντρα ἐξουσίας, ὅπως τὸν Τύπο, ἐργολαβίες, ἀκόμη καὶ μὲ τὴ παρὰ-δικαστικὴ ἐξουσία πὰρ΄ὅλη τὴ κάθαρση ποὺ ἐπιχειρεῖται. Μία διαπλοκὴ ποὺ ἁπλώνεται σὲ θεσμικοὺς παράγοντες καὶ σὲ μεγάλα οἰκονομικὰ κέντρα καὶ βραχυκυκλώνουν κάθε φορᾶ τὶς ὁποιεσδήποτε ἐξελίξεις ποὺ ἐπιχειροῦνται στὸ ἑλληνικὸ πολιτικὸ πεδίο.

Ἡ Ἑλληνικὴ κοινωνία ἔχει χωριστεῖ σήμερα σὲ δύο μεγάλες τάξεις. Μία μειοψηφία ποὺ τριάντα χρόνια τώρα διαπλέκεται μὲ ὁρισμένα μεγάλα κόμματα καὶ ἄλλα κέντρα ἐξουσίας ἀκουμπώντας μὲ διάφορους τρόπους σ΄αὐτὸ ποὺ λέμε Δημόσιο-κρατικό, τοπικό, ἐθνικὸ καὶ εὐρωπαϊκὸ ΤΑΜΕΙΟ. Καὶ ἡ πλειοψηφία τῶν πολιτῶν μ΄ ἕνα μεγάλο μέρος της νὰ διάγει βίο πλέον στὰ ὅρια τῆς φτώχειας. Μία μικρὴ μειοψηφία ποὺ ἀγωνιᾶ μὴ χάσει τὸ παντεσπάνι της καὶ ἡ πλειοψηφία ποὺ ψάχνει γιὰ τὸν καθημερινὸ ἐπιούσιο ἄρτο της. Οἱ λίγοι ποὺ διαβιοῦν σὲ πολυτελεῖς ἐπαύλεις καὶ οἱ πολλοὶ ποὺ ζοῦν χωρὶς τὰ στοιχειώδη πεζοδρόμια στὶς ἐγκαταλελειμμένες συνοικίες τῶν πόλεων. Οἱ λίγοι ποὺ ἀρέσκονται στὰ κρινολίνα καὶ τὰ βὰλς καὶ οἱ περισσότεροι ποὺ στεροῦνται τὸ δικαίωμα ἑνὸς περιπάτου στοὺς δημόσιους χώρους ποὺ ἔχουν καταστρατηγηθεῖ ἀπὸ παρεμβάσεις μίας νεοπλουτίστικης «ἀνάπτυξης».

Ἡ ἀνεργία ἔχει χτυπήσει κόκκινο σὲ πολλοὺς νομοὺς τῆς χώρας. Ἡ ἀκρίβεια καλπάζει, καὶ οἱ ἑλληνικὲς ἐπιχειρήσεις ἐξαφανίζονται καθημερινὰ ἀπὸ τὴν ἀγορά. Τὸ ΟΑΕΔ ὑποχρεώνει τοὺς ἀνέργους ποὺ ἐπιδοτοῦνται νὰ κάνουν δουλειὲς ἀνεξάρτητες ἀπὸ τὶς εἰδικότητες καὶ τὰ πτυχία ποὺ διαθέτουν. Μὲ λίγα λόγια ἄρχισε ἡ «Σοβιετοποίηση» τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας καὶ οἱ ἀντιδράσεις μέχρι τώρα εἶναι ἐλάχιστες ἕως ἀνύπαρκτες. Ἡ ἔλλειψη μίας νέας ἐπαναστατικῆς πολιτικῆς πρότασης κάνει τὸν πολιτικὸ ὁρίζοντα στὴν Ἑλλάδα ἀκόμη πιὸ γκρίζο.

Αὐτὴ ἡ στασιμότητα ἔχει νὰ κάνει καὶ ἕνα κλίμα ὑποβάθμισης τῶν τοπικῶν ἐκλογῶν καὶ διαδικασιῶν. Καλλιεργεῖται σκόπιμα ἕνα κλίμα ὑποβάθμισης τῆς ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, γιὰ νὰ φανεῖ ὅτι οἱ τοπικὲς ἐκλογὲς ἀφοροῦν ἔργα ἀνάπλασης κάποιων τοπικῶν πλατειῶν μίας πόλης καὶ ὄχι πεδίο ἀνάπτυξης πολιτικοῦ διαλόγου καὶ κοινωνικοῦ προβληματισμοῦ. Τὸ ἐνδιαφέρον στὰ διάφορα πολιτικὰ φόρουμ καὶ τὶς τοπικὲς κοινωνίες εἶναι ἀπελπιστικὰ πολὺ μειωμένο καὶ φτωχό. Τὸ μόνο ἐνδιαφέρον μονοπωλεῖται καὶ πάλι ἀπὸ τὰ δύο μεγάλα κόμματα μὲ ἀνούσιες ἀντιπαραθέσεις καὶ τὴν προσπάθειά τους νὰ ἀντιμετωπίσουν τὰ φαινόμενα πολυδιάσπασης τῶν ὑποψηφίων τους μὲ πειθαρχικὲς διώξεις καὶ ἄλλες ἀντιδημοκρατικὲς πρακτικές.
Τὸ συνεχῶς μειούμενο ἐνδιαφέρον, ἡ ἀπαξίωση τῶν πολιτῶν στὴν ἄσκησης τῆς πολιτικῆς ἡ ἀπολιτικὴ συμπεριφορὰ -κυρίως τῶν νέων-, ἡ αὐξανόμενη ἀποχὴ ἀπὸ τὶς ἐκλογικὲς διαδικασίες -τόσο σὲ τοπικὸ ὅσο καὶ ἐθνικὸ ἐπίπεδο-, τὸ αἴσθημα ἀπόρριψης τοῦ πολίτη ἀπὸ τὸ κράτος καὶ ἀπὸ τὰ κέντρα λήψης τῶν ἀποφάσεων εἶναι ζητήματα ποὺ μποροῦν ἀπαντηθοῦν πολὺ καλύτερα στὶς τοπικὲς ἐκλογὲς γιατί εἶναι συνδεδεμένες μὲ τὴν ποιότητα τῆς καθημερινότητας τῶν πολιτῶν.

Ὅλη αὐτὴ κρίση τόσο στὴ ἑλληνικὴ κοινωνία ὅσο καὶ στὰ περισσότερα κόμματα δυστυχῶς δὲν ἄρχισε ἀκόμη νὰ κεφαλαιοποιεῖται ἀπὸ μία δυναμικὴ πολιτικὴ παρέμβαση μὲ ποιοτικὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ θὰ εἶναι ὅμως, ἐμφανῆ στὸ σημερινὸ-καὶ δικαιολογημένα –καχύποπτο πολίτη. Μήπως ἡ παρουσία ἑνὸς δυναμικοῦ Ἀμεσοδημοκρατικοῦ Κινήματος στὴν Ἑλλάδα. πείσουν τοὺς πολίτες ὅτι εἶναι ἡ μόνη λύση γιὰ νὰ ἀντιμετωπισθοῦν, ὅλα τὰ φλέγοντα προβλήματα τῶν τοπικῶν κοινωνιῶν μας καὶ νὰ προγραμματισθοῦν μὲ ἄμεσες δημοκρατικὲς διαδικασίες ἐκεῖνα τὰ ἔργα ποῦ συμβάλουν πραγματικὰ στὴ γενικότερη ἀνάπτυξη τοῦ τόπου μας ;

*O Βασίλης Πάνος (info@agapo.gr) Εἶναι ὑπεύθυνός του περιοδικοῦ «Ἀγαπῶ τὴν Πόλιν»- www.agapo.gr

Αὐτὸ τὸ κείμενο εἶναι γραμμένο σὲ πολυτονικό. Διαβάστε τὴ μονοτονική του ἔκδοση.