Πρόβατα επί σφαγή Η ανάπτυξη ενός δυναμικού Αμεσοδημοκρατικού κινήματος μήπως είναι η μόνη λύση ; Βασίλης Πάνος Αντίβαρο, Σεπτέμβριος 2006 «Πρόβατα επί σφαγή». Με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζουν ορισμένα κόμματα και άλλες Δημοτικές παρατάξεις τους πολίτες που έχουν μεταβληθεί σε εκλογικούς μηχανισμούς ελέγχοντας και καθορίζοντας εκ των άνω τις πολιτικές εξελίξεις. Δεν υπάρχουν πλέον δημοκρατικά κόμματα και δημοκρατικές διαδικασίες στην Ελλάδα, αλλά μια ασύδοτη κομματαρχία, όπου οι ηγεσίες ορισμένων κομμάτων μεταβιβάζονται από πατέρα σε γιο και από γιο σε εγγονό, σαν να είναι οι πόλεις και η χώρα όλη μια απέραντη φεουδαρχία ορισμένων οικογενειών και τίποτα άλλο. Τα ΜΜΕ προβάλλουν κατά κόρον τα μεγάλα φεουδαρχικά κόμματα και εκείνοι που τα διαχειρίζονται, προβάλουν προκλητικά τα κομματικά φέουδά τους. Μια προβολή που δικαιολογεί τη διαπλοκή που εξακολουθεί να υπάρχει με πολλά κέντρα εξουσίας, όπως τον Τύπο, εργολαβίες, ακόμη και με τη παρα-δικαστική εξουσία παρ΄όλη τη κάθαρση που επιχειρείται. Μια διαπλοκή που απλώνεται σε θεσμικούς παράγοντες και σε μεγάλα οικονομικά κέντρα και βραχυκυκλώνουν κάθε φορά τις οποιεσδήποτε εξελίξεις που επιχειρούνται στο ελληνικό πολιτικό πεδίο. Η Ελληνική κοινωνία έχει χωριστεί σήμερα σε δυο μεγάλες τάξεις. Μια μειοψηφία που τριάντα χρόνια τώρα διαπλέκεται με ορισμένα μεγάλα κόμματα και άλλα κέντρα εξουσίας ακουμπώντας με διάφορους τρόπους σ΄αυτό που λέμε Δημόσιο-κρατικό, τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό ΤΑΜΕΙΟ. Και η πλειοψηφία των πολιτών μ΄ ένα μεγάλο μέρος της να διάγει βίο πλέον στα όρια της φτώχειας. Μια μικρή μειοψηφία που αγωνιά μη χάσει το παντεσπάνι της και η πλειοψηφία που ψάχνει για τον καθημερινό επιούσιο άρτο της. Οι λίγοι που διαβιούν σε πολυτελείς επαύλεις και οι πολλοί που ζουν χωρίς τα στοιχειώδη πεζοδρόμια στις εγκαταλελειμμένες συνοικίες των πόλεων. Οι λίγοι που αρέσκονται στα κρινολίνα και τα βαλς και οι περισσότεροι που στερούνται το δικαίωμα ενός περιπάτου στους δημόσιους χώρους που έχουν καταστρατηγηθεί από παρεμβάσεις μιας νεοπλουτίστικης «ανάπτυξης». Η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο σε πολλούς νομούς της χώρας. Η ακρίβεια καλπάζει, και οι ελληνικές επιχειρήσεις εξαφανίζονται καθημερινά από την αγορά. Το ΟΑΕΔ υποχρεώνει τους ανέργους που επιδοτούνται να κάνουν δουλειές ανεξάρτητες από τις ειδικότητες και τα πτυχία που διαθέτουν. Με λίγα λόγια άρχισε η «Σοβιετοποίηση» της ελληνικής κοινωνίας και οι αντιδράσεις μέχρι τώρα είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Η έλλειψη μιας νέας επαναστατικής πολιτικής πρότασης κάνει τον πολιτικό ορίζοντα στην Ελλάδα ακόμη πιο γκρίζο. Αυτή η στασιμότητα έχει να κάνει και ένα κλίμα υποβάθμισης των τοπικών εκλογών και διαδικασιών. Καλλιεργείται σκόπιμα ένα κλίμα υποβάθμισης της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, για να φανεί ότι οι τοπικές εκλογές αφορούν έργα ανάπλασης κάποιων τοπικών πλατειών μιας πόλης και όχι πεδίο ανάπτυξης πολιτικού διαλόγου και κοινωνικού προβληματισμού. Το ενδιαφέρον στα διάφορα πολιτικά φόρουμ και τις τοπικές κοινωνίες είναι απελπιστικά πολύ μειωμένο και φτωχό. Το μόνο ενδιαφέρον μονοπωλείται και πάλι από τα δυο μεγάλα κόμματα με ανούσιες αντιπαραθέσεις και την προσπάθεια τους να αντιμετωπίσουν τα φαινόμενα πολυδιάσπασης των υποψηφίων τους με πειθαρχικές διώξεις και άλλες αντιδημοκρατικές πρακτικές. Το συνεχώς μειούμενο ενδιαφέρον, η απαξίωση των πολιτών στην άσκησης της πολιτικής η απολιτική συμπεριφορά -κυρίως των νέων-, η αυξανόμενη αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες -τόσο σε τοπικό όσο και εθνικό επίπεδο-, το αίσθημα απόρριψης του πολίτη από το κράτος και από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων είναι ζητήματα που μπορούν απαντηθούν πολύ καλύτερα στις τοπικές εκλογές γιατί είναι συνδεδεμένες με την ποιότητα της καθημερινότητας των πολιτών. Όλη αυτή κρίση τόσο στη ελληνική κοινωνία όσο και στα περισσότερα κόμματα δυστυχώς δεν άρχισε ακόμη να κεφαλαιοποιείται από μια δυναμική πολιτική παρέμβαση με ποιοτικά χαρακτηριστικά που θα είναι όμως, εμφανή στο σημερινό-και δικαιολογημένα –καχύποπτο πολίτη. Μήπως η παρουσία ενός δυναμικού Αμεσοδημοκρατικού Κινήματος στην Ελλάδα. πείσουν τους πολίτες ότι είναι η μόνη λύση για να αντιμετωπισθούν, όλα τα φλέγοντα προβλήματα των τοπικών κοινωνιών μας και να προγραμματισθούν με άμεσες δημοκρατικές διαδικασίες εκείνα τα έργα που συμβάλουν πραγματικά στη γενικότερη ανάπτυξη του τόπου μας ; *O Βασίλης Πάνος (info@agapo.gr) Είναι υπεύθυνος του περιοδικού «Αγαπώ την Πόλιν»- http://www.agapo.gr Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.