Ακατάλληλα τα «Ματωμένα Χώματα» Δημήτρης Νατσιός δάσκαλος, Κιλκίς Αντίβαρο, Σεπτέμβριος 2007 «Και έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης». Και θα είναι η τελευταία αυτή πλάνη του λαού χειρότερη της πρώτης (Ματθ. 27, 64). Ξεκίνησε η νέα σχολική χρονιά. Με την ευχή των γονέων και τον αγιασμό της εκκλησίας μας, μαθητές και δάσκαλοι, σηκώσαμε τις άγκυρες για το γλυκόπικρο, κατά τον Αριστοτέλη, ταξίδι της γνώσης. Ως συνήθως, το υπουργείο διαβεβαίωσε το έθνος των Ελλήνων, πως όλα είναι έτοιμα, οι εκπαιδευτικοί στις θέσεις τους, τα βιβλία διανέμονται κανονικά στους μαθητές. Όλα, πλην ενός. Από τις «νέες παραλαβές» απουσιάζει το βιβλίο ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού. Η ιστορία για το βιβλίο ιστορίας είναι, λίγο έως πολύ, γνωστή τοις πάσι. Μετά το δημόσιο ξεβράκωμα και την επιστημονική συντριβή των εθνομηδενιστών, το Υπουργείο της κυρίας Μαριέτας, «ανέκρουσε πρύμναν» και υποσχέθηκε ικανοποιητικές «εγγειοβελτιώσεις» του γραπτού περιτρίμματος. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός τόνισε στην ΔΕΘ πως έγιναν αποδεκτές όλες οι διορθώσεις, που υπέδειξαν η Ακαδημία Αθηνών, το Υπουργείο Παιδείας της Κύπρου και η Εκκλησία. (Τον περιβόητο «συνωστισμό» στο λιμάνι της Σμύρνης, οι τουρκοτζουτζέδες, τον παρουσιάζουν ως «αποχώρηση υπό δραματικές συνθήκες»). Ουδείς όμως έχει φυλλομετρήσει και ελέγξει το διορθωμένο βιβλίο. Το αδιόρθωτο υβρίδιο είχε αναρτηθεί πέρυσι στο διαδίκτυο, πριν έρθει στο σχολείο, γι’ αυτό μπορέσαμε να εντοπίσουμε και να ντουφεκίσουμε τις αθλιότητες που γράφει. Μόνο μέσω κάποιων ελεγχόμενων δημοσιογραφικών σπερμολογιών και ακριτομυθιών μαθαίνουμε για τις διορθώσεις του αδιόρθωτου, όπως η προαναφερόμενη για την Γενοκτονία. Το υπουργείο διατυμπάνιζε ότι το βιβλίο θα είναι έτοιμο τον Σεπτέμβριο και θα παραδοθεί στους μαθητές μαζί με τα υπόλοιπα. Δεν συνέβη αυτό, άρα ελέγχεται για την ειλικρίνεια και την σοβαρότητά του. Γιατί, λοιπόν, παρακρατήθηκε το επίμαχο βιβλίο; Τι φοβούνται και τι έχουν να κρύψουν οι ανακόλουθοι μανδαρίνοι; Εύκολη η απάντηση. Τις εκλογές. Επομένως, αβίαστα συμπεραίνουμε, ότι το βιβλίο διατηρεί την βασική, την δομική φιλοσοφία του. Οι διορθώσεις είναι επιδερμικές, ανούσιες, ανάξιες λόγου, τις οποίες με μειρακιώδη (=παιδαριώδη) κουτοπονηριά, αποκρύπτουν για μετά τις εκλογές, όταν θα έχει παρέλθει ο κίνδυνος του πολιτικού κόστους. Κάθε λογικός άνθρωπος καταλήγει στην εξής διαπίστωση. Ας μας ψηφίσει πρώτα το απελέκητο κοπάδι, η υπνωτισμένη, κατ’ αυτούς, μάζα και κατόπιν ας φωνασκούν «οι περιθωριακοί» για το βιβλίο. Στο επόμενα τέσσερα χρόνια θα το ξεχάσουν. («Η πόλις ημών ανεμεστώθη δημοπιθήκων εξαπατώντων τον δήμον», έλεγε ο Αριστοφάνης στους «Βατράχους». Πλην της λέξης «ανεμεστώθη», που σημαίνει γέμισε, τα άλλα δεν απαιτούν μετάφραση). Πριν από ένα μήνα περίπου, η υπουργός Παιδείας -ευχόμαστε ολοψύχως ο λαός των Αθηνών να την στείλει προς αξιοποίηση της οικοκυρικής τέχνης- ανακοίνωσε πως μαζί με το βιβλίο θα δοθεί στους μαθητές το μυθιστόρημα της «Διδώς» Σωτηρίου «Ματωμένα Χώματα». (Λέμε η Διδώ της Διδώς και όχι της Διδούς. Με την ίδια λογική πρέπει να λέμε της Φωφούς, της Γωγούς, της Ζωζούς ή της Μαριούς. Αρκετά είναι τα «λάθη και τα πάθη» της γλώσσας μας, δεν χρειάζεται να την κατακρεουργούν και οι υπουργοί Παιδείας). Προφανώς για να απαλυνθεί η οργή του λαού, επιλέχτηκε ένα μυθιστόρημα μιας αναγνωρισμένης συγγραφέως. Το βιβλίο αυτό μεταφράστηκε σε αρκετές γλώσσες και απέσπασε κολακευτικά σχόλια και αρκετών Τούρκων διανοουμένων. Ουσιαστικά είναι αυτοβιογραφικό. Κεντρικός αφηγητής είναι ο Μανώλης Αξιώτης, «μικρασιάτης αγρότης, που έζησε την φρίκη των Αμελέ Ταμπουρού (Τάγματα Εργασίας) που φόρεσε αργότερα την στολή του Έλληνα φαντάρου, που είδε την καταστροφή, έζησε την αιχμαλωσία και που πρόσφυγας έφαγε πικρό ψωμί, σαράντα χρόνια λιμενεργάτης συνδικαλιστής, μαχητής της Εθνικής μας Αντίστασης». (Από τον πρόλογο του βιβλίου, έτους 1962). Σκοπός της συγγραφής του βιβλίου, είναι κατά την Διδώ Σωτηρίου «να μην ξεχνούν οι παλιοί∙ να βγάζουν σωστή κρίση οι νέοι». Το βιβλίο είναι καλό, ανήκει στα κλασσικά της ελληνικής λογοτεχνίας, δεν απευθύνεται όμως σε 11χρονα παιδιά. Πρώτα-πρώτα είναι ακατάληπτη η γλώσσα του, γιατί περιέχει πλήθος από ιδιωματισμούς. ʼνοιξα τυχαία στη σελίδα 96. Καταγράφω τους ιδιωματισμούς που συναντάς: χίλες βολές, αυτουνούς, τουτουνούς, σιμά, όχτρα, μαθές, να γιάνει, γιαγκίνι, ζήτουλας, εντεψίζηδες, τζανταρμάδες, κατσάκηδες, οληώρα, φισέκια, ανεψίδι, τσίνησε, ιστόρησα, συλλόϊστεί, κόφτει, ξεκάνετε. Γενικά η ίδια γλωσσική διατύπωση διατρέχει όλο το βιβλίο, πράγμα που καθιστά αδύνατη την ανάγνωση από ένα μαθητή του δημοτικού. (Αμφιβάλλω αν μπορεί να διαβαστεί και από μαθητή της Γ΄ Λυκείου). Η συγγραφέας προσπάθησε να μεταφέρει τις αναμνήσεις του αγράμματου Μικρασιάτη, αφήνοντας –και καλώς έκανε- ανέπαφα το νεύρο, το πάθος, την ψυχή, την ομορφιά της μικρασιατικής διαλέκτου. Δεν σαβάνωσε την αφήγηση με την γνωστή πλαδαρή και επιτηδευμένη γλώσσα των καλαμαράδων της εποχής. ʼρα το βιβλίο δεν θα διαβαστεί από τους μαθητές και κακώς επιχαίρουν και καμαρώνουν «οι πονηροδιδάσκαλοι». Ένα από τα επιχειρήματα του νεόκοπου βιβλίου ιστορίας ήταν πως τα παλιά βιβλία διαπνέονται από μιαν «λατρεία του αίματος», εννοώντας τον ηρωισμό που αυτά πρόβαλλαν. («Είναι ανάγκη να βρεθούν τρόποι, ώστε να απαλλαγεί ο κόσμος από την βάρβαρη αξία του ηρωισμού» δήλωνε το «επιφανές» μέλος του προοδευτικού εσμού Α. Φραγκουδάκη). Στο βιβλίο όμως τις Διδώς Σωτηρίου αφθονούν οι ωμές, αλογόκριτες περιγραφές σφαγών και εγκλημάτων και λοιπών ακατάλληλων για την ηλικία των παιδιών «αμαρτημάτων». Διαβάζω στην σελίδα 154. «Μερικά αλάνια (Τούρκοι) ψάχνανε για κοπέλες. Ξεσχίζανε τα μπούστα τους να δουν αν έχουν ωραίο στήθος, βάζανε χέρι στα μεριά τους και λέγανε αρσιζιές. Ένας μαφαζάς τους είπε – Μωρέ αχμάκηδες, τσακώστε τις γιαγιάδες και ψάχτε τα σακουλιασμένα αποτέτοια τους∙ εκεί έχουνε κρυμμένα τα χρυσαφικά και τσι λίρες». Σελ. 99. Διαβάζω: «Πέντε μέτρα παραπέρα, με τρεις σφαίρες στο κεφάλι, έπλεε στο αίμα ο καλύτερός μου φίλος Μα πιο ανατριχιαστικό θέαμα παρουσιάζει ο Αλέκος∙ τον είχαν δέσει μ’ ένα σεντόνι απ’ το λαιμό και τον κρέμασαν απ’ το μπαλκόνι του σπιτιού του». Σελ. 313. «Οι Τσέτες . σταυρώνουνε παπάδες στις εκκλησιές, ξαπλώνουνε μισοπεθαμένα κορίτσια κι αγόρια πάνω στις ʼγιες Τράπεζες και τ’ ατιμάζουνε». Σελ. 323. «Η μαχαιριά άνοιξε την κοιλιά του. Ο Τούρκος χούφτιασε τ’ άντερα. – Πάρε στο χέρι την πλερωμή σου. Βάδιζε. Ακούς; Βάδιζε». Υπάρχουν δεκάδες άλλες ανατριχιαστικές αναφορές στο βιβλίο. Πάνω στον πανικό και την ασχετοσύνη τους, οι δήθεν ειρηνόφιλοι, θα μοιράσουν ένα βιβλίο – το επαναλαμβάνω είναι καλό για ενήλικες- ακατάλληλο για μαθητές Στ΄ Δημοτικού. Η μόνη λύση είναι να το παραλάβουν οι γονείς και να το στείλουν «πακέτο», ως απαράδεκτο, στο Υπουργείο Παιδείας. Και μέσα στο πακέτο, ας βάλουν και το δήθεν «διορθωμένο» αθλιούργημα. Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.