Κατηγορίες

 Η ιστορία στην πυρά του φανατισμού;

Αρχική σελίδα
Εξωτ. πολιτική/ Διπλωματία
Εθνικά θέματα
Κοινωνία
Πολιτισμός
Θρησκεία
Διεθνή
Βιβλιογραφία/ Συνδέσεις
Εκδηλώσεις
Οπτικοακουστικό
υλικό
Δελτία
Ενημέρωσης
Ιστολόγιο
Αντίβαρου
ʼγρα γραπτών
Πρόσφατα κείμενα
Με χρονολογική σειρά.
Δελτίο ενημέρωσης!
Εγγραφή Διαγραφή
Συγγραφείς

Αθανάσιος Γιουσμάς
ʼθως Γ. Τσούτσος
ʼκης Καλαιτζίδης
Αλέξανδρος Γερμανός
Αλέξανδρος-Μιχαήλ Χατζηλύρας
Αλέξανδρος Κούτσης
Αμαλία Ηλιάδη
Ανδρέας Σταλίδης
Ανδρέας Φαρμάκης
Ανδρέας Φιλίππου
Αντώνης Κ. Ανδρουλιδάκης
Αντώνης Λαμπίδης
Αντώνης Παυλίδης
Απόστολος Αλεξάνδρου
Απόστολος Αναγνώστου
Αριστείδης Καρατζάς
Αχιλλέας Αιμιλιανίδης
Βάιος Φασούλας
Βαν Κουφαδάκης
Βασίλης Γκατζούλης
Βασίλης Ζούκος
Βασίλης Κυρατζόπουλος
Βασίλης Πάνος
Βασίλης Στοιλόπουλος
Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης
(Χάρρυ Κλυνν)
Βασίλης Φτωχόπουλος
Βένιος Αγελόπουλος
Βίας Λειβαδάς
Βλάσης Αγτζίδης
Γεράσιμος Παναγιωτάτος-Τζάκης
Γιάννης Διακογιάννης
Γιάννης Θεοφύλακτος
Γιάννης Παπαθανασόπουλος
Γιάννης Τζιουράς
Γιώργος Αλεξάνδρου
Γιώργος Βλαχόπουλος
Γιώργος Βοσκόπουλος
Γιώργος Βότσης
Γιώργος Κακαρελίδης
Γιώργος Καστρινάκης
Γιώργος Κεκαυμένος
Γιώργος Κεντάς
Γιώργος Κολοκοτρώνης
Γιώργος Κουτσογιάννης
Γιώργος Νεκτάριος Λόης
Γιώργος Μαρκάκης
Γιώργος Μάτσος
Γιώργος Παπαγιαννόπουλος
Γιώργος Σκουταρίδης
Γιώργος Τασιόπουλος
Γλαύκος Χρίστης
Δημήτρης Αλευρομάγειρος
Δημήτρης Γιαννόπουλος
Δημήτριος Δήμου
Δημήτρης Μηλιάδης
Δημήτριος Γερούκαλης
Δημήτριος Α. Μάος
Δημήτριος Νατσιός
Διαμαντής Μπασάντης
Διονύσης Κονταρίνης
Διονύσιος Καραχάλιος
Ειρήνη Στασινοπούλου
Ελένη Lang - Γρυπάρη
Ελευθερία Μαντζούκου
Ελευθέριος Λάριος
Ελλη Γρατσία Ιερομνήμων
Ηλίας Ηλιόπουλος
Θεόδωρος Μπατρακούλης
Θεόδωρος Ορέστης Γ. Σκαπινάκης
Θεοφάνης Μαλκίδης
Θύμιος Παπανικολάου
Θωμάς Δρίτσας
Ιωάννης Μιχαλόπουλος
Ιωάννης Χαραλαμπίδης
Ιωάννης Γερμανός
Κρίτων Σαλπιγκτής
Κυριάκος Κατσιμάνης
Κυριάκος Σ. Κολοβός
Κωνσταντίνος Αλεξάνδρου Σταμπουλής
Κωνσταντίνος Ναλμπάντης
Κωνσταντίνος Ρωμανός
Κωνσταντίνος Χολέβας
Λαμπρινή Θωμά
Μαίρη Σακελλαροπούλου
Μανώλης Βασιλάκης
Μανώλης Εγγλέζος - Δεληγιαννάκης
Μάρκος Παπαευαγγέλου
Μάρω Σιδέρη
Μιλτιάδης Σ.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Μιχάλης Κ. Γκιόκας
Νέστωρ Παταλιάκας
Νικόλαος Μάρτης
Νίκος Ζυγογιάννης
Νίκος Καλογερόπουλος Kaloy
Νίκος Λυγερός
Νίκος Παπανικολάου
Νίκος Σαραντάκης
Νίνα Γκατζούλη
Παναγιώτης Α. Μπούρδαλας
Παναγιώτης Ανανιάδης
Παναγιώτης Ήφαιστος
Παναγιώτης Α. Καράμπελας
Παναγιώτης Καρτσωνάκης
Παναγιώτης Φαραντάκης
Παναγιώτης Χαρατζόπουλος
Πανίκος Ελευθερίου
Πάνος Ιωαννίδης
Πασχάλης Χριστοδούλου
Παύλος Βαταβάλης
Σοφία Οικονομίδου
Σπυριδούλα Γρ. Γκουβέρη
Σταύρος Σταυρίδης
Σταύρος Καρκαλέτσης
Στέλιος Θεοδούλου
Στέλιος Μυστακίδης
Στέλιος Πέτρου
Στέφανος Γοντικάκης
Σωτήριος Γεωργιάδης
Τάσος Κάρτας
Φαήλος Κρανιδιώτης
Φειδίας Μπουρλάς
Χρήστος Ανδρέου
Χρήστος Δημητριάδης
Χρήστος Κηπουρός
Χρήστος Κορκόβελος
Χρήστος Μυστιλιάδης
Χρήστος Σαρτζετάκης
Χριστιάνα Λούπα
Χρίστος Δαγρές
Χρίστος Δ. Κατσέτος
Χρύσανθος Λαζαρίδης
Χρύσανθος Σιχλιμοίρης
Gene Rossides
Marcus A. Templar

Επικοινωνία
Οι απόψεις σας είναι ευπρόσδεκτες!
 

 

Η καθηγήτρια Ιστορίας κ. Χριστίνα Κουλούρη έγραψε στο Βήμα της Κυριακής 7 Ιανουαρίου 2007 το παρακάτω άρθρο που απαξιώνει όσους υπέγραψαν την επιστολή της πρωτοβουλίας του Αντίβαρου. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της και τις απαντήσεις που εστάλησαν στο Βήμα.


Το άρθρο της κ. Κουλούρη


http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14958&m=B47&aa=1

Η ιστορία στην πυρά του φανατισμού

* Τα θετικά στοιχεία του βιβλίου της Στ' Δημοτικού είναι ακριβώς εκείνα για τα οποία κατηγορείται


 

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΥΛΟΥΡΗ

«Η πατρίς μας είναι ασυγκρίτως γλυκυτέρα και από τα πουγκία σου [...] ματαίως κοπιάζεις, επειδή η ελευθερία μας δεν πωλείται, ούτ' αγοράζεται σχεδόν με όλους τους θησαυρούς της γης, παρά με το αίμα και θάνατον έως του τελευταίου Σουλιώτου». Το κείμενο αυτό περιέχεται στο νέο βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια, το οποίο έχει ξεσηκώσει πολλές αντιδράσεις με βασικό επιχείρημα ότι «αποεθνικοποιεί» τη σχολική ιστορία διδάσκοντας στα παιδιά μια «ουδέτερη και απονευρωμένη» ιστορία. Διακινείται μάλιστα και κείμενο που ζητεί την απόσυρση του εν λόγω εγχειριδίου, το οποίο υπογράφεται από πλοιάρχους και κτηνοτρόφους, νοικοκυρές και στρατιωτικούς, από μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑΟΣ και τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Χρ. Σαρτζετάκη. Δεν είναι βεβαίως τυχαίο ότι μεταξύ των υπογραφών σπανίζουν εκείνες των ιστορικών, εφόσον είναι προφανές από το ίδιο το κείμενο ότι δεν είναι δυνατόν η «housewife» (sic) ή ο εργάτης από τη Γερμανία, που εμφανίζονται να υπογράφουν, να έχουν διαβάσει το βιβλίο και να έχουν διαμορφώσει άποψη περί της επιστημονικής και παιδαγωγικής του εγκυρότητας.

Αξίζει όμως να σχολιάσουμε α) ότι για το διδακτικό και επιστημονικό περιεχόμενο του εγχειριδίου έχουν γνώμη οι πάντες ανεξαρτήτως ιδιότητας, θεωρώντας προφανώς - στη χώρα όπου όλοι έχουν γνώμη για όλα - ότι ένα σχολικό εγχειρίδιο ιστορίας μπορεί να υποστεί κριτικό έλεγχο και από μη ειδικούς, β) ότι ενώ το βιβλίο κατηγορείται για «αποσιώπηση, παραποίηση, απόκρυψη της αλήθειας», είναι ακριβώς οι κατήγοροί του που χρησιμοποιούν επιλεκτικά στοιχεία αποκρύπτοντας σκόπιμα την αλήθεια και διαστρεβλώνοντας το περιεχόμενό του και τις ηθικές αξίες που καλλιεργεί, γ) ότι ένα βιβλίο 136 σελίδων για παιδιά 11-12 ετών, το οποίο καλύπτει πέντε αιώνες ιστορίας, θεωρείται ότι πρέπει να περιέχει μια πλήρη ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης με όλες τις μάχες και όλους τους πρωταγωνιστές. Ας σημειώσουμε πάντως ότι η έκταση των σχετικών κεφαλαίων είναι αρκετά μεγάλη (Τουρκοκρατία 20 σελίδες και Ελληνική Επανάσταση 30 σελίδες), δ) ότι παρ' όλο που η ύλη της ιστορίας επαναλαμβάνεται δύο φορές στην υποχρεωτική εκπαίδευση, θεωρείται ότι κάθε εγχειρίδιο πρέπει να περιέχει ακέραιη ολόκληρη τη σχετική ύλη - επομένως η Στ' Δημοτικού και η Γ' Γυμνασίου πρέπει να έχουν προφανώς τα ίδια ακριβώς περιεχόμενα και ε) ότι το σχολικό εγχειρίδιο ιστορίας θεωρείται ότι πρέπει να είναι ένας εξαντλητικός κατάλογος των πάντων εφόσον, ως μοναδικό, έχει την «ιερότητα» του αλάνθαστου και πλήρους.

Στην πραγματικότητα, τα θετικά στοιχεία του βιβλίου είναι ακριβώς εκείνα για τα οποία κατηγορείται: προσφέρει μια ποικιλία πληροφοριών από διαφορετικές πηγές που φωτίζουν τη ζωή του παρελθόντος σε όλες τις πτυχές της. Επιτέλους, δεν επαναλαμβάνει τις γνωστές προσωπογραφίες του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη αλλά μας μαθαίνει ότι υπήρξαν κι άλλοι, λιγότερο ή περισσότερο γνωστοί, πρωταγωνιστές, οι οποίοι επίσης θυσίασαν τις περιουσίες και τη ζωή τους για την πατρίδα. Ενόχλησε κάποιους ότι προβάλλει μια άγνωστη (σε εκείνους) γυναίκα από τη Θράκη, τη Δόμνα Βισβίζη, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι ακριβώς αυτό ανατρέπει τις κατασκευές της «παλαιοελλαδίτικης» ιστορίας εναντίον της οποίας οι ίδιοι ξιφουλκούν. Η ενσωμάτωση των «σιωπηλών πρωταγωνιστών» της ιστορίας στην αφήγηση αποτελεί μία από τις μεγάλες αρετές του βιβλίου και επιτρέπει στα παιδιά του δημοτικού να ταυτιστούν με πρόσωπα του παρελθόντος περισσότερο οικεία στη δική τους εμπειρία (όπως π.χ. το κεφάλαιο για την παιδική εργασία). Στοιχεία δημογραφικά, για την καθημερινή ζωή, την κοινωνία, την οικονομία και τον πολιτισμό σε όλες τις ιστορικές περιόδους που καλύπτει το βιβλίο, αποτυπώνουν με εύληπτη δομή την πολυπλοκότητα της ιστορικής πραγματικότητας, η οποία προφανώς - και ευτυχώς - δεν συρρικνώνεται σε μάχες, πολέμους, σφαγές και ήρωες πολεμιστές.

Εν τούτοις, η κύρια αιτία για το ότι τα σχολικά εγχειρίδια ιστορίας τοποθετούνται, κάθε φορά που ξαναγράφονται, στο στόχαστρο μιας δημόσιας κριτικής είναι η μοναδικότητά τους και η παραγωγή και διανομή τους από το κράτος. Το γεγονός ότι υπάρχει ένα και μοναδικό εγχειρίδιο το κάνει εξαιρετικά ευάλωτο στην κριτική, εφόσον οι προσδοκίες είναι αυξημένες και αντιμετωπίζεται ως ένα είδος αυθεντίας. Εξ αυτού του λόγου, τα εγχειρίδια ανανεώνονται με πολύ αργούς ρυθμούς: η αδράνεια είναι ασφαλέστερη της καινοτομίας. Από την άλλη πλευρά, το κρατικό μονοπώλιο οδηγεί την κάθε κυβέρνηση και ειδικά τον υπουργό Παιδείας να λογοδοτεί για το περιεχόμενό τους, στοιχείο παράλογο σε μια δημοκρατική πολιτεία που κατοχυρώνει στο Σύνταγμά της την ελευθερία της διδασκαλίας, της επιστήμης και της έρευνας (στο περίφημο άρθρο 16). Δεν είναι βεβαίως τυχαίο ότι το σύστημα του κρατικού μονοπωλίου των σχολικών εγχειριδίων αποτελεί δημιούργημα της δικτατορίας του Ι. Μεταξά, οπόταν και ιδρύθηκε, το 1937, ο Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων.

Είναι καιρός να απελευθερώσουμε τα σχολικά βιβλία από τον δυσβάστακτο ρόλο της επιτομής κάθε επιστημονικής γνώσης και της ιστορικής «αλήθειας» και να ανακουφίσουμε το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα από τις ψευδαισθήσεις του. Η σύγχρονη ιστορική εκπαίδευση οφείλει να μεταδίδει δημοκρατικές αξίες και όχι να εκτρέφεται από κάθε μορφής φανατισμούς.

Η κυρία Χριστίνα Κουλούρη είναι καθηγήτρια Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.
 

Το ΒΗΜΑ, 07/01/2007 , Σελ.: B47
Κωδικός άρθρου: B14958B471
ID: 282833


Απαντήσεις


(δημοσιεύθηκε το Σάββατο 13/1/2007)

Κύριε Διευθυντά,

η καθηγήτρια Πανεπιστημίου Πελοπονήσου κ. Χριστίνα Κουλούρη (και διευθύντρια της σειράς “Εναλλακτικό Εκπαιδευτικό Υλικό για τη Διδασκαλία της Νεότερης Ιστορίας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης” -τέσσερα συνολικά εγχειρίδια ιστορίας, τα οποία έχουν εκδοθεί από το “Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη” - CDRSEE -Θεσσαλονίκη) γράφει στο Βήμα της 7ης Ιανουαρίου 2007 τα εξής στο άρθρο της \"Η Ιστορία στην πυρά του φανατισμού\" (ʼλλες Εποχές, σελίδα Β47):

«Διακινείται μάλιστα και κείμενο που ζητεί την απόσυρση του εν λόγω εγχειριδίου, το οποίο υπογράφεται από πλοιάρχους και κτηνοτρόφους, νοικοκυρές και στρατιωτικούς, από μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑΟΣ και τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Χρ. Σαρτζετάκη. Δεν είναι βεβαίως τυχαίο ότι μεταξύ των υπογραφών σπανίζουν εκείνες των ιστορικών, εφόσον είναι προφανές από το ίδιο το κείμενο ότι δεν είναι δυνατόν η «housewife» (sic) ή ο εργάτης από τη Γερμανία, που εμφανίζονται να υπογράφουν, να έχουν διαβάσει το βιβλίο και να έχουν διαμορφώσει άποψη περί της επιστημονικής και παιδαγωγικής του εγκυρότητας.»

Επειδή εγώ έχω λάβει τη σχετική πρωτοβουλία για το κείμενο εκ μέρους του ηλεκτρονικού περιοδικού Αντίβαρο (www.antibaro.gr) επιτρέψτε μου να ζητήσω μέσα από τις στήλες της εφημερίδας σας δημόσια συγγνώμη από την κυρία Κουλούρη διότι εκτός από τους 55 καθηγητές πανεπιστημίου και 120 εκπαιδευτικούς (ανάμεσά τους και πολλoί ιστορικοί) που εώς τώρα (11 Ιανουαρίου) έχουν υπογράψει την επιστολή του Αντίβαρου, επέτρεψα και σε νοικοκυρές, εργάτες και κτηνοτρόφους να συνυπογράψουν το ίδιο αίτημα. Ομολογώ ότι ήταν απαράδεκτη κίνηση από μέρους μου.

Τα υπόλοιπα επιχειρήματα της κ. Κουλούρη ήταν το ίδιο ευτελή με τον εξωφρενικό ελιτισμό που επέδειξε στο παραπάνω απόσπασμα από την πρώτη της παράγραφο. Καλύτερα να διαβάσει ξανά την επιστολή μας και να απαντήσει, εάν επιθυμεί, στα σημεία που επισημαίνουμε.

Ευχαριστώ πολύ,

Ανδρέας Σταλίδης.
Λονδίνο.
(σε περίπτωση που επιθυμείτε το τηλέφωνό μου για επιβεβαίωση των στοιχείων που παραθέτω, είναι το εξής ........)


Προς το «Βήμα της Κυριακής»

Φιλοξενήσατε στις σελίδες της εφημερίδας σας άρθρο κάποιας ιστορικού Εθνικού Κρατικού Πανεπιστημίου, η οποία υπεραμυνόμενη του βιασμού της μνήμης μας, του βιασμού της ιστορίας μας και της υποθήκευσης του μέλλοντός μας –πράγμα που συντελείται με το εγχειρίδιο της ιστορίας της ΣΤ ‘ τάξης του δημοτικού- μάλλον έχασε την ψυχραιμία της και αρχίζει να χαρακτηρίζει  «ακροδεξιούς» , «housewıfes» και εν ολίγοις ως περιθωριακούς που δεν δικαιούνται να έχουν άποψη, όσους έχουν το θάρρος να δημοσιοποιούν την αντίθεσή τους σ΄ αυτό το βιασμό.

Μεταξύ των περιθωριακών αυτών συγκαταλέγει η κυρία ιστορικός τον κ. Σαρτζετάκη. Aν δε γνωρίζαμε ότι είναι ιστορικός  θα λέγαμε ότι είναι παντελώς ανιστόρητη και θα την απαλλάσσαμε «λόγω άγνοιας» αν όχι «λόγω κάποιας άλλης αιτίας».

Γνωρίζετε πολλούς Έλληνες του αναστήματος του κ. Σαρτζετάκη κυρία ιστορικέ;
Εμείς λοιπόν οι περιθωριακοί είμαστε υπερήφανοι για τον κ. Σαρτζετάκη που η ιστορία του επιβεβαιώνει την καταγωγή του. (Το περίεργο βέβαια φαίνεται να είναι που το συγκρότημα Λαμπράκη δημοσιεύει την ειρωνεία για τον κ. Σαρτζετάκη, του ανθρώπου που όρθωσε το ανάστημά του για να αποδοθεί δικαιοσύνη στην υπόθεση Λαμπράκη.)
Εσείς κυρία ιστορικέ με τι αντάλλαγμα επιβεβαιώνεστε στη θέση του Εφιάλτη;

Όσο για τον Οργανισμό Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων, μάλλον έχετε κάποιο δίκιο. Αφού ιδρύθηκε επί Μεταξά –άρα φασιστικός, πάντα κατά τη γνώμη σας – πήραμε κι εμείς την απάντηση γιατί ο ΟΕΔΒ άλλαξε το λογότυπο του Υπουργείου Παιδείας από ΥΠΕΠΘ σε ΥΠΠΘ, στα νέα βιβλία ιστορίας Γ΄, Δ΄ και Στ τάξεων και δεν κουνήθηκε φύλλο, ούτε κάν το Υπουργείο Παιδείας, που του άλλαξαν το όνομα και τη ταυτότητα.

Μήπως φταίει ο ΟΕΔΒ και για το περιεχόμενο του βιβλίου ιστορίας της ΣΤ Δημοτικού που εξέδωσε; Γιατί έτσι θα ξέραμε κι εμείς οι δημοκράτες ποιον να κατηγορήσουμε χωρίς να πονάμε πολύ.

Το έγκλημα που συντελείται από Πανεπιστημιακούς λειτουργούς εθνικών κρατικών Πανεπιστημίων, πονάει πολύ. Αλήθεια, πόσο περισσότερο μπορούν να ασχημονήσουν στη μνήμη μας, λειτουργοί μη κρατικών, ακόμη και κερδοσκοπικού χαρακτήρα Πανεπιστημίων;

Μια houswıfe εκπαιδευτικός
Και για την ακρίβεια Πάλλα Δήμητρα


ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΘΕΤΟ ΝΕΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

Αξιότιμε κ. διευθυντά,

στο Βήμα της Κυριακής (φ. 7/1/2007, Β47) η κα Κουλούρη αφού πρώτα ειρωνεύεται τους χιλιάδες Έλληνες πολίτες που επέλεξαν να εκφράσουν τη δυσαρέσκεια και την αντίθεσή τους στο απαράδεκτο περιεχόμενο του σχολικού βιβλίου της Στ΄ Δημοτικού Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια (ΟΕΔΒ 2006), πασχίζει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

Το βιβλίο πάσχει εμφανώς από σοβαρότατα μεθοδολογικά σφάλματα, που καθιστούν επιτακτική την απόσυρσή του. Η αλλοίωση των ιστορικών δεδομένων, η επιλεκτική εμμονή με τη συμβολή των γυναικών, η εξιδανίκευση της Τουρκοκρατίας, η υποβάθμιση της Επανάστασης του 1821, η αμφισβήτηση της ελληνικότητας της Μακεδονίας, με σκόπιμα επιλεχθέντα παραθέματα, στατιστικά στοιχεία και ερωτήσεις, η άχρωμη περιγραφή του Έπους του 1940, αποτελούν απλώς μερικά από τα ελαττώματα του βιβλίου. Αναλυτική παρουσίαση των προβλημάτων έχει γίνει στην ιστοσελίδα του ηλεκτρονικού περιοδικού Αντίβαρο (www.antibaro.gr/istoria.php). Σε κάθε περίπτωση η ομάδα συγγραφής δεν ακολούθησε το Α.Π.Σ. (Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών), όπως αυτό ορίστηκε από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (ΠΔ 303/13-3-2003) και όπως όφειλε να πράξει.

Προφανώς η κα Κουλούρη αισθάνεται έντονη απογοήτευση για την απόρριψη από το Υπουργείο Παιδείας της διανομής στα σχολεία της χώρας των εγχειριδίων που εκπόνησε μαζί με συνάδελφους και ομοϊδεάτες της με χρηματοδότηση της κρατικής αμερικανικής υπηρεσίας United States Agency for International Development (USAID) (Εναλλακτικό Εκπαιδευτικό Υλικό, 4 τόμοι). Γι’ αυτό το λόγο επιτίθεται στις εκπαιδευτικές τακτικές του ελληνικού κράτους με το τουλάχιστον αστείο επιχείρημα ότι ο ΟΕΔΒ ιδρύθηκε επί Μεταξά. Κατά την ίδια λογική και η αντίσταση στην ιταλική εισβολή θα πρέπει να ενοχλεί την κα Κουλούρη, αφού και αυτή επί Μεταξά έγινε. Ίσως όμως η κα Κουλούρη να θεωρεί ότι το αμερικανικό κράτος προσφέρει αφειδώς οικονομικές χορηγίες για την εμπέδωση της ιστορικής αλήθειας και όχι για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του στον χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Σύμφωνα με τις μη μεταβατικές διατάξεις του άρθρου 16, παρ. 1 του Συντάγματος της Ελλάδος, που η κα Κουλούρη επικαλείται, «η ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα» και σύμφωνα με το άρθρο 2, «η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Και στο άρθρο 1, παρ. 3 του Συντάγματος της Ελλάδος αναφέρεται «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα». Το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας μας, επομένως, αναγνωρίζει και ορίζει την ύπαρξη ελληνικού έθνους, η συνείδηση του οποίου πρέπει να καλλιεργείται από το εκπαιδευτικό σύστημα. Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού.

Ιωάννης Κωτούλας, ιστορικός, υποψήφιος Δρ. Τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας Εθνικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Ζωγράφου, Αθήνα - τηλέφωνα ......, .....

 


Οι ‘αριστοκράτες’ υπερασπιστές των νέων σχολικών βιβλίων

Η κα. Κουλούρη κοπιάζει πολύ για να υπερασπίσει τις ενέργειες της πνευματικής γκρούπας, στην οποία ανήκει. Γι’ αυτό έγραψε στο πόδι ένα κείμενο ημι-απολογητικό με τίτλο ηχηρό προσπαθώντας να στιγματίσει τον εύλογο προβληματισμό των πολιτών απ’ όλο το πολιτικό φάσμα ως έξαρση δήθεν φανατικών συγκεκριμένου ακραίου ιδεολογικοπολιτικού χώρου.

Στα πλαίσια της προσπάθειας αυτής αφ’ ενός παριστάνει ότι υπερασπίζει την δημοκρατία και τον φιλελευθερισμό αφ’ ετέρου επιστρατεύει αντιλαϊκά αριστοκρατικά επιχειρήματα για να μειώσει τα πρόσωπα των υπογραψάντων την επιστολή! Και τόση καταφανής διπροσωπία μέσα στο ίδιο κείμενο από πανεπιστημιακό είναι σίγουρα σπάνιο εύρημα. Για να επιτύχει τον σκοπό της ‘τσιμπάει’ προκλητικά λίγα ονόματα από τους 1.300 τότε (τώρα πάνω από 2.000!) υπογράφοντες, ωσάν η συντακτική ομάδα του Αντίβαρου να όφειλε να εξετάζει τις γνώσεις ή τα πολιτικά φρονήματα κάθε πολίτη και να τόν εμποδίζει από το να υπογράφει. Ασφαλώς, αναφέρει μονάχα τις ιδιότητες που τήν συμφέρουν. Η πρακτική της είναι επονείδιστη και θα μπορούσε κάλλιστα να τήν χαρακτηρίσει ως προπαγανδίστρια.

Επίσης η κα Κουλούρη αμφισβητεί ότι οι υπογράφοντες έχουν διαβάσει το βιβλίο: αφού αυτό διατίθεται ελεύθερα (η ‘νοικοκυρά’ μπορεί να είναι ξαφνιασμένη μητέρα ενός παιδιού που πηγαίνει στην ΣΤ΄ Δημοτικού, ο ‘εργάτης από την Γερμανία’ μπορεί να είναι πατέρας ελληνόπουλου που πήρε έντρομος τα αποσταλλέντα από το ΥΠΕΠΘ νέα βιβλία στα χέρια του), πώς καταλήγει σε τέτοιο συμπέρασμα; Ή μήπως ούτε καν ικανούς θεωρεί μια νοικοκυρά και έναν εργάτη να διαβάσουν το βιβλιαράκι των 138 σελίδων; Επί πλέον, η κα Κουλούρη φαίνεται ν’ αμφισβητεί όχι μόνον την δυνατότητα (διανοητική και πνευματική), αλλά και το δικαίωμα των γονέων να εκτιμούν το περιεχόμενο των νέων βιβλίων! Πρέπει να είναι ειδικοί αποφαίνεται ‘η ειδικός’! Επεκτείνοντας, ωστόσο, την λογική της στις έσχατες συνέπειές της, θα μπορούσαμε να αφαιρέσουμε και τα πολιτικά δικαιώματα ή κάθε δικαίωμα παρέμβασης του πολίτη, ελλείψει εξειδίκευσής του επί τεχνοκρατικών θεμάτων! Και εμείς νομίζαμε ότι οι γονείς είναι υπεύθυνοι για την μόρφωση των τέκνων τους… Προφανώς κάναμε λάθος!

Έπειτα, η κα Κουλούρη επιστρατεύει το πιο ιλαρό της επιχείρημα: το βιβλίο, λέει, είναι μονάχα 136 σελ. και αναφέρεται σε πέντε αιώνες ιστορίας, οπότε δεν είναι δυνατό να περιέχει μια πλήρη ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης! Ε, ας το έκαναν 150 σελ., τις απαντάμε και εμείς. Η σοβαρότητά της πλήττεται μάλλον θανάσιμα εν προκειμένω. Αλλά διανοητική πενία τέχνας κατεργάζεται!

Και φαίνεται ικανοποιημένη για τις 20 και 30 σελίδες αφιερωμένες στην Τουρκοκρατία και την Ελληνική Επανάσταση αντίστοιχα. Λησμονεί, όμως, να ενημερώσει τους αναγνώστες ότι το μέγεθος του πραγματικού (και υπό εξέταση) κειμένου είναι πολύ μικρότερο! Το βιβλίο, μάλιστα, είναι τεμαχισμένο με τέτοια ακρίβεια, ώστε σε κάθε 10 σελίδες του να μην αντιστοιχούν παραπάνω από 100 αράδες! Και εγώ όταν ήμουν 10 ετών αποστρεφόμουν το διάβασμα, βλέπω, λοιπόν, την ευχή μου να πραγματοποιείται σήμερα στα νέα βιβλία! Οι μαθητές προφανώς και θα πάρουν το μέρος της, γιατί θα έχουν περισσότερο χρόνο να διαβάσουν τις 500 σελίδες του επόμενου Χάρυ Πότερ!

Η κα. Κουλούρη δεν παραλείπει να μετέλθει επικοινωνιακά τεχνάσματα και να ασκήσει πολιτική: εμείς δεν είπαμε να μην αναφερθεί η Δόμνα Βισβίζη! Και βεβαίως να γίνει λόγος για έναν άνθρωπο που ξόδεψε την περιουσία του για τον Αγώνα! Εμείς είπαμε ότι δίκαιο είναι η ιστορία κάθε προσωπικότητας της Επανάστασης να καταλαμβάνει χώρο ανάλογα με την προσφορά του στον Αγώνα. Αν ήθελαν να προβάλουν μια αγωνίστρια γυναίκα της Θράκης, ας έγραφαν κάτι παραπάνω για τους υπόλοιπους οπλαρχηγούς, ώστε να τηρείται η αναλογία και όχι να ανατρέπουν τις αναλογίες για να ενισχύσουν την ισότητα των δύο φύλων σήμερα! Στην επιστήμη της Ιστορίας δεν υπάρχει χώρος για προπαγανδιστική υπερπροβολή και κοινωνικούς αναχρονισμούς, οσοδήποτε καλοπροαίρετοι! Μια πανεπιστημιακή καθηγήτρια της Ιστορίας θα έπρεπε να προσέχει περισσότερο. Αλλά εδώ εφαρμόζεται το ρητό: «νους ορά και νους ακούει»! Επίσης, συμπληρώνει το βασικό επιχείρημά της λέγοντας ότι οι προσωπογραφίες του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη είναι γνωστές! Και εμείς ρωτούμε: γνωστές σε εμάς και την ίδια βεβαίως, στο 11χρονο παιδί, όμως, είναι; Ή μήπως ξέχασε τα στερεότυπα ρεπορτάζ στις εθνικές επετείους, κατά τα οποία οι μαθητές δεν θυμούνται αν ο Κολοκοτρώνης συμμετείχε στο 21΄ ή στο 40΄;

Η κα Κουλούρη μετέρχεται πλήθος σαθρών επιχειρημάτων, μεταξύ των οποίων ότι είναι παράλογο να λογοδοτεί το Υπουργείο Παιδείας για το περιεχόμενο των βιβλίων σε μια δημοκρατική πολιτεία που κατοχυρώνει στο Σύνταγμά της την ελευθερία της διδασκαλίας, της επιστήμης και της έρευνας! Η κα Κουλούρη επιχειρεί να ερμηνεύσει συνταγματικές διατάξεις χωρίς να είναι εξειδικευμένη καθηγήτρια του Δικαίου (οποία ασυνέπεια!): τι σχέση έχει η ελευθερία της διδασκαλίας με το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων; Δηλαδή οι συγγραφείς του είναι ελεύθεροι να γράψουν μέσα στο βιβλίο οτιδήποτε, ακόμη και να αρνηθούν π.χ. το Ολοκαύτωμα; Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός, μόνον κοινή λογική!

Και προσάπτει στους επικριτές των νέων βιβλίων στοχεύσεις φανταστικές: ισχυρίζεται ότι ξιφουλκούμε εναντίον της «παλαιοελλαδίτικης» ιστορίας, υπονοεί ότι θα επιθυμούσαμε η ιστορία να συρρικνώνεται σε μάχες, σφαγές και ήρωες πολεμιστές, ότι δεν θα θέλαμε την ποικιλία πληροφοριών και την διαφώτιση άγνωστων πτυχών! Εμείς, πάντως, θα πρέπει να υποθέσουμε είτε ότι είναι ανάγκη η ίδια να επισκεφθεί τον οφθαλμίατρο είτε ότι τήν έχουμε βλάψει σε μια προηγούμενη ζωή, για να δικαιολογήσουμε τέτοια αήθη επιθετικότητα στα γραφόμενά της.

Τα επιχειρήματα της κας Κουλούρη αναφέρονται λιγότερο στην ουσία και το περιεχόμενο των νέων βιβλίων και περισσότερο αναλώνονται σε γενικόλογες προτάσεις. Ίσως θα έπρεπε να διαβάσει η ίδια το βιβλίο και όχι να ξιφουλκεί δημοσίως βασισμένη σε φήμες και προτροπές του ομαδάρχη της! Τώρα με τις απεργίες και τις καταλήψεις χρόνο έχει!

Θεόδωρος Ορέστης Σκαπινάκης, Δικηγόρος Αθηνών

 


ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ: ΑΠΟ ΤΗ ΡΕΠΟΥΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΥΛΟΥΡΗ
Η Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ

Του Μανώλη Εγγλέζου Δεληγιαννάκη

Δεν ανήκω στην κατηγορία που κατά την κυρία Κουλούρη έχει δικαίωμα λόγου και κρίσης για το βιβλίο της έκτης δημοτικού. Δεν είμαι άξιος, κατ’ αυτήν, να την κοιτάξω στα μάτια και να της απαντήσω. Επομένως το κείμενο μου δε μπορεί να απευθυνθεί σ’ αυτήν και στους ομοίους της. Το κείμενό της στο Βήμα όμως, είναι πολύτιμο για την εξαγωγή κάποιων συμπερασμάτων για τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας της ομάδας των διανοούμενων αυτών που περνούν με προοδευτικό πρόσωπο τη γραμμή της Νέας Τάξης στην κοινωνία μας.

Στο άρθρο της δεν κρίνονται οι απόψεις των αντιτιθεμένων στο βιβλίο, αλλά επιτιμώνται κάποιοι από αυτούς με βάση την ιδιότητά τους. Η ιδιότητα της νοικοκυράς, του κτηνοτρόφου, του εργάτη της Γερμανίας, του μέλους της ΚΕ του ΛΑΟΣ και ο συνυπογράφων Χ. Σαρτζετάκης είναι το προς περιφρόνηση δείγμα, το οποίο προφανώς θεωρεί πολύ μπανάλ η συγγραφέας ώστε να μπορεί να έχει άποψη περί του βιβλίου. Κι εφόσον το δείγμα είναι ανάξιο να μιλάει, οι απόψεις του είναι λάθος. Δεν απαντάει στις απόψεις λοιπόν. Απαντάει απαξιώνοντας επιλεκτικά συγκεκριμένους έχοντες την άποψη, τις –περιφρονητέες για την ίδια- ιδιότητες των οποίων προσάπτει σε όλους συλλήβδην τους υπόλοιπους.

Δε θα μπούμε στη λογική αυτή. Δε θα επικαλεστούμε τις απόψεις «ειδικών» κατά την κα Κουλούρη που έχουν άποψη κατά του βιβλίου και που θα εμπίπτουν στην κατηγορία που έχει δικαίωμα να μιλάει. Δεν θα εντοπίσομε καθηγητές ανάμεσά τους για να νομιμοποιήσομε το δικαίωμά μας να μιλούμε. Ούτε θα αντιδράσουμε στην προσπάθειά της να χρωματίσει ιδεολογικά τους αντιδρούντες χρεώνοντάς τους στο ΛΑΟΣ. Θα υπερασπιστούμε όμως το δικαίωμα των πληβείων να έχουν άποψη για την ιστορία τους.
Δεν έχομε τις υπερφυσικές ικανότητες της κας Κουλούρη και όντως δεν ξέρουμε αν ο εργάτης της Γερμανίας διάβασε το βιβλίο. Δεν ξέρουμε αν το έχουν διαβάσει όλοι όσοι το υπερασπίζονται ή το πολεμούν. Ούτε καν για την κα Κουλούρη (θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου!) το ξέρουμε. Όμως η ιστοσελίδα του Αντίβαρου, που είχε την πρωτοβουλία να συλλέξει τις υπογραφές, έχει αναρτημένο το βιβλίο και μπορεί όποιος θέλει να το διαβάσει. Δε ζητάει υπογραφές εν λευκώ. Κι ούτε το θέλομε. Μας ενδιαφέρει, εμάς τους ανάξιους να έχομε άποψη, να υπογράφομε έχοντας υπόψη μας ποιον κρίνομε και γιατί. Είχε λοιπόν ο εργάτης της Γερμανίας τη δυνατότητα να το διαβάσει. Κι ο κτηνοτρόφος; Είναι δυνατό να έχει υπολογιστή στη στάνη; Η νοικοκυρά; Και πώς υπέγραψαν τότε;
Ο ελιτισμός χαρακτηρίζει τα ιερατεία. Πάντα αυτοί που ήθελαν να ασκήσουν εξουσία προσπαθούσαν να κρατήσουν τη γνώση περιορισμένη στην κάστα τους. Βέβαια, το σημερινό μπλοκ των νεοταξικών ιστορικών δεν έχει αποκλειστικότητα στη γνώση, γιατί κι άλλοι με ανάλογα προσόντα διατηρούν αντίθετη άποψη από τους εκλεκτούς του Σημίτη και της Γιαννάκου. Συμπεριφέρεται όμως σαν ιερατείο, έχοντας την κάλυψη της εξουσίας και την ασυλία των πανεπιστημιακών του θώκων. Και επειδή δε μπορεί να αντιμετωπίσει την άλλη άποψη, τη φιμώνει. Αυτός είναι ο φανατισμός, στην πυρά του οποίου ρίχνεται η ιστορία, όπως τιτλοφορεί το άρθρο της η κα Κουλούρη κι όχι η αντίδρασή μας.

Όμως, όρια φαίνεται να υπάρχουν και εδώ, παρά την κρίση αξιών της κοινωνίας μας. Όπου νοιώθομε ότι είμαστε με την πλάτη στον τοίχο, ότι δεν πάει παραπέρα, μπορούμε ακόμα κι αντιστεκόμαστε. Πρέπει να ένιωσαν πολύ δυνατοί για να προκαλέσουν τόσο ανοιχτά τόσο πολλούς με το βιβλίο της κας Ρεπούση. Και πρέπει να ένιωσαν μετά πανικό για να αναγκαστούν να απαντήσουν στις αντιδράσεις μας, με συκοφαντίες και στρεβλώσεις, αλλά όχι στην ουσία. Ήταν πολύ διασκεδαστική η προσπάθεια της κας Κουλούρη να χρησιμοποιήσει απομονωμένα στοιχεία για να τα αναδείξει σαν πτυχές που δήθεν προβάλλουν αυτά που τελικά η συγγραφέας ήθελε να θάψει. Μας κατηγορεί λοιπόν και για παλαιοελλαδισμό η κα Κουλούρη για τη Δόμνα Βισβίζη! Μαζί δηλαδή θα προχωρήσομε να διεκδικήσομε τη μνήμη του ελληνισμού της Ανατολής! Μαζί θα κάνουμε κριτική στην παρουσίαση της καταστροφής της Σμύρνης ως συνωστισμού! Μας εγκαλεί ότι αντιδρούμε στην παράθεση στοιχείων η κα Κουλούρη! Μα δεν τα αμφισβητήσαμε! Τις προβοκατόρικες ερωτήσεις που τα ακολουθούν δεν ανεχόμαστε, ερωτήσεις που χειραγωγούν το παιδί και το κατευθύνουν στα συμπεράσματα που θέλει η συγγραφέας.


Και μια και γίνεται τόση κουβέντα για το συγκεκριμένο βιβλίο, σπεύδει να υποβαθμίσει και τη θύελλα των αντιδράσεων, εντάσσοντάς την σε ένα δήθεν πάγιο φαινόμενο έντονης κριτικής όποτε εκδίδονται βιβλία, που σαφώς δεν ισχύει. Ξύπνησαν και οι ευαισθησίες για πολλαπλά συγγράματα στην εκπαίδευση! Να κι η αντίσταση κατά του μεταξικού μονοπωλίου των κρατικών βιβλίων! Μα πού ήταν η κα Κουλούρη όταν έβγαινε το βιβλίο, τότε γιατί δεν αγωνιζόταν για τον πλουραλισμό, ειδικά σ’ ένα βιβλίο που ήξεραν ότι εκπροσωπεί απόψεις που έχουν τεκμηριωμένο αντίλογο; Και η συγγραφέας; Ούτε αυτή θυμάται τους αγώνες του παλιού της κόμματος κατά της μιας άποψης; Τώρα όμως γίνανε εξουσία! Τώρα η ʼποψη είναι αυτοί! Κι οι διάφορες νοικοκυρές ας επιστρέψουν στην κουζίνα τους, δε μπορούν πια να κρίνουν.

Η κινητοποίηση για την απόσυρση του βιβλίου, αν και αποσπασματική, παρόλο που είναι ελάχιστα γνωστή, παρόλο που πρακτικά γίνεται μόνο στο διαδίκτυο, έχει φέρει ήδη τα πρώτα αποτελέσματα. Οι νεοταξικοί διανοούμενοι υποχρεούνται στην πρώτη τους αναδίπλωση. Αυτό όμως δεν αρκεί. Ότι το βιβλίο πρέπει να αποσυρθεί είναι δεδομένο και δε μπορούμε να σταματήσουμε μέχρι τότε. Όταν και αν όμως το καταφέρουμε θα έχουν μείνει ακόμα πολλοί αγώνες να δώσουμε.
 


Κυριε Διευθυντα,

Το ζητημα με το εν λογω βιβλιο ειναι κυριως πολιτικο και δευτερευοντως εχει να κανει με την Ελληνικη ιστορια. Ειναι πολιτικο, διοτι αφ' ης στιγμης χρηματοδοτειται απο το γνωστο ιδρυμα που, ταχα, προωθει τη φιλια των λαων, και ποιος "πισωδρομικος" δεν τη θελει αραγε; -ειμαι βεβαιος οτι η κυρια Κουλουρη ειναι αρκετα εφυιης να το γνωριζει-τοτε η εν λογω πονηση υπακουει στα κελευσματα του οργανισμου. Εξηγουμαι: Οταν γραφω για να χρηματοδοτηθω απο το Εθνικο Ιδρυμα Καρκινου των ΗΠΑ, χρηματοδοτουμαι μονο αν η ερευνητικη μου προταση ειναι πιστη στο (και πολιτικο) προγραμμα του ιδρυματος. Τι σημαινει αυτο; Σημαινει οτι πρεπει να δηλωσω στην προταση μου ανοιχτα οτι υποβαλλω την αιτηση διοτι συμφωνω με τους (ερευνητικους/πολιτικους) σκοπους του ιδρυματος. Ειδαλλως, απορριπτομαι. Ειμαι βεβαιος οτι η κυρια Κουλουρη το γνωριζει αυτο. Αλλα βεβαια θα ειπωθει, μα αφου πρωθειται η φιλια των λαων, αυτος δεν ειναι ο σκοπος του οργανισμου αυτου; Κυριε Διευθυντα, οπωσδηποτε, αλλα οχι εις βαρος της ιστοριας μας που χρησιμοποιειται αλλοιωμενη ως οπλο για την αμβλυνση της εθνικης μας συνειδησης, και ταχα για να εκλειψει ο εθνικισμος μας παντα στο βωμο της νεας ταξης πραγματων οπου θα ειμαστε καταναλωτες διχως εθνικα, ναι εθνικα! κυρια Κουλουρη, χαρακτηριστικα.

Επειδη ως επιστημονας τα μονα συμπερασματα που εχουν αξια ειναι εμπειρικα, τουτεστιν στηριζονται σε πραγματικα ΔΕΔΟΜΕΝΑ και οχι σε ιδεολογικους (παραμορφωτικους) φακους, αναφερω ενα αποκαλυπτικο δεδομενο της κυριας Κουλουρη: Σε αρθρο της στο ΒΗΜΑ ((Prepublication, “To Vima”,
23 May 2004)) αναφερονται επι λεξει τα εξης: "we _explored the conditions and limits to writing a common Balkan history __within the context of the re-evaluation of the past that has marked the post-communist Balkans_. The basic questions that we had left open related to the ways in which a ‘new’ history of the Balkans could be included within European history, the elements of a Balkan regional history and the potential for writing such a history. In the meantime, we have witnessed a revival of the conflict in Kosovo and _the rejection of the Annan Plan_ by the Greek Cypriots. Although these two events are quite different and not apparently related, they provide a warning of deeper rivalries among our region’s nations, which also entail particular interpretations of the collective past. In the case of Kosovo, the contentions are based to a large extent on so-called ‘historical rights’ and, as such, the interpretation of history is instrumentalised for political goals in the present. Consequently, no reconsideration that touches upon the essence of the prevailing model of self-determination is possible.

Οι υπογραμμισεις ειναι δικες μου".

Το παραπανω κειμενο αποκαλυπτει τους σκοπους του εν λογω ιδρυματος (ποιος αραγε χρηματοδοτησε το αρθρο αυτο;). Η αναφορα στο σχεδιο Αναν ειναι χαρακτηριστικη. Το ειδος του re-evaluation που αναφερεται πραγματοποιηθηκε στο βιβλιο της ΣΤ' ταξης για εμας τους Ελληνες. Εν συμπερασματι, λοιπον, η κυρια Κουλουρη προωθει εθνικα συμφεροντα αλλων και γι' αυτο ειναι επικινδυνη. Τι σου ειναι ο διεθνισμος, ε! Ο Χιτλερ (η καποιος απο τους υπαρχηγους του) ελεγε, "Θα βρουμε αρκετα καθαρματα σε καθε χωρα που θα καταλαβουμε για να προωθησουν τα συμφεροντα μας κλπ...". Κυριε διευθυντα, οι νεοταξιτες, τους οποιους υπηρετει η κυρια Κουλουρη ως ακαδημαικος (τι καταντια!), με οπλα τον διεθνισμο και το μετανεωτερικο μηδενισμο (ολοι ειμαστε ισοι αλλα μερικοι ειναι πιο ισοι και γι 'αυτο επιβαλουν την εθνικη τους πολιτικη ανα τον κοσμο χρηματοδοτωντας τη "φιλια των λαων") χρειαζονται αρκετα καθαρματα για να φερουν εις περας το εργο τους. Μια μεθοδος ειναι η αλλοιωση, ανεπαισθητως, για να παραφρασω τον Καβαφη, της εθνικης ιστοριας των λαων, συμπεριλαμβανομενων και ημων ωστε να χυλοποιηθουμε. Τελος, η κυρια Κουλουρη, δεν εχει δημοσιευσει ΟΥΤΕ ΕΝΑ αρθρο (εψαξα να βρω εστω ενα αλλα εις ματην) σε διεθνη περιοδικα. Μονο τεσσερα βιβλια βρηκα στο ονομα της χρηματοδοτημενα μαλλον απο το γνωστο ιδρυμα για τη "φιλια των λαων". Πως εγινε καθηγητρια; Στο χωρο της (της ιστοριας) οπου η μωρολογια και η αναληθεια εχουν αναχθει σε αθλημα με πολιτικες προεκτασεις φαινεται οτι η αναρριχηση γινεται με αλλου ειδους κριτηρια.


Καποιος πρεπει να πει στην κυρια Κουλουρη οτι ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΑΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ, και τη σεβομαστε, ειτε ειναι τουρκικη ειτε αλλη. Δεν υπαρχει κοινη ιστορια. Κατι τετοιο ειναι νεοταξιτικη, μετανωτερικη πολιτικη κατασκευη που σκοπο εχει τη χειραγωγηση των λαων.

Παπανικολαου Νικος

Nikolaos A. Papanikolaou, Ph.D.
Associate Research Scientist
Department of Medicine
Columbia University

 


24/1/2007

Όταν σβήνεται η ιστορία οι εχθροί χοροπηδούν

Με αφορμή τήν επιστολή τής Κας Κουλούρη προς το ΒΗΜΑ τής 07/01/2007 έχω να τής απαντήσω τα εξής. Με αυτά που γράψατε στις 7 Ιανουαρίου, με κάνετε να περνάω τα σαράντα κύματα τού Ατλαντικού με τήν καυτή πέννα μου που ήλπιζα να αποτυπώνει τού νού μου τα γυρίσματα με ωραία λόγια μαλακά που τροφοδοτούν τήν όρεξη για ζωή και μόνο για ζωή, και όχι να στενάζει για τα κατακάθια τής ιστορίας που έχουν μείνει στον φλυτζάνι κάποιων ιστορικών που μάς δυσκολεύουν τήν ζωή με τα καμώματά τους. Αγαπητή κυρία, δέν είμαι νοικοκυρά, όπως αποκαλέσατε πρίν λίγες μέρες, αυτές τίς λίγες γυναίκες ανάμεσά τους και εμένα που έχουν υπογράψει την καταδίκη τού βιβλίου σας, αλλά έχω αφήσει από χρόνια τήν πατρίδα μου τήν Ελλάδα και το σπιτικό μου, για να ασχολούμαι με τα γράμματα και να αποκτώ πτυχεία που δέν ξέρω αν με έκαναν περισσότερο πέτρα η σκιά η ακόμη εχθρική νύχτα, η καλή μέρα τού Ελληνισμού τής διασποράς.

Επειδή σπούδασα τόσο στην Αμερική όσο και στην Ελλάδα και συμβαίνει να μεγαλώνω το παιδί μου στην υπέροχη αυτή χώρα που λέγεται Αμερική, έχω να σάς πώ κάτι για τόν τρόπο που γράφεται και διδάσκεται η ιστορία στήν δεύτερη πατρίδα μου, που ίσως σάς βοηθήσει, να ξαναγράψετε το δικό σας βιβλίο που διακρίνεται για τίς μεγάλες ελλείψεις του. Εδώ στην Αμερική λοιπόν, η ιστορία διδάσκεται, όχι για ταξιδιώτες αλλά για ανθρώπους που στο τέλος, θα αγαπήσουν αυτή τήν χώρα και θα γίνουν καλοί πατριώτες που κάθε πρωϊ, από μικρά παιδιά τής προσχολικής ηλικίας, αλλά και κατά τήν διάρκεια τής πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, θα τοποθετούν το δεξί χέρι στη θέση τής καρδιάς, ριγίζοντας, όταν ορκίζονται σεβασμό στην σημαία.

Έτσι, από μικρά τα παιδιά μας μαθαίνουν να αγαπούν τα σύμβολα τής πατρίδος τους, και αργότερα, κατά τήν διάρκεια τής διδασκαλίας τού μαθήματος τής ιστορίας, μαθαίνουν, για τήν προσπάθεια που έκανε η πατρίδα τους να βγεί από τήν κυριαρχία τών ʼγγλων και στήν προσπάθεια που έγινε να ενοποιηθούν οι Νότιοι και οι Βόρειοι , ώστε να απελευθερώσουν τούς σκλάβους των από τήν ίδια τους τήν σκλαβωτική ιδιοπάθεια, και τήν μη άρνηση πλέον τού εγκλήματος που έκαναν κατά τών Ινδιάνων. Όταν γράφουν και διδάσκουν ιστορία οι Αμερικανοί ιστορικοί και δάσκαλοι, δέν τήν συγκρίνουν με τήν ιστορία τών Ευρωπαίων. Όταν διδάσκουν τήν ιστορία τής Αμερικής στα αμερικανόπουλα, τούς μαθαίνουν λεπτομέρειες και αναδεικνύουν τίς ηρωϊκές φυσιογνωμίες που έκαναν τήν Αμερική αυτή που είναι.

Εδώ δε στην Νέα Υόρκη, εκατό μίλια πιο πέρα από το Μπάφαλο, υπάρχει μια πόλη που ονομάζεται Greece. Αυτή η πόλη ιδρύθηκε από Αμερικανούς φιλέλληνες, σε ανάμνηση τής επανάστασης που έκαναν οι Έλληνες τού ’21, για να απελευθερώσουν τήν αγαπημένη μας πατρίδα από τόν ζυγό τών Τούρκων. Παρακαλώ, ανοίξτε τήν ιστοσελίδα στο www.townofgreece.org να θαυμάσετε διαβάζοντας, ότι Αμερικανοί ονόμασαν αυτή τήν πόλη Γκρίς στις 22 Μαρτίου τού 1822, σε ένδειξη συμπάθειας πρός τούς Έλληνες που πολεμούσαν εκείνη τήν εποχή, για τήν ανεξαρτησία τους από τόν Τουρκική κυριαρχία.

Εσείς, σε αντίθεση με τούς Αμερικανούς, έχετε διαγράψει παντελώς από τήν μνήμη τών παιδιών τής Ελλάδος τήν επανάσταση τού 1821 και τίς προσωπικότητες που έδρασαν εκείνη τήν μαρτυρική περίοδο. Τόν Παπα Κοσμά τόν Αιτωλό τόν περιορίσατε σε δύο λέξεις, αφού φαίνεται, ότι σάς αφήνει αδιάφορη, ότι κάποιοι κληρικοί θυσιάσθηκαν και κάποιοι Ελληνες για να μην αδικήσω κανέναν τυλίχθηκαν στίς φλόγες, τσουλουφρίσθηκαν και σουβλίσθηκαν και κρεμάστηκαν και οι γυναίκες τους κρεμάστηκαν από τα στήθη πίσω από τα άλογα τών Τούρκων και βιάσθηκαν και έπεσαν σε γκρεμούς, για να μην τουρκέψουν και τούς πήραν τα παιδιά και τα έκαναν Γενίτσαρους στην Τουρκία.

Ακόμη, ξεχάσατε, ότι ο Κεμάλ και η παρέα του είχαν αρχίσει το ξεπάστρεμμα τών Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων πρίν από το 1922 που έγινε η ανταλλαγή τών πληθυσμών. Περίμενα σάν ιστορικός που είσθε, να καταγράψετε τήν αληθινή ιστορία, όπως καταγράφεται σε εφημερίδες τής Νέας Υόρκης εκείνης τής εποχής και όπως τήν κατέγραψαν κάποιοι ξένοι, σάν τόν Τζώρζ Χόρτον, πρεσβευτή τής Αμερικής στην Σμύρνη εκείνη τήν εποχή και σάν τόν Λόρδο Μπάϋρον που τα Αμερικανόπουλα τόν μελετούν στα πανεπιστήμια και γνωρίζουν τήν φιλελληνική δράση του, σε σημείο που κάποια από αυτά αυτοαποκαλούνται Μπαϋρόνπληκτα. Παρακαλώ, διαβάστε το δέκατο κεφάλαιο από το βιβλίο τού Χόρτον «Η Μάστιγα τής Ασίας» για να διαπιστώσετε τήν αλήθεια για τήν τύχη τών Ελλήνων τής Μικράς Ασίας.

Τέλος, αισθάνομαι λύπη, για τόν κόπο που κάνατε να γράψετε ένα βιβλίο ιστορίας που δέν απέδωσε καρπούς. Δέν θέλω να σάς καταμαρτυρήσω καμμία μεθοδευμένη παραχάραξη τής ιστορίας μας, από κάποιες ομάδες που δρούν ενάντια στην ιστορική μας πραγματικότητα, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα τών Τούρκων, για να μη τούς ζητήσουμε αποζημίωση για τίς χαμένες μας πατρίδες αρνούμενοι τίς Γενοκτονίες. Θέλω μόνο να σάς συμβουλεύσω, να ανατρέξετε σε σοβαρές αξιόπιστες πηγές, για να μελετήσετε τήν ιστορία τών Ελλήνων , αφού δεν σάς πείθουν οι εκ τών έσω ιστορικοί και πολύ περισσότερο οι μαρτυρίες τών ίδιων τών Ελλήνων και τών απογόνων των που υπάρχουν ανάμεσά σας.

Σεβαστή Μπούρα- Μπούτου
Ραδιοπαραγωγός &
ΙΤ Πανεπιστήμιο Κολούμπια
Νέας Υόρκης
 


 

Η καθηγήτρια κυρία Χ. Κουλούρη στην επιστολή της στο ΒΗΜΑ, 07/01/2007 , Σελ.: B47 αναφέρεται στο «....κείμενο που ζητά την απόσυρση του εν λόγω εγχειριδίου», το οποίο όπως γράφει η ίδια «υπογράφεται από πλοιάρχους και κτηνοτρόφους, νοικοκυρές και στρατιωτικούς, από μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑΟΣ και τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Χρ. Σαρτζετάκη....».

Επειδή μεταξύ των υπογραφών των πλοιάρχων, των κτηνοτρόφων και των νοικοκυρών υπάρχει και η δική μου υπογραφή θα ήθελα να αναφέρω τα ακόλουθα.

Μία σύντομη έρευνα με το Google Scholar http://scholar.google.com/ δείχνει ότι το(α) εγχειριδίο(α) - βιβλίο(α) της κυρίας Χ. Κουλούρη χρηματοδοτεί η εδρεύουσα στην Θεσσαλονίκη μη κυβερνητική οργάνωση με την ονομασία: Center for Democracy and Reconciliation in Southeast Europe (CDRSEE) (!)

http://www.cdsee.org/teaching_modern_sehistory.html

http://www.see-jhp.org/publications_teaching.html

 

Οι σκοποί, οι χρηματοδότες και τo διοικητικό συμβουλίου του Center for Democracy and Reconciliation in Southeast Europe (CDRSEE) αναφέρονται στην παραπάνω ιστοσελίδα. Μεταξύ αυτών που διατέλεσαν μέλη του διοικητικού συμβουλίου της CDRSEE αναφέρεται και το όνομα του εθνικού μας  «διαμεσολοαβιτού» κυρίου Matthew Nimetz δικηγόρου Νέας Υόρκης.

Η παραπάνω ιστοσελίδα αναφέρει:

 

(Matthew Nimetz), (is) a New York lawyer and partner of an investment firm who is also Special Representative of the UN Secretary General Kofi Annan, chaired the Center's Board from the founding of the organization until 31 December 2001)

 

Πληροφορίες σχετικές με το Center for Democracy and Reconciliation in Southeast Europe έχουν αναφερθεί στο τεύχος 58, Μάρτιος – Απρίλιος 2006 του περιοδικού ΑΡΔΗΝ. http://www.ardin.gr/

 

Νομίζω ότι πιο κατάλληλοι να μας κατατοπίσουν για το CDRSEE είναι ο εκδότης και αρχισυντάκτης του ΑΡΔΗΝ κ. Γ. Καραμπελιάς και οι συνεργάτες του.

 

Δυστυχώς, και όπως αναφέρεται στη επιστολή της η κυρίας Χ. Κουλούρη, «....στη χώρα όπου όλοι έχουν γνώμη για όλα...» η γνώμη της ιδίας περί «Τυραννία της Ιστορίας» είναι η επιβαλλομένη από τους διαφόρους κυρίους Nimetz επίσημη θέση της κυβέρνηση και της αντιπολίτευσης και ο πραγματικός λόγος της κατάργησης του άρθρου 16 του συντάγματος.

 

Σύμφωνα με το Google Scholar  http://scholar.google.com/  το δημοσιευμένο έργο της κυρίας Κουλούρη είναι τα εξής 4 βιβλία:

[BOOK] Teaching the history of Southeastern Europe
C Koulouri - 2001 - Southeast European Joint History Project, History Education …
Cited by 4 - Related Articles - Web Search - Library Search

[CITATION] Clio in the Balkans
C Koulouri - The Politics of History Education. Thessaloniki: Center for …, 2002
Cited by 2 - Related Articles - Web Search

[BOOK] Clio in the Balkans: the politics of history education
C Koulouri - 2002 - Center for Democracy and Reconciliation in Southeast Europe
Cited by 2 - Related Articles - Web Search - Library Search

[BOOK] Dimensions idéologiques de l'historicité en Grèce (1834-1914): les manuels scolaires d'histoire et …
C Koulouri - 1991 - P. Lang
Cited by 1 - Related Articles - Web Search - Library Search

Δημοσιεύσεις της κυρίας Κουλούρη σε έγκυρα διεθνή επιστημονικά περιοδικά (οι δημοσιεύσεις στα οποία να κρίνονται μέσω συστήματος κριτών) (refereed Journals) στο Google Scholar http://scholar.google.com/ δεν αναφέρονται.

 

Αν το δημοσιευμένο έργο της κυρίας Κουλούρη περιορίζεται μόνο στα 4 παραπάνω εγχειρίδια,  γεννούνται ερωτήματα για την αυθεντία και το κύρος της γνώμης και των θέσεων της κυρίας  Κουλούρη επί των οποίων στηρίχτηκε η  απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να της αναθέσει την συγγραφή του βιβλίου Ιστορίας της έκτης Δημοτικού.

A. Βαρδουλάκης

 

 

Prof. Antonis .I.G. Vardulakis
Department of Mathematics
Aristotle University of Thessaloniki
Thessaloniki 54 006
Greece
 
tel +302310 99 79 51
fax +302310 99 79 51
E-mail avardula@math.auth.gr
http://anadrasis.math.auth.gr
http://control.math.auth.gr
http://anemos.math.auth.gr

 

 

 

 

 

 

http://www.antibaro.gr