Η προφητεία του μακαριστού Γέροντα
Πορφυρίου
του
Α.-Σ. Σιαμαντζιούρα
Την ημέρα της εκλογής του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστοδούλου γεννήθηκαν πολλές ελπίδες για την Εκκλησία της Ελλάδας. Ο ενθρονιστήριος λόγος του Μακαριότατου ήταν ένα κορυφαίο εκκλησιαστικό κείμενο. Σε μερικά σημεία μαζί με τα δάκρυά του, κύλησαν και δικά μας δάκρυα. Τόσο μεγάλη ήταν η συγκίνηση και ο ενθουσιασμός μας.
Στην αρχή, η καινούργια εικόνα του νέου Ποιμενάρχη της Ελλαδικής Εκκλησίας στηρίχθηκε στη διαρκή παρουσία της τηλεόρασης σε κάθε βήμα του, στα παρατεταμένα χειροκροτήματα στο εσωτερικό των ναών και στην κατακόρυφη αύξηση της δημοτικότητάς του. Στη συνέχεια, ακολούθησε η μετωπική σύγκρουση με την Ελληνική Κυβέρνηση λόγω της υποχρεωτικής μη αναγραφής του θρησκεύματος στις νέες ταυτότητες. Στηρίξαμε με κάθε δύναμή μας τις λαοσυνάξεις και τη συλλογή των υπογραφών για τη διενέργεια του σχετικού δημοψηφίσματος, παρόλο που πιστέψαμε ότι ήταν προτιμότερο να χρησιμοποιηθούν πνευματικότεροι τρόποι αντίδρασης κι όχι η άμεση πολιτική αντιπαράθεση με τους εκπροσώπους του κράτους.
Κι έφτασε η Μεγάλη Σαρακοστή του 2001 που θα παραμείνει ανεξίτηλη στη μνήμη μας. Ήταν η τηλεοπτική συνέντευξη του Οικουμενικού Πατριάρχη τη Μεγάλη Βδομάδα που οι “πολιτικάντικες” αιχμές του εναντίον της Ελλαδικής Εκκλησίας επισκίασαν τη χαρμολύπη της απόλυτης σιωπής μας για τα βήματα του Κυρίου προς το εκούσιο Πάθος Του. Ήταν και το Πασχαλινό μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών την Αναστάσιμη ημέρα του Πάσχα που η φτηνή απομίμηση προς τη γραφή του Χρήστου Γιανναρά υποβίβασε ένα πνευματικό λόγο σε φιλοσοφικού περιεχομένου υπαρξιακή απάντηση. Κι όλα αυτά τις ημέρες που μεθοδεύτηκε με τον πλέον διπλωματικό τρόπο η πρώτη επίσκεψη Πάπα Ρώμης στη χώρα μας μετά το σχίσμα, ύστερα από μυστικές διαβουλεύσεις και έντονες παρασκηνιακές πιέσεις στην ολιγομελή και εξωθεσμική “αυλή” του Αρχιεπισκόπου.
Κι η έλευση του Πάπα ήρθε να ρίξει τα προσωπεία: Η αντιπαράθεση του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου μετατράπηκε σε έμμεση στήριξη, η πικρία του Μητροπολίτου Θηβών κ.κ. Ιερωνύμου σε ένοχη σιγή και η πεζοδρομιακή “αντιπολίτευση” των Επισκόπων της Ζακύνθου και των Ιωαννίνων αντικαταστάθηκε από την πλήρη ταύτιση απόψεων. Όμως, το λυπηρότερο όλων δεν ήταν ούτε η αποδοχή του Αρχιεπισκόπου, ούτε η παθητικότητα της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου στη συγκατάθεσή του για την έλευση του ηγέτη του Βατικανού στη χώρα μας. Το ζοφερότερο όλων ήταν η επαλήθευση μίας προφητείας του μακαριστού γέροντα Πορφυρίου.
Ήταν η εποχή που ζούσε ακόμη ο πρώην Αθηνών κυρός Σεραφείμ. Ο μακαριστός γέροντας Πορφύριος, με τη διορατικότητά του, ψέλλισε μια περίεργη προφητεία σ’ έναν από τους πιο ταπεινούς Επισκόπους της Μακεδονίας, αποκαλύπτοντας ότι μετά τον Σεραφείμ θα έρθει μεγάλη αναστάτωση στην Εκκλησία της Ελλάδας! Κι ο Πάπας ήταν μόνο η αρχή…
Δε χρειάζεται, λοιπόν, ιδιαίτερη
διορατικότητα για να προφητεύσει κανείς
ποιος θα είναι ο πρώτος Έλληνας
Αρχιεπίσκοπος που θα επισκεφτεί επίσημα το
Βατικανό! Είναι ο ίδιος που υποβιβάζει την
Πίστη σε ιδεολογία, το κήρυγμα σε πολιτική
ομιλία, την Εκκλησία σε τηλεοπτικό στούντιο,
τη Θεία Λατρεία σε κοσμική πασαρέλα, την
Υπακοή σε υποταγή και τη Συνοδικότητα σε
αρχιεπισκοπικό πρωτείο.