Τσιλέρ - Εξάρχεια (!) , κοινός
αγώνας
Γ. Καραμπελιάς,
περιοδικό Άρδην Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1996
Επεσε δολοφονημένος ο Κακουλλής,
άνανδρα, αναίτια, όπως ξέρουν να πράττουν οι
φασίστες. Διακόσιοι Κύπριοι, εκατό Κούρδοι
και δέκα Ελλαδίτες συμμετείχαν στη
διαδήλωση μπροστά στην τούρκικη πρεσβεία.
Το Καλοκαίρι, μετά την δολοφονία των
αγωνιστών, τα ίδια είχαν συμβεί,
τουλάχιστον στην Αθήνα.
Δολοφονίες
δεκάδων Κούρδων αγωνιστών στις φυλακές,
ούτε μια πικετοφορία. Δεκάδες Παλαιστίνιοι
νεκροί. Ούτε μια φωνή διαμαρτυρίας.
Και δίπλα μια ακόμα διαδήλωση αναρχικών και
αριστεριστών για τους... Ζαπατίστας. Είναι
μακριά.
'Ενας λαός για μια ακόμα φορά στην ιστορία του, φυγομαχεί, συμπεριφέρεται σαν τη στρουθοκάμηλο, έρπει, γνωρίζει πως οδηγείται στη συρρίκνωση ή ακόμα και την εξαφάνιση ως διακριτή υπόσταση και όμως προτιμά την σιγουριά της δειλίας, της υποταγής, της εθελοδουλίας.
Η ευθύνη της αριστεράς
Και την κύρια ενθύνη φέρει η δυτικόστροφη και δυτικοθρεμένη αριστερά -είτε του εκσυγχρονιστικού-πασοκικού, είτε του "ανανεωτικού", είτε τον αριστερίστικου και του αναρχικού χώρου-που προσπαθεί απεγνωσμένα ν' αντικαταστήσει τον ελληνικό λαό με έναν άλλον.
Ιδιαίτερα ο αριστερισμός και ο αναρχισμός -όχι στο σύνολό του, υπάρχει και ένα μέρος που κατανοεί την πραγματικότητα της περιοχής μας- προσπαθεί να εφεύρει "κοινωνικά κινήματα" και "υποκείμενα", την ίδια στιγμή που δίπλα τον, στο χώρο τον, στην περιοχή του, στη χώρα του, τα σημαντικότερα "κοινωνικά κινήματα" είναι η Ιντιφάντα, το Κουρδικό αντάρτικο, οι Τούρκοι αγωνιστές που δολοφονούνται, οι Κύπριοι μηχανόβιοι στην πράσινη Γραμμή.
Γιατί λοιπόν αυτή η "αριστερά" ν' ανεχθεί όσους προσπαθούν να είναι ριζοσπάστες στη χώρα τους, όσους στρέφονται, συγκεκριμένα, ενάντια στη "Νέα τάξη"; 'Οσους δηλαδή θυμίζουν με την παρουσία τους και τον αγώνα τους πως σε αυτό τον τόπο δεν μπορεί να υπάρχει αγώνας και επανάσταση που δεν θα είναι εθνικο -απελευθερωτική;
Γιατί να μη μας χαρακτηρίσει "εθνικιστές" η διανόηση των ΕΟΚικών προγραμμάτων, όπως άλλοτε χαρακτήριζε κάποιους από εμάς "τρομοκράτες" και "αναρχικούς" -οι ίδιοι άνθρωποι ήταν- γιατί να μη μας συκοφαντούν τα παλιά μίσθαρνα όργανα της Σοβιετίας, που τώρα σιτίζονται στις Βρυξέλλες και την Ουάσινγκτων, γιατί να μην επιτίθεται σε βιβλιοπωλεία η "επαναστατική" και "αναρχική" πτέρυγα των "εκσυγχρονιστών";
Η "αντιεξουσιαστική" ...Τουρκία
Οι επιθέσεις λοιπόν ενάντια στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο -που συνοδεύονται και από κλοπές βιβλίων- όπως έγινε την 1η Οκτωβρίου, στις 7 μ.μ., δεν μας εκπλήσσουν γενικά και αόριστα, Γνωρίζουμε το βαθμό αποσύνθεσης και διάλυσης των πολιτικών χώρων, που έχει μεταβάλει τις φασιστικές πραχτικές σε γενικευμένο πρότυπο συμπεριφοράς: οι δηλωμένοι φασίστες και οι δήθεν αντίπαλοί τους χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους και εμφορούνται από την ίδια σκοταδιστική και φασιστική νοοτροπία. Το πλέον εντυπωσιακό όμως για τη συμπεριφορά αυτών των "επαναστατών" και "αντιεξουσιαστών" είναι η ιδεολογική και πολιτική τους ταύτιση με τους υποτιθέμενους αντιπάλους τους, την αμερικάνικη πολιτική, το Ισραήλ και την Μοσσάντ, την ελληνική κυβέρνηση και τα όργανά της, και βέβαια την Τουρκία και τις δυνάμεις καταστολής της.
Ετσι επικροτούν προφανώς τις δολοφονίες των Σολωμού και Ισαάκ από τους Τούρκους φασίστες, γι' αυτό και μετά μανίας, μαζί με τους Κνίτες και πρώην Κνίτες φίλους τους, στην Αθήνα και την Πάτρα, σβήνουν όλα τα συνθήματα που αναφέρονται σ' αυτούς, μετά μανίας σβήνουν όλα τα συνθήματα που καταγγέλλουν τον τούρκικο επεκτατισμό και τις σφαγές του στην Κύπρο και το Κουρδιστάν. Μετά μανίας επιτίθενται σε κάθε εθνικοαπελευθερωτική και αντι-ιμπεριαλιστική οπτική στην Ελλάδα, με το πρόσχημα τον "αντιεθνικισμού". Ο διεθνισμός τους είναι εξαιρετικά επιλεκτικός. Σε ό,τι αφορά την περιοχή μας ουδέποτε κατήγγειλαν την εισβολή του Ν.Α.Τ.Ο. και των Αμερικάνων στην Γιουγκοσλαβία, αποσιωπούν την ηρωϊκό επαναστατικό αγώνα των Κούρδων και των Παλαιστίνιων και εκφράζουν την αλληλεγγύη τους μόνο σε όσους είναι πολύ μακριά ... στους Ζαπατίστας και άλλους Λατινοαμερικανούς αντάρτες, των οποίων είναι πιο εύκολο να αποσιωπήσουν τον εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα τον αγώνα. Τους μόνους που δεν καταγγέλλουν είναι τους Τούρκους φασίστες που δολοφονούν και επιτίθενται σε όλους τους λαούς της περιοχής. Τέτοιος εκφυλισμός "διεθνιστών" και αντι-ιμπεριαλιστών" δεν έχει προηγούμενο. Κατ' αυτό τον τρόπο διαμορφώνεται ένα κοινό μέτωπο υπέρ τον τούρκικου επεκτατισμού και της "νέας τάξης" των ιμπεριαλιστών που για πρώτη φορά φθάνει μέχρι τα.,. Εξάρχεια. 'Ολα αυτά δε, στο όνομα του Μαρξ και τον Μπακούνιν, κατά περίπτωση, των οποίων θα τρίζουν τα κόκκαλα από τέτοιες επικλήσεις υποτιθέμενων επιγόνων τους.
Η "αντιπαλότητα" με τη Χρυσή Αυγή
Μιλούν για ταύτιση τον Ωρδην με τη "Χρυσή Αυγή", αποσιωπώντας το γεγονός πως οι ίδιοι και οι αντίστοιχες συμμορίες της Χρυσής Αυγής εμφορούνται από την ίδια ιδεολογία και εκτρέφουν ο ένας τον άλλον.
Γιαυτό και οι Χρυσαυγίτες επιτέθηκαν στο Αρδην όταν διώχτηκαν από την διαδήλωση για την Κύπρο στις 12 Αυγούστου στην Αθήνα, χαρακτηρίζοντάς μας ..... αναρχικούς, ενώ οι υποτιθέμενοι αντίπαλοί τους μιλάνε για " κοινό αγώνα Αρδην- Χρυσής Αυγής " !
Το μίσος των κάθε είδους ολοκληρωτικών απόψεων ενάντια σε όσους εμμένουν στην αντίληψη του αντιιμπεριαλισμού, τον εθνικοαπελενθερωτικού αγώνα και του ενεργού διεθνισμού είναι απολύτως κατανοητό.
Για μεν τους χρυσαυγίτες είναι κατανοητό, γιατί κάθε διεθνιστική- αντιμπεριαλιστική αντίληψη δείχνει πως μπορεί να υπάρχει και μια άλλη εθνικοαπελευθερωτική λογική στην παράδοση της Αντίστασης, ενώ αυτοί θα προτιμούσαν να έχουν απέναντί τους μόνο τους "διεθνιστές" που υπερασπίζονται τον τούρκικο φασισμό και την "νέα τάξη" των ιμπεριαλιστών και των σιωνιστών.
Το ίδιο συμβαίνει με τους υποτιθέμενους αντιπάλους τους, που θέλουν να εμφανίζουν τους φασίστες της Χρυσής Αυγής ως υπερασπιστές των εθνικών δικαίων των λαών. Κατ' αυτό τον τρόπο μπορούν να επιβιώνουν και να λυμαίνονται τους νεολαιίστικους χώρους δύο δήθεν αντίπαλες, αλλά συμμετρικές, ολοκληρωτικές αντιλήψεις.