Ανοικτή Επιστολή προς την Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων Διονύσιος Κ. Καραχάλιος Αντίβαρο, Μάιος 2007 Κα Υπουργέ, κατά το άρθρο 16 παρ. 2 του Συντάγματος της χώρας, η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες. Εξ άλλου, κατά το άρθρο 82 παρ. 1 του Συντάγματος, η Κυβέρνηση καθορίζει και κατευθύνει τη γενική πολιτική της Χώρας, σύμφωνα με τους ορισμούς του Συντάγματος και των νόμων. Οι ως άνω συνταγματικές επιταγές υπαγορεύουν, με απόλυτη σαφήνεια και πληρότητα, την βασική αποστολή του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και, συνεπώς και του αρμοδίου υπουργού, ο οποίος, ως εκτελεστικό κυβερνητικό όργανο στον χώρο της παιδείας, υποχρεούται να μεριμνά, σωρευτικά, δηλαδή αθροιστικά και όχι επιλεκτικά ή διαζευκτικά ΚΑΙ για την αγωγή (ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική) των Ελλήνων ΚΑΙ για την ανάπτυξη εθνικής και θρησκευτικής τους συνείδησης ΚΑΙ για την διάπλασή τους ως ελευθέρων και υπευθύνων πολιτών. Με απλά λόγια, η συγκεκριμένη ρητή διατύπωση του Συνταγματικού μας Χάρτη, πέραν του ότι δεν επιτρέπει παρερμηνείες και αυθαίρετες νοητικές κατασκευές, καθορίζει τους τρεις αλληλένδετους και ισότιμους (εκ)παιδευτικούς στόχους, η διαρκής επιδίωξη των οποίων χαράσσει το πλαίσιο της αποστολής του ελληνικού κράτους στον χώρο της παιδείας. Με ακόμη απλούστερα λόγια, η αγωγή (ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική) των Ελλήνων και η διάπλασή τους ως ελευθέρων και υπευθύνων πολιτών δεν μπορεί να νοηθεί και να επέλθει χωρίς την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής τους συνείδησης. Κα Υπουργέ, συμμετέχετε στην κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή και της Νέας Δημοκρατίας, ως βουλευτής και «ιστορικό» στέλεχος του κόμματος (διότι ανήκετε σ’ αυτό από της ιδρύσεώς του), βασική καταστατική αρχή του οποίου είναι, η πίστη του στην Ιδέα του Έθνους, αφού σύμφωνα με την Ιδρυτική Διακήρυξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή (4.10.1974), η Νέα Δημοκρατία είναι η πολιτική παράταξη που ταυτίζει το Έθνος με τον Λαό. Έχετε αγωνιστεί από τις τάξεις της ΟΝΝΕΔ, σε καιρούς δύσκολους, όταν η φοιτητική της παράταξη (ΔΑΠ-ΝΔΦΚ) έδινε άνισους αγώνες με τις ποικιλώνυμες νεολαίες της αριστεράς, που πλειοψηφούσαν, τότε, στους πανεπιστημιακούς χώρους. Έχετε εκλεγεί κατ’ επανάληψη Βουλευτής και Ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας. Στις τελευταίες εκλογές, το αποτέλεσμα των οποίων επανέφερε τη Νέα Δημοκρατία στην εξουσία και οδήγησε εσάς στην κεφαλή του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, ετέθη υπό την κρίση του λαού το κυβερνητικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας για την Παιδεία. Ο λαός, με την ψήφο του, επέλεξε, επιδοκίμασε και ενέκρινε πανηγυρικά αυτό το πρόγραμμα, το οποίο, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει και την εξής θεμελιώδη παράγραφο, υπό τον εύγλωττο τίτλο «Αρχές και ʼξονες της εκπαιδευτικής μας πολιτικής»(σελ. 8): «Η Παιδεία ενός έθνους είναι το γενικότερο προϊόν των ιδανικών, των αντιλήψεων και των αξιών που διέπουν τη ζωή του. Η Παιδεία οφείλει να κατοχυρώνει τα κύρια στοιχεία που συνθέτουν την εθνική μας ταυτότητα, την γλώσσα, την ιστορία και την ελληνορθόδοξη παράδοση, τόσο στο πλαίσιο της Ενωμένης Ευρώπης, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο που ζουν και δημιουργούν Έλληνες Η εθνική διάσταση της Παιδείας απαιτεί μια πολιτική χωρίς κομματικές σκοπιμότητες, με διαύγεια και σταθερότητα στόχων και σκοπών .» Με αυτά τα δεδομένα και με αυτούς τους «τίτλους τιμής», προκαλεί κατάπληξη η συγκαταβατική έως ανεκτική στάση σας έναντι του πονήματος Ρεπούση και του επιτελείου της, που φέρει τον τουλάχιστον κακόηχο τίτλο «Ιστορία ΣΤ΄ Δημοτικού, Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια» (!), ως αυταπόδεικτο δείγμα της προκλητικής αμάθειας των δημιουργών του: Πράγματι! Μόνον πνευματικοί ξυλοσχίστες θα μπορούσαν να εμπνευστούν αυτή την γλωσσική μπουρμπουλήθρα, η οποία, όμως, αποτελεί απλή παρανυχίδα σε σχέση με το περιθωριακών αντιλήψεων περιεχόμενο του βιβλίου, το οποίο προορίζεται να διαμορφώσει την συνταγματικά επιβαλλόμενη εθνική και θρησκευτική συνείδηση των παιδιών της Ελλάδας στην πνευματικά εύπλαστη ηλικία των 11-12 ετών!... Κα Υπουργέ, υποθέτω ότι έχετε μελετήσει, με την αναγκαία προσοχή, την δριμύτατη κριτική που, προερχόμενη απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους, έχει ασκηθεί κατά της εν λόγω «Ιστορίας», έτσι ώστε να περιττεύει η εκ μέρους μου επανάληψή τους. Υποθέτω επίσης ότι κατανοείτε πως δεν συμβαδίζει με την έννοια της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης, όπως την εννοεί ο Συνταγματικός Χάρτης της χώρας και όπως την προσδιορίζουν οι ιδεολογικές αρχές και οι προεκλογικές προγραμματικές διακηρύξεις της Νέας Δημοκρατίας, η επανεγγραφή της Ιστορίας με βάση τα βιωματικά συμπλέγματα που έχει προκαλέσει σε μερίδα της αυτοπροσδιοριζόμενης ως «προοδευτικής» διανόησης, η παταγώδης κατάρρευση των ιδεολογικοπολιτικών ειδώλων της αριστεράς. Διότι μόνον η ύπαρξη βιωματικών συμπλεγμάτων μπορεί να εξηγήσει την λυσσαλέα επίθεση που δέχεται, από αυτό το πρωτοφανές δείγμα φανατισμού, εμπάθειας, διαστρέβλωσης, αποσιώπησης και πολιτικής σκοπιμότητας του επιτελείου Ρεπούση, η Ελληνική Ιστορία. Και διότι μόνον αφελείς μπορούν να πιστέψουν ότι αυτό το συγκεκριμένο πόνημα είναι προϊόν «έντιμης» και ψύχραιμης επιστημονικής εκτίμησης και αποτίμησης των ιστορικών δεδομένων και όχι προπαγανδιστικής μορφής ιδεολογική αναθεώρηση της Ιστορίας, με βάση πολιτικοδιανοητικές ψυχώσεις, που προδήλως κατατείνουν στην πνευματική χειραγώγηση των μαθητών έξω από το ισχύον πλαίσιο της εθνικής μας αυτογνωσίας. Κα Υπουργέ, ασφαλώς και δεν ευθύνεσθε για το γεγονός ότι, από την τραγική νύκτα των Ιμίων (όταν ο τότε πρωθυπουργός αναρωτήθηκε αν είναι σοβαρό πράγμα για τις Ένοπλες Δυνάμεις να πάρουμε τη σημαία από την βραχονησίδα) και μέχρι πρό τινος, καταβλήθηκε συστηματική προσπάθεια, από την κυβέρνηση των εκσυγχρονιστών, με την ενθουσιώδη υποστήριξη της αριστερής «ιντελλιγκέντσιας», προκειμένου να διαμορφωθεί μια «πολιτικά ορθή» αντίληψη, σύμφωνα με την οποία, η έννοιες του Έθνους, της Ελληνορθόδοξης Παράδοσης και της Πατρίδας, είναι απολύτως ξεπερασμένες και αντιβαίνουν στην σύγχρονη εποχή της προηγμένης τεχνολογίας, της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και της ανάγκης των λαών για συναδέλφωση και ειρήνη. Αν όμως δεν ευθύνεσθε γι’ αυτή την ιδεολογική διαστροφή, που, ήδη, συναντά τις αντιδράσεις ακόμη και αριστερών, όπως ο Μ. Θεοδωράκης με την πρόσφατη (29.3.2007) δήλωσή του, αναμφίβολα έχετε την απόλυτη ευθύνη για το γεγονός ότι, στο πλαίσιο των συγκεκριμένων υπουργικών καθηκόντων σας, δεν αντιδράτε, δυναμικά και αποφασιστικά, έναντι εκείνων που εξακολουθούν, υπό το πρόσχημα μιας χονδροειδώς προβαλλόμενης προοδευτικότητας και μιας κατ’ επίφαση επιστημοσύνης, να αποστρέφονται και να πολεμούν ό,τι συνιστά και συνθέτει την Ελληνικότητα, ως «τρόπου» πνευματικής και εθνικής ιδιοπροσωπείας. Το γεγονός ότι η αποστολή του επιτελείου Ρεπούση ξεκίνησε επί εκσυγχρονιστικού ΠαΣοΚ, δεν σας απαλλάσσει από τις βαρύτατες ευθύνες σας για το ότι προωθήσατε στα δημοτικά σχολεία της χώρας και επιτρέψατε, επί ένα ολόκληρο σχολικό έτος, την διδασκαλία ενός βιβλίου που μετατρέπει τον έλληνα μαθητή σε απαθή παρατηρητή περίπου αδιάφορων γεγονότων, χωρίς σκίρτημα ψυχής για το ηθικό ανάστημα των ηρωικών προσώπων, χωρίς αίσθηση υπερηφάνειας για το συνταρακτικό μέγεθος των συμβάντων, χωρίς δυνατότητα επιλογής προτύπων και άντλησης διδαγμάτων, ικανών να διαμορφώσουν την εθνική και θρησκευτική συνείδηση που, εν τούτοις, το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας, υπαγορεύει και σε σας και στην κα Ρεπούση και σε όλους μας. Με άλλα λόγια, το γεγονός ότι το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού αποσκοπεί α) στην υποβάθμιση της απελευθερωτικής αφύπνισης των Ελλήνων, παρουσιάζοντας την επανάσταση του 21 ως αποκλειστικό προϊόν επιρροής των ιδεών του Διαφωτισμού, β) στην εξάλειψη του ρόλου και της συμβολής της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας για την διατήρηση της εθνικής μας συνείδησης και την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και γ) στην εδραίωση μιας, ασαφούς και αμφίβολης προοπτικής, πολυπολιτισμικότητας, ως ιδεολογικού αντίβαρου της Ελληνικότητας, συνιστά σαφή προσβολή, τόσον της συνταγματικής επιταγής που οριοθετεί, κατά τα προαναφερόμενα, την βασική αποστολή του κράτους στον χώρο της παιδείας, όσο και των ιδεολογικών αρχών και των προγραμματικών διακηρύξεων της Νέας Δημοκρατίας, με βάση τις οποίες κλήθηκε, από τον ελληνικό λαό, να κυβερνήσει την χώρα. Κα Υπουργέ, ασφαλώς έχει περάσει καιρός από την εποχή που, μαζί με χιλιάδες άλλους νέους, προσπαθούσαμε, μέσα στους κόλπους της ΟΝΝΕΔ και της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, να αντιμετωπίσουμε την καταιγιστική, τότε, πλημμυρίδα των μαρξοειδών αντιλήψεων και των πάσης μορφής ολοκληρωτικών ιδεολογημάτων. Η Ιστορία δικαίωσε τις ιδέες μας και τους αγώνες μας. Σήμερα η σοβιετική πατρίδα έχει καταχωνιαστεί στα «σκουπίδια» της Ιστορίας, τα περισσότερα κομμουνιστικά καθεστώτα αποτελούν θλιβερή ανάμνηση, η ελεύθερη οικονομία θριαμβεύει, ο κρατισμός καταπολεμάται ακόμη και στους άλλοτε σοσιαλιστικούς παραδείσους και οι πρώην σταλινικοί ενδύονται τον μανδύα του εκσυγχρονισμού, προκειμένου να απολαύσουν, με ακατάσχετη απληστία, τα αγαθά που, υποτίθεται, κάποτε λοιδορούσαν. Μέσα στο πλαίσιο αυτών των κοσμογονικών αλλαγών είναι μάλλον παράταιρο να εξακολουθούν να ανθούν στην Ελλάδα αναχρονιστικές ιδεοληψίες και ψευδοδιανοουμενίστικα κατάλοιπα. Βέβαια, όπως είναι δικαίωμά μου να εξακολουθώ να πιστεύω και να μάχομαι για τις ιδέες με τις οποίες ανδρώθηκα πολιτικά, αισθανόμενος εξαιρετικά υπερήφανος για τον θρίαμβό τους, άλλο τόσο είναι δικαίωμά σας «να έχετε ρίξει νερό στο κρασί σας» και να θεωρείτε ότι, στο πλαίσιο του «μεσαίου χώρου», είναι νοητή και επιτρεπτή ακόμη και η ιδεολογική συνθηκολόγηση, πολύ περισσότερο δε, ακόμη και η αποδοχή ενός αναθεωρημένου τρόπου ερμηνείας της Ιστορίας, με βάση τις κατατονικές περιθωριακές αναζητήσεις και τις εξεζητημένες ιδεολογικές κατασκευές κάποιων ιδιαίτερα φανατισμένων, στην δογματική τους ακαμψία και μονομέρεια, πανεπιστημιακών ρευμάτων. Εκείνο που δεν είναι δικαίωμά σας είναι να θεωρείτε ότι το υπουργικό σας αξίωμα επιτρέπει την υλοποίηση αυτών των αντιλήψεων, ακόμη και αν προδήλως προσκρούουν στις συνταγματικές επιταγές και στις αρχές και διακηρύξεις της Νέας Δημοκρατίας, αφού, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μου, κάποια ρητή αναθεώρησή τους. Κα Υπουργέ, η επιλεκτική διόρθωση επί μέρους παραγράφων ή «αστοχιών» του συγκεκριμένου βιβλίου δεν μπορεί να επιφέρει την απαιτούμενη ριζική αποκατάσταση του ιστορικού περιεχομένου του, όπως εύλογα απαιτεί η επί της ουσίας αναπάντητη, από τους συντάκτες του και τους «γνωστούς» υποστηρικτές τους, επιχειρηματολογία εκείνων που, λέξη προς λέξη, κατέδειξαν, με αδιάσειστα επιχειρήματα, την σκοπιμότητα της συγγραφής του και την ανεδαφικότητα των θέσεών του. Το μεγαλύτερο ατόπημα του βιβλίου δεν είναι οι επί μέρους ανιστόρητες ιδιαιτερότητές του, όσο η γενικότερη φιλοσοφία και νοοτροπία από την οποία διαπνέεται κυριαρχικά το σύνολο των σελίδων του. Για τον λόγον αυτό, η μόνη ουσιαστική «διόρθωση» που επιδέχεται είναι η ολοκληρωτική απόσυρσή του. Εξ άλλου, θα συνιστούσε πνευματικό «χαρακίρι» για την ομάδα Ρεπούση η εκ μέρους της αποδοχή ρόλου διορθωτών των δικών της απόψεων. Πράγματι, αν η κα Ρεπούση και οι συνεργάτες της πιστεύουν στην επιστημονική ορθότητα και αξία των απόψεων που εκφράζουν, πως είναι δυνατόν να δεχθούν να τις μεταλλάξουν, χωρίς να φοβούνται ότι θα θεωρηθούν καιροσκόποι και ασπόνδυλοι γραφειοκράτες; Και πως είναι δυνατόν το Υπουργείο σας να εμπιστεύεται το επιστημονικό κύρος εκείνων που είναι πρόθυμοι, έστω και υπό το κράτος πιέσεων, να διορθώσουν τις απόψεις τους, προκειμένου να διατηρήσουν το όνομά τους στο εξώφυλλο ενός πονήματος, για το οποίο, υποτίθεται, αφιέρωσαν πνευματικό μόχθο και εξάντλησαν την επιστημονική τους αυθεντία; Κα Υπουργέ, ανεξάρτητα από τις προθέσεις και τις σκοπιμότητες της ομάδας Ρεπούση, οι ευθύνες ανήκουν σε σας. Αν νομίζετε ότι πρέπει να διατηρηθεί το συγκεκριμένο βιβλίο ως διδακτικό εγχειρίδιο Ιστορίας των μαθητών της Στ΄ Δημοτικού, έστω και διορθωμένο, τότε προφανώς θεωρείτε ότι, για κάποιους άγνωστους λόγους, έχουν καταστεί ανενεργές, τόσον οι συνταγματικές επιταγές, που ορίζουν ως βασική αποστολή του κράτους την ανάπτυξη εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης, όσο και οι ιδεολογικές αρχές και οι προγραμματικές διακηρύξεις της Νέας Δημοκρατίας, οι σχετικές με την ιδέα του Έθνους και την εθνική μας ταυτότητα. Όμως, επειδή, στην πραγματικότητα, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, είναι προφανές ότι η στάση σας, όσο παραμένει ανεκτική ή διστακτική έναντι του βιβλίου αυτού, εξέρχεται των ορίων των υπουργικών σας υποχρεώσεων αλλά και των ορίων της κομματικής σας ταυτότητας. Επί τέλους, πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι όσοι ψήφισαν Νέα Δημοκρατία δεν είναι διατεθειμένοι να ανεχθούν την εξακολούθηση της ιδεολογικής κυριαρχίας της αριστεράς κα μάλιστα κάποιων ολιγομελών παραφυάδων της, που εννοούν να εμφανίζουν τις συμπλεγματικές τους αγκυλώσεις ως θέσφατα επιστημονικής εμβρίθειας. Συνεπώς, δύο μόνον επιλογές υπάρχουν: Ή θα αποσυρθεί πάραυτα το βιβλίο και θα ανατεθεί η συγγραφή του εγχειριδίου της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού σε άλλη, λιγότερο «προοδευτική» συντακτική ομάδα, ή, εφ’ όσον εμμένετε σε απόψεις που δεν εκφράζουν τη Νέα Δημοκρατία, όπως τουλάχιστον προκύπτει από τις, μέχρι σήμερα, διακηρυγμένες αρχές και θέσεις της, οφείλετε να παραιτηθείτε. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. Σε ανάμνηση των αγώνων μιας δύσκολης εποχής, Με τιμή Διονύσης Κ. Καραχάλιος 14.04.2007 Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.