Προς τον δάσκαλο της ΣΤ΄ Δημοτικού Δημήτρης Νατσιός δάσκαλος –θεολόγος Αντίβαρο, Μάρτιος 2007 Το κείμενο που ακολουθεί απευθύνεται κυρίως στους δασκάλους της έκτης Δημοτικού. Δεν έχει σκοπό ούτε να διδάξει ούτε να υποδείξει ούτε βέβαια – μακράν εμού- να κάνει τον έξυπνο. Γράφεται από έναν μάχιμο δάσκαλο – που διακονεί, με την κιμωλία στο χέρι, την δημόσια εκπαίδευση εδώ και 18 χρόνια – για «συμπάσχοντες» και «συναγωνιζόμενους» δασκάλους. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, μετά βαϊων και κλάδων, πήραμε στα χέρια μας τα «νέα εκπαιδευτικά πακέτα», τα νέα βιβλία. Μεταξύ αυτών παρεισέφρησε λάθρα και ένα βιβλίο της έκτης Δημοτικού με τίτλο: «Ιστορία ΣΤ΄ Δημοτικού. Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια». Πριν προχωρήσω όμως, αποδεικνύοντας πως το παρόν βιβλίο, όχι μόνο ιστορία δεν είναι, αλλά ένα κουρελούργημα, γραμμένο από πολυθεσίτες πανεπιστημιακούς, ιθαγενή φερέφωνα της Νέας Τάξης, παραθέτω, εν συντομία, έναν ορισμό και σκοπό της ιστορίας. Ειπώθηκε από τον στρατηγό Μακρυγιάννη, ο οποίος ακολουθεί, χωρίς να το γνωρίζει, το θουκυδίδειο επιστημονικό «παράδειγμα». «Έγραψα γυμνή την αλήθεια», γράφει ο αγωνιστής στο επίλογο των απομνημονευμάτων του, «να ιδούνε όλοι οι Έλληνες, ν’ αγωνίζονται διά την πατρίδα τους, διά την θρησκεία τους, να ιδούνε και τα παιδιά μας και να λένε: Έχομεν αγώνες πατρικούς, έχομεν θυσίες και να μπαίνουν σε φιλοτιμίαν και να εργάζονται εις το καλό της πατρίδος τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας». Η ιστορία διδάσκει την αλήθεια, φιλοτιμεί τους μαθητές, προβάλλοντας αγώνες πατρικούς και θυσίες. Το βιβλίο όμως αυτό, υποπροϊόν της ιστοριογραφικής και διεθνολογικής τσαρλατανιάς, προσπαθεί να πετύχει ακριβώς το αντίθετο. Στρεβλώνει την ιστορία μας, «διδάσκει» αφιλοτιμία και αφιλοπατρία, ενοχοποιεί αγώνες πατρικούς, διαγράφει την ιστορική μας μνήμη. Γράφτηκε από Γραικύλους της σήμερον, για τους Γραικύλους της αύριον. Πιο συγκεκριμένα, ο Έλληνας δάσκαλος, καλείται να διδάξει τους μαθητές του ότι: Πρώτον: Την περίοδο της Τουρκοκρατίας - την εγκληματικότερη και φρικιαστικότερη σκλαβιά που είδε ποτέ ο κόσμος ¬- « ο λαός μας αφήνεται να ζει, με θαυμαστή τάξη, σύμφωνα με τα ήθη και τα έθιμά του. Διατηρεί τα αγαθά του και έχει θρησκευτική ελευθερία». Ο πνευματικά έντιμος συνάδελφος πρέπει να ρωτήσει τους μαθητές τους. «Αφού περνούσαν τόσο καλά και ανέμελα οι πρόγονοί μας, γιατί επαναστάτησαν;». Δεύτερον: Περιφρονείται, διά της αποσιώπησης, η προσφορά της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη διατήρηση του Γένους. Ούτε Νεομάρτυρες υπήρξαν ούτε 6.000 ιερείς και 110 Πατριάρχες και Επίσκοποι, κρεμάστηκαν από τους αγαθούς «συγκατοίκους» Τούρκους. Ο δάσκαλος που εμφορείται από πνευματική γενναιότητα, ας διαβάσει στους μαθητές του αυτό που λέει ο Στρατής Μυριβήλης: «Σαν έπεσε το Βυζάντιο, η Εκκλησία αντικατέστησε τον τσακισμένο κρατικό οργανισμό σαν υποκατάστατο μηχανισμό της εθνικής ενότητας . Το ράσο στάθηκε η εθνική σημαία της Ελλάδας στα χρόνια της σκλαβιάς. Σ’ αυτό το διάστημα, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες χάθηκαν για το ελληνικό εθνικό σύνολο. Ποιοι ήταν αυτοί; Ήταν όλοι όσοι με τη βία ή με το φόβο άφησαν την θρησκεία τους. Συμπέρασμα αδιάσειστο. Αν υπάρχουμε σήμερα σαν ελληνική φυλή, είναι γιατί κρατηθήκαμε από το άμφιο της θρησκείας μας όλα αυτά τα χρόνια». Τρίτον: Δεν αναφέρεται πουθενά η ημερομηνία που έγινε η Επανάσταση. «25η Μαρτίου 1821», την επετειακή ημερομηνία, δεν αντικρίζει πουθενά ο μαθητής. Όπως έχω ξαναγράψει, (Μάιος του 2006), τα ονόματα των ηρώων παρατίθενται σαν ενδεκάδες ποδοσφαιριστών ή υποψηφίων της Γιουροβίζιον, ενώ απουσιάζουν μάχες – σύμβολα φιλοπατρίας και αυτοθυσίας. (Δερβενάκια, Γραβιά, Μανιάκι, Χίος, Σούλι). Το ηρωικότερο συμβάν, η Έξοδος του Μεσολογγίου, οι γονατισμένοι στον νεοοθωμανισμό, «λαμνοκόποι του διεθνιστικού συρμού», συγγραφείς, την περιγράφουν ως «κίνηση των πολιορκημένων Ελλήνων να βγουν από το φρούριο». Ο φιλότιμος συνάδελφος θα πρέπει να κλείσει το τουρκογραμμένο «υβρίδιο», να ανοίξει μια σοβαρή εγκυκλοπαίδεια και να εξηγήσει στους μαθητές του, ποιος ήταν και τι έκανε ο Κολοκοτρώνης στα Δερβενάκια, ο Παπαφλέσσας στο Μανιάκι, ο Κανάρης στη Χίο, ο Διάκος στην Αλαμάνα, ο Καραϊσκάκης στην Αράχωβα. Εν ολίγοις να μάθουν οι μαθητές το γιατί «απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά» και ότι αυτό, δεν το έγραψε ο Δάντης, αλλά ο Διονύσιος Σολωμός. Τέταρτον: Οι Έλληνες καταλαμβάνουν εδάφη της Μακεδονίας, της Ηπείρου και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Κι αυτό γιατί πριν ο μαθητής δεν συναντά την φράση η Μακεδονία είναι ελληνική. Ο δάσκαλος που σέβεται τον εαυτό του και τους μαθητές του, ας διαβάσει λίγες αράδες από την ζωή και το τέλος του εθνομάρτυρα Παύλου Μελά. Οι μαθητές θα καταλάβουν .. Πέμπτον: Δεν υπήρξε καμιά καταστροφή του Ελληνισμού της Ανατολής, αλλά ότι «χιλιάδες Έλληνες – στις 27 Αυγούστου του ’22 – συνωστίζονται στο λιμάνι της Σμύρνης, προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα». Ο θαρραλέος συνάδελφος θα φτύσει, ενώπιον των μαθητών του το έντυπο σκύβαλο και με σπαραγμό θα εξιστορήσει την «αλά Τούρκα» Γενοκτονία του Ελληνισμού. Έκτον: Καλείται ο Έλληνας δάσκαλος να διδάξει ότι το 1940 -41 «οι Έλληνες απομακρύνουν τα ιταλικά στρατεύματα από τα Ελληνοαλβανικά σύνορα». Το ρήμα «απομακρύνουν» ανέσυραν από την θολωμένη μνήμη τους οι Ελληνόφωνοι κεκράκτες της δειλίας και της ήττας. Ο αγωνιών για το μέλλον της πατρίδας μας συνάδελφος, να εξηγήσει στους μαθητές του το γιατί «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες». Ο χώρος δεν αρκεί για περισσότερες ασχημονίες και προσβολές που περιέχει το νεοταξικό σκουπίδι. Απευθύνομαι, επαναλαμβάνω, στον Έλληνα δάσκαλο της ΣΤ΄ Δημοτικού. Είναι ώρα, συνάδελφε, να εγερθούμε εκ του ύπνου και να αποδείξουμε πως δεν είμαστε μίζεροι πενταροκυνηγοί, αλλά δάσκαλοι, πνευματικοί οδηγοί των μαθητών μας. Αν αδρανήσουμε, θα είμαστε συνένοχοι στο έγκλημα που λέγεται Γενοκτονία της μνήμης των επερχόμενων γενεών. Αυτά δεν είναι «εθνικισμός» όπως ωρύεται, για να μας αφοπλίσει, η αργυρώνητη δράκα των απάτριδων «διανοουμένων». Είναι πνευματική αντίσταση στα σχέδια της Νέας Τάξης, για μειωμένη εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια. Οι τσαρλατάνοι που μαγαρίζουν την ιστορία μας και προετοιμάζουν τον λαό της λήθης και της παραίτησης, πρέπει να βρουν απέναντί τους τον Έλληνα δάσκαλο. Στόχος: το βιβλίο να αποσυρθεί. Θυμήσου, συνάδελφε, την παρακαταθήκη του ποιητή: «Χρωστάμε σ’ όσους πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν/ κριτές θα μας δικάσουν/ οι αγέννητοι, οι νεκροί». Δημήτρης Νατσιός δάσκαλος –θεολόγος Κιλκίς (Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο «ΠΑΡΟΝ» της Κυριακής 18-2-07) Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.