Κάποιοι πρέπει νὰ ντρέπονται.

Γράφει ὁ Διονύσης Ε. Κονταρίνης Νέα Ὑόρκη Μάρτιος 2006

Ἀντίβαρο, Ἀπρίλιος 2006

Αὐτὸ τὸ κείμενο εἶναι γραμμένο σὲ πολυτονικό. Διαβάστε τὴ μονοτονική του ἔκδοση.

Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ πρῶτος Ἕλληνας πῆρε τὶς στράτες τῆς ξενητιᾶς γρήγορα κατάλαβε πὼς ἡ μόνη του δύναμη γιὰ νὰ ἐπιζήσει θὰ ἤτανε ὁ ἴδιος ὁ ἐαυτός του καὶ τὰ ὅσα θὰ μποροῦσε νὰ καταφέρει μόνος του. Συνηδειτοποίησε πὼς σὲ κανέναν δὲν θὰ μποροῦσε νὰ στηριχθεῖ καὶ ἀπὸ πουθενὰ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ περιμένει κάποια βοήθεια.

Κι? αὐτὰ τὰ συμπεράσματα, μέσα ἀπὸ τὰ χρόνια ποὺ πέρασαν ἔφτασαν μέχρις ἐμᾶς, τοὺς κάπως νεώτερους μετανάστες.

Στὶς διάφορες γωνιὲς τῆς γῆς ποὺ βρεθήκαμε ἀναζητώντας μιὰ καλύτερη τύχη, ἀγωνιστήκαμε μόνοι μας νὰ βροῦμε τοὺς δρόμους μας, νὰ γίνουμε μιὰ ἔντονη καὶ τιμιτικὴ παρουσία στὸν τόπο πού μας ἔρριξε ἡ μοίρα μας.

Κάπως ἔτσι τὰ εἶδε ὅλα αὐτὰ καὶ ἡ Χριστίνα Τσαρδίκου, μιὰ γιατρὸς στὸ Μπουένος ?Ῥρες τῆς Ἀργεντινῆς. Δεύτερης γενιᾶς μετανάστρια ἡ Χριστίνα, ὅμως ἀπὸ μικρὸ παιδὶ εἶχε κλείσει μέσα στὴν ψυχὴ τῆς τὴν Ἑλλάδα. Κι?ἐνῶ θὰ μποροῦσε νὰ ἀπολαμβάνει τὴ ζωή της καὶ τὶς ἐλεύθερες ὧρες της μὲ τὴν οἰκογένειά της, ἡ Χριστίνα τὰ διέθεσε ὅλα στὴν ἰδέα τῆς ξενητεμένης Ἑλλάδας. Ἔβαλε σὰν στόχο της νὰ κάμει μιὰ οἰκογένεια ὅλους τους Ἕλληνες τῆς Νότιας Ἀμερικῆς. Δραστηριοποιήθηκε στὴν κοινότητα, στὴν ἐκκλησιά, στὸ σχολεῖο. Καὶ πρὶν πέντε χρόνια ἔστησε τὴ δική της φωνὴ μέσα ἀπὸ ἕνα δύωρο ἑβδομαδιαῖο ραδιοφωνικὸ πρόγραμμα μὲ τὸν τίτλο «Ἀντάμωση». «...Ὅλο αὐτὸ τὸν καιρὸ κατάλαβα πὼς ἡ ἐκπομπὴ εἶχε καὶ ἔχει ἕναν ἱερὸ σκοπό...» μοῦ γράφει σὲ ἕνα της γράμμα. «...ἔφερνε τοὺς ξεχασμένους καὶ χαμένους Ἕλληνες τῆς ἐπαρχίας σὲ μιὰ συγκινητικὴ ἐπαφὴ μὲ τὶς ρίζες τους...»

Καὶ ὅλα πήγαιναν καλὰ μέχρι τὸ 2002 ὅπου ἡ οἰκονομικὴ κρίση στὴν Ἀργεντινὴ ἀνάγκασε πολλοὺς ἀπὸ τοὺς σπόνσορς τῆς ἐκπομπῆς νὰ διακόψουν τὴν οἰκονομική τους βοήθεια. Καὶ τὰ προβλήματα ἄρχισαν. «...πολλὲς φορὲς πληρώναμε ἀπὸ τὴν τσέπη μας τὸ ἐνοίκιό του σταθμοῦ...» μοῦ γράφει.

Ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτὸ καὶ μετὰ ἀρχίζει ἕνας ἀγώνας ταχύτητας νὰ βρεθοῦν τὰ χρήματα, 600.ὀο δόλλ. τὸ μήνα, γιὰ νὰ μὴν κλείσει τὸ πρόγραμμα.

Σύμφωνα μὲ ὅσα μου γράφει ζήτησε τὴν βοήθεια τῆς ἑλληνικῆς Πρεσβείας στὸ Μπουένος ?Ῥρες καὶ πῆρε μόνο ...πολλὲς εὐχές. Ἡ Μητρόπολη Νοτίου Ἀμερικῆς ποὺ ἑδρεύει στὸ Μπουένος ?Ῥρες ὄχι μόνο δηλώνει οἰκονομικὴ ἀδυναμία ἀλλὰ καὶ τὰ προβλήματά της εἶναι τόσα ποὺ κινδυνεύει ἀκόμη καὶ αὐτὴ ἡ θέση τοῦ Μητροπολίτη Ταράσιου. Ὁ πρόεδρος τοῦ ΣΑΕ Νοτίου Ἀμερικῆς κ. Καραβίας τῆς δήλωσε πὼς «...τὸ ΣΑΕ δὲν βοηθάει σὲ τέτοιες περιπτώσεις..» Τὸ ἴδιο της δήλωσε καὶ ὁ πρόεδρος τοῦ ΣΑΕ Ἀμερικῆς κ. Χρ. Τομαρᾶς. Καὶ ἐδῶ γεννᾶται ἡ ἀπορία τὴν ὁποία πολλὲς φορὲς ἔχω διτυπώσει. Γιατί ἱδρύθηκε τὸ ΣΑΕ καὶ σὲ τί χρησιμεύει στὸν ἀπόδημο Ἕλληνα; Τελικὰ ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία μήπως θὰ μποροῦσε ἀπὸ τὰ ἐκατομύρια δολλάρια τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ποὺ χορηγεῖ ἐτησίως στὸ ΣΑΕ γιὰ νὰ σιτίζονται τὰ παράσιτα, νὰ περικόψει 600.ὀο δόλλ. τὸν μήνα καὶ νὰ τὰ δίνει στὴν Χριστίνα Τσαρδίκου γιὰ νὰ συνεχίσει νὰ τραγουδάει τὴν Ἑλλάδα τῆς ξενητιᾶς;

Ὄπως γράφω καὶ στὴν ἀρχή, ἐμεῖς οἱ ξενητεμένοι ἔχουμε καταλάβει, ξέρουμε καὶ μᾶς ἔχει γίνει συνήδειση ὅτι μόνοι μας θὰ πρέπει νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ νὰ ἐπιζήσουμε σὰν Ἕλληνες καὶ νὰ μὴν χαθοῦμε. Καὶ αὐτὸ τὸ ἔχουμε ἀποδείξει. Τὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα τῆς Ἀμερικῆς εἶναι ἔργο δικό μας. Ἀπὸ τὴν πατρίδα μας δὲν εἴδαμε οὔτε ἕνα τοῦβλο. Οἱ ἐκκλησίες μας εἶναι ἔργο τῶν δικῶν μας ἀνθρώπων καὶ ἔγιναν ἀπὸ τὸ ὑστέρημά τους. Ἡ πατρίδα δὲν μᾶς ἔστειλε οὔτε ἕνα εἰκόνισμα. Μᾶς στέλνει ὅμως κάθε τόσο τοὺς βουλευτές της καὶ τοὺς ὑπουργούς της γιὰ νὰ μᾶς ποῦν πὼς «εἶναι περήφανοι γιά μας.» Καὶ δὲν ντρέπονται

Τὸ ραδιοφωνικὸ πρόγραμμα τῆς Χριστίνας Τσαρδίκου ποὺ ἔκλεισε πρὶν λίγες μέρες εἶναι μιὰ μεγάλη ἀπώλεια γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ τῆς ξενητιᾶ. Εἶναι μιὰ φωνή, μιὰ δική μας φωνὴ ποὺ ἔπαψε νὰ ἀκούγεται. Κάποιοι θὰ πρέπει νὰ ντρέπονται γί? αὐτό. Καὶ ἐμεῖς θὰ τοὺς κάνουμε νὰ ντρέπονται ἀκόμη πιὸ πολὺ διότι θὰ ἀγωνιστοῦμε ὥστε ἡ φωνὴ αὐτὴ νὰ ἀκουστεῖ καὶ πάλι καὶ νὰ κάνει τοὺς Ἕλληνες ἐκεῖ κάτω εὐτυχισμένους. Νὰ τοὺς κάμει περήφανους. Νὰ τοὺς κρατήσει Ἕλληνες.