Το όραμα και πράσταγμα του Μαρξ προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί. Οι πατρίδες, τα εθνικά σύνορα, οι πολιτιστικές ιδιαιτερότητες αντιστάθηκαν και τελικά εξουδετέρωσαν τον ισοπεδωτικό μαρξιστικό διεθνισμό.

Ομως τις ίδιες αυτeς αντιστάσεις τις σάρωσε σχεδόν ανεμπόδιστα o δήθεν αντίπαλος του μαρξισμού καπιταλισμός. Χωρίς όραμα και πρόσταγμα κεφαλαιούχοι όλων των χωρών ενωθείτε, η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας έχει επιβάλει τον δικό της ολοκληρωτικό διεθνισμό. Μακριά από τις ενοχλητικές δημοκρατικές διαδικασίες της πολιτικης, δίχως αντίπαλη εναλλακτική πράταση, μια νέα κυρίαρχη τάξη σήμερα απλώνει την εξουσία της σε όλο τον πλανήτη.

Στον κατάλογο των πενήντα (50) ισχυράτερων ανθρώπων πάνω στη γη που ρυθμίζουν τις τύχες της ανθρωπότητας (κατάλογο δημοσιευμένον σε έγκριτο γαλλικό περιοδικό) δεν υπήρχε ούτε ένας αρχηγός κράτους ή πρωθυπουργός, κανένας εκλεγμένος από κάποιον λαό ηγέτης.

Τα αφεντικά των πολυεθνικών, οι δισεκατομμυριούχοι παίκτες των διεθνών χρηματιοτηρίων, οι ιδιοκτήτες και διευθυντές των πλανητικιών ΜΜΕ είναι οι πραγματικοί σήμερα κυρίαρχοι του κόσμου. Διακόσιες πολυεθνικές εταιρίες με πωλήσεις που ξεπερνούν τα έξι (6) τρισεκατομμύρια δολάρια, ηγεμονεύουν στη διεθνή αγορά και κατευθύνουν τις παγκόσμιες εξελίξεις.

Το μέλλον της ανθρωποτητας παίζεται καθημερινά σε ένα τερατώδη τζόγο στα διεθνή χρηματιστήρια - σε έva τρισεκατομμύριο διακόσια εκατομμύρια δολάρια εκτιμάται ο όγκος της κίνησης των χρηματιστηριακών κεφαλαίων. Και υπολογίζονται σε πέντε (5) οι άνθρωποι που έχουν τέτοια οικονομική δύναμη στο διεθνή αυτό τζόγο, ώστε να μπορούν, όποια στιγμή Θέλουν, να τινάξουν στον αέρα την παγκόσμια οικονομία.

Μέσα σε ελάχιστα χρόνια ο διεθνοποιημένος καπιταλισμός έχει πετύχει την ολοκληρωτική υποταγή των κυβερνήσεων και των κοινωνιών στους δικούς του νόμους της "ελεύΘερης αγοράς". Εξαναγκάζει τις κρατικές κυβερνήσεις σε αυτονόητη υποτέλεια στο διεθνές χρηματο-πιστωτικό σύστημα, διαχειρίζεται και μεθοδεύει τη διεθνή πληροφόρηση, επιβάλλει το δικό του παγκοσμιοποιημένο και ομοιόμορφο μοντέλο "πολιτισμού": Πολιτισμοί της καταναλωτικής υστερίας και του ανταγωνισμού που εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες και τις καταχρήσεις εξουσίας. Λατρεία της κερδοσκοπίας, αφιονισμός των μαζών με κρατικα τυχερό παιχνίδια, υποκατόσταση της Θρησκείας και της λατρευτικής έκστασης από τον παραισθησιογόνο "φιλαθλητισμό", κυνήγι του εύκολου και γρήγορου κέρδους μέσα από "προμήθειες", "μεσιτείες", χρηματισμό των κρατικων λειτουργων.

Οι κοινωνικές κατακτήσεις κατεδαφίζονται, τερόστιες πληθυσμιακές ομάδες ανέργων και νεόπτωχων περιθωριοποιούνται, η πολιτική συρρικνώνεται σε διαχειριστική θεραπαινίδα των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.

Οσες φωνές αντιτάσσονται σε αυτό τον κυρίαρχο πια εφιάλτη του ολοκληρωτικού διεθνισμού, εντοπίζουν συγκεκριμένες δυνατότητες αντίστασης: Εμμονή στις πολιτιστικές ιδιαιτερότητες, στην αίσθηση της πατρίδας και της κοινοτικής συνοχής, επαναθεμελίωση της πολιτικής στη βόση της "κοινωνίας πολιτών". O διεθνισμός σήμερα είναι σκοταδισμός, οπισθοδρόμηση, απανθρωπία.

Προοδευτική είναι κάθε αντισταση στην παγκοσμιοποίηση, στον διεθνικό πολυπολιτιστικό χυλό του "πλουραλισμού" -η καλλιέργεια των πολιτιστικών διαφορών, η άρνηση της ομοιομορφίας που φτωχαίνει και στρατωνίζει τη ζωή.

Εστω και επιπόλαιη περί τα διεθνή ενημέρωση βεβαιώνει την ομοφωνία της προοδευτικής αντιπρότασης στον ολοκληρωτισμό του διεθνισμού. Με εξαίρεση τους διανοούμενους "εκσυγχρονιστές" στην Ελλάδα. Εδώ, τα απονέρια του μαρξιστικού διεθνισμού εξακολουθούν να ακκίζονται ως δήθεν πρωτοπορία "προοδευτικών δυνάμεων". Σαρκάζουν και λοιδορούν κάθε εμμονή σε πολιτιστικές ιδιαιτερότητες, κάθε έννοια πατρίδας, παράδοσης, ιστορικής ιδιοπροσωπίας. Οποιος αντιστέκεται στον αναχρονιστικό ιδεολογικό διεΘνισμό τους είναι "εθνικιστής", "σωβινιοτής", "συντηρητικός" ίσως και κρυπτοφασίστας. Δεν αντιλαμβάνονται ή δεν θέλουν να δουν ότι η "προοδευτική" διεθνιστική τους ιδεοληψία έχει, στη μαρξιστική της αφετηρία, κοινή τη μήτρα με το νεοβαρβαρισμό της παγκοσμιοποίησης του καπιταλισμού σημερα. Ο ιστορικός υλισμός (το κόσμο Θεωρητικό καύχημα του μαρξισμού) είναι η αυτοσυνειδησία του καπιταλισμού, είχε καίρια επισημάνει ο Λούκατς. Καπιταλισμός και μαρξισμός Θεμελιώθηκαν οτην οικονομική αποκλειστική εκδοχή και ερμηνεία του κοινωνικού γεγονότος. Απαξίωσαν τον άνθρωπο σε αδιαφοροποίητο άτομο, απρόσωπη παραγωγική και καταναλωτική μονάδα. Ευτέλισαν το άΘλημα της κοινωνίας των σχέσεων σε συμβατική συνύπαρξη με όρους κατανομής πόρων και παραγωγικών υποχρεώσεων. Και φιλοδόξησαν την παγκόσμια επιβολή του ισοπεδωτικού τους μοντέλου. Ο μαρξισμός το κατόρθωσε μόνο σε ένα τμήμα του πλανήτη για μερικές δεκαετίες, παράγοντας τερατώδη φρίκη. Ο καπιταλισμός αποδείχθηκε αποτελεσματικότερος, βυθίζοντας σήμερα ολόκληρη την ανθρωπότητα στον εφιάλτη του ολοκληρωτικού διεθνισμού.

Ας απαντήσουν, επιτέλους, ευθέως οι "εκσυγχρονιστές" ελλαδίτες πολιτικοί και οι "προοδευτικοί" διανοούμενοι: Υπηρετούν συνειδητά τη νέα τάξη της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης; Βλέπουν άλλη δυνατότητα αντίστασης εξω από την εμμονή οτην πολιτιστική ιδιαιτερότητα, στην προτεραιότητα της εκπαιδευτικης πολιτικής και της γλώσσας, στην κοινωνική συνοχή που διασφαλίζει η ιερότητα της πατρίδας; Το διεθνιστικό τους όραμα έγινε πραγματικότητα: οι πολιτισμοί εξομοιώθηκαν, οι πατρίδες σαρώθηκαν, η οικονομία είναι o μοναδικός ρυθμιστής της ζωής των ανθρώπων - αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για εφιάλτη;

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

www.antibaro.gr