ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΗΜ. ΜΗΛΙΑΔΗΣ ΠΛΑΓΙΑ 833 00 ΙΚΑΡΙΑ ΕΛΛΑΣ E-mail : dimit@the.forthnet.gr

ΑΝΟΙΚΤΗ  ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ANTHONY J. PAPALAS Department of University East Carolina University Greenville, NC 27858 U.S.A.

Σύν Θεῷ!

Πλαγιά 27-6-2002

Κύριε  PAPALAS!

            Ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς ἐκδόσεως τοῦ βιβλίου σας «ΑΡΧΑΙΑ  ΙΚΑΡΙΑ» (ἐκδόσεις Α. Κ. ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΥ ΙΚΑΡΙΑ 2002) ἐπιτρέψατέ μου ὅπως σημειώσω τά ἀκόλουθα.

Ἀναμφιβόλως, τό πόνημά σας χρήσιμον καί ἐπωφελές δύναται νά χαρακτη-ρισθῇ, πλήν ὅμως, εἶμαι ὑπόχρεως ὅπως ἐπιζητήσω τήν ἀποσαφήνισιν ὡρισμένων ἐπί μέρους σημείων.

Εἰς δύο σημεῖα ἐπιχειρεῖτε νά παρουσιάσητε τάς θέσεις καί τάς ἀπόψεις τοῦ ἐγκρίτου ἱστορικοῦ κ. Ἰ. Μελᾶ ὡς …πεπλανημένας! Καί εἰς τάς δύο περιπτώσεις μέ τό αὐτό θέμα: Τήν προέλευσιν τοῦ «Πραμνείου οἴνου».

Εἰς τήν 34^ην  σημείωσιν τοῦ πρώτου κεφαλαίου (σελ. 62) γράφετε : «…ο Μελάς, ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΙΚΑΡΙΑΣ (ΑΘΗΝΑ 1958) σ. 72-73, διατυπώνει την θεωρία ότι ο ομηρικός πράμνιος οίνος ήταν κρασί ικαριακής προέλευσης, όμως αυτό θεωρείται μάλλον απίθανο. Βλέπε A. J. Papalas “Pramnian Wine and the Wine of Ikaria”, Platon 34/35 (1983) σ. 49-54.».

Εἰς τήν σελίδα 75, γράφετε: “…Οι Ικάριοι φύτεψαν τα αμπέλια τους και άρχισαν να ασχολούνται με επιτυχία με το κρασί πολύ αργότερα, μάλλον μετά τον αποικισμό των Μιλησίων, περί τα τέλη πιθανώς του 6^ου αιώνα π.Χ., όταν στο νησί ήλθαν και εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από την Ιωνία, την εποχή της προέλασης των Λύδων.”. Καί συμπληρώνετε εἰς τήν 17^ην ὑποσημείωσιν (σελ. 110): “Ο Μελάς, Ικαρία, σ. 36 κ. εξ. Υποστηρίζει ότι υπήρξε μεγάλη μυκηναϊκή εγκατάσταση στην Ικαρία και ότι ο πράμνιος οίνος του Ομήρου ήταν ικαριακής προέλευσης. Όμως τα πρώτα κλήματα που φύτρωσαν στην Ικαρία, έφτασαν μάλλον μαζί με τα πλοία των Μιλησίων.” .

Προδήλως, λοιπόν, ἐθέλετε “σώνει καί καλά”, ὁ μέν “Πράμνειος οἶνος” νά ΜΗ ἕλκῃ τήν καταγωγήν ἐξ Ἰκαρίας, τά δέ πρῶτα κλήματα νά φθάνουν εἰς τήν Ἰκαρίαν περί τά τέλη τοῦ 6^ου π.Χ. αἰῶνος ἐκ τῆς Ἰωνίας…ἀκτοπλοϊκῶς!

Ἐάν, λοιπόν, ἀντιλαμβάνωμαι καλῶς, πέραν τοῦ πεπλανημένου τῶν ἀπόψεων τοῦ κ. Ἰ. Μελᾶ, ἐξ ἴσου πεπλανημένας θεωρεῖτε καί τάς ἀπόψεις τοῦ διακεκριμένου Σουηδοῦ θρησκειολόγου Martin P. Nillson (“Greek Popular Religion”), τοῦ διαπρεποῦς συναδέλφου σας Walter F. Otto (“Dionysus, Mythos und Kultus”), καθώς καί πληθύος ἄλλων, οἱ ὁποῖοι ἀποδέχονται ὅτι τόσον κατά τά ἀθηναϊκά Ἀνθεστήρια ὅσον καί κατά τάς ἀντιστοίχους ἰωνικάς διονυσιακάς τελετάς, τό ξόανον τοῦ Διονύσου εἰσήρχετο εἰς τάς πόλεις ἐπί ὁμοιώματος πλοίου! Ἄρα, εὐλόγως δυνάμεθα νά συμπεράνωμεν ὅτι, καί εἰς τάς ΔΥΟ ἀντικειμένας ἀκτάς τοῦ Αἰγαίου πελάγους ὁ Διόνυσος ἔφθασε διά θαλάσσης. Συνεπῶς, πρίν ἄν ἀποδεχθῶμεν τήν Ἰωνίαν ὡς "ἐξαγωγικόν κέντρον" τῆς Ἀμπέλου, ἀναμένομεν νά μᾶς δείξητε τόν τόπον ἐκ τοῦ ὁποίου ΕΙΣΗΧΘΗ εἰς τήν Ἰωνίαν ἡ Ἄμπελος.

Ἄλλως τε, δέν δυνάμεθα νά παραβλέψωμεν τό γεγονός ὅτι, ΑΙΩΝΑΣ  Π Ρ Ο  τοῦ 900 π.Χ., ἡ θρησκευτική συνείδησις  ἱκανοῦ μέρους τοῦ ἑλληνισμοῦ καί πρό πάντων τῶν Ἰώνων ἀπεδέχετο ὅτι: «οἱ μέν γάρ Δρακάνῳ σ’, οἱ δ’ Ἰκάρῳ ἠνεμοέσσῃ/ …λέγουσι γενέσθαι» (ὁμηρικός ὕμνος εἰς τόν Βάκχον,). Καί ἐνῷ γνωρίζετε τόν Ὕμνον, παραδόξως παραβλέπετε τόν ἐν λόγῳ στίχον! Διατί;

Ἐπίσης, ὁ Σῆμος ὁ Δήλιος (3^ος π.Χ. αἰών) εἰς τό τρίτον κεφάλαιον τῆς "Δηλιάδος" ἀναφέρει: «Πράμνειος οίνος», ...ἐν ᾗ καί ὁ πράγμων( ἐν Ἰκάρῳ Πράμνον) πέτραν εἶναι, ἀφ’ ἧς τόν οἶνον εἶναι», θέσις ἡ ὁποία υἱοθετεῖται καί ὑπό τοῦ λεξικοῦ Σούδα. Ἁπάσας δέ τάς ἐν λόγῳ πραγματικάς καί σοβαράς ἀναφοράς, καίτοι, κατά τεκμήριον, τάς γνωρίζετε, παραδόξως τάς παραβλέπετε! Διατί;

Ἐπίσης, τό διασωθέν εἰς τόν "Δειπνοσοφιστήν" τοῦ Ἀθηναίου (Βιβλίον 1^ον 55-25), ἀπόσπασμα τοῦ Ἰκαρίου Ἐπαρχίδου (3ος(;) π.Χ.), ἀνέρχεται εἰς τάς ἐκατόν σαράντα δύο (142) μόλις λέξεις. Ὑμεῖς δέ, συχνάκις (σελ. 15, 76, 97, 98,159-160) ἀναφέρεσθε εἰς τοῦτον, πλήν ὅμως, ἐπιμελῶς παραλείπετε τήν οἱανδήποτε ἀναφοράν εἰς τάς εἴκοσι ὀκτώ (28) τελευταίας λέξεις τοῦ ἀποσπάσματος: "...Προσαγορεύεται δέ, φησίν Ἐπαρχίδης ἡ ἄμπελος ἡ τόν Ἰκάριον Πράμνιον φέρουσα ὑπό τῶν ξένων μέν ἱερά, ὑπό δέ τῶν Οἰνοαίων Διονυσιάς. Οἰνόη δέ πόλις ἐν τῇ νήσῳ ἐστί...". Διατί;

Ἐφ' ὅσον, λοιπόν, κατελήξατε εἰς τό ὅτι « …ο Πράμνειος οίνος ΜΑΛΛΟΝ δεν είναι καριώτικο κρασί» καί εἰς τό ὅτι « … τα πρώτα κλήματα που φύτρωσαν στην Ικαρία, έφτασαν ΜΑΛΛΟΝ μαζί με τα πλοία των Μιλησίων, ΠΙΘΑΝΩΣ τα τέλη του 6^ου π.Χ. αιώνα”, καλεῖσθε νά ἀντιπαρατεθῆτε καί ἔναντι τῶν σχολίων:

Τῶν Η. G. Liddell  και R. Scott («ΜΕΓΑ ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ» 3^ος τόμος σελ. 667), Πράμνειος οἶνος: ἐκλήθη οὕτως ἔκ τινος ὄρους Πράμνου ή Πράμνης ἐν τῇ νήσῳ Ἰκαρία… .

Τοῦ Λεξικοῦ τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης τοῦ Ἀνθίμου Γαζῆ (τόμος 2^ος, σελ. 818): Πράμνειος οἶνος: ἐπώνυμον οἴνου καί κατά τούς ἀρχαίους σχολιαστάς οὕτως ὀνομασθείς ἀπό τοῦ ὄρους Πράμνη τῆς νήσου Ἰκαρίας.

Τοῦ ὁμηρικοῦ λεξικοῦ τοῦ Ἰ. Πανταζίδου (Αὐστρία 1836, σελ. 550): Πράμνειος οἶνος ὀνομάζεται ὁ δυνατός καί στυφός μέλας οἶνος, κατά μέν τούς ἀρχαίους ἀπό τῆς Πράμνης, εἶναι δέ αὕτη ὄρος τῆς νήσου Ἰκαρίας.

Τοῦ ὁμηριστοῦ Ἀ. Καραπαναγιώτου (Ἱλιάς Λ-369): Πράμνειος ἐλέγετο ὁ δυνατός μέλας οἶνος ἀπό τῆς Πράμνης, ὄρους τῆς νήσου Ἰκαρίας.

Τοῦ ὁμηριστοῦ Π. Γιαννακοπούλου (Ὁδύσσεια Κ-235): Ὡραῖον οἶνον ἐκ Πράμνου νήσου, τῷ ἐκ τῆς Πραμνείας ἀμπέλου γινομένῳ οἶνῳ.

Τοῦ Λεξικοῦ Δημητράκου (τόμος 12^ος σελ. 6039), ὅπου υἱοθετείται ἡ κατά Σῆμον τόν Δήλιον καί λεξικόν Σούδα ἄποψις.

Τοῦ Πανλεξικοῦ Μουργιελάκη (τόμος 5^ος, σελ. 3728), Πράμνειος οἶνος, ἐκ τῆς Πραμνίας ἀμπέλου. Πράμνη ή Πράμνος: ὀροσειρά τῆς νήσου Ἰκαρίας, φημιζομένη κατά τήν ἀρχαιότητα διά τόν περίφημον αὐτῆς οἶνον.

Τῆς Μεγάλης Ἐγκυκλοπαιδείας «ΠΥΡΣΟΣ» (τόμος 20^ος σελ. 645): Πράμνη, Πράμνος ὀροσειρά τῆς νήσου Ἰκαρίας φημιζομένη κατά τήν ἀρχαιότητα διά τόν περίφημον αὐτῆς οἶνον καλούμενον Πράμνιον.

Τοῦ Νεωτέρου Ἐγκυκλοπαιδικοῦ Λεξικοῦ τοῦ «ΗΛΙΟΥ» (τόμος 16^ος, σελ. 349): Πράμνος ή Πράμνη, ὀροσειρά διατρέχουσα κατά μῆκος τήν νῆσον Ἰκαρίαν. Ἐφημίζετο διά τόν ἐξαίρετον οἶνον, τόν λεγόμενον Πράμνιον οἶνον.

Τοῦ λεξικοῦ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ»: Πράμνιος οἶνος, ἐκαλεῖτο παρ’ Ὁμήρῳ πᾶς ἄριστος οἶνος ἐκ τοῦ Πράμνου. Πράμνος παρ’ ἀρχαίοις ἐκαλεῖτο ἡ καθ’ ὅλον τό μῆκος τῆς νήσου Ἰκαρίας ὀροσειρά καί ἰδίως τό μέσον αὐτῆς. …Ἐπ’ αὐτοῦ κατά τήν ἀρχαιότητα παρήγετο λαμπρός οἶνος, δι’ ὅπερ καί ὁ Ὅμηρος ἀπεκάλει πάντα ἄριστον οἶνον Πράμνιον.

Τῆς Μεγάλης Ἑλληνικῆς Ἐγκυκλοπαιδείας «ΦΟΙΝΙΞ»: Πράμνη ή Πράμνος, ὀροσειρά τῆς νήσου Ἰκαρίας, φημιζομένης κατά τήν ἀρχαιότητα διά τόν περίφημον οἶνον, καλούμενον Πράμνιον.

Τό τέλος τοῦ περιληπτικοῦ καί εὐκαιριακοῦ τούτου κατάλογου ἀνήκει εἰς τά σχόλια τοῦ μεγάλου ὁμηριστοῦ  Εὐσταθίου τοῦ Θεσσαλονίκης (1160μ.Χ.):             "...οἱ δέ φασι πέτραν ἤ ὄρος οἰνοφόρον ἐν ἰκάρῳ τῇ νήσῳ εἶναι, Πράμνην καλουμένην, ἐν ᾗ πρῶτον ἔφυ ἡ ἄμπελος, ἀφ' ἧς ὁ οἶνος Πράμνειος.". («Ἔφυ» δέ, ἐκ τοῦ Φύομαι= ἐκ τῆς γῆς ἀναδύομαι.) Καί ἐνῷ γνωρίζετε τήν ὕπαρξιν καί τό ἔργον τοῦ Εὐσταθίου (εἰς τήν 33^ην σελίδα ἀναφέρεσθε εἰς αὐτόν), ἐν τούτοις ἀποσιωπᾶτε τήν ἐν λόγῳ καταλυτικήν μαρτυρίαν! Διατί;

Ὅμως, ἡ ἐν λόγῳ ἀμφισβήτησις, σᾶς σύρει καί εἰς μίαν ἀνακολουθίαν: Ἀναφέρετε (σελ. 131) ὅτι ὑπό τοῦ Θεοκρίτου (280 π.Χ.) ἀναγορεύεται(!) τό Δράκα-νον εἰς γενέτειραν τοῦ Διονύσου. Βεβαίως, τό διατί παραβλέπετε τό ὅτι  600 ὁλόκληρα ἔτη Π Ρ Ο τοῦ Θεοκρίτου, ὁ ὁμηρικός ὕμνος τό Δράκανον θέτει

Π Ρ Ω Τ Ο Ν, τό Δράκανον Π Ρ Ο Τ Α Σ Σ Ε Ι εἰς τήν σειράν τῶν πιθανολογουμένων σημείων γεννήσεως τοῦ Διονύσου, ἐπιτακτικῶς ἀναζητεῖ τάς ὑμετέρας ἐξηγήσεις.

            Ἐπίσης, τό γεγονός ὅτι ἀναφέρεσθε ἔστω καί εἰς τήν τοῦ Θεοκρίτου ἄποψιν, ἀλλά ταυτοχρόνως ἰσχυρίζεσθε ὅτι τά πρῶτα κλήματα ...εἰσήχθησαν εἰς τήν Ἰκαρίαν τά τέλη του 6ου π.Χ. αἰῶνος ἐκ τῆς …Μιλήτου, θέτει ἕν ἐπί πλέον ἁπλοῦν ἐρώτημα: Πῶς τήν ἐννοεῖ, πῶς τήν ἀντιλαμβάνεται εἵς καθηγητής τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς καί Ῥωμαϊκῆς Ἱστορίας τήν γέννησιν, τήν θεοφάνειαν τοῦ Διονύσου, δίχως τήν ταυ-τόχρονον ἐκ τῆς Γῆς ἀνάδυσιν τῆς Ἀμπέλου;

            Τέλος, πρέπει να ὁμολογηθῇ ὅτι τόσον ἡ ποιότης ὅσον καί ὁ ὄγκος τῶν προκυψάντων ἐρωτημάτων, ἐκθέτουν εἰς σοβαρόν κίνδυνον τό ἐν λόγῳ πόνημά σας. Καί εἰς περίπτωσιν καθ' ἥν ὁ ἐλλοχεύων κίνδυνος ἐκτραπῇ εἰς πραγματικήν θύελλαν, κοινή τύχη ἀναμένει ἅπαντας τούς ἀμέσως ἤ ἐμμέσως, διά τοῦ ἔργου σας, ἐμπλεκομένους.

Ἐπί παραδείγματι, ἐάν εἰς τάς ὑμετέρας ἀπόψεις ἀντιπαρατεθοῦν αἱ ἀπόψεις τοῦ  Ἀμερικανοῦ(!) Miles Lambert-Gocs, τότε, ...τότε τό θέμα δύναται νά προσλάβῃ καί  ἕως διαστάσεις σκανδάλου.

Ὁ ἐν λόγῳ γνήσιος, ἐκ «πατρός τε, μητρός τε καί ἄλλων προγόνων», Ἀμερι-κανός, ἐν τῷ ἔργῳ του “ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΡΑΣΙΑ” (ΤΡΙΑΙΝΑ 1993 34^η σελ.) ἀποδέχεται ὅτι: “… στον κόσμο του κρασιού η Ικαρία διεκδικεί την φήμη της αρχαιότερης γνωστής γεωγραφικής ονομασίας και μάλιστα σε αδιάκοπη χρήση από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα του Πραμνίου οίνου.”. Ἔναντι μιᾶς τοιαύτης ἀντιπαρα-θέσεως τίς ἐξ ὑμῶν τῶν διανοητῶν καί ἡμῶν τῶν φορέων τῆς Παραδόσεως δύνα-ται νά περισώσῃ τήν ἑαυτοῦ ἀξιοπρέπειαν;

Ἐπίσης, δέν δύναμαι νά κατανοήσω τό διατί παραβλέπετε (σελ. 26^η) τήν διεθνῶς ἐπικρατοῦσαν ἄποψιν περί τῆς πτήσεως τοῦ Ἰκάρου, προτάσσων τήν …ἀκτοπλοϊκήν ἐκδοχήν τοῦ Μύθου; Ἐκδοχήν, τήν ὁποίαν διέσωσεν ὁ Παυσανίας (Βοιωτικά  9^ον Βιβλίον, κεφάλ. 11^ον  4, 6), ἐκ ...ΔΙΗΓΗΣΕΩΣ εἰς τάς …ΘΗΒΑΣ τόν 2^ον ΜΕΤΑ Χριστόν αἰῶνα!

Ἔναντι δέ τῆς προτιμήσεώς σας ταύτης, ἡ κοινή Λογική ὁδηγεῖται εἰς πλῆρες ἀδιέξοδον, καθ’ ὅτι ἐκ τῆς ἰκαριακῆς σας καταγωγῆς γνωρίζετε ὅτι ἡ Ἰκαριακή Παράδοσις - ἡ πλέον ἔγκυρος, ἐφ’ ὅσον ἡ ἰκαριακή διάλεκτος ἀκόμη καί τήν σήμερον χρησιμοποιεῖ λέξεις ἀρχαιοτέρας τῆς ὁμηρικῆς περιόδου(!)- δέχεται ὅτι: Ο Ίκαρος ήτο «βασιλόπουλο της Νικαριάς. Και επήγε με τον πατέρα του στην Κρήτη, πετώντας με κέρινα φτερά που έφτιαξαν.» (Ι.Θ. ΚΑΚΡΙΔΗΣ: ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ σελ. 86).

Συμφώνως, λοιπόν, μέ τήν Παράδοσίν μας, τῆς ὁποίας φορεῖς ὑπῆρξαν καί οἱ  ὑμέτεροι πρόγονοι, ἡ ΠΤΗΣΙΣ τοῦ Ικάρου Ε Κ Κ Ι Ν Ε Ι  ἐκ τῆς Ἰκαρίας καί ὁλοκληροῦται εἰς ταύτην, διά τῆς πτώσεώς του εἰς τήν νησίδα «Νίκαρης» τῆς περιοχῆς "Βαώνη".

Βεβαίως, εἰς τήν 34^ην σελ. ἀναφέρετε ὅτι «Οι Έλληνες πίστευαν ότι η Ικαρία πήρε το όνομά της από τον γιό του Δαιδάλου, τον Ίκαρο, που έπεσε στα κύματα ενώ πετούσε, όταν ο ήλιος έλιωσε το κερί που συγκρατούσε τα φτερά στους ώμους του.». Ταύτην τήν ἄποψιν, ὅμως, δέν τήν συμμερίζεσθε καί ἐν συνδυασμῷ μετά τῆς ἀποστροφῆς σας πρός τήν πατρῴαν ἐκδοχήν, τελικῶς (35^η σελ.) συμπερασματικῶς καταλήγετετε εἰς τό ὅτι: «Τελικά, πιθανότερο φαίνεται ότι οι ίδιοι οι Ικάριοι –ίσως τον 6^ο αιώνα π.Χ., όταν ο μύθος τελούσε υπό αναθεώρηση- επιθυμώντας να συσχετίσουν την πατρίδα τους με κάποιο διάσημο μυθικό γεγονός, διέδοσαν(sic) ότι ο Ίκαρος έπεσε κοντά στο νησί τους». Ὁμολογουμένως, ἄκρως ἐντυπωσιακή καί πρωτοποριακή ἡ ἐκδοχή σας!

            Προκειμένου δέ νά στηρίξητε τήν ὡς ἄνω ἄποψιν, ἐπιχειρεῖτε ( 28^η ὑποση-μείωσις) μίαν πλέον ἐντυπωσιακήν τεκμηρίωσιν: «…Ο F. Prinz, Grundungsmythen  σ. 147-148 υποστηρίζει ότι κάποια περίοδο οι κάτοικοι της Ικαρίας αποφάσισαν να οικειοποιηθούν τον μύθο, αφού τον τροποποίησαν κατάλληλα.Έως τότε η Ικαρία δεν είχε σχέση με κάποιο μυθικό γεγονός ή μια διάσημη προσωπικότητα, ενώ η Σάμος είχε αρκετούς, ανάμεσά τους τον Πυθαγόρα, η Σύρος τον Φερεκύδη, ενώ η Δήλος τη θαυμαστή γέννηση του Απόλλωνα.».

            Συμφώνως, λοιπόν, πρός τάς ὑμετέρας καί τοῦ κ. F. Prinz ἀπόψεις, τό κίνητρον τῶν Ἰκαρίων διά τήν ἀποκαλυφθεῖσαν καί καταγγελλομένην πλαστογράφησιν καί οἰκειοποίησιν (κλοπήν) τοῦ Μύθου, ὑπῆρξεν ἡ ἄκρατος ματαιοδοξία, ἡ κουφότης!

Τέλος, τό πλέον σοβαρόν πρόβλημα κατανοήσεως προκύπτει ἐκ τῆς ἀκολού-θου, ὅλως παραδόξου, λογικῆς ἀνακολουθίας: Εἰς τήν 35^ην σελ. ἰσχυρίζεσθε ὅτι ἡ «πλαστογράφησις» καί ἡ «ἁρπαγή» του Μύθου ἐκ τῶν Ἰκαρίων ἐπραγματώθη περί τόν 6^ον π.Χ. αἰῶνα καί εἰς τήν ἀμέσως ἑπομένην σελίδα, κάμνετε ἀναφοράν εἰς τόν Β΄ 145 στίχον τῆς Ἱλιάδος, ἔνθα γίνεται λόγος περί τοῦ …Ἰκαρίου πελάγους! Ἐκ τῶν ταπεινῶν μου γνώσεων, γνωρίζω μετά βεβαιότητος ὅτι τά ὁμηρικά ἔπη χρονολο-γοῦνται περί τό 900 π.Χ.! Συνεπῶς, ἐφ΄ ὅσον οἱ Ἰκάριοι, ὡς ἰσχυρίζεσθε, παρεποίησαν καί ἐσφετερίσθησαν τόν Μῦθον τόν 6^ον π. Χ. αἰῶνα, εἰς ποῖον «Ἰκάριον πέλαγος» ἀναφέρεται ὁ Ὅμηρος Τ Ρ Ε Ι Σ (3) ὁλοκλήρους αἰῶνας πρίν;

Πρό τούτων, αἱ ἀποσαφηνιστικαί ἀπαντήσεις καθίστανται ἐπιτακτικαί, καθ'  ὅτι ἄλλως, ἀκουσίως συρόμεθα εἰς …ἄλλας ἀτραπούς.

Διατελῶν ἐν ἀναμονῇ!

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Δ. ΜΗΛΙΑΔΗΣ

www.antibaro.gr