Κατηγορίες άρθρων

 Oι αξιώσεις των εξόχων

Αρχική σελίδα
Εξωτ. πολιτική/ Διπλωματία
Εθνικά θέματα
Κοινωνία
Πολιτισμός
Θρησκεία
Διεθνή
Βιβλιογραφία/ Συνδέσεις
Εκδηλώσεις
Οπτικοακουστικό
υλικό
Δελτία
Ενημέρωσης
Ιστολόγιο
Αντίβαρου
ʼγρα γραπτών
Πρόσφατα κείμενα
Με χρονολογική σειρά.
Δελτίο ενημέρωσης!
Εγγραφή Διαγραφή
Συγγραφείς

Αθανάσιος Γιουσμάς
ʼθως Γ. Τσούτσος
ʼκης Καλαιτζίδης
Αλέξανδρος Γερμανός
Αλέξανδρος-Μιχαήλ Χατζηλύρας
Αλέξανδρος Κούτσης
Αμαλία Ηλιάδη
Ανδρέας Σταλίδης
Ανδρέας Φαρμάκης
Ανδρέας Φιλίππου
Αντώνης Κ. Ανδρουλιδάκης
Αντώνης Λαμπίδης
Αντώνης Παυλίδης
Απόστολος Αλεξάνδρου
Απόστολος Αναγνώστου
Αριστείδης Καρατζάς
Αχιλλέας Αιμιλιανίδης
Βάιος Φασούλας
Βαν Κουφαδάκης
Βασίλης Γκατζούλης
Βασίλης Ζούκος
Βασίλης Κυρατζόπουλος
Βασίλης Πάνος
Βασίλης Στοιλόπουλος
Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης
(Χάρρυ Κλυνν)
Βασίλης Φτωχόπουλος
Βένιος Αγελόπουλος
Βίας Λειβαδάς
Βλάσης Αγτζίδης
Γεράσιμος Παναγιωτάτος-Τζάκης
Γιάννης Διακογιάννης
Γιάννης Θεοφύλακτος
Γιάννης Παπαθανασόπουλος
Γιάννης Τζιουράς
Γιώργος Αλεξάνδρου
Γιώργος Βλαχόπουλος
Γιώργος Βοσκόπουλος
Γιώργος Βότσης
Γιώργος Κακαρελίδης
Γιώργος Καστρινάκης
Γιώργος Κεκαυμένος
Γιώργος Κεντάς
Γιώργος Κολοκοτρώνης
Γιώργος Κουτσογιάννης
Γιώργος Νεκτάριος Λόης
Γιώργος Μαρκάκης
Γιώργος Μάτσος
Γιώργος Παπαγιαννόπουλος
Γιώργος Σκουταρίδης
Γιώργος Τασιόπουλος
Γλαύκος Χρίστης
Δημήτρης Αλευρομάγειρος
Δημήτρης Γιαννόπουλος
Δημήτριος Δήμου
Δημήτρης Μηλιάδης
Δημήτριος Γερούκαλης
Δημήτριος Α. Μάος
Δημήτριος Νατσιός
Διαμαντής Μπασάντης
Διονύσης Κονταρίνης
Διονύσιος Καραχάλιος
Ειρήνη Στασινοπούλου
Ελένη Lang - Γρυπάρη
Ελευθερία Μαντζούκου
Ελευθέριος Λάριος
Ελλη Γρατσία Ιερομνήμων
Ηλίας Ηλιόπουλος
Θεόδωρος Μπατρακούλης
Θεόδωρος Ορέστης Γ. Σκαπινάκης
Θεοφάνης Μαλκίδης
Θύμιος Παπανικολάου
Θωμάς Δρίτσας
Ιωάννης Μιχαλόπουλος
Ιωάννης Χαραλαμπίδης
Ιωάννης Γερμανός
Κρίτων Σαλπιγκτής
Κυριάκος Κατσιμάνης
Κυριάκος Σ. Κολοβός
Κωνσταντίνος Αλεξάνδρου Σταμπουλής
Κωνσταντίνος Ναλμπάντης
Κωνσταντίνος Ρωμανός
Κωνσταντίνος Χολέβας
Λαμπρινή Θωμά
Μαίρη Σακελλαροπούλου
Μανώλης Βασιλάκης
Μανώλης Εγγλέζος - Δεληγιαννάκης
Μάρκος Παπαευαγγέλου
Μάρω Σιδέρη
Μιλτιάδης Σ.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Μιχάλης Κ. Γκιόκας
Νέστωρ Παταλιάκας
Νικόλαος Μάρτης
Νίκος Ζυγογιάννης
Νίκος Καλογερόπουλος Kaloy
Νίκος Λυγερός
Νίκος Παπανικολάου
Νίκος Σαραντάκης
Νίνα Γκατζούλη
Παναγιώτης Α. Μπούρδαλας
Παναγιώτης Ανανιάδης
Παναγιώτης Ήφαιστος
Παναγιώτης Α. Καράμπελας
Παναγιώτης Καρτσωνάκης
Παναγιώτης Φαραντάκης
Παναγιώτης Χαρατζόπουλος
Πανίκος Ελευθερίου
Πάνος Ιωαννίδης
Πασχάλης Χριστοδούλου
Παύλος Βαταβάλης
Σοφία Οικονομίδου
Σπυριδούλα Γρ. Γκουβέρη
Σταύρος Σταυρίδης
Σταύρος Καρκαλέτσης
Στέλιος Θεοδούλου
Στέλιος Μυστακίδης
Στέλιος Πέτρου
Στέφανος Γοντικάκης
Σωτήριος Γεωργιάδης
Τάσος Κάρτας
Φαήλος Κρανιδιώτης
Φειδίας Μπουρλάς
Χρήστος Ανδρέου
Χρήστος Δημητριάδης
Χρήστος Κηπουρός
Χρήστος Κορκόβελος
Χρήστος Μυστιλιάδης
Χρήστος Σαρτζετάκης
Χριστιάνα Λούπα
Χρίστος Δαγρές
Χρίστος Δ. Κατσέτος
Χρύσανθος Λαζαρίδης
Χρύσανθος Σιχλιμοίρης
Gene Rossides
Marcus A. Templar

Επικοινωνία
Οι απόψεις σας είναι ευπρόσδεκτες!
 

 


Oι αξιώσεις των εξόχων

Γιώργος Καστρινάκης

Αντίβαρο, Σεπτέμβριος 2007


Η επωδός περί «ανεπάρκειας του κράτους» συνοδεύει τη ρητορική των ΜΜΕ ακόμα και στις πιο ατάραχες μέρες του δημόσιου βίου. Πόσο μάλλον, σε ώρες φυσικών καταστροφών. Δεν έχουμε να κάνουμε, εν τούτοις, με μια διαπίστωση που προκύπτει μετά από κάποια αποτίμηση δεδομένων. Πρόκειται για ένα – παντός καιρού και γενικής εφαρμογής – προαποφασιμένο συμπέρασμα.

(Μια αξιοσημείωτη λεπτομέρεια, μάλιστα, είναι η συνεργασία των ειδησεογραφικών οργανισμών με την εκάστοτε κοινοβουλευτική αντιπολίτευση, στην ανάδειξη αυτού του ιδιόμορφου ‘‘αντικρατισμού’’. Έως ότου έρθει η στιγμή που η αντιπολίτευση θα διαδεχθεί την κυβέρνηση στον ρόλο του καταδιωκόμενου των τιμητών. Προκειμένου να «βασιλεύει», εσαεί, αυτός που κατέχει τους τρόπους να «διαιρεί».)

Αξίζει, σε κάθε περίπτωση, να προσέξουμε ότι το δίκτυο των Μέσων συστήνεται όχι απλώς ‘‘ελεγκτικό’’ προς την πολιτική εξουσία. Συστήνεται ‘‘ανταγωνιστικό’’ προς την εξουσία… Οπότε η άσκηση ακατάπαυστης κριτικής γίνεται, απλώς, το Τέχνασμα για την ασφαλή κατίσχυση του κατηγόρου έναντι του κατηγορουμένου.

Όλο ετούτο, στα πλαίσια ενός διαχωρισμού ρόλων που έχουν, ωστόσο, οριστεί εκ προοιμίου – έχουν απωλέσει δηλαδή, εκ γενετής, οποιαδήποτε έννοια.

Αν αναζητήσουμε το ‘‘κλειδί’’ μιας τέτοιας συνθήκης, θα διαπιστώσουμε ότι η παρουσία των ΜΜΕ εκδηλώνεται ανταγωνιστικά προς την (δημοκρατική) εξουσία για τον ουσιώδη λόγο ότι, η παρουσία αυτή, αυτοσυνειδητοποιείται ανταγωνιστικά ως προς την ίδια την κοινωνία.

Οι Μηχανισμοί Μεσολάβησης της Επικοινωνίας μας (έχει σημασία να το διακρίνουμε) δεν συγκροτούνται για να εκφράσουν την εποχή τους. Συγκροτούνται για να διαπλάσουν την εποχή τους.

Κι αυτό επειδή δεν στελεχώνονται από φορείς τής (συνεσταλμένης) αυτοσυνειδησίας του ‘‘απλού πολίτη’’. Στελεχώνονται από φορείς τής (υπερφίαλης) αυτοσυνειδησίας της ‘‘εξέχουσας διάνοιας’’.
Τούτη η πεποίθηση, ωστόσο, προκειμένου να μην καθηλωθεί στο επίπεδο μιας αυθυποβολής, έχει ανάγκη να επιβεβαιωθεί μέσα στα πράγματα. Ο απλούστερος – επί τούτω – τρόπος, είναι να εκδηλωθεί μια απερίφραστη βούληση χειραγώγησης της κοινωνίας, και η κοινωνία όχι μόνο να αποδεχθεί αυτή τη χειραγώγηση αλλά να χειροκροτήσει, επί πλέον, τους χειραγωγούς.

Ο Αναπροσανατολισμός (μέσα από το «προοδευτικό» στερεότυπο της «ανατροπής») όλων των Επιδιώξεων, στα πλαίσια των νέων καιρών, αυτήν ακριβώς τη στρατηγική υλοποιεί.

Μια τέτοια βούληση αντιστράτευσης κάθε νοήματος, είναι αυτονόητο ότι βλέπει ανταγωνιστικά την πολιτική αυτοσυγκρότηση της κοινωνίας, καθώς το δικό της ορόσημο ‘‘στοίχημα’’ είναι, ακριβώς, η υποκατάσταση του κοινωνικού αυτοκαθορισμού από τον ετεροκαθορισμό: Η παραχώρηση της κυριαρχίας, από το ‘‘δήμο’’, στην ‘‘πρωτοπορία’’ των επιτηδείων – ή, από το λαό στην ελίτ.

Σε βάθος πεδίου, η καθημερινή δημοσιογραφική εκλαΐκευση του αντικρατισμού (μάλιστα, εν ονόματι ενός ακραιφνούς υπερ-κρατισμού: η πολιτεία εγκαλείται διαρκώς επειδή δεν εννοεί να αποδειχθεί… παντοδύναμη) υπηρετεί με τον προσφυέστερο τρόπο την οικοδόμηση της θεμελιώδους Ανατροπής : Την υποσκέλιση της ταπείνωσης από τον αυτοθαυμασμό.
Με συμπαντικές τις αποδομητικές προεκτάσεις.



Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.

http://www.antibaro.gr