Η ιστορία στην πυρά του φανατισμού

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ: ΑΠΟ ΤΗ ΡΕΠΟΥΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΥΛΟΥΡΗ
Η Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ

Του Μανώλη Εγγλέζου Δεληγιαννάκη

Δεν ανήκω στην κατηγορία που κατά την κυρία Κουλούρη έχει δικαίωμα λόγου και κρίσης για το βιβλίο της έκτης δημοτικού. Δεν είμαι άξιος, κατ’ αυτήν, να την κοιτάξω στα μάτια και να της απαντήσω. Επομένως το κείμενο μου δε μπορεί να απευθυνθεί σ’ αυτήν και στους ομοίους της. Το κείμενό της στο Βήμα όμως, είναι πολύτιμο για την εξαγωγή κάποιων συμπερασμάτων για τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας της ομάδας των διανοούμενων αυτών που περνούν με προοδευτικό πρόσωπο τη γραμμή της Νέας Τάξης στην κοινωνία μας.

Στο άρθρο της δεν κρίνονται οι απόψεις των αντιτιθεμένων στο βιβλίο, αλλά επιτιμώνται κάποιοι από αυτούς με βάση την ιδιότητά τους. Η ιδιότητα της νοικοκυράς, του κτηνοτρόφου, του εργάτη της Γερμανίας, του μέλους της ΚΕ του ΛΑΟΣ και ο συνυπογράφων Χ. Σαρτζετάκης είναι το προς περιφρόνηση δείγμα, το οποίο προφανώς θεωρεί πολύ μπανάλ η συγγραφέας ώστε να μπορεί να έχει άποψη περί του βιβλίου. Κι εφόσον το δείγμα είναι ανάξιο να μιλάει, οι απόψεις του είναι λάθος. Δεν απαντάει στις απόψεις λοιπόν. Απαντάει απαξιώνοντας επιλεκτικά συγκεκριμένους έχοντες την άποψη, τις –περιφρονητέες για την ίδια- ιδιότητες των οποίων προσάπτει σε όλους συλλήβδην τους υπόλοιπους.

Δε θα μπούμε στη λογική αυτή. Δε θα επικαλεστούμε τις απόψεις «ειδικών» κατά την κα Κουλούρη που έχουν άποψη κατά του βιβλίου και που θα εμπίπτουν στην κατηγορία που έχει δικαίωμα να μιλάει. Δεν θα εντοπίσομε καθηγητές ανάμεσά τους για να νομιμοποιήσομε το δικαίωμά μας να μιλούμε. Ούτε θα αντιδράσουμε στην προσπάθειά της να χρωματίσει ιδεολογικά τους αντιδρούντες χρεώνοντάς τους στο ΛΑΟΣ. Θα υπερασπιστούμε όμως το δικαίωμα των πληβείων να έχουν άποψη για την ιστορία τους.
Δεν έχομε τις υπερφυσικές ικανότητες της κας Κουλούρη και όντως δεν ξέρουμε αν ο εργάτης της Γερμανίας διάβασε το βιβλίο. Δεν ξέρουμε αν το έχουν διαβάσει όλοι όσοι το υπερασπίζονται ή το πολεμούν. Ούτε καν για την κα Κουλούρη (θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου!) το ξέρουμε. Όμως η ιστοσελίδα του Αντίβαρου, που είχε την πρωτοβουλία να συλλέξει τις υπογραφές, έχει αναρτημένο το βιβλίο και μπορεί όποιος θέλει να το διαβάσει. Δε ζητάει υπογραφές εν λευκώ. Κι ούτε το θέλομε. Μας ενδιαφέρει, εμάς τους ανάξιους να έχομε άποψη, να υπογράφομε έχοντας υπόψη μας ποιον κρίνομε και γιατί. Είχε λοιπόν ο εργάτης της Γερμανίας τη δυνατότητα να το διαβάσει. Κι ο κτηνοτρόφος; Είναι δυνατό να έχει υπολογιστή στη στάνη; Η νοικοκυρά; Και πώς υπέγραψαν τότε;
Ο ελιτισμός χαρακτηρίζει τα ιερατεία. Πάντα αυτοί που ήθελαν να ασκήσουν εξουσία προσπαθούσαν να κρατήσουν τη γνώση περιορισμένη στην κάστα τους. Βέβαια, το σημερινό μπλοκ των νεοταξικών ιστορικών δεν έχει αποκλειστικότητα στη γνώση, γιατί κι άλλοι με ανάλογα προσόντα διατηρούν αντίθετη άποψη από τους εκλεκτούς του Σημίτη και της Γιαννάκου. Συμπεριφέρεται όμως σαν ιερατείο, έχοντας την κάλυψη της εξουσίας και την ασυλία των πανεπιστημιακών του θώκων. Και επειδή δε μπορεί να αντιμετωπίσει την άλλη άποψη, τη φιμώνει. Αυτός είναι ο φανατισμός, στην πυρά του οποίου ρίχνεται η ιστορία, όπως τιτλοφορεί το άρθρο της η κα Κουλούρη κι όχι η αντίδρασή μας.

Όμως, όρια φαίνεται να υπάρχουν και εδώ, παρά την κρίση αξιών της κοινωνίας μας. Όπου νοιώθομε ότι είμαστε με την πλάτη στον τοίχο, ότι δεν πάει παραπέρα, μπορούμε ακόμα κι αντιστεκόμαστε. Πρέπει να ένιωσαν πολύ δυνατοί για να προκαλέσουν τόσο ανοιχτά τόσο πολλούς με το βιβλίο της κας Ρεπούση. Και πρέπει να ένιωσαν μετά πανικό για να αναγκαστούν να απαντήσουν στις αντιδράσεις μας, με συκοφαντίες και στρεβλώσεις, αλλά όχι στην ουσία. Ήταν πολύ διασκεδαστική η προσπάθεια της κας Κουλούρη να χρησιμοποιήσει απομονωμένα στοιχεία για να τα αναδείξει σαν πτυχές που δήθεν προβάλλουν αυτά που τελικά η συγγραφέας ήθελε να θάψει. Μας κατηγορεί λοιπόν και για παλαιοελλαδισμό η κα Κουλούρη για τη Δόμνα Βισβίζη! Μαζί δηλαδή θα προχωρήσομε να διεκδικήσομε τη μνήμη του ελληνισμού της Ανατολής! Μαζί θα κάνουμε κριτική στην παρουσίαση της καταστροφής της Σμύρνης ως συνωστισμού! Μας εγκαλεί ότι αντιδρούμε στην παράθεση στοιχείων η κα Κουλούρη! Μα δεν τα αμφισβητήσαμε! Τις προβοκατόρικες ερωτήσεις που τα ακολουθούν δεν ανεχόμαστε, ερωτήσεις που χειραγωγούν το παιδί και το κατευθύνουν στα συμπεράσματα που θέλει η συγγραφέας.


Και μια και γίνεται τόση κουβέντα για το συγκεκριμένο βιβλίο, σπεύδει να υποβαθμίσει και τη θύελλα των αντιδράσεων, εντάσσοντάς την σε ένα δήθεν πάγιο φαινόμενο έντονης κριτικής όποτε εκδίδονται βιβλία, που σαφώς δεν ισχύει. Ξύπνησαν και οι ευαισθησίες για πολλαπλά συγγράματα στην εκπαίδευση! Να κι η αντίσταση κατά του μεταξικού μονοπωλίου των κρατικών βιβλίων! Μα πού ήταν η κα Κουλούρη όταν έβγαινε το βιβλίο, τότε γιατί δεν αγωνιζόταν για τον πλουραλισμό, ειδικά σ’ ένα βιβλίο που ήξεραν ότι εκπροσωπεί απόψεις που έχουν τεκμηριωμένο αντίλογο; Και η συγγραφέας; Ούτε αυτή θυμάται τους αγώνες του παλιού της κόμματος κατά της μιας άποψης; Τώρα όμως γίνανε εξουσία! Τώρα η ʼποψη είναι αυτοί! Κι οι διάφορες νοικοκυρές ας επιστρέψουν στην κουζίνα τους, δε μπορούν πια να κρίνουν.

Η κινητοποίηση για την απόσυρση του βιβλίου, αν και αποσπασματική, παρόλο που είναι ελάχιστα γνωστή, παρόλο που πρακτικά γίνεται μόνο στο διαδίκτυο, έχει φέρει ήδη τα πρώτα αποτελέσματα. Οι νεοταξικοί διανοούμενοι υποχρεούνται στην πρώτη τους αναδίπλωση. Αυτό όμως δεν αρκεί. Ότι το βιβλίο πρέπει να αποσυρθεί είναι δεδομένο και δε μπορούμε να σταματήσουμε μέχρι τότε. Όταν και αν όμως το καταφέρουμε θα έχουν μείνει ακόμα πολλοί αγώνες να δώσουμε.
 

Κυριε Διευθυντα,

Το ζητημα με το εν λογω βιβλιο ειναι κυριως πολιτικο και δευτερευοντως εχει να κανει με την Ελληνικη ιστορια. Ειναι πολιτικο, διοτι αφ' ης στιγμης χρηματοδοτειται απο το γνωστο ιδρυμα που, ταχα, προωθει τη φιλια των λαων, και ποιος "πισωδρομικος" δεν τη θελει αραγε; -ειμαι βεβαιος οτι η κυρια Κουλουρη ειναι αρκετα εφυιης να το γνωριζει-τοτε η εν λογω πονηση υπακουει στα κελευσματα του οργανισμου. Εξηγουμαι: Οταν γραφω για να χρηματοδοτηθω απο το Εθνικο Ιδρυμα Καρκινου των ΗΠΑ, χρηματοδοτουμαι μονο αν η ερευνητικη μου προταση ειναι πιστη στο (και πολιτικο) προγραμμα του ιδρυματος. Τι σημαινει αυτο; Σημαινει οτι πρεπει να δηλωσω στην προταση μου ανοιχτα οτι υποβαλλω την αιτηση διοτι συμφωνω με τους (ερευνητικους/πολιτικους) σκοπους του ιδρυματος. Ειδαλλως, απορριπτομαι. Ειμαι βεβαιος οτι η κυρια Κουλουρη το γνωριζει αυτο. Αλλα βεβαια θα ειπωθει, μα αφου πρωθειται η φιλια των λαων, αυτος δεν ειναι ο σκοπος του οργανισμου αυτου; Κυριε Διευθυντα, οπωσδηποτε, αλλα οχι εις βαρος της ιστοριας μας που χρησιμοποιειται αλλοιωμενη ως οπλο για την αμβλυνση της εθνικης μας συνειδησης, και ταχα για να εκλειψει ο εθνικισμος μας παντα στο βωμο της νεας ταξης πραγματων οπου θα ειμαστε καταναλωτες διχως εθνικα, ναι εθνικα! κυρια Κουλουρη, χαρακτηριστικα.

Επειδη ως επιστημονας τα μονα συμπερασματα που εχουν αξια ειναι εμπειρικα, τουτεστιν στηριζονται σε πραγματικα ΔΕΔΟΜΕΝΑ και οχι σε ιδεολογικους (παραμορφωτικους) φακους, αναφερω ενα αποκαλυπτικο δεδομενο της κυριας Κουλουρη: Σε αρθρο της στο ΒΗΜΑ ((Prepublication, “To Vima”,
23 May 2004)) αναφερονται επι λεξει τα εξης: "we _explored the conditions and limits to writing a common Balkan history __within the context of the re-evaluation of the past that has marked the post-communist Balkans_. The basic questions that we had left open related to the ways in which a ‘new’ history of the Balkans could be included within European history, the elements of a Balkan regional history and the potential for writing such a history. In the meantime, we have witnessed a revival of the conflict in Kosovo and _the rejection of the Annan Plan_ by the Greek Cypriots. Although these two events are quite different and not apparently related, they provide a warning of deeper rivalries among our region’s nations, which also entail particular interpretations of the collective past. In the case of Kosovo, the contentions are based to a large extent on so-called ‘historical rights’ and, as such, the interpretation of history is instrumentalised for political goals in the present. Consequently, no reconsideration that touches upon the essence of the prevailing model of self-determination is possible.

Οι υπογραμμισεις ειναι δικες μου".

Το παραπανω κειμενο αποκαλυπτει τους σκοπους του εν λογω ιδρυματος (ποιος αραγε χρηματοδοτησε το αρθρο αυτο;). Η αναφορα στο σχεδιο Αναν ειναι χαρακτηριστικη. Το ειδος του re-evaluation που αναφερεται πραγματοποιηθηκε στο βιβλιο της ΣΤ' ταξης για εμας τους Ελληνες. Εν συμπερασματι, λοιπον, η κυρια Κουλουρη προωθει εθνικα συμφεροντα αλλων και γι' αυτο ειναι επικινδυνη. Τι σου ειναι ο διεθνισμος, ε! Ο Χιτλερ (η καποιος απο τους υπαρχηγους του) ελεγε, "Θα βρουμε αρκετα καθαρματα σε καθε χωρα που θα καταλαβουμε για να προωθησουν τα συμφεροντα μας κλπ...". Κυριε διευθυντα, οι νεοταξιτες, τους οποιους υπηρετει η κυρια Κουλουρη ως ακαδημαικος (τι καταντια!), με οπλα τον διεθνισμο και το μετανεωτερικο μηδενισμο (ολοι ειμαστε ισοι αλλα μερικοι ειναι πιο ισοι και γι 'αυτο επιβαλουν την εθνικη τους πολιτικη ανα τον κοσμο χρηματοδοτωντας τη "φιλια των λαων") χρειαζονται αρκετα καθαρματα για να φερουν εις περας το εργο τους. Μια μεθοδος ειναι η αλλοιωση, ανεπαισθητως, για να παραφρασω τον Καβαφη, της εθνικης ιστοριας των λαων, συμπεριλαμβανομενων και ημων ωστε να χυλοποιηθουμε. Τελος, η κυρια Κουλουρη, δεν εχει δημοσιευσει ΟΥΤΕ ΕΝΑ αρθρο (εψαξα να βρω εστω ενα αλλα εις ματην) σε διεθνη περιοδικα. Μονο τεσσερα βιβλια βρηκα στο ονομα της χρηματοδοτημενα μαλλον απο το γνωστο ιδρυμα για τη "φιλια των λαων". Πως εγινε καθηγητρια; Στο χωρο της (της ιστοριας) οπου η μωρολογια και η αναληθεια εχουν αναχθει σε αθλημα με πολιτικες προεκτασεις φαινεται οτι η αναρριχηση γινεται με αλλου ειδους κριτηρια.

Καποιος πρεπει να πει στην κυρια Κουλουρη οτι ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΑΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ, και τη σεβομαστε, ειτε ειναι τουρκικη ειτε αλλη. Δεν υπαρχει κοινη ιστορια. Κατι τετοιο ειναι νεοταξιτικη, μετανωτερικη πολιτικη κατασκευη που σκοπο εχει τη χειραγωγηση των λαων.

Παπανικολαου Νικος

Nikolaos A. Papanikolaou, Ph.D.
Associate Research Scientist
Department of Medicine
Columbia University

 

24/1/2007

Όταν σβήνεται η ιστορία οι εχθροί χοροπηδούν

Με αφορμή τήν επιστολή τής Κας Κουλούρη προς το ΒΗΜΑ τής 07/01/2007 έχω να τής απαντήσω τα εξής. Με αυτά που γράψατε στις 7 Ιανουαρίου, με κάνετε να περνάω τα σαράντα κύματα τού Ατλαντικού με τήν καυτή πέννα μου που ήλπιζα να αποτυπώνει τού νού μου τα γυρίσματα με ωραία λόγια μαλακά που τροφοδοτούν τήν όρεξη για ζωή και μόνο για ζωή, και όχι να στενάζει για τα κατακάθια τής ιστορίας που έχουν μείνει στον φλυτζάνι κάποιων ιστορικών που μάς δυσκολεύουν τήν ζωή με τα καμώματά τους. Αγαπητή κυρία, δέν είμαι νοικοκυρά, όπως αποκαλέσατε πρίν λίγες μέρες, αυτές τίς λίγες γυναίκες ανάμεσά τους και εμένα που έχουν υπογράψει την καταδίκη τού βιβλίου σας, αλλά έχω αφήσει από χρόνια τήν πατρίδα μου τήν Ελλάδα και το σπιτικό μου, για να ασχολούμαι με τα γράμματα και να αποκτώ πτυχεία που δέν ξέρω αν με έκαναν περισσότερο πέτρα η σκιά η ακόμη εχθρική νύχτα, η καλή μέρα τού Ελληνισμού τής διασποράς.

Επειδή σπούδασα τόσο στην Αμερική όσο και στην Ελλάδα και συμβαίνει να μεγαλώνω το παιδί μου στην υπέροχη αυτή χώρα που λέγεται Αμερική, έχω να σάς πώ κάτι για τόν τρόπο που γράφεται και διδάσκεται η ιστορία στήν δεύτερη πατρίδα μου, που ίσως σάς βοηθήσει, να ξαναγράψετε το δικό σας βιβλίο που διακρίνεται για τίς μεγάλες ελλείψεις του. Εδώ στην Αμερική λοιπόν, η ιστορία διδάσκεται, όχι για ταξιδιώτες αλλά για ανθρώπους που στο τέλος, θα αγαπήσουν αυτή τήν χώρα και θα γίνουν καλοί πατριώτες που κάθε πρωϊ, από μικρά παιδιά τής προσχολικής ηλικίας, αλλά και κατά τήν διάρκεια τής πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, θα τοποθετούν το δεξί χέρι στη θέση τής καρδιάς, ριγίζοντας, όταν ορκίζονται σεβασμό στην σημαία.

Έτσι, από μικρά τα παιδιά μας μαθαίνουν να αγαπούν τα σύμβολα τής πατρίδος τους, και αργότερα, κατά τήν διάρκεια τής διδασκαλίας τού μαθήματος τής ιστορίας, μαθαίνουν, για τήν προσπάθεια που έκανε η πατρίδα τους να βγεί από τήν κυριαρχία τών ʼγγλων και στήν προσπάθεια που έγινε να ενοποιηθούν οι Νότιοι και οι Βόρειοι , ώστε να απελευθερώσουν τούς σκλάβους των από τήν ίδια τους τήν σκλαβωτική ιδιοπάθεια, και τήν μη άρνηση πλέον τού εγκλήματος που έκαναν κατά τών Ινδιάνων. Όταν γράφουν και διδάσκουν ιστορία οι Αμερικανοί ιστορικοί και δάσκαλοι, δέν τήν συγκρίνουν με τήν ιστορία τών Ευρωπαίων. Όταν διδάσκουν τήν ιστορία τής Αμερικής στα αμερικανόπουλα, τούς μαθαίνουν λεπτομέρειες και αναδεικνύουν τίς ηρωϊκές φυσιογνωμίες που έκαναν τήν Αμερική αυτή που είναι.

Εδώ δε στην Νέα Υόρκη, εκατό μίλια πιο πέρα από το Μπάφαλο, υπάρχει μια πόλη που ονομάζεται Greece. Αυτή η πόλη ιδρύθηκε από Αμερικανούς φιλέλληνες, σε ανάμνηση τής επανάστασης που έκαναν οι Έλληνες τού ’21, για να απελευθερώσουν τήν αγαπημένη μας πατρίδα από τόν ζυγό τών Τούρκων. Παρακαλώ, ανοίξτε τήν ιστοσελίδα στο www.townofgreece.org να θαυμάσετε διαβάζοντας, ότι Αμερικανοί ονόμασαν αυτή τήν πόλη Γκρίς στις 22 Μαρτίου τού 1822, σε ένδειξη συμπάθειας πρός τούς Έλληνες που πολεμούσαν εκείνη τήν εποχή, για τήν ανεξαρτησία τους από τόν Τουρκική κυριαρχία.

Εσείς, σε αντίθεση με τούς Αμερικανούς, έχετε διαγράψει παντελώς από τήν μνήμη τών παιδιών τής Ελλάδος τήν επανάσταση τού 1821 και τίς προσωπικότητες που έδρασαν εκείνη τήν μαρτυρική περίοδο. Τόν Παπα Κοσμά τόν Αιτωλό τόν περιορίσατε σε δύο λέξεις, αφού φαίνεται, ότι σάς αφήνει αδιάφορη, ότι κάποιοι κληρικοί θυσιάσθηκαν και κάποιοι Ελληνες για να μην αδικήσω κανέναν τυλίχθηκαν στίς φλόγες, τσουλουφρίσθηκαν και σουβλίσθηκαν και κρεμάστηκαν και οι γυναίκες τους κρεμάστηκαν από τα στήθη πίσω από τα άλογα τών Τούρκων και βιάσθηκαν και έπεσαν σε γκρεμούς, για να μην τουρκέψουν και τούς πήραν τα παιδιά και τα έκαναν Γενίτσαρους στην Τουρκία.

Ακόμη, ξεχάσατε, ότι ο Κεμάλ και η παρέα του είχαν αρχίσει το ξεπάστρεμμα τών Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων πρίν από το 1922 που έγινε η ανταλλαγή τών πληθυσμών. Περίμενα σάν ιστορικός που είσθε, να καταγράψετε τήν αληθινή ιστορία, όπως καταγράφεται σε εφημερίδες τής Νέας Υόρκης εκείνης τής εποχής και όπως τήν κατέγραψαν κάποιοι ξένοι, σάν τόν Τζώρζ Χόρτον, πρεσβευτή τής Αμερικής στην Σμύρνη εκείνη τήν εποχή και σάν τόν Λόρδο Μπάϋρον που τα Αμερικανόπουλα τόν μελετούν στα πανεπιστήμια και γνωρίζουν τήν φιλελληνική δράση του, σε σημείο που κάποια από αυτά αυτοαποκαλούνται Μπαϋρόνπληκτα. Παρακαλώ, διαβάστε το δέκατο κεφάλαιο από το βιβλίο τού Χόρτον «Η Μάστιγα τής Ασίας» για να διαπιστώσετε τήν αλήθεια για τήν τύχη τών Ελλήνων τής Μικράς Ασίας.

Τέλος, αισθάνομαι λύπη, για τόν κόπο που κάνατε να γράψετε ένα βιβλίο ιστορίας που δέν απέδωσε καρπούς. Δέν θέλω να σάς καταμαρτυρήσω καμμία μεθοδευμένη παραχάραξη τής ιστορίας μας, από κάποιες ομάδες που δρούν ενάντια στην ιστορική μας πραγματικότητα, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα τών Τούρκων, για να μη τούς ζητήσουμε αποζημίωση για τίς χαμένες μας πατρίδες αρνούμενοι τίς Γενοκτονίες. Θέλω μόνο να σάς συμβουλεύσω, να ανατρέξετε σε σοβαρές αξιόπιστες πηγές, για να μελετήσετε τήν ιστορία τών Ελλήνων , αφού δεν σάς πείθουν οι εκ τών έσω ιστορικοί και πολύ περισσότερο οι μαρτυρίες τών ίδιων τών Ελλήνων και τών απογόνων των που υπάρχουν ανάμεσά σας.

Σεβαστή Μπούρα- Μπούτου
Ραδιοπαραγωγός &
ΙΤ Πανεπιστήμιο Κολούμπια
Νέας Υόρκης