Συγκρίσεις συνεντεύξεων Γιαννάκου - Ρεπούση Αλλαγές στο βιβλίο της Ιστορίας Στ Δημοτικού Κυριάκος Σ. Κολοβός Αντίβαρο, Ιούνιος 2007 Οι συνεντεύξεις της Υπουργού Εθνικής Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου και της Μαρίας Ρεπούση, υπεύθυνης της συγγραφικής ομάδας για το νέο βιβλίο Ιστορίας της Στ Δημοτικού, ξεχωρίζουν στις κυριακάτικες αθηναϊκές εφημερίδες, διότι, παρόλο που είναι σχεδόν ταυτόχρονες, είναι τόσο διαφορετικές. Λέει η κ. Γιαννάκου στη «Ελευθεροτυπία»: «Οι ίδιοι οι συγγραφείς παραδέχτηκαν ότι υπήρξαν αστοχίες. Ζήτησα και τη γνώμη της Ακαδημίας Αθηνών ... επειδή ήθελα μια πιο έγκυρη γνώμη. Με βάση αυτές τις κατευθύνσεις η συγγραφική ομάδα έκανε τις διορθώσεις». Ταυτόχρονα η κ. Ρεπούση δήλωνε σε συνέντευξή της στα «Νέα»: « ....Πολλές από αυτές τις παρατηρήσεις προέρχονταν από συναδέλφους εκπαιδευτικούς ή ιστορικούς... Λάβαμε υπόψη μας τις παρατηρήσεις της Ακαδημίας Αθηνών, παρ’ όλο που πιστεύουμε ότι η Ακαδημία δεν είναι το αρμόδιο όργανο να κρίνει σχολικά βιβλία». Ήδη, από αυτή την πρώτη σύγκριση φαίνεται καθαρά η διαφορετικότητα στην προσέγγιση. Η μεν υπουργός θεώρησε καθοριστικές τις συμβουλές της Ακαδημίας φρονώντας ότι αυτές χρησιμοποιήθηκαν ως κατευθυντήριες γραμμές για τις αλλαγές, ενώ η συγγραφέας έλαβε υπόψη τις εισηγήσεις, αν και θεωρεί πως η Ακαδημία δεν είναι το αρμόδιο όργανο που θα κρίνει για τις αλλαγές. Στη συνέχεια η κ. Γιαννάκου αναφέρει: «Τη σχολική χρονιά που αρχίζει τώρα, θα αξιολογηθούν όλα τα καινούρια βιβλία και θα βγουν τα συμπεράσματα. Επομένως θα κριθεί εκ νέου. Σε αυτά τα ζητήματα, όμως, τον πρωτεύοντα ρόλο τον έχει ο δάσκαλος (σ.σ. στην τάξη)». Η κ. Ρεπούση για το ίδιο ζήτημα ανέφερε: «Οι αλλαγές στο βιβλίο έχουν ολοκληρωθεί, όπως έχουμε ήδη πει. Τα σχολικά βιβλία πρέπει να ανανεώνονται όταν έχουν καινούργια πράγματα να πουν και όχι για να επαναλάβουν τα παλιά και ξεπερασμένα σχήματα της γνώσης». Τελικά, μόνο με τις δύο πιο πάνω αντιπαραβολές μπορεί ο καθείς να εξάγει τα συμπεράσματά του. Ποιός εμπαίζει το λαό και προς όφελος ποιανού; Η πολιτικός που αισθάνεται την προεκλογική περίοδο να ξεκινάει πρώιμα ή η συγγραφέας που προσπαθεί να περισώσει τόσο τη δική της αξιοπιστία όσο και της ομάδας της; Η κ. Ρεπούση, πάντως, δεν έμεινε μέχρι εδώ. Σε άλλο σημείο της συνέντευξης υπογράμμισε: «Ο περίφημος συνωστισμός ανήκει πια στην ιστορία του βιβλίου και της διαμάχης γύρω από αυτό. Αντικαταστάθηκε με μια έκφραση που αποδίδει καλύτερα τις δραματικές συνθήκες της εξόδου των ελληνικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας» και συνέχισε «Το Κυπριακό είναι ένα άλλο. Το υπουργείο Παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας, παρ’ όλο που δεν είναι αρμόδιο να υπαγορεύει τις διατυπώσεις του βιβλίου, έστειλε τις παρατηρήσεις του. Ηθελε, για παράδειγμα, το \"κυπριακό ζήτημα\" να γίνει \"κυπριακό πρόβλημα\". Στην επανέκδοση του βιβλίου το αντίστοιχο κεφάλαιο φέρει αυτόν τον τίτλο». Δηλαδή το Υπουργείο Παιδείας της Κύπρου πρέπει να ευγνωμονεί την κ. Ρεπούση για τις κατά χάριν αλλαγές που επέφερε στην πρώτη έκδοση, η δε Ακαδημία Αθηνών, η Εκκλησία και οι υπόλοιποι φορείς για την αντικατάσταση του «συνωστισμού» με τις «δραματικές συνθήκες» και διότι λήφθησαν υπόψη οι εισηγήσεις τους. Επίσης, ευχαριστίες πρέπει να εκφράσουν εκείνες οι ομάδες των δεξιών και αριστερών που κατά την κ. Ρεπούση ανέπτυξαν πολεμική στο βιβλίο με ομοιότητα στα επιχειρήματά τους. Το ερώτημα είναι: Τελικά οι κατ’ ευφημισμό αλλαγές είναι ικανές να αποκαταστήσουν την ιστορική αλήθεια ή είναι το νέο πυροτέχνημα για τα μάτια του κόσμου; Κυριάκος Σ. Κολοβός Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.