[διαβάστε το σε μορφή .pdf]

Περιοδικό Τόλμη Οκτωβρίου 2002

          ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

                                                Κωνσταντῖνος Χολέβας

                                                Πολιτικός Ἐπιστήμων

          Οἱ κατά καιρούς  προκλητικές ἀνακοινώσεις τοῦ κυρίου Δαφέρμου καί οἱ δημόσιες τοποθετήσεις ὁρισμένων ἀνιστόρητων συμπατριωτῶν μας  φέρνουν καί πάλι στό προσκήνιο τό ἐρώτημα: "Εἶναι ὄντως ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη συστατικό στοιχεῖο τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητος; Εἶναι πράγματι μεγάλη καί ἱστορικῶς ἀποδεδειγμένη ἡ συνεισφορά τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στήν ἐπιβίωση καί στήν συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ;" Ἄντί νά ἀναλισκόμεθα σέ θεωρητικές ἀναλύσεις κρίνουμε σκόπιμο νά καταφύγουμε στά κείμενα καί στίς μαρτυρίες τῶν ἀνθρώπων πού ἀγωνίσθηκαν γιά τήν θεμελίωση τοῦ Νέου Ἑλληνικοῦ Κράτους.

           Μέσα στόν καπνό καί στήν ἀντάρα τῆς Ἐθνεγερσίας τοῦ 1821 οἱ Ἕλληνες τῆς Ἀνατολικῆς Στερεᾶς Ἑλλάδος ἱδρύουν τόν Ἄρειο Πάγο, μία πρώτη μορφή Κοινοβουλίου. Μία ἀπό τίς πρῶτες διακηρύξεις τοῦ Ἀρείου Πάγου δείχνει ὅτι οἰ Ἀγωνιστές πρόγονοί μας φρόντιζαν νά κατοχυρώσουν τήν ἀνεξιθρησκεία, ἀλλά ταυτοχρόνως νά ἀναγνωρίσουν τήν ἄρρηκτη σύνδεση Ὀρθοδοξίας καί Ἑλληνισμοῦ. Ἔλεγαν, λοιπόν: "Ἄν καί ὅλας τάς θρησκείας δέχεται ἡ Ἑλλάς καί τάς τελετάς καί τήν χρῆσιν αὐτῶν κατ' οὐδένα τρόπον ἐμποδίζει, τήν Ἀνατολικήν ὅμως τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν καί τήν σημερινήν γλῶσσαν μόνας ἀναγνωρίζει ὡς ἐπικρατούσας θρησκείαν καί γλῶσσαν τῆς Ἑλλάδος".

           Ἡ ἱστορική Γ' Ἐθνική Συνέλευση, ἡ ὁποία συνῆλθε στήν Τροιζῆνα τό 1827, διεκήρυξε μεταξύ ἄλλων καί τό ἀλληλένδετον τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί τῆς ἐθνικῆς ἐλευθερίας τῶν Ἑλλήνων. Οἱ συνηγμέμοι ἐκπρόσωποι τοῦ ἐπαναστατημένου Γένους ἔστειλαν τό ἑξῆς μήνυμα πρός τούς ἐλευθέρους λαούς τῆς γῆς: "Ὡς Χριστιανοί οὔτε ἦτο, οὔτε εἶναι δυνατόν νά πειθαρχήσωμεν δεσποζόμενοι ἀπό τούς θρησκομανεῖς Μωαμεθανούς, οἱ ὁποῖοι κατεξέσχιζον καί κατεπάτουν τάς ἁγίας εἰκόνας, κατεδάφιζον τούς ἱερούς ναούς, κατεφρόνουν τό Ἱερατεῖον, ὑβρίζοντες τό θεῖον ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, τοῦ Τιμίου Σταυροῦ· καί μᾶς ἐβίαζον νά γίνωμεν θύματα τῆς μαχαίρας των, ἀποθνήσκοντες Χριστιανοί ἤ νά ζήσωμεν Τοῦρκοι, ἀρνηταί τοῦ Χριστοῦ καί ὀπαδοί τοῦ Μωάμεθ. Πολεμοῦμεν πρός τούς ἐχθρούς τοῦ Κυρίου μας......ὁ πόλεμός μας δέν εἶναι ἐπιθετικός, εἶναι ἀμυντικός, εἶναι πόλεμος τῆς Δικαιοσύνης κατά τῆς ἀδικίας, τῆς Χριστιανικῆς θρησκείας κατά τοῦ Κορανίου, τοῦ λογικοῦ ὄντος κατά τοῦ ἀλόγου καί θηριώδους τυράννου".

           Ὁ πρῶτος Κυβερνήτης τοῦ νεοσυστάτου ἑλληνικοῦ κρατιδίου, ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας ἔγραφε τά ἑξῆς ἐξηγῶντας στούς ξένους ὑπουργούς καί διπλωμάτες ποιά εἶναι τά κύρια χαρακτηριστικά τοῦ λαοῦ πού ἀγωνίσθηκε γιά τήν Ἐλευθερία του:" Τό Ἑλληνικόν Ἔθνος σύγκειται ἐκ τῶν ἀνθρώπων, οἵτινες ἀπό τῆς Ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως δέν ἔπαυσαν ὁμολογοῦντες τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν καί τήν γλῶσσαν τῶν Πατέρων αὐτῶν λαλοῦντες".

           Οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας κατά τίς πρῶτες δεκαετίες μετά τήν Ἐπανάσταση ἀνεγνώρισαν ἐπισήμως καί ἐπανειλημμένως ὅτι ἡ Ἐλευθερία τῶν Ἑλλήνων ὀφείλεται στόν ἀγῶνα πού ἔγινε πρῶτα ὑπέρ Πίστεως καί ὕστερα ὑπέρ Πατρίδος. Εἶναι χαρακτηριστική ἡ διαπίστωση τῆς ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν ἐκκλησιαστικῶν νομοσχεδίων, ἡ ὁποία ὑπό τήν προεδρία τοῦ Θρασύβουλου Ζαΐμη τό 1852 ὑπέβαλε ἔκθεση στήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων καταλήγοντας ὡς ἑξῆς: "Αὕτη, δηλαδή ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκλησία, διετήρησεν ἐν ταῖς περιπετείαις τῶν χρόνων τήν πνευματικήν καί ἐθνικήν ἑνότητα τῶν Ἑλλήνων". ( Τό ἀναφέρει ὁ Κων. Βοβολίνης στό σύγγραμμά του: Ἡ Ἐκκλησία εἰς τόν ἀγῶνα τῆς Ἐλευθερίας 1453-1953, Β' ἔκδοση, Ἀθῆναι 2002, σελ. 179) .

            Αὐτή τήν ἐθνική καί πνευματική ἑνότητα τῶν Ἑλλήνων προσπαθεῖ νά διαφυλάξει  καί σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας χωρίς,  βεβαίως, νά παραβλέπει τήν σύγχρονη πραγματικότητα καί χωρίς νά ἀπομακρύνεται ἀπό τήν θεραπευτική καί Οἰκουμενική ἀποστολή της.

Κ.Χ. 4/9/2002

http://antibaro.gr