28/05/2003
_______________________________________________
Μέρος Α':
Οι Χριστιανικοί συμβολισμοί του Ματριξ.
_______________________________________________
Πριν λίγες μέρες έκανε στη χώρα μας
πρεμιέρα η δεύτερη συνέχεια του Μάτριξ, που
αναμένεται να «σπάσει τα ταμεία», κάνοντας
νέο ρεκόρ όλων των εποχών στον
κινηματογράφο. Ποια είναι άραγε η "ουσία"
της ταινίας πέρα από τα εξαιρετικά εφέ;
Για όποιον γνωρίζει από θρησκείες, είναι
εύκολο να διαπιστώσει, ότι οι σκηνοθέτες
της, έχουν ενσωματώσει στην ταινία αυτή, ένα
πλήθος στοιχείων, από διάφορες θρησκείες,
θεωρίες και απόψεις. Είναι τόσο ευρεία η
γκάμα των θρησκειών στις οποίες γίνεται
συμβολική αναφορά μέσα από την ταινία αυτή,
που θα χρειαζόταν ένα βιβλίο για θιχτούν
μόνο περιληπτικά όλα αυτά τα στοιχεία. Γι'
αυτό εδώ θα περιορισθούμε μόνο στους
Χριστιανικούς συμβολισμούς που υπήρξαν
στην πρώτη ταινία του Μάτριξ. Έτσι, όλοι οι
Ματριξ-όφιλοι, θα θυμηθούμε την παλιά
ταινία, και θα παρακολουθήσουμε τη δεύτερη
έτοιμοι να εντοπίσουμε όλα όσα θέλουν να
μας «περάσουν» οι σκηνοθέτες της μέσω
κάποιων συμβολισμών για τον Χριστιανισμό.
Ας αρχίσουμε από το όνομα του Νήο, του ήρωα
της ταινίας. Το όνομά του, σημαίνει: «νέος»,
«καινούργιος». Σημαίνει όμως και: «Ένας», αν
το αναγραμματίσουμε. (neo - one). Και φυσικά η
ταινία μας δίνει το κλειδί για τις έννοιες
αυτές. Ο Νίο είναι μια Μεσσιανική φιγούρα,
ισοδύναμη με τον Ένα και μοναδικό σωτήρα,
τον Ιησού Χριστό. Γι’ αυτό και το: «ένας». Το
κλειδί μας το δίνει ο φίλος του που έρχεται
στο σπίτι του στην αρχή του φιλμ, για να
αγοράσει παράνομα κλιπάκια, και λέει: «Αλληλούια,
είσαι ο Σωτήρας μου, είσαι ο δικός μου
Ιησούς Χριστός», προλέγοντας έτσι το ρόλο
του Νήο στην ταινία. Και φυσικά στο πλαίσιο
αυτό, έρχεται και η λέξη: «νέος», καθώς αυτός
είναι η ελπίδα για τον νέο κόσμο, τον
απαλλαγμένο από τους εχθρούς του ανθρώπου.
Με τον ίδιο τρόπο, ο Μορφέας, λέει κάποια
στιγμή στον Νήο στην ταινία, ότι στην αρχή
υπήρχε άλλος ένας σαν κι αυτόν που μπορούσε
να αλλάξει το Μάτριξ ελευθερώνοντας
πολλούς ανθρώπους. Και ότι κάποιος άλλος
σαν κι αυτόν, θα το έκανε στο μέλλον. Εδώ
γίνεται σαφής αναφορά στον Αδάμ, που
απέτυχε να φέρει τον παράδεισο στη γη, και
στη θέση του ήρθε «ο δεύτερος Αδάμ», ο
Χριστός.
Το πρώτο όνομα του Νήο, (στον κόσμο του
Μάτριξ), είναι «Thomas», δηλαδή «Θωμάς». Και το
όνομα αυτό, με την αναφορά του στον
ορθολογιστή μαθητή του Χριστού, δείχνει την
απιστία που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος πριν
αποδεχθεί την αλήθεια του Θεού. Βλέπει τα
πράγματα ορθολογιστικά, και θέλει για όλα
αποδείξεις. «Να βάλει το δάχτυλό του στα
τραύματα της σταύρωσης» για να πεισθεί.
Μόλις όμως πείθεται, είναι έτοιμος να
πεθάνει για την αλήθεια, όπως τελικά πέθανε
και ο Θωμάς.
Ο Νήο, γεννιέται στην ταινία σε μια «τεχνητή
μήτρα», που μας θυμίζει τη θαυματουργική
γέννηση του Χριστού, χωρίς τη σεξουαλική
επαφή. Γιατί στην ταινία, όλοι γεννιούνται
σε τεχνητές μήτρες που «καλλιεργούνται»
από μηχανές. Οπότε και ο Νήο, έχει
ασεξουαλική γέννηση.
Όπως ο Χριστός είχε έναν πρόδρομο, τον
Ιωάννη τον Βαπτιστή, έτσι και ο Νήο έχει τον
Μορφέα, (συμβολικό όνομα από τον θεό του
ύπνου της μυθολογίας), που οδηγεί τον Νήο να
ξυπνήσει από την παραίσθηση του Μάτριξ.
Είναι αυτός που τον αναγνωρίζει ως τον
Μεσσία, και τον συστήνει στους «μαθητές του»,
δίνοντάς του τη θέση του στην ηγεσία της
ομάδας.
Ο Μορφέας μαζί με τον Νήο και την Τρίνιτυ (Ελληνικά
«Τριάδα»), είναι σαφής συμβολισμός της
Αγίας Τριάδος, (Πατήρ, Υιός και Aγιο Πνεύμα),
που κατευθύνουν όλη την ταινία. Η Τρίνιτυ
μάλιστα, σε ρόλο «Αγίου Πνεύματος»,
πνεύματος αγάπης, δυνάμεως και ζωής, δίνει
με την αγάπη της στον Νήο την ανάσταση από
τον θάνατό του στον κόσμο του Μάτριξ. Και
όπως ο Χριστός έμεινε τμήματα τριών ημερών
νεκρός και αναστήθηκε, ο Νήο μένει στην
οθόνη νεκρός για 3 λεπτά, και ανασταίνεται,
σε μια νέα ζωή, όπως ο Χριστός. Με σώμα πλέον
«αφθαρσίας», που κατευθύνει τους φυσικούς
νόμους του Μάτριξ, όπως ο Χριστός υπερέβη
την φθαρτή φύση και αναστήθηκε άφθαρτος,
για να νικήσει τους εχθρούς του.
Όμως για να πεθάνει, χρειάστηκε και εδώ ένας
«Ιούδας». Είναι ο προδότης «Σάιφερ» (cypher =
μηδενικό, κρυπτογραφία, μηδέν, αλλά θυμίζει
και Lucifer = Εωσφόρος). Αυτός προδίδει τον
Μορφέα, με αμοιβή αντί για τα 30 αργύρια, «μια
μπριζόλα». Λέει στον πράκτορα Σμιθ: «Γνωρίζω
ότι η μπριζόλα αυτή δεν υπάρχει», αλλά την
απολαμβάνει στον τεχνητό κόσμο του Μάτριξ,
και λέει μάλιστα ότι «η άγνοια είναι πηγή
ευδαιμονίας». Ζητάει τις ανέσεις του
ψεύτικου αυτού κόσμου, για να προδώσει, και
να μείνει με άγνοια ευτυχισμένος σε έναν
ψεύτικο κόσμο. Και φυσικά όπως ο Ιούδας,
χάνει και αυτόν τον κόσμο, και τον αληθινό.
Ο ίδιος ο κόσμος του Μάτριξ, είναι ένας
κόσμος παραισθήσεων. Οι άνθρωποι ζουν και
κινούνται σε αυτόν, χωρίς να υποψιάζονται
την πραγματική «ψεύτικη» κατάστασή του.
Όπως ακριβώς η Χριστιανική πίστη, μιλάει
για τον κόσμο αυτόν που «παρέρχεται», και
για τον νέο, τον πραγματικό που περιμένουμε.
Και όπως στον κόσμο του Μάτριξ υπάρχουν και
διοικούν «αόρατα» οι μη βιολογικές μορφές
ζωής οι μηχανές ως εχθροί του ανθρώπου, έτσι
και στον αληθινό κόσμο, διοικούν αόρατα οι
δαίμονες, και χρησιμοποιούν τους πράκτορές
τους (πράκτορας Σμιθ), για να διευθύνουν τον
κόσμο κατά τα δικά τους συμφέροντα, κατά τα
λόγια του Χριστού για «τον άρχοντα του
κόσμου τούτου». Και όπως ο Νήο ήλθε για να
καταστρέψει τον κόσμο του Μάτριξ, έτσι και ο
Χριστός ήλθε να «καταστρέψει τα έργα του
Σατανά».
Οι μηχανές στο Μάτριξ «απομυζούν» για δικό
τους συμφέρον την ενέργεια και τη ζωή των
ανθρώπων του Μάτριξ, δίνοντάς τους μια
ψεύτικη ευδαιμονία. Ομοίως, οι δαίμονες,
απομυζούν απολαύσεις από τους ανθρώπους,
καταστρέφοντας τις ψυχές τους, δίνοντάς
τους ψεύτικη και προσωρινή «δόξα», «χρήμα»,
«ηδονή», κλπ. Ένα πραγματικό Μάτριξ.
Όμως δεν θέλουν όλοι οι άνθρωποι να
ξεφύγουν από το Μάτριξ. Δεν είναι όλοι
έτοιμοι να αντικρούσουν την φοβερή
πραγματικότητα. Θέλουν σαν το Σάιφερ να
ζουν στον ψεύτικο κόσμο μας. Δεν πιστεύουν
και γελοιοποιούν τους Χριστιανούς όταν
τους λένε ότι «το σχήμα του κόσμου τούτου
παρέρχεται». Και μένουν προσκολλημένοι
στον υλιστικό και χωρίς «πίστη» κόσμο που
έχουν φτιάξει στη φαντασία τους με τη
βοήθεια των δαιμονικών τους αφεντικών. Όταν
τους δίνουν το «κόκκινο και το μπλε χάπι»,
δεν θέλουν όλοι το κόκκινο που θα τους
οδηγήσει στο «ξύπνημα». Προτιμούν να μένουν
στο όνειρο, παρά να αντιληφθούν το μέγεθος
του εφιάλτη στον οποίο είναι έτσι κι αλλιώς
μπλεγμένοι.
Όταν μυείται με το κόκκινο χάπι, ο Νήο
ξυπνάει στο υγρό του κουκούλι σαν ένας Νέος
άνθρωπος, κάτι που θυμίζει τη μύηση του
βαπτίσματος, ειδικά τη στιγμή που αναδύεται
από το νερό. Έχει πεθάνει για τον παλαιό
κόσμο, και γεννιέται (αναγεννιέται με το
βάπτισμα) σε έναν νέο. Όμως ο νέος κόσμος,
δεν είναι τόσο φανταχτερός όπως ο παλιός.
Τον περιμένουν αγώνες, και «έρημος», όπως
λέει ο Μορφέας: «Καλώς ήρθες στην έρημο του
πραγματικού». (Οποίος έχει διαβάσει το
γνωστό βιβλίο «Γεροντικό», καταλαβαίνει
πως "Έρημος" δεν είναι τόπος, αλλά
τρόπος. Σημαίνει ερήμωση, δηλ θεραπεία, από
τα πάθη μας μέσω των μυστηρίων (Θ. Κοινωνία -
Εξομολόγηση) και εντατικού ασκητικού αγώνα.
Ακόμα και η Ομόνοια μπορεί να γίνει "Έρημος").
Από τη στιγμή εκείνη ο Νήο, καθώς προχωράει
στην εκπαίδευσή του, (ανάλογη με τη
Χριστιανική εκπαίδευση στην πάλη κατά των
δαιμόνων), μαθαίνει να έχει πίστη, και να
ξεπερνάει με την πίστη τους «φυσικούς
νόμους» αυτού του παλιού κόσμου, όπως οι
άγιοι υπερβαίνουν τους νόμους της φύσης του
κόσμου μας και θαυματουργούν. Και όπως ο Νήο
βλέπει πίσω από τον πλασματικό κόσμο τους
κώδικες του Μάτριξ, έτσι και οι άγιοι, όταν
ανοίξουν τα μάτια τους, βλέπουν πίσω από τον
κόσμο μας «τους λόγους των όντων», και
μπορούν έτσι να χειρισθούν την ίδια την υφή
του κόσμου μας, αφήνοντας τους άλλους
έκθαμβους με τις θαυματουργικές τους
δυνάμεις. Και στις δύο περιπτώσεις, και στο
Μάτριξ, και στον κόσμο μας, τον βασικό ρόλο
γι αυτό έχει η πίστη (στο Θεό , οχι στον εαυτό!)
, κατά τα λόγια του Χριστού: «αν έχετε πίστη(στον
Θεό) ως κόκκον σινάπεως, θα πείτε στο βουνό
να μετακινηθεί και αυτό θα μετακινηθεί»,
και κάθε θεραπεία που έκανε, έλεγε: «αν
πιστεύεις (πως μπορεί ο Θεός) μπορείς (να
θεραπευθείς)». Η Χριστιανική έννοια της
πίστης είναι διαφορετική στον Χριστιανισμό
απ’ ότι στις ανατολικές Θρησκείες. Σε αυτές
διδάσκεται πίστη στον εαυτό, δηλαδή
αυτοθέωση, ενώ στον Χριστιανισμό, πίστη
στον Θεό. Ο Θεός , βέβαια, δεν περιορίζεται
απτην πίστη μας. Την ζητάει ,όμως , ως
σύμβολο/απόδειξη της συγκατάθεσης του
ανθρώπου στην Θεϊκή πράξη. Ο Χριστιανικός
Θεός είναι τόσο ταπεινός, που μας ζητάει να
του επιτρέψουμε να ενεργήσει. Τέτοιο
σεβασμό στην προσωπικότητα μας έχει.
Όπως στο Μάτριξ υπάρχει η «Σιών», το
τελευταίο καταφύγιο των ανθρώπων από τους
εχθρούς τους, έτσι και στην πραγματικότητα,
υπάρχει κατά την Αγία Γραφή, η «Νέα Σιών», η
Εκκλησία. Και όπως στην ταινία η Σιών
κινδυνεύει από τις μηχανές, έτσι και η
Εκκλησία (=όχι το κτήριο, αλλά η θεραπευτική
Θεανθρώπινη ένωση, όπως εκφράζεται μέσω του
Αγίου Πνεύματος απ τις συνόδους και τους
Αγίους) , βρίσκεται διαρκώς στο στόχαστρο
των εχθρών της. Πιθανόν η λέξη να σημαίνει: «ακρόπολις»,
αλλά δεν είναι σίγουρη η ετοιμολογία της
λέξης. Η πρώτη φορά που αναφέρεται η λέξη
στην Π.Δ., είναι ένα φρούριο των Ιεβουσαίων (Β΄
Σαμουήλ 5/ε΄ 6-9). Αργότερα καταλήφθηκε από
τον Δαυίδ, και έγινε γνωστή ως «πόλις Δαυίδ»
(Α΄ Βασιλέων 8/η΄ 1). Την εποχή εκείνη,
βρισκόταν σε μια μακριά λοφοσειρά που
άρχιζε από τα Νότια του Ναού και ήταν
κατάλληλη για άμυνα. Η έκτασή της ήταν
περίπου ίση με τις ακροπόλεις άλλων οχυρών
πόλεων της περιοχής. Όταν ο Δαυίδ ενέβασε
εκεί την «Κιβωτό της Διαθήκης», ο τόπος
αυτός απέκτησε ιερή σημασία. Όταν αργότερα
ο Σολομών μετέφερε την «Κιβωτό της Διαθήκης»
στην κορυφή του όρους (λόφου) Μοριά, αυτό
ονομάστηκε από τότε με το όνομα «Σιών». Με
τη λέξη αυτή, ονομαζόταν επίσης και
ολόκληρη η Ιερουσαλήμ. Μάλιστα, ο όρος
απέκτησε την έννοια της «Εκκλησίας του
Ισραήλ».
Ομοίως, στην Καινή Διαθήκη, ο όρος αποκτάει
πλέον την έννοια της Εκκλησίας, και μάλιστα
με την προσθήκη της λέξης: «Καινή» (καινούργια),
(Καινή Ιερουσαλήμ). Έτσι εφαρμόζονται πλέον
οι προφητείες της Π.Δ. για τη «Σιών», όχι στο
έθνος Ισραήλ, αλλά στην Χριστιανική
Εκκλησία, που είναι ο «Καινούργιος Ισραήλ»,
δηλαδή ο καινούργιος λαός του Θεού, που
αντικατέστησε τον παλιό, όταν αυτός
σταύρωσε τον Χριστό. Αλλά στην ταινία,
υπάρχει μια πλήρης αντιστροφή της έννοιας.
Ενώ η Σιών της Αγίας Γραφής εμφανίζεται
στην Κ.Δ. στον ουρανό, στην ταινία
εμφανίζεται κάτω από τη γη. Ενώ στην Κ.Δ.
είναι «παρθένα αγνή», στην ταινία οι
κάτοικοί της επιδίδονται σε «όργια» σε
δημόσιο χώρο. Ενώ στην Κ.Δ. φωτίζεται από τον
Θεό, στην ταινία παίρνει την ενέργειά της
από τη γη. Τα μόνα κοινά, είναι η ονομασία
και ο κίνδυνος από τους εχθρούς.
Το θέμα της νέας ταινίας λοιπόν, είναι οι
προσπάθειες των μηχανών, να βρουν την Σιών,
το καταφύγιο των ανθρώπων. Εύχομαι σε όσους
το δουν να το απολαύσουν.
Επίλογος
-------------
Βεβαίως , ο σκοπός της ταινίας κάθε άλλο
παρά Χριστιανικός είναι. Είναι γεμάτη με
συμβολισμούς Ινδοβουδιστικούς και
προβάλλεται η αξία της προσωπικής δράσης
και αυτοθέωσης σε αντίθεση με την
Χριστιανική Θεωση "κατα Χάριν Θεού",
στην οποία παίζει ρόλο η Αγάπη, η Ταπείνωση
και η Προσευχή (που είναι η πραγματική δράση..).
Επίσης κυριαρχεί ένα συγκριτιστικό πνεύμα ,στα
πλαίσια του οποίου, υπονοείται πως και ο
Χριστός είναι ένας Μεσσίας ανάμεσα στους
πολλούς (κάτι απαράδεκτο Χριστιανικά). Να
μην μιλήσουμε καλύτερα για την αποκτήνωση
του «προσώπου» του ανθρώπου. Στην ταινία
μόνοι οι «Μυημένοι» είναι πρόσωπα, ενώ ο
υπόλοιπος κόσμος είναι άβουλα όντα. Ο
τρόπος που φέρονται οι «γνώστες» (Μορφέας
κτλ) στον απλό κόσμο πολλές φορές είναι
εξίσου άσχημος με των μηχανών. Οι ζωές όσων
είναι συνδεδεμένοι είναι ανευ αξίας. Βέβαια
«είναι για το καλό τους», αλλά αυτή είναι
κρυπτοφασίζουζα άποψη. Ο σκοπός δεν αγιάζει
τα μέσα. Αντίθετα ο Χριστιανικός Θεός,
σέβεται την ελευθερία και την
προσωπικότητα ακόμα και του δαίμονα και δεν
τον καταστρέφει , αν και μπορεί.
Όμως, είναι καλό να παίρνουμε το θετικό από
το καθετί (προσέχοντας όμως να απορρίπτουμε
την βλαβερή «σαβούρα»..), Ο πνευματικός
άνθρωπος, έλεγε ο π. Πορφύριος, ακόμα και από
κάτι άσχημο μπορεί να δει την πρόνοια του
Θεού και να φτάσει πιο κοντά του. "Καλοί
λογισμοί", λοιπόν...
Στοιχεία πάρθηκαν από σχετικό άρθρο του Λ.
Αποσκίτη (του οποίου όμως οι απόψεις είναι
κατά τα άλλα απορριπτέες Χριστιανικά) στο
περιοδικό Τ.Μ.. Είναι μια δουλειά του χρήστη
Ν.Μ ( www.oode.mypage.org ). , σε συνεργασία με τον t0m_dR .
____________________________________________________
Β Μέρος:
Μια μίνι εισαγωγή στην Ορθόδοξη Μυστική[1]
Θεολογία
____________________________________________________
Οι πνευματικές κορυφές ,στην Ορθοδοξία, δεν
κατακτούνται με την γνώση Τουλάχιστον όχι
όπως αυτή εννοείται σε ανατολικού τύπου
Θρησκείες και σε ταινίες σαν το «Ματριξ». Η
γνώση είναι κάτι όμορφο, ένα παιχνίδι για να
περνάμε την ώρα μας. Ο Θεός ,όμως, βιώνεται
εμπειρικά [2]...το μόνο που χρειάζεται είναι
να ΘΕΛΟΥΜΕ να βιώσουμε την Χάρη του, όταν
θελήσουμε να το κάνουμε, τότε Αυτός
αποκαλύπτει τον εαυτό του . Η Aσκηση είναι
μέσον και όχι σκοπός. Aνθρωποι ΑΣΧΕΤΟΙ με
την μεθοδευμένη άσκηση είχαν εμπειρίες
Θέωσης , μέσα στην Ορθοδοξία, επειδή έδειξαν
έλεος και Αγάπη. Είναι η "οδός της
μετριοπάθειας" η οποία χαρακτηρίζεται
από απλότητα και ελευθερία, μέσω της οποίας
καλλιεργείται η Αγάπη προς το Χριστό. Η
άσκηση προέρχεται ακριβώς απ' αυτή την
αγάπη. Όπως όταν είσαι ερωτευμένος, κάνεις
τρελίτσες για τον έρωτα σου, έτσι και για
τον Θεό, χρειάζεται ΕΡΩΤΑΣ. Ανέραστοι
άνθρωποι δεν μπορούν να έρθουν σε κοινωνία
με τον Τριαδικό Θεό.
Ο Θεός είναι τόσο παντοδύναμος και όμως
τόσο ευγενικός. Δεν πιέζει κανένα με την
παντοδυναμία Του ή την παρουσία Του. Τόσο
κοντά μας και τόσο αθέατος την ίδια στιγμή,
για να μη νοιώσουμε κάποιο βάρος, κάποια
υποχρέωση από την παρουσία Του και μόνο. Να
μη μας βαρύνει καθόλου, να μη μας
δημιουργήσει καμία δέσμευση, να μας αφήσει
τελείως ελεύθερους, να κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Όχι να εξαναγκαστούμε από την ομορφιά Του
κατά κάποιον τρόπο. Θα μπορούσε να επιβάλει
την αγάπη Του όχι τίποτα με φόβους και
δύναμη και ισχύ, αλλά απλά και μόνο με τη
γλυκύτητα της παρουσίας Του, στην οποία
καμία ύπαρξη δε θα μπορούσε να αντισταθεί.
Δεν το κάνει, από ένα άπειρο... ακατανόητο
σεβασμό για την ελευθερία του ανθρώπου. Η
άσκηση, η πίστη , η προσευχή, είναι απλά
εκφράσεις της συγκατάθεσης μας στην Αγάπη
του. Όταν έχει την συγκατάθεσή μας η Χάρις
του κατέρχεται στον άνθρωπο και τον Θεώνει.
Από εμάς ζητάει, να του δώσουμε την άδεια(!)
να το κάνει.
Πάντως , το πιο συγγενικό σύστημα άσκησης με
την Ορθόδοξη ασκητική (και το πιο σοβαρό)
είναι ο Ταοϊσμός, αν και δογματικά δεν έχει
καμία σχέση, ωστόσο και αυτός απορίπτει τις
διάφορες "Εμπειρίες" και "Θαύματα"
τα οποία καλλιεργούνται αλλού (εναν
παραλληλισμό μπορείτε να βρείτε στο "Η
Ορθοδοξία και Η Θρησκεία του μέλλοντος, του
π. Σεραφειμ Ροουζ , Αμερικανού Ορθόδοξου
Ιερέα, πρώην Βουδιστή / Ταοϊστή). Σημασία δεν
έχουν αυτές οι εμπειρίες και οι Δυνάμεις ,αλλά
ο Καθαρισμός της "Νοεράς Καρδίας" (βλ
Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία) δηλ του "κέντρου",
του "πυρηνικού εργοστασίου" της Ψυχής.
Η διαφορά μας , με αυτούς, είναι πως θεωρούμε
πως ο Χριστός , όντας Θεάνθρωπος , είναι η
πηγή κάθε αγαθού στο σύμπαν και χωρίς
ενότητα με αυτόν (μέσω της Εκκλησίας
γινόμαστε μέλη του θεραπευτικού του
σώματος. Εκκλησία δεν είναι απλά το κτήριο..)
δεν είναι δυνατή η κάθαρση..
Ο διαλογισμός διαφέρει από την Προσευχή.
Ενώ ο διαλογισμός χρησιμοποιεί την
φαντασία , η Προσευχή ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ την
φαντασία. Γιατί; Μα επειδή σκοπός της
προσευχής είναι η κάθαρση , και όχι οι "εμπειρίες".
Αυτός που προσεύχεται συνομιλεί με τον Θεό (απλά
και ταπεινά) , και πρέπει να πατάει γερά στα
πόδια του, να μην είναι φαντασιόπληκτος.
Διάφορες εμπειρίες "πληρότητας" είναι
δυνατόν να δημιουργηθούν με την χρήση
αντικαταθλιπτικών η / και LSD. Δεν θα μπορούσε
, μια εχθρική πνευματική οντότητα (=Δαίμονας)
, να διεγείρει κατάλληλα τα εγκεφαλικά
κέντρα η τους αδένες του σώματος, ώστε να
παράγει μια τέτοια εμπειρία;;; Αυτό σε
συνδυασμό με τις πνευματικές δυνάμεις που
μια τέτοια οντότητα κατέχει, μπορεί να
πείσει έναν άνθρωπο για την αξία αυτής της
εμπειρίας. Κανένας δεν διαφωνεί βέβαια πως ,
όντως, αυτή ήταν μία πνευματική εμπειρία.
ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΠΟΥ; ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ; Είναι όλες οι
πνευματικές δυνάμεις «Φιλικές» προς τον
άνθρωπο; Είναι , άραγε, προς όφελος μας κάθε
πνευματική εμπειρία; Είναι χαρακτηριστικό
πως στην προσευχή απαγορεύεται κάθε είδους
φαντασία, ακόμα και της εικόνας του Χριστού!
Ποιος θα ήθελε να τονίσει την φαντασία; (δηλ
το ψέμα). Ποιος θα ήθελε να μας κρατήσει στο
«Matrix» της φαντασίας μας; Ποιος θέλει να
αγνοήσουμε την πραγματικότητα;
Το Φως που βλέπουν όσοι μετέρχονται τον
Ανατολικό διαλογισμό (αν και όταν αυτό δεν
είναι δαιμονικό) προέρχεται από το Φυσικό
Πυρ της ψυχής , το οποίο δεν είναι άκτιστο,
αλλά κτιστό![3] Παρ' όλα αυτά το φυσικό αυτό
πυρ είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό , και δίνει
την εντύπωση του "Φωτισμού". Όμως το Aκτιστο
πυρ[4] είναι ασχημάτιστο, Aπειρο και
αλλοιώνει ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ τον άνθρωπο ,οδηγεί
στην Μεταποίηση του σε (κατά Χαριν, όχι κατ'
ουσία) Θεό, διατηρώντας παράλληλα το
πρόσωπο του Ανθρώπου. Το πρόσωπο ΘΕΩΝΕΤΑΙ ,
δεν εξαφανίζεται ούτε αφομοιώνεται όπως
θέλουν οι οπαδοί της μετενσάρκωσης[5].. Αλλά
οι ασκητές των ανατολικών Θρησκειών ,
παρερμηνεύουν το Φυσικό (εσωτερικό,
ανθρώπινο) Πυρ , αφού δεν έχουν εμπειρία του
Θεϊκού και φτάνουν σε ένα είδος
Αυτοθαυμασμού (=Αυτοθέωσης) στο οποίο είχε
πέσει και ο Εωσφόρος. Η απορρόφηση του
Προσώπου (που στην Ορθοδοξία είναι Ιερό!)
είναι ένα τέχνασμα των δαιμόνων [6],
πνευματικών βαμπίρ ουσιαστικά, που θέλουν
να εξουσιάσουν και να καταστρέψουν τον
Ανθρωπο. Μόνος τρόπος είναι η καταστροφή
του προσώπου του.. Οτιδήποτε μας στερεί την Aκτιστη
Χάρη Του (δηλαδή η αμαρτία) συντελεί σε αυτή
την καταστροφή. Οι Πατέρες μας λένε πως
μεγάλο ρόλο στην αυτοθέωση του Εωσφόρου,
έπαιξε η φαντασία. Φαντάστηκε τον εαυτό του
ανώτερο του Θεού, και έτσι αρρώστησε. Αυτό
το χαρακτηριστικό το έχει και ο άνθρωπος
μετά την πτώση του, η φαντασία πρέπει να
θεραπευτεί (όχι να ξεριζωθεί, απλά να
επανέλθει στη φυσική κατάσταση και να πάψε
να υπηρετεί τον εγωισμό).
Κατα την Θ. Κοινωνία , Το σώμα και το αίμα του
Χριστού , μας καθιστούν κοινωνούς στο πυρ
της Θεότητας. αλλά δεν έχουμε άμεση
συνείδηση αυτού, επειδή η Νοερά καρδία
είναι σκοτισμένη. Η Αλλοίωση όμως συμβαίνει
έτσι και αλλιώς...
Αν η Νοερά Καρδία είναι κατα προαίρεση
ακάθαρτη , τότε το Θεϊκό πυρ βιώνεται ως "Κόλαση",
λόγω της βίαιης κίνησης που κάνει η ψυχή
ενάντια στο Θεϊκό πυρ. Αν όχι , τότε βιώνεται
ως Παράδεισος. Κόλαση και παράδεισος είναι ,ουσιαστικά
, η Aκτιστη ενέργεια του Θεού, η Αγάπη του.
Στην πραγματικότητα ο Παράδεισος θα "καίει
πιο δυνατά" από την κόλαση, αλλά όσοι
είμαστε στην κόλαση θα βιώνουμε το Πυρ ως
σκότος, λόγο κακής προαίρεσης. Στον
Παράδεισο , από την άλλη, το Πυρ θα θεώνει
τις υπάρξεις οδηγώντας αυτές όλο και πιο
κοντά στη Θεογνωσία. Θα είναι ένα διαρκές
"ανέβασμα", χωρίς τέλος...[7]
Βασικός τρόπος προετοιμασίας είναι η
συμμετοχή στο Μυστήριο της εξομολόγησης[8]
ΚΑΙ η άσκηση, ώστε η Νοερά Καρδία να είναι
όσο δυνατόν πιο κεκαθαρμένη.
Σε κάποια φάση αυτή η προαίρεση του
ανθρώπου θα παγιωθεί (κρίση) και τότε η
Κόλαση και ο Παράδεισος θα είναι Αιώνια..
Κλείνοντας ας δούμε και μία εμπειρία από
έναν «καθηγητή» του Αγίου Όρους.
Ένας σύγχρονος αγιορείτης άγιος γράφει: "Όταν
εν τη υπακοή και τη ησυχία καθαρίση (κάποιος)
τας αισθήσεις και γαληνιάση ο νούς και
καθαρισθή η καρδία του, τότε λαμβάνει χάριν
και φωτισμόν γνώσεως και γίνεται όλος φώς,
όλος νούς, όλος διαύγεια· και βρύει
θεολογίαν, όπου αν γράφουν τρεις δεν
προλαμβάνουν το ρεύμα της χάριτός όπου
βρύει κυματωδώς και σκορπίζει ειρήνην και
άκραν ακινησίαν παθών εις όλον το σώμα.
Φλογίζεται η καρδία από θείαν αγάπην και
φωνάζει: Κράτει Ιησού μου, τα κύματα της
χάριτος σου, ότι αναλύομαι ωσεί κηρός. Και
όντως αναλύεται μη βαστάζων. Και αρπάζεται
ο νούς εις την θεωρίαν, και γίνεται
σύγκρασις, και μετουσιούται ο άνθρωπος, και
γίνεται ένα με τον Θεόν, ώστε να μη γνωρίζη ή
να χωρίζη εαυτόν, καθώς ο σίδηρος εις το πύρ,
όταν ανάψη και αφομοιωθή εις το πύρ".
(Γέροντος Ιωσήφ, Προθύμως Ανάβαινε, έκδ. Ι
Μονής Φιλοθέου Αγ. Όρους 1979, σελ. 13).
*********************************************************************
Σημειώσεις
----------------
[1] Μυστική , δεν σημαίνει "κρυμμένη"
στην Ορθοδοξία, αλλά δηλώνει το γεγονός πως
λόγω της λεπτότητας τους κάποια θέματα θα
πρέπει να προσεγγίζονται με προσοχή και κατ'
ιδίαν. Αν όντως ήταν «μυστική» αυτή η
διδασκαλία, δεν θα κυκλοφορούσαν τόσα
βιβλία γι’ αυτήν..
[2] Διαβάστε: <http://www.focusmag.gr/fora/view-message.rx?oid=10341>
[3] Ακτιστο σημαίνει «γεννημένο»* «πριν» από
το big bang. Βεβαίως η λέξη «πριν» δεν αποδίδει
σωστά την πραγματικότητα που θέλουμε να
εκφράσουμε, μια και ο Χωρόχρονος
δημιουργήθηκε με το Big Bang. Οτιδήποτε , λοιπόν
, υπάρχει «πέρα» από to big bang, δεν υπόκειται σε
χωροχρονικούς περιορισμούς και άρα ούτε
και στους φυσικούς νόμους. Οι Ορθόδοξοι ,
θεωρούμε πως ο Θεός συντηρεί τον κόσμο με
τις Ακτιστες Ενέργειες του. Η ουσία του αυτή
καθ’ αυτή είναι απρόσιτη στα κτίσματα, μια
και τα υπερβαίνει ουσιαστικά. Όμως είναι
δυνατόν τα κτίσματα (=εμείς) να Θεωθούμε,
όταν ενωθούμε με την Ακτιστη Ενέργεια του.
Έτσι , ξεπερνάμε και εμείς, τα όρια του
χωροχρόνου, «κατά Χάριν». Αντίθετα, η Παπική
εκκλησία, θεωρεί πως οι Ενέργειες του Θεού
είναι κτιστές, πράγμα το οποίο θα στερούσε
τον άνθρωπο από την Θεωση..
*H λέξη «δημιούργημα» αντιστοιχεί σε κτιστά
και όχι Ακτιστα γι’ αυτό και τα δεν
χρησιμοποιείται Σωστότερη διατύπωση είναι
αυτή για τον Υιό: "γεννηθέντα ου
ποιηθέντα" (από το γεννώμαι = γεννιέμαι)
Ακτιστο = Αδημιούργητο = Αγέννητο (με ένα ν
από το γί(γ)νομαι)
(Γένεσις = Δημιουργία)
[4] (IMG:<http://www.focusmag.gr/id/files/16249/w_HolyLight1.jpg>)
Εδώ βλέπουμε μία μορφή που έχει το Ακτιστο
Φως, το γνωστό σε όλους Αγιο Φως , που
κατέρχεται μετά από παράκληση στον Θεό , που
κάνει ταπεινά ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων το
Μεγάλο Σάββατο, μπροστά στον Πανάγιο Τάφο.
Όπως μπορείτε να δείτε στην φωτογραφία, το
Αγιο φως δεν καίει, δεν έχει τις ιδιότητες
της κανονικής φωτιάς για την πρώτη μισή ώρα
(περίπου 33 λεπτά) επειδή είναι άκτιστο. Μετά
την πάροδο του χρόνου γίνεται κτιστό.
Βεβαίως μια φωτογραφία δεν είναι
αποδεικτικό στοιχείο. Μπορεί να είναι «φτιαχτή».
Γι’ αυτό σας προτρέπω να πάτε να το δείτε
και μόνοι σας…
[5] Δες το: <http://users.aias.gr/oode/metens1.htm>
[6] Όταν ένας Νομπελίστας Ψυχίατρος όπως ο
Καρλ Γιουνγκ λέει πως τα «Αρχέτυπα», μπορεί
να μην είναι απρόσωπες έννοιες, αλλά «αυτόνομες
ημι-υλικές οντότητες που επηρεάζουν την
ανθρώπινη συμπεριφορά», δεν βλέπω τον λόγο
να μη μιλήσω για «αγγέλους» και «δαίμονες»,
μήπως είναι θέμα ορολογίας; Αν πω Λευκά και
μαύρα Αρχέτυπα θα είναι καλύτερα; Προτιμώ
να μην το κάνω επειδή η διδασκαλία του Κ.
Γιουνγκ δεν ταυτίζεται με την Ορθόδοξη..
Δείτε και τα κάτωθι:
<http://www.focusmag.gr/fora/view-message.rx?oid=18936>
<http://www.focusmag.gr/fora/view-message.rx?oid=18732>
[7] http://www.pelagia.org/htm/b24.en.life_aft...er_death.00.htm
<http://www.pelagia.org/htm/b24.en.life_after_death.00.htm>
[8] Είναι σημαντικό να τονιστεί πως η
εξομολόγηση ομοιάζει πολύ με την μοντέρνα
ψυχαναλυτική μέθοδο της λογοθεραπείας! (μιλάμε
για την μέθοδο της υπαρξιακής ψυχολογίας
και όχι για την μέθοδο θεραπείας της
δυσλεξίας..)
δείτε εδώ :
http://www.pelagia.org/htm/b25.e.iparxiaki...therapia.01.htm
<http://www.pelagia.org/htm/b25.e.iparxiaki_psychologia_kai_orth_psychotherapia.01.htm>
Βιβλιογραφία
------------------
Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ,
ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ:
( http://www.amazon.com/exec/obidos/tg/detai...=glance&s=books
<http://www.amazon.com/exec/obidos/tg/detail/-/188790400X/qid=1053425944/sr=1-6/ref=sr_1_6/002-6919810-7013659?v=glance&s=books>
)
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ Ι. ΒΛΑΧΟΥ:
( http://www.pelagia.org/htm/b02.en.orthodox...otherapy.00.htm
<http://www.pelagia.org/htm/b02.en.orthodox_psychotherapy.00.htm>
)
ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. ΤΟΥ Ι.
ΒΛΑΧΟΥ:
( http://www.pelagia.org/htm/b01.en.a_night_...mountain.00.htm
<http://www.pelagia.org/htm/b01.en.a_night_in_the_desert_of_the_holy_mountain.00.htm>
)
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ Ι. Δ. ΖΗΖΙΟΥΛΑ:
( <http://www.oode.mypage.org/> )
ΟΙ ΓΚΟΥΡΟΥ , Ο ΝΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ
ΤΟΥ Δ. ΦΑΡΑΣΙΩΤΗ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ.:
( <http://www.focusmag.gr/fora/view-message.rx?oid=19004>
<http://www.focusmag.gr/fora/view-message.rx?oid=19004>
)