Γιατί θέλουν
να ανατρέψουν τις εργασιακές σχέσεις και το
ασφαλιστικό
Με αφορμή τον τελευταίο νόμο που «ρυθμίζει» τις εργασιακές σχέσεις αλλά και τις προθέσεις της κυβέρνησης να προχωρήσει στην «ορθολογικοποίιηση» του ασφαλιστικού συστήματος πιστεύω ότι θα πρέπει να δούμε ποιες είναι τελικά οι προθέσεις του μεγάλου κεφαλαίου και γιατί οδηγούμαστε σε τέτοιου είδους και τέτοιας έκτασης ανατροπή του μεταπολεμικού μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης.
Η λογική που διέπει την κυρίαρχη ιδεολογία του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης, βασίζεται στην λογική της πλήρους απελευθέρωσης συνολικά της αγοράς από δεσμεύσεις που εμποδίζουν την απρόσκοπτη λειτουργία του σχήματος προσφορά - ζήτηση - καθορισμός τιμής . Και με βάση αυτήν την θεώρηση αντιλαμβά-νονται και το «υποσύστημα» της αγοράς εργασίας. Έτσι προχωρούν στην δημιουργία ενός μοντέλου εργασίας που θα περιέχει τα παρακάτω στοιχεία.
ü Οι εργαζόμενοι θεωρούνται ότι αποτελούν την ζήτηση εργασίας η οποία θα πρέπει να υπερκαλύπτει την προσφορά (από τις επιχειρήσεις και το κράτος) εργασίας έτσι ώστε το επίπεδο τιμών των μισθών όχι μόνο να διατηρείται χαμηλό αλλά να είναι και ευέλικτο να καθορίζεται δηλαδή κάθε φορά ανάλογα με τις ανάγκες της παραγωγής και τις όποιες πιέσεις που υπάρχουν από τις ανάγκες επιβίωσης των εργαζομένων, με στόχο οι όποιες διακυμάνσεις να είναι οριακές και πλήρως ελεγχόμενες.
ü Σε αυτά τα πλαίσια θεωρείται ότι οι οποιεσδήποτε δεσμεύσεις υπάρχουν σε επίπεδο καθορισμού θεσμικά ενός στοιχειώδους μοντέλου προστασίας των εργαζομένων (ωράριο, κατώτερα επίπεδα μισθών, συλλογικές συμβάσεις εργασίας κλπ), θεωρείται «ανεδαφική πολιτική» και «παρεμπόδιση της ελεύθερης λειτουργίας της αγοράς».
ü Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος αποτελεί το πρόβλημα του ασφαλιστικού. Εδώ όχι μόνο επιδιώκουν την πλήρη ισοπέδωση και υποβάθμιση των παροχών αλλά προσπαθούν να βγάλουν και κέρδη για το κεφάλαιο μέσα από την εκμετάλλευση των αποταμιεύσεων των εργαζόμενων.
ü Θεωρούν τις παροχές στην ασφάλιση «ακριβές», την εισφορά των εργοδοτών «υψηλή» και την συνεισφορά του κράτους «απαράδεκτη».Ο στόχος όμως είναι ξεκάθαρος. Θέλουν να μειώσουν την συμμετοχή των επιχειρήσεων στην ασφάλιση των εργαζόμενων και ταυτόχρονα να μεταφέρουν οικονομικούς πόρους στις επιχειρήσεις μέσα από την μείωση της φορολογίας που θα μας προκύψει μετά την κατάργηση της συμμετοχής του κράτους στην κοινωνική ασφάλιση.
ü Ένα άλλο «πρόβλημα» που έχει ανακύψει από την πολιτική της απελευθέρωσης των εργασιακών σχέσεων είναι ότι οι εργαζόμενοι θα πρέπει να μπορούν να μετακινούνται ανά πάσα στιγμή από την μία εργασία στην άλλη με το μικρότερο δυνατό κόστος για τους εργοδότες. Αλλά με την ποικιλομορφία που υπάρχει αυτήν την στιγμή στο ασφαλιστικό σύστημα αυτό καθίσταται από δυσχερές ως αδύνατον. Έτσι επιλέχτηκε η λύση της ένταξης όλων στο ΙΚΑ, χωρίς την απαραίτητη αλλά «ακριβή» αναβάθμιση των παροχών του, έτσι ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει πλήρως το νεοφιλελεύθερο μοντέλο απασχόλησης
ü Από την άλλη βέβαια πετάνε και το τυρί του Τρίτου Πυλώνα ασφάλισης, που όμως είναι δόλωμα στην φάκα για την εκμετάλλευση των αποταμιεύσεων των εργαζόμενων που προορίζονται για την επικουρική τους σύνταξή από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.
ü Φροντίζουν και αποσιωπούν βέβαια ότι η αύξηση των ορίων ηλικίας για την συνταξιοδότηση, επιτείνει το πρόβλημα της ανεργίας κυρίως στις νέες αλλά και στις μεσαίες ηλικίες. Και εκεί φαίνεται ότι όλα τα δάκρια που χύνονται για την αύξηση της ανεργίας είναι κροκοδείλεια.
Με λίγα λόγια η κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη αντίληψη θέλει στρατιές ανθρώπων εν δυνάμει ανέργων που θα εργάζονται κατά περιόδους, χωρίς ωράριο, με υποτυπώδη κοινωνική ασφάλιση με χαμηλά ωρομίσθια που θα καθορίζονται από τις εκάστοτε ανάγκες των επιχειρήσεων σε εργατικά χέρια και χωρίς καμία συνδικαλιστική οργάνωση να παρεμποδίζει την λειτουργία της ελεύθερης αγοράς
Αυτές οι λογικές αυτές οι πολιτικές οδηγούν μεγάλα κομμάτια του λαού σε πλήρη εξαθλίωση και απαξιώνουν την εργασία καθιστώντας την περιθωριακή.
Οι εργαζόμενοι τα κοινωνικά κινήματα και οι πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς πρέπει να αντιμετωπίσουν την καινούρια πραγματικότητα που διαμορφώνεται στηλιτεύοντας και καταγγέλλοντας όλες τις πτυχές αυτής της πολιτικής.
Και να διαμορφώσουν όλοι μαζί πέρα από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και μερίδια εξουσίας πολιτική πρόταση πειστική απάντηση στον νεοφιλελεύθερο εφιάλτη.
Μανώλης
Βασιλάκης
Εργαζόμενος
στην Ιονική Τράπεζα
Μέλος
Γραμματείας Δημοκρατικής Συνδικαλιστικής
Κίνησης (ΔΗΣΚ ) Τραπεζών
Μέλος
Γραφείου Συνδικαλιστικού ΔΗΚΚΙ.
Τηλέφωνο
9025941
Πυθέου
68 Αθήνα
[Αισθάνομαι την ανάγκη να διευκρινίσω ότι εγώ ο Μανώλης Βασιλάκης του Αναστασίου εργαζόμενος στην Ιονική Τράπεζα και μέλος του Τομέα Μαζικών κινημάτων του Δημοκρατικού Κοινωνικού Κινήματος καμμία σχέση (είτε συγγενική είτε πολιτική) δεν έχω με τον γνωστό δημοσιογράφο Εμμανουήλ Βασιλάκη του Δημητρίου]