Το βιβλίο της Ιστορίας. Διονύσης Ε. Κονταρίνης Νέα Υόρκη Αύγουστος 2007 Αντίβαρο, Σεπτέμβριος 2007 “Αυτό που μας διδάσκει η ιστορία είναι ότι κανείς δεν διδάσκεται απ΄αυτήν.” Ιμάνουελ Κάντ. Γιά μήνες τώρα η Ελλάδα χωρισμένη σε στρατόπεδα μάχεται γιά το πολυσυζητημένο βιβλίο ιστορίας της Στ! Δημοτικού. Προσωπικά, τόσο καιρό, δεν θέλησα να καταπιαστώ με το θέμα αυτό γιά έναν λόγο. Αυτό που διδάχτηκα από την Ιστορία είναι να σέβομαι την Ιστορία. Κάτι που δεν έκαμαν η υπουργός κ. Γιαννάκου, η ιστορικός κ. Ρεπούση και το συγγραφικό της επιτελείο. Είχα την τύχη να έχω έναν πατέρα, που υπηρέτησε την πατρίδα του στην εκστρατεία της Μικρασίας, έφτασε πολεμώντας μέχρι τον Σαγγάριο και γύρισε στη Σμύρνη με τα πόδια. Έζησε όλες τις τραγικές στιγμές της υποχώρησης της ντροπής. Στη Σμύρνη ήταν αυτόπτης μάρτυς της πυρπόλησης της πόλης και της άγριας σφαγής των Ελλήνων από τους Τούρκους. Έζησε σε όλο του το μεγαλείο αυτό που η κ. Ρεπούση, χωρίς κανέναν σεβασμό στην Ιστορία το καταγράφει σαν...συνοστισμό. Κατάφερε και από εκεί με τον Πλαστήρα επέστρεψε στην Ελλάδα. Από τις διηγήσεις του γνωρίζω πάρα πολλά και απορώ πως υπάρχουν Έλληνες ιστορικοί που έρχονται να τα αμφισβητήσουν. Η μητέρα της συζύγου μου, τον Σεπτέμβρη του 1922 ήταν μιά κοπελίτσα, που μέσα στον.....συνοστισμό της Σμύρνης προσπαθούσε να γλυτώσει από τους βιασμούς και τα μαχαίρια των Τούρκων. Από αυτήν την πραγματικά υπέροχη γυναίκα έχω πάρα πολλά προφορικά ντοκουμέντα γιά κείνες της ημέρες στη Σμύρνη αλλά και την προηγούμενη ζωή τους με τους Τούρκους στο Αϊβαλί. Πως θα μπορέσει κανείς να αλλάξει αυτό το κεφάλαιο της Ιστορίας μας που το έχουν γράψει αυτοί που το έζησαν; Ξέχωρα από τα αμέτρητα κείμενα – ντοκουμέντα που υπάρχουν, ξεχωρίζω δύο βιβλία στα οποία θα έπρεπε να είχε ανατρέξει και να συμβουλευθεί η κ. Ρεπούση και το επιτελείο της. Πρόκειται γιά τα βιβλία “Η κατάρα της Ασίας” του διπλωμάτη Τζώρτζ Χόρτον και το βιβλίο “Τα μυστικά του Βοσπόρου” του Ερ.Μοργκεντάου, Αμερικανού Πρέσβυ στην Κωνσταντινούπολη την περίοδο πριν και μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Αν η κ. Ρεπούση αγνοεί αυτά τα βιβλία και δεν τα συμβουλεύτηκε όταν έγραφε το κεφάλαιο για το επίμαχο θέμα, πιστεύω πως δεν θα πρέπει να έχει καμμιά σχέση με την ιστορία και την επιστήμη της ιστορίας. “Οι Έλληνες εγκατέλειψαν την πόλη υπό δραματικές συνθήκες, λέει η πρόσφατη διόρθωση. Δεν έχουν το θάρρος να γράψουν ότι οι Έλληνες παραδόθηκαν στις άγριες και δολοφονικές διαθέσεις των Τούρκων και έβαψαν με το αίμα τους το λιμάνι της Σμύρνης. Η ζωή των Ελλήνων στα 400 χρόνια της σκλαβιάς τους από τους Τούρκους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κάθε άλλο παρά ιδανική ήταν. Με κάνενα τρόπο η κ. Ρεπούση δεν θα μπορέσει να πείσει τον αναγνώστη του βιβλίου της ότι οι Έλληνες και οι Τούρκοι συζούσαν αρμονικά. Απόδειξη οι πάρα πολλές μικροεξεγέρσεις των σκλαβωμένων, οι Κλέφτες και οι Αρματωλοί, που δεν είχαν άλλο σκοπό από την λευτεριά τους ή το λιγότερο την απαίτηση καλυτέρων τρόπων διαβίωσης και φυσικά ο δρόμος προς τον ξεσηκωμό του ΄21 Γύρω από τη συγγραφή αυτού του βιβλίου έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο θέμα με πάρα πολλά ερωτήματα που οδήγησε τους Έλληνες να ευαισθητοποιηθούν και να πάρουν μιά θέση. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν η Ελλάδα ταλαιπωρείται με τόσα πολλά άλλα κι΄ακόμη με μιά αμφιλεγόμενη προεκλογική περίοδο υπερβολικής διαρκείας. Κάποιοι, αναφορικά με το βιβλίο, χώρισαν τους Έλληνες σε εθνικιστές, συντηριτικούς, προοδευτικούς. Δεν νομίζω πως θα πρέπει κάποιος να χαρακτηρισθεί εθνικιστής, συντηριτικός, όταν απαιτεί να σεβαστούν την ιστορία της χώρας του. Όπως δεν μπορεί να είναι και προοδευτικός αυτός που ανεξέλεγκτα αποδέχεται αλλοιώσεις στην ιστορία του. Η ουσία του θέματος είναι ποιός αποφάσισε και γιά ποιούς λόγους την συγγραφή αυτού του βιβλίου και μάλιστα σε μιά περίοδο που τα τόσα εθνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα κάθε άλλο παρά τέτοιες ενέργειες ευνοούν. Γεγονός είναι ότι η εντολή δόθηκε από το Υπουργείο Παιδείας του οποίου ηγείται η κ. Γιαννάκου και η οποία μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει καταφέρει να πείσει γιά τις υπουργικές της ικανότητες σε ένα τόσο ευαίσθητο Υπουργείο. Είναι γεγονός ότι το βιβλίο πριν εκδοθεί ελέγθηκε από κάποια επιτροπή του Υπουργείου Παιδείας. Ήταν η επιτροπή αυτή αμερόληπτη; Πως και γιατί η επιτροπή αυτή ενέκρινε την έκδοσή του; Μετά από αυτά και μετά από την έκδοση του βιβλίου εύλογα γεννήθηκαν κάποια άλλα ερωτήματα. Αν και μήπως το βιβλίο εξυπηρετεί κάποια συμφέροντα και γιατί; Η επιμονή της κ. Γιαννάκου γιά την μη απόσυρση του βιβλίου αφήνει ανοικτές πολλές υποψίες που δικαιολογημένα έχουν θορυβίσει τον ελληνικό λαό. Οι διορθώσεις που επρότεινε η Ακαδημία Αθηνών, με όλο τον σεβασμό που θα πρέπει να έχει ο καθ΄ένας από εμάς γι΄αυτό τον θεσμό, δεν ικανοποιούν τον Έλληνα πολίτη που σέβεται την Ιστορία της χώρας του. Είναι λυπηρό που η Ακαδημεία Αθηνών δεν είδε ότι η κ. Ρεπούση και το επιτελείο της, ίσως και με κάποιες ΰψηλές έντολές, εγκλημάτισαν κατά της ελληνικής ιστορίας. Η αλλοίωση της αλήθεια και μετά τις διορθώσεις παραμένει. Ο πρωθυπουργός της χώρας κ. Καραμανλής δυστυχώς ενώ είχε την αρμοδιότητα να αποσύρει το βιβλίο δεν το έπραξε. Λάθος μεγάλο Και τό λάθος αυτό θα έχει οποσδήποτε ένα αρνητικό κόστος γι΄αυτόν και το κόμμα του στις επόμενες εκλογές. Είναι λυπηρό ότι η Ελλάδα σε μιά κρίσιμη περίοδο της ζωής της και μετά από την μεγάλη οικολογική καταστροφή που υπέστει τούτο το καλοκαίρι, είναι υποχρεωμένη να αποδυθεί σε έναν αγώνα διάσωσης της ιστορίας της. Έναν αγώνα που θα κορυφωθεί τον επόμενο μήνα με την έναρξη της νέας σχολικής περιόδου. Το τι θα επακολουθήσει είναι άγνωστο. Γνωστό είναι μόνο ότι γιά μιά ακόμη φορά το τίμημα των παράλογων ενεργειών κάποιων ανεύθυνων ανθρώπων θα το πληρώσει η νέα γενιά της Ελλάδας. Η γενιά που κάποιοι την θέλουν να βγει στην αυριανή κοινωνία και να είναι έρμαιο των συμφερόντων. Υπάρχει ακόμη λίγος χρόνος να προσπαθήσουν όλοι οι υπεύθυνοι να κατανοήσουν ότι η Ιστορία του κάθε έθνους είναι σεβαστή και δεν διαπραγματεύεται. Δ.Κ denniskontarinis@yahoo.com . Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.