Κατηγορίες

 Η Σημαία και οι «σημαιοφόροι» της ιδεολογικής αναλγησίας

Όταν, προ τριετίας, είχε τεθεί το θέμα του σημαιοφόρου του Γυμνασίου Νέας Μηχανιώνας, στην παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου και πάλι στο πρόσωπο του αλβανού μαθητή Οδυσσέα Τσενάϊ, ο υποφαινόμενος είχα λάβει διαφορετική θέση από αυτήν που υποστηρίζω σήμερα. Οφείλω, λοιπόν, να εξηγήσω αμέσως το γιατί.

Τότε, το θέμα είχε ανακύψει για πρώτη φορά και ήταν εντελώς μεμονωμένο. Το σχολείο, με βάση την ισχύουσα, τότε, εγκύκλιο του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, που όριζε ως σημαιοφόρο τον εκάστοτε αριστούχο μαθητή, είχε αποφασίσει να δώσει την σημαία στον πράγματι αριστούχο μαθητή, που ήταν και τότε, ο αλβανός μαθητής Οδυσσέας Τσενάϊ. Το γεγονός ότι ο ξένος μαθητής διέπρεπε στο σχολείο του και συνεπώς «μετείχε της ελληνικής παιδείας», κατά την αρχαιοελληνική αντίληψη, έγειρε αποφασιστικά την σκέψη μου υπέρ του συγκεκριμένου μαθητή, στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Αν η διάσταση του «προβλήματος» παρέμενε στο στενό πλαίσιο αυτής της παραδοχής, πιθανόν να υποστήριζα και σήμερα αυτήν την άποψη, αφού, όπως είχα επισημάνει και τότε, συγκινούμαι πολύ από τον οποιοδήποτε ξένο, ο οποίος αποδίδει τιμή στη σημαία της Πατρίδας μου. Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν, την ίδια στιγμή, κάποιοι «έλληνες» αναρχικοί καίνε το εθνικό μας σύμβολο, έξω από το Πολυτεχνείο, υπό τα χειροκροτήματα κάποιων «προοδευτικών» πανεπιστημιακών και, δυστυχώς, υπό την εγκληματική ανοχή της ελληνικής Δικαιοσύνης.

Όμως, σήμερα το πρόβλημα έχει λάβει εντελώς διαφορετικές και επικίνδυνες διαστάσεις. Συνέβαλε σ’ αυτό η σπουδή του «εκσυγχρονιστικού» υπουργείου μας, που εξέδωσε εγκύκλιο, με βάση την οποία, η ξένη υπηκοότητα δεν αποτελεί εμπόδιο για την ανάδειξη ενός ξένου μαθητή σε σημαιοφόρο, κατά την παρέλαση στις εθνικές εορτές!

Με αυτό το γεγονός ως αφορμή, η λεγόμενη «προοδευτική» ιντελλιγκέντσια της χώρας μας (διανοούμενοι, πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί κλπ.), που δεν χάνουν ευκαιρία, να αποδώσουν τον χαρακτήρα του «αντιδραστικού», του «φασίστα» και του «οπισθοδρομικού», σε όποιον έχει μάθει να σέβεται κάποιες σταθερές και ακατάλυτες αξίες, έσπευσε να δώσει χροιά «ρατσιστικού φαινομένου» στην αντίδραση όλων όσοι επιμένουν ότι, το εθνικό σύμβολο μας δεν μπορεί παρά να φέρεται από ελληνικά χέρια. Με άλλα λόγια, επιχειρείται η σκόπιμη σύγχυση και η δολία διαστρέβλωση των πραγμάτων, από εκείνους που, συστηματικά και απροκάλυπτα, περιφρονούν κάθε εκδήλωση του πατριωτικού φρονήματος, χλευάζοντάς την, χυδαιότατα, ως έκφραση «αναχρονισμού» και … «ρατσισμού» !

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η διαπόμπευση ως «ρατσιστών», όλων όσοι αντιδρούν στην παρέλαση ενός ξένου ως σημαιοφόρου, κατά την εθνική μας επέτειο, είναι βλακώδης και, γι’ αυτό τον λόγο, δεν μπορεί παρά να υποκρύπτει ευρύτερες και άλλου είδους σκοπιμότητες. Είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση η αποδοχή και η ομαλή διαβίωση ενός ξένου ανάμεσά μας, η εξασφάλιση της ασφαλούς εγκαταστάσεως και διαμονής του στην δημοκρατική και ελεύθερη χώρα μας, ο σεβασμός των δικαιωμάτων του και η απόλυτη κατοχύρωση της ίσης αντιμετωπίσεώς του από τον νόμο και τους συνανθρώπους του, υπό την προϋπόθεση, βέβαια, της εδώ νόμιμης παρουσίας του και της σύννομης συμπεριφοράς του. Η κατοχύρωση των δικαιωμάτων των μεταναστών, στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου και της συνταγματικής έννομης τάξεως είναι πρόδηλη και αυτονόητη υποχρέωση όλων μας. Αν κάποιος εναντιώνεται σ’ αυτές τις αντιλήψεις, μόνο και μόνο στηριζόμενος στην φυλετική διαφορετικότητα, τότε, πράγματι, αυτός είναι «ρατσιστής», «ξενόφοβος», «μισαλλόδοξος» και «αντιδραστικός».Αλλά τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η, σαφώς κατακριτέα, συμπεριφορά, με την ορθοτάτη αντίληψη ότι, η Σημαία, είναι το ιερό σύμβολο, που φέρει το έμβλημα του έθνους και απεικονίζει ιδεατά ένα σύνολο ιδανικών, αξιών, ιστορικών καταβολών και παραδόσεων, που συνθέτουν και εκφράζουν το πατριωτικό αίσθημα ;

Όποιος δεν αντιλαμβάνεται, η μάλλον προσποιείται ότι δεν αντιλαμβάνεται, την χαώδη διαφορά μεταξύ των δύο αυτών αντιλήψεων, υπηρετεί, δίχως άλλο, σκοπιμότητες ύποπτες και γι’ αυτό καταστρεπτικές.

Είναι γνωστή, τα τελευταία χρόνια και υπό την επιρροή ενός ανόητου και δουλικότατου «εκσυγχρονιστικού πνεύματος», η προσπάθεια υποβαθμίσεως ή, ακόμη χειρότερα, καταφρονήσεως κάθε αισθήματος σεβασμού έναντι ιδεών, που αποπνέουν πατριωτισμό, προσήλωση στις παραδόσεις μας, πίστη στην εθνική μας κληρονομιά, αναγνώριση και τιμή στην ιστορική διαδρομή του Ελληνισμού. Πρόκειται για αντίληψη, που αποτελεί μοναδικό φαινόμενο στην παγκόσμια ιστορία, αφού ακόμη και τα «διεθνιστικού χαρακτήρα» κομμουνιστικά καθεστώτα, που περιέργως εξακολουθούν να εμπνέουν κάποιους αμετανόητους «προοδευτικούς» μας, ουδέποτε απετόλμησαν να απεμπολήσουν τον πατριωτισμό και την εθνική υπερηφάνεια των υπηκόων τους. Αντιθέτως μάλιστα την καλλιεργούσαν και την ενίσχυαν. Ας θυμηθούμε, απλά και μόνο, τον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο», όπως ονόμαζε ο Στάλιν την συμμετοχή των σοβιετικών στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, για την επιτυχή κατάληξη του οποίου άφησε κατά μέρος τα μαρξιστικά και λενινιστικά τσιτάτα και στηρίχθηκε στην έμφυτη αγάπη κάθε ανθρώπου για την Πατρίδα και το χώμα της.

Στην εκσυγχρονιστική Ελλάδα, κάποιοι αδιόρθωτοι «σοσιαλιστές», άσχετα από την σημερινή καλοζωία τους και την μονότονη περιδιάβαση της ιδεολογικής ανίας τους στο τρίγωνο Μαξίμου – Κολωνακίου – Μεγάρου Μουσικής, εννοούν να συγχέουν σκόπιμα τα πράγματα, προκειμένου να καθυποτάξουν οποιαδήποτε ιδεολογική αντίσταση στο δικό τους μάταιο κόσμο των ξεπερασμένων ψευδαισθήσεων. Αποκαλούν λοιπόν, περιφρονητικότατα και μέσα σε εισαγωγικά, ελληναράδες και υπερπατριώτες, όλους όσοι, ευλόγως και δικαίως, υποστηρίζουν την άποψη, που θεωρείται φυσιολογική σε οποιαδήποτε χώρα του σημερινού κόσμου: Την Ελληνική Σημαία την κρατούν μόνον Έλληνες. Φαντάζεστε να υποστηρίξει κανείς στην Γερμανία, την Γαλλία, την Βόρεια Κορέα, την Κίνα ή την Κούβα, ότι σε παρέλαση εθνικής (ή «επαναστατικής») επετείου, την σημαία της χώρας θα την κρατήσει Έλληνας, Τούρκος, η Νιγηριανός; Θα γελάσουν με την άγνοιά του, αν όχι με την ανοησία του….

Η παρατηρούμενη, κατά τα τελευταία τρία χρόνια, αναμόχλευση του προβλήματος και η μομφή κάποιων βαρύγδουπων «σοσιαλιστών» μας (που πάντως δεν στέλνουν τα παιδιά τους σε δημόσια σχολεία με αλβανούς μαθητές), έναντι όλων όσοι αποδίδουν, ακόμη, στην Ελληνική Σημαία, τους ιερούς συμβολισμούς, που προδήλως «εμψυχώνει» στο θρόϊσμά της, μόνον ένα αποτέλεσμα έχει επιφέρει: Την καλλιέργεια αντιπαλότητας μέσα στο σχολείο και μεταξύ συμμαθητών, που δεν θα υπήρχε, εάν κυριαρχούσε το αυτονόητο: Την Σημαία την κρατούν Έλληνες, είτε εκ γενετής, είτε εκ πολιτογραφήσεως, αφού, όπως είναι λογικό, το Σύνταγμά μας αποδίδει στους τελευταίους τα πλήρη δικαιώματα του Έλληνα πολίτη (εκτός από τη δυνατότητα εκλογής του ως Προέδρου της Δημοκρατίας, για την οποία απαιτείται, επιπροσθέτως και η καταγωγή από έναν τουλάχιστον Έλληνα γονέα). Όσοι επιμένουν στον χαρακτηρισμό της Ελληνικής Σημαίας, ως περιορισμένης αξίας και άνευ εθνικών συμβολισμών «λαβάρου», είναι αυτοί οι οποίοι, εξ αιτίας της «αντιδραστικής» αυτής θέσεώς τους, καλλιεργούν φυλετικές αντιπαλότητες, αφού εμφανίζονται να αγωνίζονται για ανύπαρκτα δικαιώματα αλλοδαπών, περισσότερο από ότι σέβονται τις εθνικές ευαισθησίες και την πίστη των Ελλήνων προς την Σημαία μας.

Με αυτά τα δεδομένα, υπήρξε ατυχής η προ τριετίας θέση μου. Δεν μπορούσα όμως να φανταστώ ότι, κάποιοι εγχώριοι «προοδευτικοί», με την απύθμην πίστη των Ελλήνων προς την Σημαία μας.

Με αυτά τα δεδομένα, υπήρξε ατυχής η προ τριετίας θέση μου. Δεν μπορούσα όμως να φανταστώ ότι, κάποιοι εγχώριοι «προοδευτικοί», με την απύθμενη ιδεολογική αναλγησία που τους διακρίνει, θα μπορούσαν να μετατρέψουν ακόμη και την αντιμετώπιση ενός θέματος, απλουστάτου στην ουσία του, σε πεδίο πολιτικοκοινωνικής συγκρούσεως, απλά και μόνον για να «γιατρέψουν» τη ναυτία που αισθάνονται, μπροστά σε ότι θεωρείται εθνικό, πατριωτικό και ελληνικό. Τα «λάθη», δυστυχώς, πληρώνονται!