ΒΙΒΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Στ' Δημοτικού: Μαζεύουν υπογραφές με στόχο
την απόσυρση
Οι σφοδρές επιθέσεις που εξακολουθεί να δέχεται το
καινούργιο βιβλίο της Ιστορίας της έκτης δημοτικού,
ενδέχεται να οδηγήσει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο στην κατά
προτεραιότητα αξιολόγησή του και ίσως στη συμπλήρωσή του με
πρόσθετο διδακτικό υλικό.
Το επίμαχο βιβλίο της Ιστορίας για τους
μαθητές της Στ' τάξης του Δημοτικού
|
Οι αντιδράσεις για το περιεχόμενο του νέου βιβλίου της
Ιστορίας «Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια», για το οποίο
επιστημονική υπεύθυνη είναι η επίκουρη καθηγήτρια Ιστορίας
και Διδακτικής της Ιστορίας στην Παιδαγωγική Σχολή του ΑΠΘ
Μαρία Ρεπούση, ξεκίνησαν από τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο
όταν αυτός διαμαρτυρήθηκε δημόσια ότι στο βιβλίο αυτό, που
μπήκε στα σχολεία τον Σεπτέμβριο, αποσιωπάται ο ρόλος της
Εκκλησίας στην Επανάσταση του 1821.
Επιστολές
Τη σκυτάλη πήρε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρης, μέσα
από την εφημερίδα «Αλφαένα» που εκδίδει, ενώ ανάλογου
περιεχομένου επιστολές άρχισαν να καταφθάνουν σε βουλευτές
με αίτημα την απόσυρση του βιβλίου. Με το ίδιο αίτημα
διακινήθηκε επίσης πρόσφατα κείμενο καταγγελίας του βιβλίου
από το ηλεκτρονικό περιοδικό «Αντίβαρο», με 2.500 περίπου
υπογραφές και παραλήπτες τον πρωθυπουργό, την υπουργό
Παιδείας, τους βουλευτές και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
Ανάμεσα στους υπογράφοντες είναι και ο πρώην Πρόεδρος της
Δημοκρατίας Χρ. Σαρτζετάκης.
Οι αντιδράσεις άνοιξαν έναν κύκλο αντιπαράθεσης ανάμεσα σε
κατηγόρους και υπερασπιστές του επίμαχου βιβλίου κι
προκάλεσαν έναν ορυμαγδό δημοσιευμάτων σχετικά με το μάθημα
της Ιστορίας και το πώς πρέπει να διδάσκεται, σε μια εποχή
ταχύτατης ανανέωσης της γνώσης. Πρέπει, βέβαια, να τονιστεί
εδώ ότι, όπως όλα τα καινούργια βιβλία που μπήκαν τον
Σεπτέμβριο στα σχολεία, έτσι κι αυτό της Ιστορίας έχει
υποστεί διαδικασίες αξιολόγησης κατά τη φάση της συγγραφής
του, με συγκεκριμένα κριτήρια και εξωτερικούς κριτές.
«Είναι αλήθεια ότι είχαμε πολλές διαμαρτυρίες. Ως έναν
βαθμό, όμως, δεν είναι πολύ θεμελιωμένες», δήλωσε στην «Ε» ο
πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Δημ. Βλάχος. «Οταν
κανείς διαβάζει ένα βιβλίο και μετά κάνει αξιολόγηση, κάνει
ένα λάθος: στο πλαίσιο της διαθεματικότητας που εισάγουν τα
καινούργια βιβλία, το μάθημα της Ιστορίας προσεγγίζεται και
με μια σειρά άλλων μαθημάτων. Αρα πρέπει να δει κανείς το
σύνολο του διδακτικού υλικού για να κρίνει. Ολες οι
αντιδράσεις αναφέρονται στο βιβλίο του μαθητή. Υπάρχουν όμως
και ένα συνοδευτικό cd και το βιβλίο του καθηγητή, τα οποία
δεν γνωρίζουν».
Για το τι μέλλει γενέσθαι, ο κ. Βλάχος δηλώνει: «Ολα τα
ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Θα αποφασίσουμε με τρόπο νηφάλιο
κι όχι με βάση το ποιοι και πόσο φωνάζουν. Θα στηριχτούμε
μόνο στη γνώμη των ειδικών. Μέχρι στιγμής, τέτοιες γνώμες
δεν υπάρχουν».
Ας δούμε συνοπτικά ποια είναι, σύμφωνα με τους αντιδρώντες,
τα αρνητικά χαρακτηριστικά του περιεχομένου του βιβλίου που
το καθιστούν ακατάλληλο για διδασκαλία. Υποστηρίζουν ότι:
**Εξωραΐζεται η Οθωμανική Αυτοκρατορία με όλες τις μεθόδους
απόκρυψης της ιστορικής αλήθειας, όπως την αποσιώπηση,
παραποίηση, παρερμηνεία.
**Υποβαθμίζεται ο ρόλος της Εκκλησίας και στα χρόνια της
δουλείας και κατά την Επανάσταση. Δεν γίνεται καμία αναφορά
για τον ρόλο της στην Επανάσταση του 1821.
**Η Ελληνική Επανάσταση εξιστορείται τηλεγραφικά, άνευρα και
απόμακρα. Δεν αναφέρεται πουθενά η ημερομηνία που επελέγη
για την εκκίνηση και τον εορτασμό της Επανάστασης, που είναι
η 25η Μαρτίου.
**Αποσιωπάται η γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών και
εκμηδενίζεται η ιστορική διάσταση της Μικρασιατικής
Καταστροφής.
**Ενστάσεις αναφέρονται και για τον τρόπο που παρουσιάζονται
τα γεγονότα στο έπος του 1940. Η συγγραφέας αναφέρεται στο
ΟΧΙ με τη φράση «η Ελλάδα μπαίνει στον πόλεμο στις 28
Οκτωβρίου 1940, όταν απαντά αρνητικά στο τελεσίγραφο του
Μουσολίνι. Οι Ελληνες το 1940-41 απομακρύνουν τα ιταλικά
στρατεύματα από τα ελληνοαλβανικά σύνορα, σημειώνοντας
μεγάλες νίκες».
Οι υπερασπιστές
Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάμεσα σε αυτούς που έχουν
τοποθετηθεί κατά του βιβλίου της Ιστορίας δεν
συγκαταλέγονται ούτε καθηγητές Ιστορίας ούτε άλλου γνωστικού
αντικειμένου πανεπιστημιακοί. Το ακριβώς αντίθετο
εμφανίζεται με τους υπερασπιστές, του βιβλίου, οι οποίοι
είναι όλοι διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί, οι περισσότεροι
στον τομέα της Ιστορίας.
«Βιβλίο που φέρνει τομή στη διδασκαλία του μαθήματος της
Ιστορίας» το χαρακτηρίζει η επικεφαλής της συγγραφικής
ομάδας των βιβλίων της Γλώσσας στην Ε' και Στ' Δημοτικού,
Αννα Ιορδανίδου.
«Αν το βιβλίο αναφερόταν στον ρόλο της Εκκλησίας στην
Επανάσταση του 1821, θα έπρεπε να γράφει ότι ήταν
αρνητικός», έγραψε ο ομότιμος καθηγητής Ιστορίας του
Πανεπιστημίου Αθηνών Βασ. Κρεμμυδάς.
«Ποικιλία»
«Τα θετικά στοιχεία του βιβλίου είναι ακριβώς εκείνα για τα
οποία κατηγορείται: προσφέρει μια ποικιλία πληροφοριών από
διαφορετικές πηγές, που φωτίζουν τη ζωή του παρελθόντος σε
όλες τις πτυχές της. Οι κατήγοροί του χρησιμοποιούν
επιλεκτικά στοιχεία, αποκρύπτοντας σκόπιμα την αλήθεια και
διαστρεβλώνοντας το περιεχόμενό του και τις ηθικές αξίες που
καλλιεργεί», έγραψε η καθηγήτρια Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο
Πελοποννήσου Χριστίνα Κουλούρη. «Η σύγχρονη ιστορική
εκπαίδευση οφείλει να μεταδίδει δημοκρατικές αξίες και όχι
να εκτρέφεται από κάθε μορφής φανατισμούς».
«Είναι η ίδια χορωδία που έψαλλε στα Ιμια, στις λαοσυνάξεις
για τις ταυτότητες, εναντίον των μεταναστών και σε κάθε άλλη
ευκαιρία όπου κινδυνεύει η φυλή», έγραψε ο καθηγητής
Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αντ. Λιάκος.
«Το βιβλίο στοχεύει στη διαμόρφωση μαθητών-πολιτών και οι
επικριτές του βιβλίου στη διαμόρφωση μαθητών-στρατιωτών»,
έγραψε ο ιστορικός Β. Παναγιωτόπουλος.
Ο Πολιτικός Ομιλος για τη Δημοκρατία και την Πατρίδα
πραγματοποιεί σήμερα το απόγευμα ανοιχτή συζήτηση στο
αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου, με θέμα «Εναντίον της
Ιστορίας τα νέα βιβλία της Ιστορίας». Συντονίζει ο Στ.
Παπαθεμελής.
«Τα βιβλία της Ιστορίας έχουν αλλάξει σε όλον τον κόσμο. Δεν
αναμασούν πλέον τα εθνικιστικά κλισέ, ενώ προσπαθούν να
καλλιεργήσουν την κρίση και την ιστορική σκέψη», δήλωσε η
συγγραφέας του επίμαχου βιβλίου Μαρία Ρεπούση. Στη
συνέντευξή της στην «Ε» απαντά στις κατηγορίες που δέχεται
το βιβλίο της Ιστορίας.
Μαρία Ρεπούση
|
**Κατηγορείται το βιβλίο της Ιστορίας για περιορισμένες και
άνευρες αναφορές κυρίως σε ό,τι αφορά α) την Επανάσταση του
1821 και β) τη Μικρασιατική Καταστροφή. Τι απαντάτε σε αυτό;
**«α) Το βιβλίο έχει δυσανάλογα μεγάλη ύλη για την Ελληνική
Επανάσταση. Σε σύνολο 54 κεφαλαίων, για μια περίοδο που
πρέπει να καλύψει -ευρωπαϊκές και ελληνικές- ιστορικές
εξελίξεις 5 αιώνων (15ος -20ός), τα 15 κεφάλαια αφιερώνονται
στην Ελληνική Επανάσταση. Αυτό αντιστοιχεί με το 30% της
διδακτέας ύλης. Αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε ένα αναλυτικό
πρόγραμμα, πρώτον απόλυτα ελληνοκεντρικό, λες και ό,τι
συμβαίνει στο ελληνικό κράτος είναι ανεξάρτητο από τις
ευρύτερες βαλκανικές, ευρωπαϊκές και παγκόσμιες εξελίξεις,
και, δεύτερον, ευνοϊκό για τα πολεμικά κατορθώματα κυρίως αν
είναι ελληνικά και λιγότερο ευνοϊκό για άλλες όψεις του
ανθρώπινου παρελθόντος.
β) Σε ό,τι αφορά τη Μικρασιατική Καταστροφή, η συγγραφική
ομάδα επιλέγει μια εκτενή αναφορά και αφιερώνει δύο κεφάλαια
του βιβλίου στο Μικρασιατικό ζήτημα, αναγνωρίζοντας τη
σημασία του για τη διαμόρφωση της σύγχρονης Ελλάδας και της
ευρύτερης περιοχής. Αυτό που δεν επιλέγει το βιβλίο και στη
Μικρά Ασία και στην Επανάσταση του 1821 είναι να κάνει
εθνική προπαγάνδα. Προτιμάει έναν όσο γίνεται νηφάλιο και
αντικειμενικό τρόπο ιστόρησης των γεγονότων και προσπαθεί
ταυτόχρονα να δώσει στα παιδιά ευκαιρίες να συναντήσουν την
Ιστορία μέσα από αυθεντικά κείμενα του παρελθόντος».
**Επομένως γιατί δέχεται το βιβλίο τέτοια πολεμική;
* «Πιθανότατα για να κερδηθούν εντυπώσεις και να
συγκεντρωθούν υπογραφές από ανθρώπους που δεν έχουν δει καν
το βιβλίο ή το είδαν αποσπασματικά. Κινδυνολογούν,
απομονώνουν προτάσεις, προσπαθούν να υπονομεύσουν ένα βιβλίο
που αυτή τη στιγμή διδάσκεται σε όλα τα σχολεία της χώρας
και να του στερήσουν τον ουσιαστικό διάλογο που κάθε
διδακτικό βιβλίο δικαιούται για να γίνει καλύτερο».
**Για την άποψη της Εκκλησίας ότι ο ρόλος της υποβαθμίζεται,
τι απαντάτε;
* «Είμαστε υποχρεωμένοι να βασιστούμε στην ιστορική ερευνα
και στις ιστορικές πηγές. Το μάθημα είναι Ιστορία και όχι
Θρησκευτικά».
**Εχετε εικόνα από τα σχολεία; Πώς υποδέχτηκαν μαθητές και
δάσκαλοι το βιβλίο και τι σχόλια ή τυχόν αντιδράσεις έχουν
διατυπωθεί;
* «Εχουμε εικόνα από τα σχολεία. Τα υπόλοιπα μέλη της
συγγραφικής ομάδας είναι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας
εκπαίδευσης με εικοσαετή εμπειρία στη σχολική τάξη. Υπάρχουν
πολύ θετικά σχόλια κυρίως από εκπαιδευτικούς που έχουν μπει
στο πνεύμα του βιβλίου, έχουν μελετήσει το αντίστοιχο βιβλίο
του δασκάλου και μπορούν να κάνουν τις επιλογές που
απαιτούνται. Να διαλέξουν με ποια ιστορική πηγή θα
ασχοληθούν, για παράδειγμα. Σε αυτή την περίπτωση και τα
παιδιά ανταποκρίνονται πλήρως, ιδιαίτερα εκείνα που δεν
προσαρμόζονται εύκολα σε μια μετωπική διδασκαλία. Αντίθετα,
δυσκολεύονται οι εκπαιδευτικοί που προσπαθούν να κάνουν το
βιβλίο με τον παλιό τρόπο, να βάλουν τα παιδιά να μάθουν απ'
έξω το κείμενο».
**Πώς πρέπει να διδάσκεται η Ιστορία σε αυτές τις ηλικίες;
* «Αυτό είναι αντικείμενο της διδακτικής της Ιστορίας.
Υπάρχει αντίστοιχη επιστημονική κοινότητα, επιστημονική και
κοινωνική περιέργεια, μελέτες και έρευνες που γίνονται,
επιστημονικά περιοδικά, διεθνή συνέδρια και συναντήσεις που
απασχολούνται με αυτά τα ζητήματα».