Επιστολή στην Ελευθεροτυπία

Παναγιώτης Ήφαιστος, Καθηγητής

Διεθνείς Σχέσεις-Στρατηγικές Σπουδές, Έδρα Jean Monnet, Ευρωπαϊκή Πολιτική Ολοκλήρωση, Πάντειον Παν/μιο

Αντίβαρο, Μάρτιος 2007

Το παρόν είναι αναρτημένο στην διεύθυνση http://www.ifestos.edu.gr/59.htm

Σεραφείμ Φυντανίδη

Γιάννη Βλαστάρη

Αγαπητοί,

Εκφράζω την βαθιά μου θλίψη γιατί δεν αισθανθήκατε την ανάγκη να διορθώσετε το μεγάλο και δεοντολογικά ανεπίτρεπτο λάθος της συντακτικής ομάδας του ΙΟΥ. Παρατήρησα σήμερα ότι δεν δημοσιεύσετε όλες τις αντιδράσεις όσων έχουν θιγεί. Η δημοσίευση του κειμένου του Γιώργου Καραμπελιά είναι βήμα προς την σωστή κατεύθυνση αλλά δεν επαρκεί. Η δική μου διαμαρτυρία για τον αποσπασματικό τρόπο που εμφανίστηκαν οι απόψεις μου και για το αντιδεοντολογικό τσουβάλιασμα που επιχειρήθηκε εις βάρος μου δεν σας ευαισθητοποίησε. Ούτε όπως μαθαίνω υπήρξε ανταπόκριση στις διαμαρτυρίες πολλών άλλων.

Πολλοί το υποψιαζόμαστε αλλά δεν θέλουμε να το πιστέψουμε. Λέγεται ότι στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, ενδεχομένως ερήμην των διευθυντικών στελεχών, κυριαρχεί πλέον μια διττή πρακτική που πρέπει να ανησυχήσει κάθε ορθολογικό και τίμιο πολίτη: Πρώτον, αν και πλειοψηφικές στην ελληνική κοινωνία, συγκεκριμένες απόψεις «καταδικάζονται σε σιωπή». Είναι όσες απόψεις υπερασπίζονται την ανθρώπινη ελευθερία, την εθνική ανεξαρτησία και τις ειρηνόφιλες στάσεις όλων των κρατών της περιφέρειάς μας. Δεύτερον, συστηματικά, μεθοδικά και μεροληπτικά αναδεικνύονται όσες γνώμες –ακόμη και οι πιο ανόητες και οι πιο χυδαίες– στηρίζουν τα αντίθετα. Ασφαλώς, η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση –που αποτελεί ταυτόχρονα και στίγμα-ντροπή στον σύγχρονο ελληνικό δημόσιο βίο– ήταν το σχέδιο Αναν. Οι δράστες όμως δεν έμαθαν από το πάθημά τους: Η πολυετής μακάβρια προσπάθειά τους να θαφτεί η ανεξαρτησία, η λαϊκή κυριαρχία και τα ανθρώπινα δικαιώματα ενός ολόκληρου λαού, εισέπραξε το ηχηρό και ορθολογιστικό όχι της κυπριακής κοινωνίας. Οι κοινωνίες δεν αυτοκτονούν, και όλοι έπρεπε να πάρουν το μάθημά τους. Εν τούτοις, είτε μερικοί δεν μαθαίνουν από τα παθήματά τους είτε τα κίνητρα που τους ωθούν σ’ αυτά τα λάθη είναι πολύ ισχυρά και ακατανίκητα.

Έτσι, σχεδόν οι ίδιοι που υποστήριξαν την φασιστοειδή ηγεμονική αξίωση να καταργηθεί η ανεξαρτησία ενός λαού επανέρχονται με … απονευρωτικά ιστορικά βιβλία. Βιβλία στηριγμένα σε γελοία ιδεολογήματα, φιλοσοφήματα και προγραμματικές λογοκριτικές διαθέσεις. Είτε το κατανοούν είτε όχι –αυτό είναι πολιτικά και επιστημονικά αδιάφορο– επιχειρούν να προκαλέσουν ποταμούς εισροών ανορθολογισμού στην βαλκανική ιστοριογραφία με πρώτιστα θύματα τα αθώα μαθητικά μυαλά. Αυτή η προγραμματικά διακηρυγμένη ιδεολογικοπολιτική στάση καμιά σχέση δεν έχει με την προσπάθεια διόρθωσης τυχόν ιστορικών λαθών. Βασικά, απαιτούν να λογοκρίνουν τα ιστορικά γεγονότα που μας επέτρεψαν να είμαστε ανεξάρτητοι. Τα γεγονότα που απελευθέρωσαν τις κοινωνίες μας και που μας επέτρεψαν να είμαστε συλλογικά ελεύθεροι.

            Πολλοί θέτουμε το ερώτημα: Κανένα δεν νοιάζει το γεγονός για το ποιόν των χρηματοδοτών και για την ποιότητα των ιστοριογραφικών τσαρλατανιών που τόσο πολύ προβάλλονται από τις στήλες μεγάλων και έγκριτων εφημερίδων! Κανένας δεν νοιάζεται για το που οδηγεί η ανάδειξη παρακμιακών φαινομένων και η λογοκρισία κατά όσων αντιστέκονται ορθολογικά! Όχι μόνο υπάρχει μονοπώλιο υποστηρικτικών απόψεων υπέρ αυτών των παρακμιακών φαινομένων αλλά επιπλέον και αντιδεοντολογική άρνηση να παρουσιαστούν οι απαντήσεις όσων θίγονται. Στο υπερατλαντικό πεντάγωνο, καθώς επίσης και κάποιοι «σόροι, σοράκια και κοράκια» του διεθνοπολιτικού και διεθνικού υποκόσμου, σίγουρα θα τρίβουν τα χέρια τους με τις αυτοκτονικές στάσεις πολλών στελεχών του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου.

Ειλικρινά θλίβομαι γιατί αφήνεται την εφημερίδα σας, στην οποία και εγώ αρθρογραφούσα για έξη περίπου χρόνια, να διολισθαίνει σ’ αυτόν τον επικίνδυνο κατήφορο. Ξανασκεφτείτε κάποια πράγματα: Κυρίως ότι αναδύεται και σιγά-σιγά κυριαρχεί ένα πολιτικά και επιστημονικά τερατόμορφο νεοφιλελευθεροαναρχικοδεξιοαριστερό σύστημα παρακμιακών ιδεών. Αυτό το τέρας εξ αντικειμένου στέκεται απέναντι στις κοινωνίες και λειτουργεί κατά των συμφερόντων τους. Εξ ορισμού οι κοινωνίες αυτές βλάπτονται και ωφελούνται τα συμφέροντα των συγκαιρινών ηγεμονικών αρπακτικών. Αναμφίβολα, πολλές κοινωνίες είναι συχνά απρόσεκτες και γι’ αυτό πληρώνουν. Σίγουρα, επίσης, η Ελλάδα θα πάθει κάποιες ζημιές αν η πολιτική ηγεσία, οι δημοσιογράφοι και οι διανοούμενοι δεχθούν χωρίς αντίλογο να λογοκρίνεται ακόμη και η Ελληνική Επανάσταση.

Στο τέλος, όμως, όπως η ιατρική και η ιστορική πείρα διδάσκει, κατά των ιών και κατά των μικροβίων πάντοτε αναπτύσσονται αντισώματα. Αυτό μετράει στο τέλος. Γι’ αυτό ξανασκεφτείτε το.

Θεωρώ δεδομένο ότι δεν θα επιτρέψετε ξανά αποσπασματική και διαστρεβλωτική μεταχείρισή μου από τις στήλες της εφημερίδας σας. Εν τω μεταξύ, βεβαίως, για να εξισορροπηθεί η άδικη παρουσίαση των απόψεών μου, αναμένω την δημοσίευση των προηγούμενων επιστολών μου, ιδιαίτερα προς εσάς στις 20.2.2007, την οποία και επισυνάπτω ξανά.

Με εκτίμηση

Παναγιώτης Ήφαιστος

25.2.2007