Οι «κουμπάροι» της δημόσιας εκπαίδευσης Δημήτρης Νατσιός Δάσκαλος Αντίβαρο, Δεκέμβριος 2006 Ρωτώ αμέσως και ευθέως: είναι ή δεν είναι πρόκληση το να κυκλοφορούν βοηθήματα για τα βιβλία του δημοτικού σχολείου; Είναι ή δεν είναι πρόκληση να αναγράφεται στο σχολικό βιβλίο η φράση: «ανάδοχος συγγραφής Εκδόσεις Πατάκη ή Μεταίχμιο»; Είναι ή δεν είναι πρόκληση και περιφρόνηση της νοημοσύνης μας, να τίθενται στην κυκλοφορία μαζί με τα σχολικά βιβλία και τα βοηθήματα, σαν έτοιμα από καιρό; Είναι ή δεν είναι πρόκληση τα έξοδα για τις, ανά την Ελλάδα, μετακινήσεις των συγγραφέων των νέων βιβλίων, για την ενημέρωση των εκπαιδευτικών, να τα καλύπτουν, εξ ολοκλήρου όπως μάθαμε, οι ιδιωτικοί οίκοι, οι ανάδοχοι της δημόσιας εκπαίδευσης; Έπεσε στα χέρια μου ένα διαφημιστικό φυλλάδιο των αναδόχων της δημόσιας εκπαίδευσης, τα οποία κατέκλυσαν από τις πρώτες μέρες τα σχολεία. (Εφεξής θα χρησιμοποιώ την πιο διάσημη τελευταίως λέξη «κουμπάροι». ʼθελά της η καημένη η λέξη αποσπάστηκε από τους γλωσσικούς συγγενείς της, και από το «οικογενειακό δίκαιο» μεταγράφτηκε στο «ποινικό»). Στο φυλλάδιο, λοιπόν, των « κουμπάρων» μας, διαφημίζονταν τα πανάκριβα βοηθήματα. Πρόσθεσα τις τιμές τριών μαθημάτων: της γλώσσας, των μαθηματικών και της ιστορίας. ʼθροισμα; Περί τα 100-120 ευρώ. Πολλαπλασιάζοντας μαθητές, έστω και το 1/5 αν τα προμηθευτεί, με την τιμή εκάστου βοηθήματος, εξηγείς ευκολότατα την αιτία της κουμπαριάς. Βασιλικό το συγγένιασμα. Μαγαρίζεται απροκάλυπτα και το δημοτικό σχολείο από τον κρετινισμό, την βαναυσότητα και την αναίδεια της διαφημιστικής βιομηχανίας. Με σπόνσορες πλέον και τα αναγνωστικά του Δημοτικού. Το σημαντικότερο βιβλίο της εκπαίδευσης, αυτό που σημαδεύει καίρια και εφ’ όρου ζωής τον ψυχικό μας κόσμο, καταντά μπαίγνιο ασυνείδητων κερδοσκόπων. Έχω μπροστά μου το βιβλίο της γλώσσας της Ε΄ Δημοτικού. Το βιβλίο είναι κατανεμημένο σε ενότητες. Στο τέλος κάθε ενότητας οι συγγραφείς παραθέτουν βιβλιογραφία στην οποία ο μαθητής μπορεί να ανατρέξει, αγοράζοντα τα βιβλία, για πληρέστερη ενημέρωση και εξοικείωση με το κάθε φορά διαπραγματευόμενο θέμα. Για την πρώτη ενότητα με θέμα το περιβάλλον προτείνονται 19 τίτλοι βιβλίων, εξ αυτών οι 9 (εννιά και ολογράφως) εκδίδονται από τον «κουμπάρο» μας, τον «Πατάκη». Στην δεύτερη ενότητα προτείνονται 10 βιβλία. Τα 7 είναι των κουμπάρων μας, «Πατάκης και Μεταίχμιο». Στην Τρίτη 16, τα 8 είναι των «εξ αγχιστείας» συγγενών μας. Είναι γνωστό πως όταν ένα βιβλίο καταγράφεται στο επίσημο σχολικό εγχειρίδιο, αποκτά κύρος, του δίδεται, κατά κάποιον τρόπο, πιστοποιητικό σοβαρότητας και εγκυρότητας. Εξαιρετική η πανουργία των κερδεμπόρων της παιδείας. Με τις ευλογίες του διαβρωμένου και αβαθούς κράτους, (στην Τουρκία το κράτος είναι βαθύ. Είναι όμως κράτος. Στην Ελλάδα είναι αβαθές, ρηχό. Όλα επιπλέουν λόγω ελαφρότητας), οι κουμπάροι προβάλλουν τα προϊόντα τους ανέξοδα, με εξασφαλισμένη την συναίνεση και την κυκλοφοριακή επιτυχία. Ποιος θα αντισταθεί; Είναι βιβλία, πολιτιστικά αγαθά, ασχέτως αν πολλά από αυτά είναι σκύβαλα, γραμμένα στο γόνατο, από επιτοπίως και πανελλαδικώς άγνωστους γραφιάδες. (Είναι δυνατόν, για παράδειγμα, για τα Χριστούγεννα, να μην προτείνεται ο κορυφαίος των γραμμάτων, ο άγιος της λογοτεχνίας μας, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, του οποίου τα χριστουγεννιάτικα διηγήματα είναι ό,τι καλύτερο έχει γραφτεί σε λόγο ελληνικό, ενώ προτείνεται ο καταθλιπτικό «κοριτσάκι με τα σπίρτα» του Χ.Κ. ʼντερσεν;). Τίποτα δεν μένει αμόλυντο από τους επιβήτορες – κουμπάρους του κράτους. Αιχμαλωτίζουν μέσω του σχολικού βιβλίου, την πιο ευπαθή ομάδα του κοινωνικού συνόλου: τα παιδιά. Γνωρίζοντας πως το παιδικό βιβλίο βρίσκεται σε διαρκή ζήτηση, επιβάλλουν και σ’ αυτό το μονοπώλιο. (Αποφεύγω την λέξη «καρτέλ» που με περισσή ανοησία χρησιμοποιείται, γιατί είναι δανεισμένη από το εμπόριο ναρκωτικών. Στον επίλογο του περίφημου έργου του Όργουελ «η φάρμα των ζώων», διαβάζουμε: «τα πλάσματα απ’ έξω κοίταζαν τα γουρούνια και μετά τους ανθρώπους, τους ανθρώπους και μετά τα γουρούνια, αλλά ήταν αδύνατο να πεις ποιος ήταν ποιο». Να υποθέσουμε ότι έγιναν δυσδιάκριτες οι διαφορές των παντοειδών «καρτέλ», που λυμαίνονται αυτόν τον τόπο;). Στην υπηρεσία της διαφήμισης, και το δημόσιο σχολείο. Δοκιμασμένη η μέθοδος. Προπαγάνδα κανονική. Πλύση εγκεφάλου και ωραιοποίηση. Βαπτίζουμε χορηγία μια πολιτιστική εκδήλωση ή γινόμαστε ανάδοχοι ενός σχολικού βιβλίου, προκαλώντας ανακλαστικά συμπάθειας και εκτίμησης προς τα προϊόντα μας. (Ό,τι διαφημίζεται σε χώρο δημόσιο είναι προϊόν). Ενώ όμως αυτές οι αισχρουργίες, οι κατάπτυστες νεοφιλελεύθερες παραχωρήσεις και υποχωρήσεις του κράτους στους μεγαλοεκδοτικούς καρχαρίες, θα έπρεπε να προκαλούν την δυναμική αντίδραση των εκπαιδευτικών, μάς έμπλεξαν οι χασομέρηδες του συνδικαλισμού σε αδιέξοδες απεργίες, με αποτέλεσμα όλα αυτά να περάσουν απαρατήρητα. Κατά παρόμοιο τρόπο «αντουφέκιστη» έμεινε και η ύλη των βιβλίων. Για τόσο σοβαρά πράγματα, τα οποία θα επηρεάσουν γενιές Ελλήνων, ο λαλίστατος πρόεδρος της Δ.Ο.Ε. και οι συν αυτώ σίγησαν ιχθυοπρεπώς. Nα σκεφτούμε ότι έγινε λόγω άγνοιας και αδιαφορίας; Ή μήπως από κάπου πήραν γραμμή; Ό,τι και να συνέβη το κακό παγιώνεται, εμπίπτοντας και αυτό στην περιρρέουσα λογική του νεογραικυλισμού: τι μας νοιάζει τι γράφουν τα βιβλία, εμείς θα σώσουμε την Ελλάδα; Γνωρίζοντας «οι ανάδοχοι» των βιβλίων, το νεοελληνικόν ήθος, που συμπυκνώνεται στην φράση «ηδύ το μηδέν πράττειν» (ευχάριστο το να μην κάνεις τίποτε), «επένδυσαν» τα χρήματά τους, επιλέγοντας και τους συγγραφείς και το περιεχόμενο των βιβλίων. Παράδειγμα: Έψαξα να βρω στο α΄ τεύχος της γλώσσας της Ε΄ Δημοτικού (στην οποία διδάσκω) την λέξη πατρίδα. Μάταια. Στην 6η ενότητα έχει μια άσκηση με λέξεις σύνθετες με το ρήμα φιλώ (= αγαπώ), ως πρώτο συνθετικό. Φιλάνθρωπος, φιλάργυρος, φιλενάδα. Πουθενά η φιλοπατρία. Θα αναγκαζόταν ο δάσκαλος να εξηγήσει την λέξη, πράγμα επικίνδυνο για τους Γραικύλους της σήμερον. Με τέτοιες αρετές θα ταλαιπωρούμε τους μαθητές; Αστεία πράγματα. Αυτά ξεπεράστηκαν, «αποδομήθηκαν». Σε βιβλία ελληνικά συμβαίνουν αυτά Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.