Ποιος αριστερός σου ζήτησε να γίνεις εθνικιστής; Στάθης Ελευθεροτυπία 08.03.2007 Βρε παιδιά, πήρε κανείς απ\' το ΑΚΕΛ τηλέφωνο τη θεία μου τη Φωτούλα και της ζήτησε (για να της βρουν Αριστερό γαμπρό) να γίνει εθνικίστρια; *** Τώρα εξηγείται τι ήταν το ΕΑΜ! Εθνικιστικό Αντεγειά Μέτωπο. Επίσης τώρα καταλαβαίνω τι είναι ο διεθνισμός! Η χαρά του «ψυχωσικού» όταν νομίζει ότι δεν είναι παραχαράκτης... Πόσον άμουσος πρέπει να είναι κανείς για να πανηγυρίζει που ένα παιδί δεκαπέντε χρονώ (το οποίον πιθανόν όταν μάθει περισσότερα ίσως αρχίσει να λέει άλλα) έβγαλε τον Ιουστινιανό κτίτορα και κτήτορα της Αγιασοφιάς... Πολ-Ποτ;! Τι είδους ηθικολογική ανάγνωση της Ιστορίας είναι αυτή; Κι αν αίφνης ένα άλλο δεκαπενταετές παιδάκι (διότι πολλοί απ\' τους πανηγυριστές διεκήρυξαν ότι «από παιδί μαθαίνεις την αλήθεια») πει τα αντίθετα, θα έχουν λόγους να πανηγυρίζουν οι ίδιοι για τα αντίθετα ή οι ενάντιοί τους για τις δικές τους, το ίδιο φαιδρές επιβεβαιώσεις, αν κινούνται και στο ίδιο μανιχαϊστικό επίπεδο;... Τι είδους «αλήθειες» γυρεύουμε τα τελευταία χρόνια απ\' την Ιστορία; Πρόκειται για γενική αποκολοκύνθωση ή για βάρβαρη εισβολή της πολιτικής στην Ιστορία, με αποτέλεσμα τη μετατροπή της σε προπαγάνδα; Και ποιας πολιτικής; με ποιους σκοπούς και στόχους; Στην Ιστορία δεν υπάρχει μανιχαϊσμός, μαύρο ή άσπρο, υπάρχει όμως διαρκής προσπάθεια χειραγώγησης των λαών κι αυτή ακριβώς είναι που υπαγορεύει τη μανιχαϊστική ανάγνωση της Ιστορίας. Επί παραδείγματι ο Φλάβιος Κωνσταντίνος (για την Εκκλησία Αγιος, για την Ιστορία Μέγας) ήταν παιδοκτόνος, πιθανόν αιμομίκτης, ψιλοαγράμματος και ακατάσχετη φονική μηχανή. Ιδρυσε όμως την Κωνσταντινούπολη και (στην ουσία «ίδρυσε») τον Χριστιανισμό (επιλέγοντας ο ίδιος την αρχική οριστική του μορφή με εργαλείο την Α\' Οικουμενική, εν Νικαία, Σύνοδο). Οι πράξεις δηλαδή του Φλάβιου Κωνσταντίνου επηρεάζουν τον κόσμο ακόμα στις μέρες μας. Η ιστορική του αποτίμηση λοιπόν μπορεί να είναι μανιχαϊστική, μαύρο-άσπρο; Μπορεί να είναι κι αυτός ένας Πολ-Ποτ; Κι αυτό θα μας το «διδάξει» η πρώτη ανάγνωση σε αυτά τα πράγματα ενός παιδιού ή τα χίλια βιβλία που έχουν γραφεί (και θα γραφούν άλλα τόσα) για τον δαιμόνιο κι όχι απαραιτήτως δαίμονα, παππού του Ιουλιανού; *** Ομως αν επρόκειτο για παιδιαρίσματα, μικρό το κακό. Στο ίδιο και χειρότερο επίπεδο κινείται πλέον η απολογητική της «αριστερής» φρουράς της κυρίας Γιαννάκου που συγγράφει βιβλία για την Ιστορία. Σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου που προσεκτικά οργάνωσαν με «πάνελ» χωρίς αντίλογο (αν και ο τελευταίος έκανε την εμφάνισή του στο ακροατήριο) οι απολογητές του περιώνυμου βιβλίου για την Ιστορία της ΣΤ\' Δημοτικού επανέλαβαν τα ίδια αμαρτήματα. Απάντησαν σε φαντάσματα (για να μπορέσουν να απαντήσουν). Απάντησαν σε μια κριτική που δεν τους γίνεται, μάλιστα με γενικεύσεις, τσουβαλιάσματα, ρετσινιές και συκοφαντίες, διότι στην κριτική που τους γίνεται ο επιστημονικός και πολιτικός τους αντίλογος φαίνεται να είναι ασθενής. Είναι όμως πια ντροπή. Μεγάλη ντροπή. Επιστήμονες να βάζουν στο στόμα των αντιπάλων τους λόγια που δεν λένε. Οπως ο κ. Λιάκος που μας κατηγόρησε ότι θέλουμε «μια Ιστορία που λατρεύει το αίμα!». Για το όνομα του Θεού πια! Για το όνομα του Θεού! Και πώς ο κ. Λιάκος μπορεί να ζητά «ιδεολογικό αποχρωματισμό της συζήτησης», όταν ο ίδιος, η κυρία Ρεπούση, η κυρία Κουλούρη και άλλοι διακηρύσσουν διαρκώς την ιδεολογική τους προσέγγιση κατά τη συγγραφή των έργων τους. Από πότε ένας Ιστορικός, όποιας ιδεολογίας, επιτρέπει την υποταγή της επιστημονικής μεθοδολογίας στις όποιες προαιρέσεις του; Ενα ξηρό στην αφήγησή του βιβλίο, με σκαστά ιστορικά λάθη, με ιδεολογική τυραννία πάνω στο σώμα των γεγονότων αφελώς εμφανή, δεν σώζεται με εκτόξευση κατηγοριών για εθνικισμό εναντίον όσων επισημαίνουν αυτές τις ανεπάρκειες ου μην και μεταμοντερνικές ευκολίες. Ούτε η επίδειξη ισχύος ενός ακαδημαϊκού κατεστημένου στις Ιστορικές σπουδές, ούτε η αλαζονεία του μπορεί να μας αποκαρδιώσει, πόσο μάλλον όταν τινές εκ των τιμητών έχουν πιαστεί κλέπτοντας οπόρες, άλλος παραχαράσσοντας προγενέστερους Ιστορικούς (όπως τον Σβορώνο) κι άλλοι κάνοντας άλλα χειρότερα. Και πάντως είναι απολύτως υποκριτικό να δηλώνεις (Ρεπούση) ότι, το βιβλίο αυτό μπορούν να το κρίνουν μόνον οι γνώστες (ουχί οι αναγνώστες, πρωτοφανές), και ταυτοχρόνως να μαζεύεις υπογραφές υποστήριξής του από τους πάντες ανεξαρτήτως επιτηδεύματος. Ομως την πιο δυσάρεστη έκπληξη σε αυτήν τη συνέντευξη Τύπου μας την επιφύλαξε ο (πάντα κατά τα άλλα αγαπητός σε πολλούς ανά το Πανελλήνιον και φίλος) κ. Ηλίας Νικολακόπουλος. Χαρακτήρισε τις αντιδράσεις μας «δήθεν αριστερόστροφες» και ότι εμείς οι... αριστερόστροφοι πιστεύουμε ότι «η Ιστορία είναι κατηχητικό που πρέπει να διδάσκει ό,τι στηρίζει το φοβικό εθνικό μας οικοδόμημα. Οι αριστερόστροφες φοβίες είναι ίδιες και χειρότερες. Οτι δήθεν για να είμαστε αριστεροί πρέπει ταυτόχρονα να είμαστε εθνικιστές» (!!!). Ποιος αριστερός (ή έστω αριστερόστροφος) σου ζήτησε, αγαπητέ μου Ηλία, να είσαι εθνικιστής; Γιατί συκοφαντείς έτσι τους αριστερούς; Τι σε αναγκάζει σε τέτοιο φθηνό αντίλογο; Αυτή η υπόθεση παραβρώμισε... Το επίπεδο, αγαπητοί μου, έχει εκπέσει σε λεγόμενα όπως περί «Ιουστινιανού Πολ-Ποτ» και λοιπά υστερικά. Ες αύριον... ΣΤΑΘΗΣ Σ. 8.ΙΙΙ.2007 stathis@enet.gr ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 08/03/2007 Copyright © 2007 Χ. Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε. Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.