Διαβάστε την ανοιχτή επιστολή σε μορφή pdf
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΕ ΕΝΑ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΗ
Κωνσταντῖνος Χολέβας
Πολιτικός Ἐπιστήμων
Ἀγαπητέ ἀδελφέ μου,
Σέ ἀποκαλῶ ἔτσι ἐπειδή ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί ἔχουμε μάθει νά ἀγαποῦμε κάθε ἀνθρώπινο πλάσμα, ἔστω κι ἄν διαφωνοῦμε ριζικά μέ τίς ἀπόψεις του ἤ ἀκόμη καί μέ τίς πράξεις του. Σοῦ γράφω αὐτήν τήν ἀνοικτή ἐπιστολή, ἐπειδή πιστεύω ὅτι εἶσαι κατά βάθος καλοπροαίρετος, ἔστω καί ἄν κάποιοι ἐπιτήδειοι προπαγανδιστές σέ ἔχουν διδάξει νά μιλᾶς μέ πάθος καί φανατισμό ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἁγίων, τῆς Ἐκκλησίας. Εἶμαι βέβαιος ὅτι συνεχῶς ἀναζητεῖς, δέν εἶσαι ψυχικά ἀναπαυμένος μέ αὐτά πού πρεσβεύεις. Θέλω νά σέ βοηθήσω νά γνωρίσεις τόν ἀληθινό Θεό καί τήν Ἀλήθεια Του πού μᾶς ἀποκαλύφθηκε. Νά γνωρίσεις τό Εὐαγγέλιο τῆς Ἀγάπης καί τῆς Ἐλπίδας.
Ἔχω τήν ἐντύπωση, ἀδελφέ μου, ὅτι ἡ προσκόλλησή σου στά ἀρχαῖα εἴδωλα καί ἡ ἀρνητική σου στάση ἔναντι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ξεκινοῦν ἀπό ἕνα γνήσιο πατριωτισμό πού ἔχεις μέσα σου καί ἀπό ἕνα ἁγνό ἐνδιαφέρον γιά τήν Ἱστορία καί τό μέλλον τοῦ τόπου μας. Προφανῶς κάποιοι σέ ἔχουν πείσει ὅτι ἡ Χριστιανική διδασκαλία ἔβλαψε τήν πνευματική παράδοση τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί ὅτι ἡ Ἑλλάς θά πρέπει νά ἀναζητήσει τίς ρίζες της στό Δωδεκάθεο καί στούς ἀρχαίους σοφούς. Θά ἤθελα, λοιπόν, νά σοῦ θυμίσω ὅτι τά μεγάλα πνεύματα τῆς Ἀρχαιότητος δέν πίστευαν στό δωδεκάθεο, ἀλλά ἀναζητοῦσαν τόν Ἕνα καί Ἀληθινό Θεό. Πολλοί μεγάλοι σοφοί τῆς Ἀρχαιότητος χλεύαζαν τίς δοξασίες περί θεῶν καί ἡμιθέων, γι’ αὐτό καί ὁ Πλάτων φτάνει στό σημεῖο νά προτείνει νά μή διδάσκεται ὁ Ὅμηρος στούς νέους, ἐπειδή περιγράφει συγκρούσεις μεταξύ ἀνυπάρκτων θεῶν. Ἡ Ἐκκλησία μας ἀναγνωρίζει ὅτι πολλοί σπουδαῖοι τῆς Ἀρχαιότητος ἦσαν «παιδαγωγοί εἰς Χριστόν», δηλαδή προετοίμασαν τίς ψυχές γιά τό Σωτήριο μήνυμα τοῦ Κυρίου, γι’ αὐτό καί θά βρεῖς ζωγραφισμένους ἀρχαίους σοφούς στόν πρόναο παλαιῶν μοναστηριῶν.
Ἄλλωστε οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας πολλαπλῶς ὠφελήθηκαν ἀπό τήν μελέτη τῆς κλασσικῆς γραμματείας καί τό τονίζουν αὐτό στά κείμενά τους. Ὁ Μέγας Βασίλειος στήν ὁμιλία του «πρός τούς νέους ὅπως ἄν ἐξ Ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων» προτρέπει τούς νέους νά μελετοῦν τά ἀρχαιοελληνικά κείμενα ἐπιλεκτικά σάν τήν μέλισσα, δηλαδή ἀποφεύγοντας δοξασίες πού εἶναι ἐπικίνδυνες γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός στόν Ἐπιτάφιό του πρός τόν Μέγα Βασίλειο ὄχι μόνον συνιστᾶ τήν «ἔξωθεν παιδείαν»,δηλαδή τήν ἑλληνική κλασσική παιδεία, ἀλλά καί στηλιτεύει κάποιους φανατικούς Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι φαίνεται ὅτι τότε τήν ἀπέρριπταν. Κατά τήν διάρκεια δέ τῆς Βυζαντινῆς περιόδου καί τῆς Τουρκοκρατίας χιλιάδες ἀνώνυμοι Ὀρθόδοξοι μοναχοί ἀντέγραψαν καί διέσωσαν τά κείμενα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων συγγραφέων, ἀκόμη καί κείμενα μέ τά ὁποῖα θά μποροῦσαν νά διαφωνοῦν , ὅπως π.χ. τοῦ Ἀριστοφάνους μέ τό πολύ «προχωρημένο» χιοῦμορ του.
Δέχομαι, λοιπόν, ἀγαπητέ μου ἀδελφέ, ὅτι πιθανότατα τά κίνητρά σου εἶναι ἁγνά καί πατριωτικά. Γι’ αὐτό θά σέ παρακαλέσω νά διαβάσεις σωστά καί χωρίς προκατάληψη τήν Ἱστορία τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἐκεῖ θά διαπιστώσεις ὅτι χωρίς τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας δέν θά εἴχαμε διατηρήσει τήν ἐθνική μας ταυτότητα, τήν γλῶσσα καί τήν συνέχειά μας. Θά διαπιστώσεις ὅτι ἐπί Τουρκοκρατίας ὅποιος ἔχανε τήν Ὀρθόδοξη Πίστη του ἔχανε καί τήν ἑλληνική του συνείδηση. Παράδειγμα οἱ Τσάμηδες τῆς Θεσπρωτίας, οἱ Τουρκοκύπριοι, οἱ Βαλαάδες στήν Δυτική Μακεδονία. Ἦσαν Χριστιανοί Ἕλληνες , ἀλλά μόλις ἐξισλαμίσθηκαν- βιαίως ἤ ἑκουσίως- μετετράπησαν σέ τούρκους, τουρκαλβανούς καί διῶκτες τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἀντιθέτως οἱ Καππαδόκες Μικρασιάτες πού ἀναγκάσθηκαν κατά τήν διάρκεια τῆς δουλείας νά τουρκοφωνήσουν , ἀλλά κατόρθωσαν νά παραμείνουν Ὀρθόδοξοι, κράτησαν τήν ἑλληνική τους συνείδηση χάρις στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Οἱ ἑλληνόφωνοι Μουσουλμάνοι τούρκεψαν, ἐνῶ οἱ τουρκόφωνοι Χριστιανοί παρέμειναν Ρωμηοί /Ἕλληνες! Δέν σοῦ λέει κάτι αὐτό τό παράδειγμα γιά τήν πνευματική σύνδεση Ἐκκλησίας καί Γένους; Δέν σέ συγκινεῖ τό γεγονός ὅτι ἡ ἑλληνική γλῶσσα διατηρήθηκε ,παρά τούς διωγμούς καί τίς καταπιέσεις, μέσῳ τῆς Θείας Λειτουργίας καί τῶν βιβλίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἤ μήπως ἀμφισβητεῖς ὅτι καί στίς ἡμέρες μας οἱ Ἀπόδημοι Ἕλληνες ὅπου γῆς διασώζουν , ὅσο μποροῦν, τήν γλῶσσα καί τήν ἱστορική τους συνείδηση χάρις στήν ποιμαντική καί ἐκπαιδευτική φροντίδα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ;
Ἀγαπητέ μου ἀδελφέ. Διαβάζω στά ἔντυπα πού ἀπηχοῦν τίς ἀπόψεις σου ὅτι θαυμάζεις τό ἑλληνικό πνεῦμα. Καί χαίρομαι διότι καί ἐγώ καί κάθε συνειδητός Χριστιανός ἐκτιμοῦμε τήν προσφορά τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων στήν Ἀνθρωπότητα. Ἀλλά θέλω εἰλικρινά νά προβληματισθεῖς: Ποιό ἀκριβῶς εἶναι τό «ἑλληνικό πνεῦμα»; Βεβαίως τό μέτρο, ἡ δημοκρατία, ὁ καλός κἀγαθός πολίτης, ἡ φιλοπατρία εἶναι πανανθρώπινες ἀξίες, τίς ὁποῖες ὀφείλουμε στήν Ἀρχαία Ἑλλάδα. Ἀλλά σέ ἐπί μέρους θέματα οἱ ἀντιλήψεις τῶν διαφόρων ἀρχαίων φιλοσόφων διαφέρουν ριζικά μεταξύ τους. Ποιό , λοιπόν, ἑλληνικό πνεῦμα ἀκολουθεῖτε; Τοῦ Πλάτωνος, τοῦ Ἀριστοτέλους, τοῦ Ἐπικούρου, τοῦ Πυθαγόρα; Καί τό τονίζω αὐτό, διότι στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχουμε μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ τήν λεγόμενη «συμφωνία τῶν Πατέρων». Δηλαδή θεόπνευστοι ἐκκλησιαστικοί συγγραφεῖς, πού δέν γνωριζόντουσαν μεταξύ τους ἤ ἔζησαν σέ διαφορετικές ἐποχές, συμφωνοῦν ὡς πρός τίς θεμελιώδεις ἀρχές πού διέπουν τήν ἀτομική, τήν κοινωνική καί τήν πνευματική ζωή τοῦ Χριστιανοῦ. Ἔλα, λοιπόν, καί σύ κοντά μας νά γευθεῖς αὐτή τήν σοφία τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν Πατέρων. Ἔλα νά γνωρίσεις τήν πραγματική συνέχεια τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος καί τῆς ἑλληνικῆς Ἱστορίας. Ἔλα στήν Ἐκκλησία νά μιλήσουμε γιά τόν Χριστό καί γιά τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας. Μήν ἀφήνεις τήν ψυχή σου ξερή καί ἄνυδρη χωρίς ἀγάπη, χωρίς ἀνθρωπιά, χωρίς τό Φῶς. Ἔλα μαζί μας καί θά συνειδοποιήσεις ὅτι τό «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» εἶναι ἡ φυσική κληρονομιά γιά ἕνα λαό πού ἀνετράφη μέ τό «οὔ τοι συνέχθειν , ἀλλά συμφιλεῖν ἔφυν» τῆς Σοφόκλειας Ἀντιγόνης.
Κ.Χ.