Καρυές 10.2.2003 - ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ
Καρυές 28.1/10.2.2003 - Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΕΧΟΝΤΩΝ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥAπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι των είκοσι Ιερών Μονών τού Αγίου Όρους Aθω.
------------------------------------
Καρυές 10.2.2003
ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ
Η Ιερά Κοινότης Αγίου Όρους Aθω με συναποστελλόμενο εκτενές κείμενό της, το οποίο απευθύνεται προς πάντα ενδιαφερόμενο, αναγκάζεται να λύσει τη σιωπή της έχοντας διαπιστώσει την οργανωθείσα εις βάρος τού Ιερού Τόπου συστηματική εκστρατεία παραπληροφορήσεως και ενημερώνει υπεύθυνα το ευρύ κοινό σχετικά με την αλήθεια για την Υπόθεση των κατεχόντων την Ι. Μ. Εσφιγμένου.
Έτσι αποκαλύπτεται ότι η πραγματικότητα είναι πολύ μακριά από όσα προσπαθούν να διαδώσουν τα παραπάνω πρόσωπα. Κανείς δεν διώκεται, κανένα θέμα πίστεως δεν Υπάρχει, κανείς δεν κατηγορείται για τη μη μνημόνευση τού Οικουμενικού Πατριάρχου, κανενός το φρόνημα δεν διώκεται, κανενός η θρησκευτική ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν παραβιάζονται, καμία βία δεν ασκείται, κανείς αποκλεισμός δεν πραγματοποιείται, κανείς δεν κινδυνεύει και δεν ταλαιπωρείται, κανείς δεν στερείται τροφίμων ή φαρμάκων και ιατρικής περιθάλψεως. Κρίνεται ως η μεγαλύτερη επιχείρηση ψεύδους κατά τού Αγίου Όρους στην ιστορία του.
Αντίθετα πρόκειται για μείζον αγιορείτικο, εκκλησιαστικό και εθνικό ζήτημα, για ένα ακόμη από τούς μεγάλους και ιστορικούς αγώνες τού Αγίου Όρους, σχετικά με τον οποίο καλούνται όλοι να επιδείξουν εξαιρετική προσοχή και ευαισθησία.
Τα κύρια σημεία τού κειμένου είναι τα εξής
1. Η Ιερά Μονή Εσφιγμένου είναι μία ιστορική και προβεβλημένη Μονή τού Αγίου Όρους, πού σήμερα, λόγω της παράνομης κατοχής της, έχει περιέλθει σε τραγική κατάσταση ανυπόστατου, δεν λειτουργεί ως νομικό Πρόσωπο και στερείται αδελφότητος και διοικήσεως.
2. Θεμελιώδης αρχή της υποστάσεως τού Αγίου Όρους είναι αυτή της εκκλησιαστικής και διοικητικής ενότητος όλων των κυριάρχων Ιερών Μονών, χάρη στην οποία ομιλούμε για Aγιον Όρος και όχι για άθροισμα Μονών. Η κατάλυση αυτής της αρχής συνεπάγεται και προσβολή της υποστάσεως τού Αγ. Όρους και τού υπερχιλιόχρονου καθεστώτος του. Το όλο θέμα έχει και σοβαρές εθνικές διαστάσεις.
3. Εδώ και τριάντα χρόνια στην Μονή αυτή δεν υφίσταται απλώς ένσταση κατά της εκκλησιαστικής πολιτικής τού Οικουμενικού Πατριάρχου ή μόνο διακοπή τού μνημοσύνου του, όπως συνέβη και σε άλλες Μονές, αλλά πλήρης αποκοπή από την εκκλησιαστική και διοικητική κοινωνία με τις υπόλοιπες Μονές τού Αγίου Όρους, αποκοπή από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες και προσχώρηση και αποκλειστική κοινωνία με μία μόνο από τις πολλές παρατάξεις των λεγομένων Γ.Ο.Χ. Τα τελευταία χρόνια προχώρησαν σε συστηματική προσπάθεια να αναγνωρισθεί και να νομιμοποιηθεί αυτή η παράνομη και αντισυνταγματική κατάσταση, πράγμα άκρως επικίνδυνο για το αγιορειτικό καθεστώς, αναγκάζοντας το Aγιον Όρος σε στοιχειώδη αυτοάμυνα υπέρ της υπάρξεώς του.
4. Τα πρόσωπα πού κατέχουν σήμερα την Μονή συνιστούν μία ομάδα, η οποία συγκεντρώνει, και ειδικά τα τελευταία χρόνια κατά τρόπο εντελή και ολοκληρωμένο, τα χαρακτηριστικά απαγορευμένης για το Aγιον Όρος "ιδιαιτέρας αδελφότητος" σχισματικών ασκούντων προπαγάνδα και προσηλυτισμό, κατά ευθεία παραβίαση τού Συντάγματος και τού Καταστατικού Χάρτη Αγίου Όρους, με μοναδική δυνατή νόμιμη επιλογή την κανονική ένταξή τους στο Σώμα τού Αγίου Όρους ή την ελεύθερη αποχώρησή τους από αυτό. Η φυσιολογική συνέχεια των διαδικασιών κατέληξε σε διαπίστωση τού ανυπόστατου και σε πράξεις των μόνων αρμοδίων αγιορειτικών διοικητικών οργάνων με τον τύπο της απελάσεως, πού σκοπό έχουν την παραγωγή εννόμων αποτελεσμάτων, πού να διασφαλίζουν την νομιμότητα, την κανονική τάξη και την συνέχεια τού αγιορειτικού βίου.
5. Ήταν και είναι ξεκαθαρισμένη και γνωστή σε όλους η κοινή πολιτική βούληση να μη ασκηθεί βία, αλλά να επιτηρηθεί ειρηνικά η νομιμότης, με την ελπίδα ότι η συναίσθηση της παρανομίας Θα οδηγήσει στην πρακτική λύση τού ζητήματος. Παρά ταύτα το ελληνικό και διεθνές κοινό υπέστη έναν ανελέητο βομβαρδισμό παραπληροφορήσεως και ψευδολογίας, με σκοπό την κίνηση αισθημάτων συμπαθείας. Διαρροή ανυπόστατων ειδήσεων για δήθεν διωγμούς, σκληρά μέτρα, πολιορκίες, ματ, τεθωρακισμένα κλπ και παράλληλα χαρακτηριστικά εκκοσμικευμένη δραστηριότητα και πράξεις άγνωστες και απάδουσες στο αγιορειτικό ήθος και ύφος και τα θέσμια τού Ιερού Τόπου.
6. α. Δεν Υπάρχει διωγμός ούτε διακοπή λειτουργίας της Ι. Μ. Εσφιγμένου, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Το αιτιολογικό δεν είναι η μη μνημόνευση τού Πατριάρχου, ούτε αφορά στους υπόλοιπους ζηλωτές τού Αγίου Όρους και τούς λεγομένους Γ.Ο.Χ. Η ομάδα αυτή επιμένει στην παράνομη και επικίνδυνη για το μέλλον τού Αγίου Όρους κατοχή κυριάρχου Μονής, δεν διώκεται για λόγους φρονημάτων, ούτε γιατί δήθεν δεν δέχεται ευρωπαϊκά κονδύλια, διακατέχεται από προφανές κοσμικό και αντιαγιορειτικό φρόνημα, δεν προσφέρει τίποτα στους αγώνες τού Αγίου Όρους επί θεμάτων πίστεως αλλά μάλλον το αντίθετο, είναι ξένη προς το Aγιον Όρος και το πνεύμα του, σε τίποτα δεν αδικήθηκε και τίποτα δεν υπέστη ποτέ, αλλά μάλλον φέρει τα χαρακτηριστικά ψευδοήρωος εκ τού ασφαλούς.
β. Η Ιερά Κοινότης κατ επανάληψη προσπάθησε να δοθεί συμβιβαστική λύση, χωρίς οι κατέχοντες την Μονή να δεχθούν να συνεργασθούν.
γ. Οι κατέχοντες την Ι. Μονή Εσφιγμένου δεν βοηθούν ώστε το Aγιον Όρος ενωμένο να δίδει την μαρτυρία της Ορθοδόξου Πίστεως.
δ. Το ?γιον Όρος αγωνίζεται κατά των άκρων, τού ζηλωτισμού και τού Οικουμενισμού και έχει κατ επανάληψιν δώσει την αποφασιστική μαρτυρία του (Μπαλαμάντ, Πορίσματα διαλόγου Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων κλπ).
Για ανάλυση των παραπάνω παραπέμπουμε στο συναποστελλόμενο κείμενο.
Εν κατακλείδι το Aγιον Όρος απευθύνει έκκληση προς την εκκλησιαστική και εθνική συνείδηση πάντων, τού σκανδαλιζομένου ευσεβούς πληρώματος της Εκκλησίας, των κατ άνθρωπον ενδιαφερομένων, τού πολιτικού κόσμου, τού Τύπου, των Μέσων Μαζικής Ενημερώσεως, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να μη παρασύρονται από την μεθοδευόμενη παραπληροφόρηση και εξαπάτηση, αλλά να συμπαρασταθούν στον παρόντα ιστορικό αγώνα τού Αγίου Όρους για την σωτηρία της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, αλλά και κυρίως την περιφρούρηση των θεσμίων της πίστεως και της Ορθοδόξου μοναστικής, πνευματικής και πολιτιστικής αγιορειτικής παραδόσεως.
Aπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι των είκοσι Ιερών Μονών τού Αγίου Όρους Aθω.
---------------------------------------------------------------------------------
Καρυές 28.1/10.2.2003
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΕΧΟΝΤΩΝ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ
Ο Ιερός Τόπος τού Aθωνος είναι από τη φύση του και τον προορισμό του χώρος πού αρμόζει να μένει μακριά από τα φώτα της κοσμικής δημοσιότητος, τόπος εσωστρεφείας, ησυχίας, νύξεως και προσευχής, όπου η ψυχή συναντά κατά μόνας τον Θεό.
Δυστυχώς όμως η Ιερά Κοινότης Αγίου Όρους Aθω τον τελευταίο καιρό ευρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να παρακολουθεί με οδύνη καρδίας τον ταραχώδη δημοσιογραφικό και λοιπό θόρυβο πού έχουν εγείρει οι κατέχοντες παρανόμως την Ι. Μ. Εσφιγμένου, καταργώντας το ησυχαστικόν τού Τόπου και εκθέτοντας στα κοσμικά φώτα, αλλά και κυρίως στις κοσμικές αντιλήψεις, κατά τρόπο βέβηλο την πατροπαράδοτη μυσταγωγική πνευματική ζωή. Η Ι. Κοινότης ετήρησε σιγή επί μακρό χρονικό διάστημα, προκειμένου να μη δώσει τροφή και συνέχεια στην ίδια απάδουσα τακτική, αλλά και προκειμένου να μη σκανδαλίσει τον απλό κόσμο, καταγγέλλοντας ατοπήματα διαπραττόμενα, ως μη όφειλε, σε Τόπο Ιερό.
Προσευχόμεθα νυχθημερόν και έχουμε ήσυχη την συνείδηση και βαθύτατη την πίστη, ότι αργά ή γρήγορα ο Πανάγαθος Θεός και η Έφορος τού Αγιωνύμου Τόπου Υπεραγία Θεοτόκος Θα αποκαταστήσουν την αλήθεια και ότι το Aγιον Όρος Θα εξέλθει κραταιωμένο από τον συγκεκριμένο δόλιχο, όπως συνέβη σε τόσες και τόσες κρισιμότερες στιγμές της ιστορίας του. Για λόγους συνειδήσεως όμως με πολλή περίσκεψη και εντελώς κατ εξαίρεσιν κρίναμε σκόπιμο να εκδώσουμε το παρόν κείμενο, ώστε να παράσχουμε ένα νηφάλιο και υπεύθυνο εφόδιο σε κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, προς ενημέρωση και επίγνωση της αληθείας, αλλά και απόκρουση της εκστρατείας σκανδαλισμού πού έχει εξαπολυθεί εις βάρος τού Αγίου Όρους και της υπερχιλιετούς παραδόσεώς του.
1. Η Ιερά Μονή Εσφιγμένου.
Η Ιερά Μονή Εσφιγμένου είναι μία από τις είκοσι κυρίαρχες Βασιλικές, Πατριαρχικές και Σταυροπηγιακές Μονές τού Αγίου Όρους με μεγάλη ιστορία από τούς βυζαντινούς μέχρι τούς νεωτέρους χρόνους, έχοντας μάλιστα αναδείξει και μεγάλους αγίους της Εκκλησίας μας και άλλες σημαντικές μορφές, ένα πραγματικό καύχημα της Αγιωνύμου Πολιτείας. Μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες ήταν φημισμένη ως ένα από τα καλύτερα, αυστηρότερα και παραδοσιακότερα κοινόβια τού Αγίου Όρους.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι μία κυρίαρχη Μονή τού Αγίου Όρους, πέραν ενός τόπου ενασκήσεως μοναχών, έχει όλως ηυξημένα δικαιώματα και υποχρεώσεις, πού της δόθηκαν ακριβώς για να προστατευθεί δια μέσου των αιώνων η αδιατάρακτη άσκηση των μοναχών σε αυτήν. Αποτελεί λοιπόν Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου πού ασκεί δημόσια εξουσία και χαίρει πολλαπλών προνομίων και πλεονεκτημάτων πού απορρέουν από το ειδικό καθεστώς τού Αγίου Όρους, ενώ είναι επιφορτισμένο και με ανάλογες πνευματικές και διοικητικές ευθύνες.
Σήμερα η Ιερά Μονή Εσφιγμένου, με τις πράξεις των κατεχόντων αυτήν, έχει εκπέσει σε πρωτοφανή στην ιστορία της δραματική κατάσταση, δηλαδή κατ ουσίαν έχει πλέον περιέλθει εις τάξιν Κελλίου, καθώς δεν πραγματώνει ευθύνες και αρμοδιότητες κυριάρχου αγιορειτικής Μονής, ενώ το νομικό Πρόσωπο της Μονής δεν λειτουργεί, έχοντας περιέλθει εις ανυπόστατον. Αδελφότητα της Μονής πλέον δεν Υπάρχει. Το κτίριο της Μονής κατέχει παράνομα μία ομάδα προσώπων, τα οποία εξ ιδίας ευθύνης δεν αποτελούν αγιορείτας μοναχούς και τα οποία διαπράττουν σφετερισμό εξουσίας και εν τέλει πλήθος άλλων ποινικών αδικημάτων. Πώς συνέβη αυτό Θα εξηγήσουμε αμέσως παρακάτω. Θέλουμε μόνο να επισημάνουμε ότι η κατάσταση αυτή, εκτός από τη ζημία αυτής καθ? αυτήν της Μονής, αποτελεί και σοβαρότατη απειλή κατά τού ιδίου τού Αγίου Όρους.
2. Θεμελιώδεις αρχές της υποστάσεως τού Αγίου Όρους.
Είναι κοινή συνείδηση των αγιορειτών, αλλά και της ιστορικής και νομικής επιστήμης, ότι το Aγιον Όρος οφείλει κατά μέγα μέρος την επιβίωση και διατήρηση του εν ακμή δια μέσου δώδεκα αιώνων στην πρόνοια της Υπεραγίας Θεοτόκου να το προικίσει και με ειδικό καθεστώς αυτοδιοικήσεως, το οποίο είναι ενιαίο για ολόκληρη τη χερσόνησο, έτσι ώστε να μιλάμε για "Aγιον Όρος" και όχι απλώς για άθροισμα Μονών. Αυτή είναι η διαφορά, η μοναδικότητα και το πλεονέκτημά του σε σχέση με άλλα λίαν αξιόλογα μοναστικά κέντρα, όπως λ.χ. των Μετεώρων, ή παλαιότερα τού Ολύμπου της Βιθυνίας. Θεμελιώδης επομένως συστατική έννοια τού Μοναστικού μας Κέντρου είναι η αρχή της εκκλησιαστικής και διοικητικής ενότητος και κοινωνίας πασών των αγιορειτικών Μονών.
Συγκεκριμένα η εκκλησιαστική ενότης και κοινωνία περιγράφεται με την κοινή υπαγωγή στην άμεση δικαιοδοσία τού Οικουμενικού Πατριαρχείου, υπό την ανώτατη εποπτεία τού οποίου τελεί η ακριβής τήρηση των αγιορειτικών καθεστώτων κατά το πνευματικό μέρος, ενώ δεν επιτρέπεται άλλο μνημόσυνο πλην τού ονόματος τού Οικουμενικού Πατριάρχου. Οι κυρίαρχες Μονές οφείλουν να έχουν πλήρη εκκλησιαστική κοινωνία μεταξύ τους και να συμμετέχουν σε κοινές τελετές και λατρευτικές συνάξεις.
Η διοικητική ενότης και κοινωνία περιγράφεται με την υποχρεωτική συμμετοχή των κυριάρχων Μονών στα κοινά διοικητικά όργανα (Ιερά Κοινότης, Ιερά Επιστασία κλπ) και συμμόρφωση προς τις επιταγές τού Καταστατικού Χάρτη Αγίου Όρους (εφεξής Κ.Χ.Α.Ο.) για τις σχέσεις μεταξύ Ιεράς Κοινότητος και Ιερών Μονών και προς τις αποφάσεις και τούς κανόνες πού ψηφίζουν τα αρμόδια κοινά όργανα.
Πρόκειται περί ενιαίας θρησκευτικής Κοινότητος, στην οποία συμμετέχουν ως μόνιμα μέλη της όσοι εντάσσονται ελευθέρως σε αυτήν και ζουν και ενεργούν σε πλήρη κοινωνία με τούς υπολοίπους. Οποιοσδήποτε άνθρωπος βεβαίως έχει το δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας, επομένως και το δικαίωμα να μη αποδέχεται την κοινωνία με τα άλλα μέλη της Κοινότητος, αλλά τότε το ειλικρινές και έντιμον είναι να εγκαταλείψει ελευθέρως την Κοινότητα. Έτσι στην περίπτωση τού Αγίου Όρους για να προστατευθεί ο εξ ολοκλήρου Ορθόδοξος μοναστικός χαρακτήρας του, το Σύνταγμα και ο Κ.Χ.Α.Ο. απαγορεύουν την εγκαταβίωση ετεροδόξων ή σχισματικών. Έχοντας υπ όψιν τα παραπάνω καταλαβαίνει κανείς ότι στο Aγιον Όρος δεν υπάρχουν, με την έννοια πού ισχύουν αυτά για τούς εγκαθισταμένους στην υπόλοιπη ελληνική επικράτεια, ανεξιθρησκία ή εξατομικευμένη θρησκευτική ελευθερία, αλλά μάλλον προστατεύεται απολύτως η θρησκευτική ελευθερία τού Αγίου Όρους ως συνόλου, δηλ. το δικαίωμά του να αποτελεί ενιαία θρησκευτική Κοινότητα με συγκεκριμένο ενιαίο τρόπο τού θρησκεύειν.
Η διάρρηξης της ενότητος (εκκλησιαστικής και διοικητικής) τού Αγίου Όρους είναι αδιανόητη για το αγιορειτικό καθεστώς, γιατί προκαλεί πλήρη εμπλοκή στη θεσμική λειτουργία του και εν τέλει προσβάλλει την υπόστασή του. Το ζήτημα έχει σοβαρότατες θεσμικές, πνευματικές, εκκλησιαστικές αλλά και εθνικές διαστάσεις, γιατί εάν γίνει αποδεκτή η δυνατότητα Μονής να αποκόπτεται από τις άλλες για λόγους πού αυτή μονομερώς επικαλείται, τότε εύλογα και άλλοι Θα μπορούσαν να επικαλεσθούν λόγους πίστεως, συνειδήσεως, εθνικούς κλπ, να αποκόψουν τις Μονές και να προσχωρήσουν ανενόχλητα σε άλλες εκκλησιαστικές ή εθνικές δικαιοδοσίες, με καταστροφικές συνέπειες για το Aγιον Όρος, την Εκκλησία και την εδαφική κυριαρχία της χώρας μας. Για το λόγο αυτό απαγορεύεται απολύτως από το Σύνταγμα και τον Κ.Χ.Α.Ο. οποιαδήποτε μεταβολή τού αριθμού των είκοσι κυριάρχων Ι. Μονών τού Αγίου Όρους.
3. Σύντομο ιστορικό.
Στις αρχές της δεκαετίας τού 1970 προκλήθηκε αναταραχή στο Aγιον Όρος λόγω των οικουμενιστικών "ανοιγμάτων" τού Οικουμενικού Πατριαρχείου. Μεταξύ των λοιπών διαμαρτυριών εφαρμόσθηκε και η προσωρινή διακοπή τού μνημοσύνου τού τότε Οικουμενικού Πατριάρχου από πλειάδα Ιερών Μονών, χωρίς ωστόσο καμία από αυτές να αποκοπεί από την εκκλησιαστική κοινωνία με τις άλλες κυρίαρχες Μονές και με την Ορθόδοξη Εκκλησία, ούτε βεβαίως και να προσχωρήσει σε άλλη εκκλησιαστική δικαιοδοσία, πράγματα πού, όπως είπαμε, απαγορεύονται απολύτως. Μοναδική αρνητική εξαίρεση δυστυχώς αποτέλεσε τότε η Ι. Μονή Εσφιγμένου, στην οποία τότε εισήλθαν από τον κόσμο άνθρωποι ξένοι προς το αγιορειτικό φρόνημα και επέβαλαν τις απόψεις τους. Το αποτέλεσμα ήταν να προβεί η Μονή στην αποκοπή της από τον αγιορειτικό κορμό, πράγμα άτοπο και ανεπίτρεπτο για το υπερχιλιόχρονο αγιορειτικό καθεστώς.
Έτσι πέραν της απλής διακοπής τού μνημοσύνου τού Οικουμενικού Πατριάρχου, η Μονή διέκοψε από τότε και μέχρι σήμερα την εκκλησιαστική κοινωνία με όλες τις άλλες αγιορειτικές Μονές και με όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, ενώ προσεχώρησε σε πλήρη και αποκλειστική εκκλησιαστική κοινωνία με μία από τις παρατάξεις των λεγομένων Γ.Ο.Χ., οι οποίες, σημειωτέον, παρατάξεις δεν έχουν εκκλησιαστική κοινωνία ούτε Μεταξύ τους. Από τότε και μέχρι σήμερα στη Μονή αυτή δεν γίνεται δεκτός για εγκαταβίωση παρά μόνον όποιος δέχεται εκκλησιαστική κοινωνία αποκλειστικά και μόνο με την παράτάξη αυτή, ενώ οι υπόλοιποι διώκονται. Η αποκοπή λοιπόν αυτή εκδηλώθηκε το 1972 με την άρνηση τού Αντιπροσώπου της Μονής να συμμετάσχει στις κοινές τελετές στον Ι. Ναό τού Πρωτάτου, αλλά ακόμη και στην μικρή απλή και ταπεινή προσευχή των Αντιπροσώπων προ της ενάρξεως των συνεδριάσεων της Ι. Κοινότητος. Μετά την κατ επανάληψιν διαπίστωση των ανωτέρω η Ι. Κοινότης, ως πρώτο μέτρο, απέπεμψε προσωρινά τον Αντιπρόσωπο, παρακαλώντας και αναμένοντας την επιστροφή της Μονής στην κανονική τάξη. Αυτή η επιστροφή δεν συντελέσθηκε ποτέ, αλλά μάλλον οριστικοποιήθηκε η αποκοπή, όχι μόνον εκκλησιαστική αλλά και διοικητική. Η Μονή, παρά τις κατ? επανάληψιν προσκλήσεις της Ι. Κοινότητος, δεν απέστειλε εφεξής Αντιπρόσωπο (πλην μιάς Ε.Δ.Ι.Σ. τού 1973) ή Επιστάτη, δεν συμμετείχε σε καμία κοινή δραστηριότητα, αλλά και δεν επέτρεψε την άσκηση αρμοδιοτήτων της Ι. Κοινότητος σε αυτήν.
Σε μία προσπάθεια να συγκρατήσει την καταστροφική πορεία της Μονής, η Ι. Κοινότης προέβη από το 1974 σε αποφάσεις απελάσεως τού Ηγουμένου και των Επιτρόπων της Μονής, οι οποίοι έκτότε απώλεσαν την ιδιότητα τού αγιορείτου μοναχού. Αυτοί κατεφρόνησαν τις αποφάσεις της Ι. Κοινότητος (τακτική πού καθιερώθηκε απαρεγκλίτως από τότε μέχρι σήμερα) και συνέχισαν να προβαίνουν σε πράξεις διοικήσεως και διαχειρίσεως της Μονής. Από τότε η διοίκηση της Μονής εισήλθε σε καθεστώς παρανομίας και το Aγιον Όρος δεν αναγνώρισε αυτήν την διοίκηση ποτέ, θεωρώντας και τις όποιες πράξεις της ανυπόστατες. Με το αυτό καθεστώς παρανομίας έγιναν και δύο εκλογές "ηγουμένων" το 1975 και το 1999, πού φυσικά δεν αναγνωρίσθηκαν ποτέ από το Aγιον Όρος. Επίσης μη υπαρχούσης νομίμου διοικήσεως της Μονής κατά τον Κ.Χ.Α.Ο. έγιναν παράνομες και ανυπόστατες προσλήψεις νέων μοναχών και έτσι μετά την αποβίωση των παλαιών κανονικών μοναχών δεν Υπάρχει πλέον αδελφότης της Μονής, παρά μόνον μία ομάδα προσώπων πού κατέχουν το κτίριο της Μονής και συγκεντρώνουν όλα τα χαρακτηριστικά "ιδιαιτέρας αδελφότητος", πού απαγορεύει ρητά ο Κ.Χ.Α.Ο. (άρθ. 183), και ασχολούνται επίσης επιμελώς με την προσέλκυση και άλλων στο φρόνημά τους, πράγμα πού επίσης απαγορεύεται (άρθ. 184). Παρεπόμενα Αυτοί έχουν πλήρη τα χαρακτηριστικά σχισματικών, πράγμα πού έτι μάλλον απαγορεύεται απολύτως από το Σύνταγμα της χώρας (άρθ. 105) και τον Κ.Χ.Α.Ο. (άρθ. 5).
Παράλληλα οι ίδιοι δεν επιτρέπουν τον έλεγχο των κτιρίων και κειμηλίων της Μονής από τις αρμόδιες αρχές, αρνούμενοι τρόπον τινά την κυριαρχίαν τού Ελληνικού Κράτους και την ισχύ των σχετικών νομοθετικών διατάξεων, αλλά και επίσης δεν επιτρέπουν την άσκηση της εποπτείας της Ι. Κοινότητος επί των κειμηλίων, κατά παράβασιν των σχετικών διατάξεων. Ταυτόχρονα προβαίνουν σε πράξεις διαχειρίσεως της κινητού και ακινήτου περιουσίας της Μονής, παρόλο πού ελλείπουν τα κατά τον Κ.Χ.Α.Ο. προς τούτο νόμιμα όργανα, διαπράττοντας σφετερισμό εξουσίας και τα συναφή αδικήματα.
Επί τριάντα χρόνια το Aγιον Όρος δεν αναγνώρισε ποτέ την παρανομία τους, παρά ταύτα όμως επεδείκνυε και ανοχή, με την ελπίδα της επιστροφής τους στην κανονική αγιορειτική τάξη, μη ασκώντας ποτέ βία κατ αυτών, αλλά μάλλον εξυπηρετώντας φιλανθρώπως και τις ανάγκες τους ως φυσικών προσώπων, πράγμα για το οποίο εισέπραξε εν τέλει πικρή αγνωμοσύνη. Έγιναν αναρίθμητες προσπάθειες προσεγγίσεως και από την πλευρά τού Αγίου Όρους αλλά και από την πλευρά τού Οικουμενικού Πατριαρχείου, χωρίς αποτέλεσμα.
Στο διάστημα αυτό υφέρπει παράλληλα και μία κρυφή σκοπιμότης, δηλ. της εκμεταλλεύσεως της επιδεικνυομένης επιεικείας των αγιορειτών, προκειμένου να κερδηθεί αναγνώρισις και νομιμοποίησις της παρανόμου καταστάσεως. Αυτό φάνηκε ιδιαίτερα στο θέμα της εισπράξεως της ετήσιας οικονομικής χορηγίας όλα αυτά τα χρόνια με την επιδίωξη νομιμοποιήσεως, αλλά ιδιαίτερα από το 1996, όταν επέτυχαν την αναδρομική είσπραξή της, μέχρι πρόσφατα (ερώτημα στο Νομικό Συμβούλιο τού Κράτους το 2002). Από το 1995 περίπου λοιπόν παρατηρείται μία ενίσχυση της τάσεως αυτής, η οποία κορυφώνεται μετά την ανάδειξη ως ηγέτου τους τού νέου "Ηγουμένου" Μεθοδίου το 1999, οπότε και διεφάνη καθαρά ότι δεν υπήρχε πλέον η παραμικρή ελπίδα επιστροφής στην κανονική αγιορειτική τάξη, αλλά υπεστηρίζετο πλέον ρητά η διεκδίκηση αναγνωρίσεως, πράγμα πού κατέστρεψε οριστικά οποιαδήποτε προσέγγιση και διάλογο. Είναι χαρακτηριστικό ότι η τελευταία συνάντηση ιεροκοινοτικής επιτροπής με εκπροσώπους των κατεχόντων την Μονή ήταν αυτή, κατά την οποία ο ανωτέρω π. Μεθόδιος δεν προσήλθε, δίνοντας την εντολή στους εκπροσώπους του να μεταφέρουν αλαζονικά εκ μέρους του ότι για να προσέλθει σε συζήτηση απαιτεί να τού απευθυνθεί επίσημο έγγραφο είτε της Ι. Κοινότητος είτε της Διοικήσεως Αγίου Όρους, με το οποίο να προσφωνείται ως "Αρχιμανδρίτης" και "Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου". Αυτή ήταν και η οριστική διακοπή οποιασδήποτε προσπάθειας συνεννοήσεως.
Η Ιερά Κοινότης αναγκάσθηκε, προκειμένου να προστατεύσει το Ιερόν Καθίδρυμα της Ι. Μ. Εσφιγμένου αλλά και το αγιορειτικό καθεστώς, να μη παρέχει στην ομάδα αυτή πράγματα πού δεν δικαιούται νόμιμα, για να μη χρησιμοποιείται αυτό ως έμμεση αναγνώριση. Από τότε αρχίζει με χαρακτηριστική αχαριστία και απαίτηση η οργανωμένη τακτική αλλοιώσεως της πραγματικότητος, καθώς οι εκ της Μονής αναφέρονται σκοπίμως σε φανταστικά "σκληρά μέτρα" και παρουσιάζουν την Ι. Κοινότητα ως δήμιο και εαυτούς ως μάρτυρας, προσκαλώντας μάλιστα σε αντίδραση τούς φίλους και υποστηρικτές τους, οι οποίοι και δημιουργούν κατά περιόδους ανάλογες ταραχές.
4. Οι πρόσφατες ενέργειες.
Μετά την διαπίστωση της οριστικής αρνήσεως για επιστροφή και τού πλήρους προσανατολισμού προς την κατεύθυνση της αξιωματικής διεκδικήσεως αναγνωρίσεως, το ?γιον Όρος, με γνώμονα την αγάπη για τον Θεό και τον άνθρωπο, αισθάνθηκε ότι η ιστορία και η αποστολή του το καλεί να φροντίσει με στοργή και πολύ πόνο τόσο για την ίδια την Αγιώνυμη Πολιτεία, όσο και ειδικότερα για την Ι. Μ. Εσφιγμένου, σάρκα εκ της σαρκός του, αλλά ακόμη και για την ανάνηψη και ψυχική σωτηρία των κατεχόντων αυτήν δια της καταδείξεως της πεπλανημένης πορείας των. Αναγκάσθηκε λοιπόν να στραφεί και στην δικιά του νομική κατοχύρωση και προέβη σε προσεκτικές αντίστοιχες ενέργειες, έχοντας ως μοναδική του ελπίδα για ειρηνική και ομαλή επίλυση τού προβλήματος και αποφυγή της ανεπιθυμήτου βιαίας επιβολής τού νόμου την κατάδειξη και επίγνωση από όλους της παρανομίας, αλλά και των πραγματικών σοβαρών θρησκευτικών και εθνικών διαστάσεων τού ζητήματος.
Έτσι μετά από βαθιά μελέτη τού θέματος και την εκπόνηση πλήρους εκθέσεως, κατηρτισθη εκτενέστατη γνωμοδοτική μελέτη επιφανών νομικών, ελήφθησαν μετά σοβαρότητος και συνέσεως αποφάσεις της Εκτάκτου Διπλής Ιεράς Συνάξεως και εν συνεχεία εδρομολογήθησαν οι απαραίτητες νομικές διαδικασίες για την λήψη εκείνων των αποφάσεων πού προβλέπουν το Σύνταγμα και ο Κ.Χ.Α.Ο., προκειμένου να παραχθούν τα έννομα αποτελέσματα πού Θα σταματήσουν κάθε διεκδίκηση εις βάρος τού Αγίου Όρους.
Ακολούθως τον Νοέμβριο τού 2002 απεστάλησαν με δικαστικό επιμελητή προσωπικές κλήσεις προς το καθένα από τα μέλη της "αδελφότητος", προκειμένου να τούς δοθεί το δικαίωμα της ακροάσεως. Αυτοί εντελώς αδικαιολόγητα δεν αξιοποίησαν την ευκαιρία να αναπτύξουν τις απόψεις τους και να έλθουν σε στοιχειώδη επίσημη προσωπική επικοινωνία με τις Ι. Μονές μέσω των Αντιπροσώπων τους, έκλεισαν τις πύλες της Μονής, αρνήθηκαν να παραστούν ενώπιον της Ι. Κοινότητος και αντ αυτού απέστειλαν πανομοιότυπες εξώδικες απαντήσεις εντελώς ατόπου περιεχομένου. Πάντως στο διάστημα αυτό 24 άτομα αποστασιοποιήθηκαν από την υπόλοιπη ομάδα. Παράλληλα οργανώθηκε νέα έξαρση ψευδολογίας και παραπληροφορήσεως, παρουσιάζοντας την κλήση προς ακρόαση (δηλ. την παροχή επωφελούς γι αυτούς δικαιώματος) ως διωγμό χάριν της πίστεως, κατά τρόπο τελείως παράλογο, εκτοξεύοντας απίστευτες διαβολές και αφήνοντας μάλιστα να διαρρέουν και τρομοκρατικές απειλές εις βάρος των Μονών τού Αγ. Όρους.
Με τον τρόπο αυτό επιβεβαιώθηκε απλώς η αμετανόητος και οριστική αποκοπή και η χαώδης απόσταση των προσώπων αυτών από τον κορμό τού Αγίου Όρους, αλλά και διαπιστώθηκε επίσημα η σύμπηξη απαγορευμένης "ιδιαιτέρας αδελφότητος" πού ασκεί, απαγορευόμενα επίσης επί ποινή απελάσεως, προσηλυτισμό και προπαγάνδα.
Παράλληλα το Σεπτό Οικουμενικό Πατριαρχείο βάσει των ιδίων παρουσιαζομένων χαρακτηριστικών επιβεβαίωσε την διαπίστωση ότι Αυτοί τελούν εν σχίσματι και με Πατριαρχική Συνοδική Απόφαση κήρυξε σχισματικούς όλα τα μέλη της απαγορευμένης αυτής "αδελφότητος".
Με βάση όλα αυτά η Ιερά Κοινότης προέβη εν τέλει σε εμπεριστατωμένη διοικητική πράξη απελάσεως των ανωτέρω προσώπων ονομαστικώς, έχοντας ξεκαθαρίσει προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν επιθυμεί την βιαία φυσική απομάκρυνσή τους από την Μονή. Τα έννομα αποτελέσματα αυτής της πράξεως είναι η επιβεβαίωση τού ανυποστατου της αδελφότητος και των οργάνων διοικήσεως της Μονής και όλων των πράξεων εκπροσωπήσεως, διοικήσεως και διαχειρίσεως, καθώς και ότι κανείς από αυτούς δεν δικαιούται τού ονόματος και των δικαιωμάτων αγιορείτου ή εσφιγμενίτου μοναχού. Οι ανωτέρω εκλήθησαν να παραδώσουν οποιοδήποτε αντικείμενο της Μονής κατέχουν και να αποχωρήσουν ειρηνικά από το μοναστήρι μέσα σε ένα μήνα, δηλαδή μέχρι τις 15/28.1.2003. Κατόπιν τούτου η Υπόθεση περιήλθε στην δικαιοδοσία της Διοικήσεως Αγ. Όρους, πού εξέδωσε τις κατά νόμο πράξεις περί εκτελέσεως.
Ηλπίζετο ότι στο διάστημα αυτό Θα εγίνετο αντιληπτό ότι δεν ήταν πλέον δυνατή και δεν είχε κανένα έρεισμα η συνέχιση της κατοχής μίας κυριάρχου Μονής από αυτούς (πράγμα πού αφορούσε βέβαια κυρίως στους έχοντας την ηγεσία της ομάδος) και Θα συμμορφώνονταν στις αποφάσεις των ανωτάτων αρχών τού Ιερού Τόπου πηγαίνοντας να συμβιώσουν με ομόφρονές τους οπουδήποτε αλλού, ενώ θα ανεζητείτο και κάποια λύση για όσους δεν θα ήτο δυνατόν να προβούν σε τέτοια μετακίνηση για λόγους υγείας, ηλικίας ή άλλους.
5. Ο παραλογισμός της εκκοσμικεύσεως.
Δυστυχώς αντ αυτού εκμεταλλεύθηκαν με χαρακτηριστική αγνωμοσύνη την μακρά προθεσμία πού φιλανθρώπως τούς παρεσχέθη ακριβώς για το αντίθετο. Μεθόδευσαν μία άνευ προηγουμένου και άνευ οιασδήποτε αναστολής εκστρατεία κατά τού Αγίου Όρους, της Εκκλησίας και της Ελληνικής Πολιτείας, για να σπιλώσουν και με τρόπο εκβιαστικό να αποθαρρύνουν τον τίμιο και αγνό αγώνα των αγιορειτών πατέρων υπέρ τού Ιερού Τόπου τους.
Έτσι χρησιμοποιώντας χωρίς φόβο Θεού όσα θεμιτά και αθέμιτα μέσα παρέχουν οι σύγχρονες τεχνικές κατασκευής εικονικών πραγματικοτήτων, παρουσίασαν τούς μεν εαυτούς των ως θύματα δήθεν διωκόμενα για την πίστη και τα θρησκευτικά τους φρονήματα, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, όλους δε τούς αγιορείτες ως τυράννους και κακούργους, πράγμα πού δεν σκέφθηκε να πει κανείς στην μακραίωνη ιστορία τού Ιερού Τόπου και μόνο εχθροί και πολέμιοι τού Αγίου Όρους Θα μπορούσαν να σοφισθούν. Μέσα από όλα αυτά επιβεβαίωσαν ότι δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το ήθος, το ύφος, το πνεύμα και την ιστορία τού Αγίου Όρους και την Ορθόδοξη Μοναστική Χριστιανική Παράδοση, και ότι είναι γνήσιοι εκπρόσωποι τού κοσμικού φρονήματος.
Το ελληνικό και διεθνές κοινό είχε την ατυχία να παρακολουθήσει μία άνευ προηγουμένου θεατρική παράσταση. Οι αυτοπροβαλλόμενοι ως δήθεν γνήσιοι εκπρόσωποι τού Ορθοδόξου ασκητισμού απεδείχθησαν πραγματικοί κοσμικοί αστέρες, ξοδεύοντας αφειδώς τεράστια χρηματικά ποσά, περιερχόμενοι καθημερινώς κοσμικούς τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, επιζητώντας δημοσιεύματα σε εφημερίδες και έντυπα ανεξαρτήτως ηθικής ή άλλης ποιότητος, διοργανώνοντας συνεντεύξεις τύπου σε πολυτελή ξενοδοχεία, ανοίγοντας ιστοσελίδες στο διαδίκτυο κ.ά.τ., πράγματα, τα περισσότερα από τα οποία οι Μονές, πού Αυτοί κατηγορούν ως δήθεν εκκοσμικευμένες, επιμελώς αποφεύγουν και ίσως ούτε σκέφθηκαν ποτέ να κάνουν. Το χειρότερο όμως ήταν το περιεχόμενο όλης αυτής της εκστρατείας ασύστολη παραγωγή και παραπλανητική διοχέτευση εύπεπτων συνθημάτων περί διωγμών υπέρ της πίστεως κλπ, ενώ δεν πρόκειται ούτε περί διωγμών ούτε περί πίστεως, αλλά και ανοικτή δημόσια περιφρόνηση της τάξεως και των διατάξεων τού Αγίου Όρους, όπως Θα εξηγήσουμε παρακάτω.
Η Ι. Κοινότης εσιώπησε θεωρώντας ότι την απάντηση Θα δώσει μόνη της η πραγματικότης πολύ σύντομα, μη υπολογίζοντας όμως ότι Θα έφθαναν και σε δημιουργία πλασματικής πραγματικότητος.
Με την λήξη της προθεσμίας (15/28.1.2003) εκλείσθησαν μόνοι τους μέσα στο κτίριο της Μονής, με κλειστές τις πύλες ήδη από διμήνου. Εγνώριζαν ρητώς και γραπτώς την κοινή συμφωνία και δέσμευση Οικουμενικού Πατριαρχείου, Υπουργείου Εξωτερικών και Αγίου Όρους να μη πραγματοποιηθεί βιαία απομάκρυνση, εγνώριζαν ότι και αντίθετη να ήταν η πολιτική βούληση δεν υπήρχαν επαρκείς αστυνομικές δυνάμεις, είχαν επιβεβαιώσει από την προηγουμένη ημέρα, σε προσωπική επικοινωνία με τον Διοικητή Αγ. Όρους, ότι Θα ερχόταν ο αστυνόμος για να πιστοποιήσει υπηρεσιακώς την μη εκκένωση της Μονής και Θα έφευγε αμέσως, όπως και έγινε. Και παρά ταύτα, ευρίσκοντας την ευκαιρία κατάλληλη για να παραστήσουν τούς ήρωες εκ τού ασφαλούς, διελάλησαν στα πέρατα της οικουμένης ότι γίνεται έφοδος στη Μονή, ότι πολιορκούνται από μάτ, από πλήθος ειδικών δυνάμεων, ότι στερούνται των στοιχειωδών για την επιβίωσή τους και άλλα γελοία όσο και τραγικά. Έφεραν λαθραία μέσα στο μοναστήρι τηλεοπτικές κάμερες και δημοσιογράφους, για να γίνουν οι πρώτοι στην ιστορία φωνασκούντες "μάρτυρες της πίστεως" σε απευθείας αναμετάδοση, κατά πλήρη, ματαιόδοξη και
αξιοθρήνητη εκκοσμίκευση και γελοιοποίηση των ιερών της πίστεώς μας. Παρέδωσαν το Aγιον Όρος, την Ορθοδοξία, τα ιδεώδη τού έθνους βορά στην ακροαματικότητα και την τηλεθέαση. Προσπάθησαν να διαβάλουν την πατρίδα μας διεθνώς. Προσέφυγαν στα ευρωπαϊκά ("φράγκικα" και "σατανικά" κατά τα λεγόμενα τους) όργανα Αυτοί πού κατηγορούν ψευδώς το Aγιον Όρος για φιλοευρωπαϊσμό. Προσέφυγαν σε δικαστήρια με επιχειρήματα, πού αν υπήρχε περίπτωση να γίνουν δεκτά Θα ήσαν καταστροφικές οι συνέπειες για όλο το Aγιον Όρος (και για την Ι. Μ. Εσφιγμένου βεβαίως). Προέβησαν σε πλήθος άλλων ενεργειών απαδουσών στο αγιορειτικό πνεύμα. Κατέστησαν εν τέλει αυταπόδεικτο ότι δεν ανήκουν στο Aγιον Όρος και είναι εντελώς ξένοι προς αυτό, επιβεβαίωσαν δηλαδή το γνωστό από πολλά χρόνια ότι μόνοι τους έθεσαν εαυτούς εκτός Αγίου Όρους από πάσης επόψεως.
Παρακάτω είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε απαντήσεις σε ερωτήματα πού λόγω της παραπληροφορήσεως, ως μη ώφελε, κατέληξαν να απασχολούν και να σκανδαλίζουν το κοινό.
6. Απαντήσεις σε ερωτήματα.
- Διώκεται η Ι. Μ. Εσφιγμένου;
Διπλή παραπλάνηση. Δεν είναι δυνατόν να ονομάζεται "διωγμός" η εφαρμογή της εννόμου τάξεως και μάλιστα με τρόπο ειρηνικό. Επίσης ο,τιδήποτε αφορά στους παρανόμως κατέχοντας το κτίριο της Ι. Μονής Εσφιγμένου, δεν είναι δυνατό να παρουσιάζεται ότι αφορά στην Ι. Μονή ως πνευματικό Καθίδρυμα με όλη την ιστορία της.
- Απειλείται με διακοπή η λειτουργία της Ι. Μ. Εσφιγμένου;
Ακριβώς το αντίθετο. Η προσπάθεια αφορά στη διάσωση της Ι. Μ. Εσφιγμένου και στην αποκατάσταση της λειτουργίας της, την οποία διέκοψαν οι παρανόμως κατέχοντες αυτήν.
- Θα δημιουργηθεί δεύτερη Ι. Μ. Εσφιγμένου αλλού;
Αυτό είναι αδύνατον. Οι κατέχοντες την Μονή (φυσικά πρόσωπα) δεν είναι βεβαίως η Μονή (νομικό Πρόσωπο). Εφόσον δεν Υπάρχει διοίκηση και αδελφότης της Μονής, το Aγιον Όρος είναι υποχρεωμένο να αποκαταστήσει το υπόστατον αυτών, δηλαδή να προβεί σε ανασύνθεση της αδελφότητος, η οποία Θα εκλέξει και την νόμιμη διοίκησή της. Έδρα της προφανώς θα είναι οι εγκαταστάσεις της Μονής, ενόσω δε αυτές τελούν υπό κατάληψιν Θα αναζητηθούν προσωρινές λύσεις σύννομες με το αγιορειτικό δίκαιο.
- Το αιτιολογικό των αποφάσεων της Ι. Κοινότητος και τού Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι η μη μνημόνευση τού Πατριάρχου;
Πρόκειται για ευρύτατα διαδεδομένο ψεύδος. Στην συνοδική πατριαρχική απόφαση αυτό δεν αναφέρεται κάν. Όλες οι αποφάσεις αναφέρονται στην αποκοπή μίας κυριάρχου Μονής από την εκκλησιαστική και διοικητική κοινωνία τού Αγ. Όρους και της Εκκλησίας και την προσπάθεια προσελκύσεως πάντων στην τακτική αυτή. Πρόκειται για κλασσική περίπτωση αυτόδικαιας διαπιστώσεως σχισματικής ομάδος και απαγορευμένης ιδιαιτέρας αδελφότητος. Όπως έχουμε αναφέρει, και άλλες κυρίαρχες Μονές για λόγους διαμαρτυρίας διέκοψαν κατά καιρούς το μνημόσυνο τού Πατριάρχου και επιφυλάσσονται και για το μέλλον, όμως καμία δεν διέκοψε την εκκλησιαστική κοινωνία και δεν προσεχώρησε σε εκκλησιαστική κοινωνία με εξωεκκλησιαστικές παρατάξεις.
- Τί γίνεται με τούς υπόλοιπους ζηλωτές τού Αγίου Όρους και γενικά τούς λεγομένους Γ.Ο.Χ.;
Οι ζηλωτές τού Αγίου Όρους δεν μνημονεύουν επίσης και έχουν διακόψει ατομικά την εκκλησιαστική κοινωνία, αλλά τουλάχιστον κατέχουν εξαρτήματα και δεν διαταράσσουν την εκκλησιαστική και διοικητική κοινωνία των είκοσι κυριάρχων Μονών. Επομένως είναι εσωτερικό θέμα εκάστης των κυριάρχων Μονών ο χειρισμός τού ζητήματος στην περιοχή της. Στους εν τη Ι. Μονή Εσφιγμένου έγινε κατ επανάληψιν πρόταση να επιλέξουν οι ίδιοι και να καλέσουν όποιους θέλουν πού να έχουν εκκλησιαστική και διοικητική κοινωνία με το υπόλοιπο Aγιον Όρος για να αναλάβουν την διοίκηση της Μονής και Αυτοί να παραμείνουν απερίσπαστοι στα πνευματικά τους καθήκοντα μέσα στη Μονή ή σε εξαρτήματα, αλλά δεν δέχθηκαν ούτε να το συζητήσουν. Τώρα όσον αφορά ευρύτερα στους λεγομένους Γ.Ο.Χ., το Aγιον Όρος δεν έχει πρόβλημα μαζί τους όσο δεν παρεμβαίνουν στα τού Αγίου Όρους, όπου άλλωστε δεν έχουν καμία αρμοδιότητα. Επομένως δεν έχουν κανένα λόγο να στρέφονται κατά τού Αγίου Όρους παρασυρόμενοι από τις παραπλανητικές παραινέσεις των κατεχόντων την Ι. Μ. Εσφιγμένου.
- Οι κάτοχοι της Ι. Μ. Εσφιγμένου αναγνωρίζουν την δικαιοδοσία τού Οικουμενικού Πατριάρχου επί τού Αγίου Όρους;
Όχι, κατά ευθεία παραβίαση τού Συντάγματος. Ισχυρίζονται ότι καλύπτονται από τη δήλωση ότι αναγνωρίζουν και σέβονται τον θεσμό τού Πατριαρχείου αλλά όχι τον Πατριάρχη. Πρόκειται περί επιπολαίου επιχειρήματος, καθώς τον θεσμό τού Πατριαρχείου αναγνωρίζουν και σέβονται και σχεδόν όλες οι θρησκείες και τα κράτη τού κόσμου. Η υπαγωγή στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία σημαίνει συγκεκριμένες υποχρεώσεις και πρώτα από όλα τουλάχιστον εκκλησιαστική κοινωνία και όσα παρεπόμενα προβλέπουν οι σχετικές αγιορειτικές και κανονικές διατάξεις.
- Όσοι ανήκουν στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία τού Οικουμενικού Πατριαρχείου δεν έχουν δικαίωμα να κρίνουν τις πράξεις τού Πατριάρχου;
Το Aγιον Όρος είναι το πρώτο πού ασκεί αυστηρή κριτική κατά περίσταση στον Οικουμενικό Πατριάρχη, πάντα με σεβασμό και ειλικρίνεια. Είναι γνωστό ότι η Ι. Κοινότης κατ επανάληψιν έλαβε θέση για ζητήματα πίστεως και ανέκοψε ενέργειες μη σύμφωνες προς τα Ορθόδοξα Δόγματα και Παραδόσεις (π.χ. Μπαλαμάντ, Πορίσματα διαλόγου Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων κλπ). Όμως οι εν τη Ι. Μ. Εσφιγμένου, πολύ πέραν της εκφράσεως αντιρρήσεων, επιφυλάξεων και αγωνιών περί την εκκλησιαστική πολιτική τού εκάστότε Προκαθημένου της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, αρνούνται την ιδιότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας σε όλα τα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία (Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων) και τις λοιπές Αυτοκέφαλες Εκκλησίες και αγωνίζονται όχι υπέρ της Ορθοδοξίας, όπως υποστηρίζουν, αλλά αποκλειστικά υπέρ της συγκεκριμένης παρατάξεως των λεγομένων Γ.Ο.Χ. πού Αυτοί αναγνωρίζουν, μη ανεχόμενοι κοινωνία ή επαφή ούτε με οποιαδήποτε άλλη παράταξή τους, και προβάλλοντας την παράτάξη αυτή ως τη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, κατά πλήρη, ανεπίτρεπτη και απαράδεκτη γελοιοποίηση των εννοιών της Μοναδικότητος, Αγιότητος και Καθολικότητος της Εκκλησίας τού Χριστού και των δογμάτων της ιεράς πίστεώς μας.
- Αυτά είναι πνευματικά ζητηματα επιλύονται με τέτοιο τρόπο;
Διερωτάται κανείς τι σημαίνει το "με τέτοιο τρόπο". Αν εννοείται η άσκηση βίας, η επιδίωξή της έχει αποκλεισθεί. Αν εννοούνται οι διοικητικές πράξεις, διευκρινίζουμε Των πνευματικών θεμάτων επιλαμβάνεται η Εκκλησία, των διοικητικών το Δημόσιο. Το Aγιον Όρος διέπεται από ειδικό καθεστώς αυτοδιοικήσεως και η δημόσια εξουσία κατά το Σύνταγμα ασκείται από τις Ι. Μονές δια της Ι. Κοινότητος, δηλ. μέσω των Αντιπροσώπων μοναχών πού είναι εκκλησιαστικά πρόσωπα και εκπροσωπούν πνευματικά Καθιδρύματα, οπότε πνευματικά και διοικητικά στο Aγιον Όρος συναρμόζονται αλληλένδετα, ενώ η δημόσια τάξη και ασφάλεια ανήκουν στην αρμοδιότητα τού κράτους μέσω τού Διοικητού. Στην προκειμένη περίπτωση όλα έγιναν κατά την τάξη Η Εκκλησία προέβη σε εκκλησιαστική διαπίστωση, το Aγιον Όρος σε διαπίστωση και απόφαση διοικητική, ο Διοικητής σε πράξη περί εκτελέσεως. Αυτά προβλέπει το χιλιόχρονο καθεστώς τού Αγίου Όρους και δεν πρόκειται να το αλλάξουμε σήμερα και όσοι δεν συμφωνούν είναι ελεύθεροι να μη έρχονται και να μη μένουν στο Aγιον Όρος. Οι κατέχοντες την Ι. Μονή Εσφιγμένου επεδίωξαν την εμπλοκή τους στα διοικητικά με το να εμμένουν στην κατοχή κυριάρχου Μονής, αντί να ζουν ταπεινά όπως τόσοι άλλοι ομόφρονές τους εξαρτηματικοί, και ακριβώς η εμμονή τους αυτή δημιούργησε όλα τα προβλήματα στους ίδιους, στην Μονή, στο Aγιον Όρος, στην Εκκλησία, στην Ελλάδα.
- Γιατί επιμένουν στην κατοχή κυριάρχου Μονής;
Προφανώς γιατί επί τριάντα χρόνια, με το να οικειοποιούνται και καπηλεύονται την ιστορία, το όνομα και την περιουσία της πολυβασανισμένης Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, προβάλλονται στην παράταξή τους με τελείως αναβαθμισμένο κύρος και ηγετικό ρόλο και, με την αίγλη τού αγιορείτη, και μάλιστα δήθεν τού μόνου σχεδόν πραγματικού μοναχού και πραγματικού Ορθοδόξου, διαθέτουν τεράστια πλεονεκτήματα στην άσκηση προπαγάνδας υπέρ της παραταξεώς τους.
- Γιατί παραγνωρίζεται το γεγονός ότι η όλη κατάσταστη ξεκίνησε για λόγους πίστεως;
Είναι απαράδεκτο να τίθεται έτσι το ζήτημα. Η συζήτηση τότε ήταν γενικά περί θεμάτων πίστεως και καθόλου δεν παραγνωρίζεται αυτό, όμως ουδείς προσέβαλε ή έθιξε την πίστη κανενός. Επομένως η αποκοπή από τούς υπόλοιπους αγιορείτες, με τούς οποίους δεν υφίστατο διαφορά πίστεως αλλά διαφορά εκτιμήσεως των εκκλησιαστικών πραγμάτων, δεν είναι δυνατόν να υποστηρίζεται ότι επραγματοποιήθη για λόγους πίστεως. Από πουθενά λοιπόν δεν προκύπτει ότι η διαφωνία, η επιφύλαξη και η αγωνία επί θεμάτων εκκλησιαστικής πολιτικής δικαιολογεί και νομιμοποιεί την χρήση οποιουδήποτε μέσου, και μάλιστα παρανόμου και αντιεκκλησιαστικού, όπως εν προκειμένω η πρωτοφανής παρέκκλιση των προσώπων αυτών. Άλλωστε ακόμη και αν ξεκίνησε με συζητήσεις περί πίστεως, τώρα βλέποντας κανείς τις ολέθριες συνέπειες για την ίδια την πίστη και την Εκκλησία, το Aγιον Όρος, τον μοναχισμό, έπρεπε να αλλάξει στάση, όπως έπραξαν οι Μονές πού είχαν διακόψει προσωρινά το μνημόσυνο. Δεν είναι τυχαίο ότι το Aγιον Όρος αγωνίζεται κατά των δύο άκρων, τού Οικουμενισμού και τού ζηλωτισμού.
- Και τότε και τώρα οι υπόλοιπες Μονές δρουν κάτω από τις πιέσεις τού Πατριάρχου και με την απειλή καθαιρέσεων;
Αυτό είναι αναληθές και ανεπίτρεπτα προσβλητικό για το γνωστό ελεύθερο, ανεξάρτητο και σταθερό φρόνημα των αγιορειτών, πού ενεργούν πάντότε κατά συνείδησιν, χωρίς να υποκύπτουν στις πιέσεις κανενός, όπως επανειλημμένα το έχουν αποδείξει. Αλλά είναι υποτιμητικό και για τον Πατριάρχη, τον οποίο υποβιβάζει σε τύραννο - τρομοκράτη. Στην προκειμένη περίπτωση το ενδιαφέρον για το θέμα της Ι. Μονής Εσφιγμένου ήταν κοινό και οπωσδήποτε πάντότε μεγαλύτερο από πλευράς Αγίου Όρους παρά το αντίθετο. Όσον αφορά στις συγκεκριμένες υπό συζήτησιν ενέργειες των τελευταίων ετών, η πρωτοβουλία είναι εξ ολοκλήρου στα χέρια τού Αγίου Όρους και οι άλλες πλευρές, Εκκλησία και Πολιτεία, συμπαρίστανται κατά δύναμιν. Η Ιερά Κοινότης, όπως προκύπτει εύκολα από τα ίδια τα κείμενα, είχε ετοιμάσει τις διοικητικές πράξεις της πριν την έκδοση της Πατριαρχικής Συνοδικής Πράξεως, την οποία εν συνεχεία έλαβε υπ όψιν στην τελική διατύπωση.
- Η στάση των εν τη Ι. Μ. Εσφιγμένου αποτελεί ανάσχεση στα σχέδια τού οικουμενισμού, όπως γράφεται;
Ήταν και αυτό μία κρυφή ελπίδα, πού αποδείχθηκε φρούδα, και πρέπει πολύ να προσεχθεί αυτό, καθώς η αγιορειτική πείρα αποδεικνύει το αντίθετο. Την σημαία κατά τού οικουμενισμού κρατεί το Aγιον Όρος, γιατί μένει πιστό τέκνο της Εκκλησίας και δικαιούται να παρεμβαίνει με σεβασμό αλλά και με αξίωση να εισακουσθεί, κάτι πού δεν δικαιούνται όσοι εξήλθον της Εκκλησίας. Ποτέ όμως δεν είχε την παραμικρή βοήθεια από τούς κατόχους της Ι. Μ. Εσφιγμένου, οι οποίοι αφενός με την παράνομη κατοχή και μη λειτουργία της Μονής στέρησαν από το Aγιον Όρος την δυνατότητα να δίνει ενωμένο την μαρτυρία της πίστεως και να έχει μία Μονή ενεργό συμμέτοχο των αγώνων του, αφετέρου δέ με την ακραία φονταμενταλιστική εικόνα πού παρέχουν συνιστούν διαρκή προσβολή της εννοίας τού συντηρητικού αλλά φωτισμένου αγιορείτου μοναχού, συνεχή αφορμή μομφών κατά τού ανεχομένου αυτούς Αγ. Όρους και "άλλοθι" για όσους θέλουν να δικαιολογήσουν τις αποστάσεις τους από την Ορθόδοξη ομολογία.
- Είναι σωστό πού κηρύχθηκαν σχισματικοί, ενώ Αυτοί το αρνούνται;
Η Πατριαρχική Συνοδική Πράξις διαπίστωσε και επιβεβαίωσε κάτι ήδη υφιστάμενο, δεν δημιούργησε κάτι καινούριο. Είναι προφανές και αυτόνόητο ότι ήταν και είναι σχισματικοί, αφού απεκόπησαν από την κοινωνία της Εκκλησίας (και μάλιστα με όλα τα ειδικά χαρακτηριστικά της περιπτώσεως αυτής, δηλ. αποκοπή κυριάρχου Μονής από το Aγιον Όρος κλπ), και αυτό το διαπιστώνει η εκκλησιαστική αρχή στην δικαιοδοσία της οποίας ανήκουν. Αυτοί λέγουν ότι ο Πατριάρχης είναι σχισματικός, ως αποκοπείς από την μόνη Ορθόδοξη Εκκλησία, πού είναι η παράταξή τους, και αυτό το διαπιστώνουν Αυτοί μόνοι τους ή εν πάση περιπτώσει η αρχή - παράτάξη πού Αυτοί αναγνωρίζουν. Σε όλον αυτό τον αφελή παραλογισμό τίθεται τελικά το ερώτημα Μήπως το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανήκει στην δικαιοδοσία της Ι. Μ. Εσφιγμένου, για να αποφαίνονται οι εν αυτή περί αυτού, ή (κατά το Σύνταγμα) η Ι. Μ. Εσφιγμένου ανήκει στην δικαιοδοσία τού Οικουμενικού Πατριαρχείου, οπότε βεβαίως αυτό ορθώς και αρμοδίως έπραξε; Άλλωστε, εάν επίστευαν στις ιδέες τους πού διακηρύσσουν εν τη πλάνη των, δεν Θα έπρεπε να αντικρούουν με κοσμικά μέσα την πράξη τού κατ αυτούς δήθεν αιρετικού Πατριάρχη, προκειμένου να εξυπηρετήσουν κάποια προσωρινή σκοπιμότητα, πράγμα πού δείχνει πλήρη έλλειψη σταθεράς ιδεολογίας και καιροσκοπισμό.
- Οι εν τη Ι. Μ. Εσφιγμένου κέρδισαν την εκτίμηση των αγιορειτών με την "ενάρετη πολιτεία" τους, όπως γράφεται;
Πρόκειται για πληροφορία πού αλαζονικά διοχέτευσαν οι ίδιοι στον τύπο, εις ένδειξιν της ελλείψεως σεμνότητος και μετριοφροσύνης. Η Ιερά Κοινότης δεν γνωρίζει ούτε μία δήλωση υποστηρίξεως από καμία από τις κυρίαρχες Μονές τού Αγίου Όρους, αλλά μάλλον το αντίθετο.
- Είναι πραγματικά τόσο μεγάλο και σοβαρό το παράπτωμά τους, ώστε να αντιμετωπίζουν ποινή απελάσεως άνθρωποι πού, αρκετοί από αυτούς, μένουν χρόνια στο Aγιον Όρος; Είναι τόσο σκληρόκαρδοι οι αγιορείτες;
Πιστεύουμε ότι οι άγιοι πατέρες πού καθιέρωσαν και παρέδωσαν μέχρις ημών τα θέσμια τού Αγίου Όρους δεν υστερούσαν σε αγάπη και ευσπλαχνία, απλώς υπερίσχυε η αγάπη και η μέριμνα για την ιερότητα τού Περιβολίου της Παναγίας, πού είναι η Μήτηρ της Αγάπης και τού Ελέους. Δεν έχουμε το δικαίωμα να καταλύσουμε τα θέσμια τού Αγίου Όρους και να στερήσουμε από τις επερχόμενες γενεές την ευκαιρία να βρουν ένα Ιερό Τόπο ελέους και θεανθρωπίνης αγάπης διασφαλισμένο και προστατευμένο, όπως τον βρήκαμε εμείς. Έχουμε εξηγήσει ότι το Aγιον Όρος επί τριάντα χρόνια επέδειξε παροιμιώδη φιλανθρωπία και ανοχή, εξυπηρετώντας μάλιστα τις ανάγκες των ανθρώπων αυτών ως φυσικών προσώπων, συνάντησε δε μόνον αχαριστία και προσπάθεια εκμεταλλεύσεως της στάσεως αυτής προς αναγνώριση και νομιμοποίηση της παρανομίας. Αναφέραμε επίσης και προτάσεις πού έγιναν εις μάτην προς τούς εν τη Μονή, προκειμένου να αποφευχθεί η φυσική απομάκρυνσή τους. Και πάλιν είναι ευνόητο ότι, εφόσον εγκαταλείψουν την αξίωση να κατέχουν κυρίαρχο Μονή, Θα αναζητηθούν συμβιβαστικές λύσεις κατά περίπτωσιν και αυτό είναι πού προδήλως περιμένουμε και με ανακούφιση Θα δεχθούμε. Επομένως η μομφή της σκληροκαρδίας επιστρέφει σε αυτούς πού ταλαιπωρούν όλους αυτούς τούς ανθρώπους χάριν της εξουσίας και των αξιώσεων πού προαναφέραμε.
- Έγιναν προσπάθειες προσεγγίσεως;
Η Ιερά Κοινότης όλα αυτά τα χρόνια καλεί κατ έτος την Μονή να αποστείλει Αντιπρόσωπο με την καθιερωμένη εγκύκλιο. Το 1980 την εκάλεσε να αποστείλει και Επιστάτη. Ιεροκοινοτική επιτροπή συνωμίλει τα έτη 1994 - 1995. Νέα επιτροπή συνωμίλει από τού 1997 και εξής, προσπάθεια πού αριθμεί γύρω στις 15 συναντήσεις. Ο αείμνηστος Πατριάρχης Δημήτριος επεδίωξε συνάντηση. Ο νυν Πατριάρχης Βαρθολομαίος το ίδιο και έστειλε και επιστολή, πού κατά τρόπο προκλητικό χρησιμοποιείται σήμερα από αυτούς στις προσφυγές τους ως δήθεν τεκμήριο αναγνωρίσεως. Η Ελληνική Πολιτεία δια τού Διοικητού Αγίου Όρους προέβη σε πολυάριθμες προσπάθειες. Επιχειρήθηκε να περιορισθεί το αντικείμενο έστω κατ αρχήν στην απλή αποστολή Αντιπροσώπου, αλλά και αυτό ακόμη προσέκρουσε στην απίστευτη αξίωση ο Αντιπρόσωπος την ώρα της μικρής εναρκτήριας προσευχής να βγαίνει έξω ή να μένει καθιστός, προσβάλλοντας ευθέως την πίστη μας και τα ιερά μας. Είναι προφανές ότι δεν Υπάρχει η παραμικρή ελπίδα προσεγγίσεως όσο οι εν τη Μονή πιστεύουν στη νομιμοποίηση και αναγνώριση της υφισταμένης παρανόμου καταστάσεως και αυτός είναι ο λόγος πού το ζήτημα αντιμετωπίζεται σε άλλη βάση, με την ελπίδα της δημιουργίας προϋποθέσεων προσεγγίσεως.
- Γιατί γίνονται αυτά σήμερα μετά από 30 χρόνια και όχι προηγουμένως;
Δεν πρόκειται για επιλογή συγκεκριμένου χρόνου, αλλά για φυσική διαδικασία, πού ακολουθεί τον τρόπο λειτουργίας και λήψεων αποφάσεων της Ι. Κοινότητος. Το Αγιον Όρος έδειξε εξαιρετικά μακρόχρονη ανοχή και υπομονή, όσο υπήρχε κάποια ελπίδα επιστροφής στην κανονική αγιορειτική τάξη. Τα τελευταία χρόνια συντρέχουν οι εξής ιδιαίτερες παράμετροι
α. Όπως δηλώθηκε και αλλού προηγουμένως, από το 1995 περίπου και εξής οι εν τη Μονή εστράφησαν οριστικά στην κατεύθυνση της επιδιώξεως της νομιμοποιήσεως και αναγνωρίσεώς των και της αγνώμονος εκμεταλλεύσεως προς τούτο της φιλανθρώπου ανοχής τού Αγίου Όρους και της συν τώ χρόνω παγιώσεως της καταστάσεως, πράγμα πού εδηλώθη πλέον ρητά το 2000 με τις αξιώσεις αποστολής επισήμων εγγράφων προς τον "Καθηγούμενο", αναγκάζοντας έτσι το Αγιον Όρος να ενεργήσει τα δέοντα πριν η κατάσταση καταστεί μη αναστρέψιμη για το ίδιο.
β. Από το 1999 άρχισε νέα φάση τού θέματος. Συγκεκριμένα στις προηγούμενες περιόδους υπήρχαν κάποια στοιχεία στους φερομένους ως "ηγουμένους" της Μονής πού Θα διευκόλυναν το πέρασμα στη νομιμότητα, δηλ. ο μεν Αθανάσιος είχε κανονική εκλογή και ενθρόνιση, ο δέ Ευθύμιος, από το 1975 μέχρι το 1999, είχε τουλάχιστον χειροτονία από αρχιερέα με κανονική εκκλησιαστική κοινωνία. Αντίθετα ο νυν "ηγούμενος" Μεθόδιος δεν έχει ούτε αυτό, πράγμα πού οδηγεί την κατάσταση σε αδιέξοδο, καθώς ήταν ρητή και ξεκάθαρη η δήλωσή του ότι ποτέ δεν Θα δεχόταν αναγνώριση από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, δηλ. επιβεβαίωσε την παντελή έλλειψη βούλησης για αναζήτηση τρόπου επιστροφής.
γ. Με τις νεώτερες διεθνείς και ευρωπαϊκές εξελίξεις αποδεικνύεται απαραίτητη η αυξημένη ευαισθησία για την προστασία τού ειδικού καθεστώτος τού Αγίου Όρους και η αντιμετώπιση των χονδροειδών παρεκκλίσεων πού πλήττουν αυτό, όπως η εν λόγω περίπτωση, πριν είναι αργά για το Αγιον Όρος.
δ. Σημειώνουμε ακόμη ότι οι εν τη Μονή είναι οι πρώτοι πού, μέσω της νομικής συμβούλου των, χαρακτήρισαν μη νόμιμη τη σύνθεση και άκυρες τις αποφάσεις της Ι. Κοινότητος, συνεδριαζούσης απόντος τού Αντιπροσώπου της Ι. Μονής Εσφιγμένου, πράγμα πού καλεί σε δρομολόγηση των διαδικασιών επιλύσεως της εκκρεμότητος.
- Ποιος ο ρόλος της ιεροκοινοτικής επιτροπής;
Η εξουσιοδότηση κάθε ιεροκοινοτικής επιτροπής είναι να εργάζεται, να συλλέγει στοιχεία και να εισηγείται στην Ιερά Κοινότητα, η οποία είναι η μόνη πού αποφασίζει με την ψήφο των Αντιπροσώπων. Η Υπόθεση της Ι. Μ. Εσφιγμένου υπήρξε αντικείμενο εκτενέστατων συζητήσεων επανειλημμένων συνεδριάσεων της Ι. Κοινότητος αλλά και της Εκτάκτου Διπλής Ιεράς Συνάξεως, η δε επιτροπή κατά την τάξιν κινείται εντός των ορίων των λαμβανομένων αποφάσεων. Είναι τελείως άδικη, αλλά και ανέντιμη και δολία, η διαπιστωθείσα προσπάθεια να χρεωθεί η επιτροπή με σκληρότητα (ενώ είναι αυτή πού υπεβλήθη σε παντοίους κόπους για την εξεύρεση μη βιαίας λύσεως), ή με προσωπικές σκοπιμότητες, ή ακόμη να αναφέρονται ως δικές της οι αποφάσεις αντί της Ι. Κοινότητος, προκειμένου να αδυνατισθεί το κύρος τους. Εξίσου εκτός κάθε εννοίας δεοντολογίας περί τού τρόπου λειτουργίας των θεσμικών οργάνων είναι οι παραπλανητικές και αλαζονικές δηλώσεις των κατόχων της Ι. Μ. Εσφιγμένου περί Μονών (και μάλιστα απρεπώς ονομαστικά αναφερομένων) πού δήθεν συμπαρατάσσονται με αυτούς.
- Οι κατέχοντες την Ι. Μ. Εσφιγμένου διώκονται γιατί δεν δέχονται ευρωπαϊκά κονδύλια;
Άλλος ένας επιπόλαιος συνθηματολόγος ισχυρισμός, πού έγινε πρωτοσέλιδο με μεγαλόστομες δηλώσεις τού "ηγουμένου" Μεθοδίου. Στο Αγιον Όρος εκτελούνται από ετών έργα αναστηλώσεως των Ι. Μονών με χρηματοδοτήσεις της Ελληνικής Πολιτείας, η οποία χρησιμοποιεί τόσο εθνικούς όσο και κοινοτικούς πόρους. Η Ι. Κοινότης προνοούσα υπέρ της Μονής, την περιέλαβε στις κατανομές τού Προγράμματος "Αθως". Από καμία Μονή δεν ζητήθηκε να δεχθεί χρηματοδότηση έργων, μάλλον αντίθετα οι Μονές λόγω των πολύ μεγάλων αναγκών ζητούν και με μεγάλη δυσκολία γίνεται δεκτός μικρός αριθμός αιτημάτων. Επίσης οι εν τη Ι. Μ. Εσφιγμένου και να ήθελαν να το κάνουν δεν Θα μπορούσαν, γιατί δεν δικαιούνται να διαχειρίζονται ο,τιδήποτε στο όνομα της Μονής πού παράνομα κατέχουν. Επομένως καταντά απίστευτα άτοπος και ψευδολόγος ο δήθεν "ηρωισμός να μη δέχονται ευρωπαϊκά κονδύλια", με απώτερο σκοπό την κίνηση στους αγνοούντος αισθημάτων συμπαθείας και θαυμασμού για τον αντιφατικό ασκητισμό τους, ο οποίος αποδεικνύεται ακόμη περισσότερο αυτοαναιρούμενος, αν αναλογισθεί κανείς τις λίαν σεβαστές ποσότητες δραχμών, ευρώ και δολαρίων πού ρέουν στο μοναστήρι για τις ανάγκες της προπαγάνδας της παρατάξεως, την δημόσια προβολή, τούς δικαστικούς αγώνες κλπ, ενώ τα άτομα αυτά εισέπραξαν αναδρομικά και εν συνεχεία διεκδικούν με αξίωση παράνομα την κρατική ετήσια οικονομική χορηγία στο όνομα της Μονής. Το πράγμα καθίσταται επίσης αντιφατικό και εμπαικτικό, όταν αναλογισθεί κανείς ότι οι δήθεν "αντιευρωπαϊστές" μέσω των υποστηρικτών τους απευθύνθηκαν ήδη στην Γενεύη (Επιτροπή Δικαιωμάτων τού Ανθρώπου), στις Βρυξέλλες - Λουξεμβούργο (Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο - Πολιτική Επιτροπή), στο Μιλάνο (Διεθνή Ένωση Νομικών) κλπ, ενώ απειλούν και με προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τού Στρασβούργου, κινώντας τούς (κατ αυτούς) "Φραγκολατίνους" κατά τού Αγίου Όρους και της πατρίδος μας.
- Το όλο ζήτημα έχει σχέση και με την κίνηση στην Ευρώπη για κατάργηση τού αβάτου;
Με χαρακτηριστική υπεκφυγή επιχείρησαν να ψέξουν την Ι. Κοινότητα ότι θέλει να περιθωριοποιήσει τούς εν τη Ι. Μ. Εσφιγμένου για να καταργήσει και το άβατο. Και όμως οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δυστυχώς δεν έχουν συμμετάσχει ούτε μία φορά στους αγώνες τού Αγίου Όρους για την διασφάλιση τού ειδικού καθεστώτος του. Αντίθετα η τυχόν παραδοχή των θέσεών τους Θα απέβαινε με μαθηματική ακρίβεια εις βάρος αυτού τού καθεστώτος. Έτσι ανοίγουν τον δρόμο προς τα εκεί όταν ομιλούν και γράφουν και υπογράφουν προς ανώτατα όργανα για αδυναμία τού Αγίου Όρους να λαμβάνει διοικητικές αποφάσεις παρά μόνο κατόπιν προσφυγών και αποφάσεων των κοσμικών δικαστηρίων (ο καθένας μπορεί να διανοηθεί τι σημαίνει αυτό σε περίπτωση παραβιάσεως λ.χ. τού αβάτου), πράγμα πού συνιστά ευθεία άρνηση τού αυτοδιοικήτου τού Αγίου Όρους, ή για δήθεν παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων (θρησκευτικής ελευθερίας) στο Αγιον Όρος, καθώς, αν γίνει αποδεκτό ότι η απαγόρευση εγκαταβιώσεως ετεροδόξων και σχισματικών στο Αγιον Όρος προσβάλλει την θρησκευτική ελευθερία, σύντομα Θα έχουμε και ίδρυση παπικών μονών και προτεσταντικών ιδρυμάτων στον Ιερό Τόπο (!).
- Γιατί το θέμα έχει και εθνικές διαστάσεις;
Εξηγήσαμε ήδη ότι με τις ενέργειές τους προσβάλλουν την εδαφική κυριαρχία της χώρας και υποσκάπτουν την απαγόρευση αποσχιστικών εθνικιστικών διεκδικήσεων. Πέραν αυτού κρίνεται ως όντως αντεθνική δραστηριότητα η εκστρατεία συκοφαντίας και δημοσίας εκθέσεως της χώρας στο διεθνές κοινό για δήθεν καταπίεσή τους, με αποκορύφωμα την δημιουργία αγγλόφωνης ιστοσελίδος τους στο διαδίκτυο για τον διασυρμό της Ελληνικής Πολιτείας σε Αμερική και Ευρώπη, όπου αναπαράγουν τα ατελείωτα ψεύδη περί διωγμού των και δημοσιεύουν και φωτογραφία Καρυώτου μοναχού άλλης Μονής ως Εσφιγμενίτου αντιμετωπίζοντος δήθεν το φάσμα της απελάσεως άνευ άλλης στέγης. Μέσα στα πολλά άλλα πού έγιναν γνωστά και άλλα πού δεν έγιναν γνωστά, μνημονεύουμε και την όλως πρόσφατη αποστολή γράμματος και προς τον Πατριάρχη Μόσχας για παρέμβασή του εις βάρος της χώρας μας και τού Οικουμενικού Πατριαρχείου.
- Ελήφθησαν δυσμενή μέτρα εις βάρος τους;
Εδώ οφείλουμε να καταγγείλουμε την απόπειρα θεατρικής κατασκευής ηρώων εκ τού ασφαλούς. Από το θέρος τού 2000 η Ι. Κοινότης έδωσε εντολή στην Ι. Επιστασία να προσέχει ιδιαίτερα την προσπάθειά τους να διεκδικήσουν έμμεση νομιμοποίηση εκμεταλλευόμενοι τις κατ οικονομίαν εξυπηρετήσεις τους. Έτσι κατ ανάγκην δεν τούς αναγνωρίσθηκε ο,τιδήποτε δεν εδικαιούντο νόμιμα, όπως λ.χ. το δικαίωμα εκπροσωπήσεως της κυριάρχου Ι. Μ. Εσφιγμένου πού παρανόμως κατέχουν. Ήταν παράνομο να ζητούν στο όνομα της Μονής ειδικά διαμονητήρια (το ονόμασαν απαγόρευση εισόδου των προσκυνητών τους), ατέλεια εισαγομένων ειδών (το ονόμασαν στέρηση καυσίμων για τον χειμώνα, ενώ στην Μονή καίγουν ξύλα), είσοδο οχημάτων (το ονόμασαν αποκλεισμό φορτηγού με τρόφιμα και καταδίκη εις τον εκ πείνης Θάνατον) κλπ, ενώ όλα αυτά μπορούσαν να γίνουν με άλλους τρόπους και όχι στο όνομα της Μονής Εσφιγμένου, αλλά Αυτοί διεκδικούσαν νομιμοποίηση. Με την συνήθεια πλέον τού ψεύδους δεν δίστασαν να μιλήσουν για "δήμευση των περιουσιακών στοιχείων της Μονής", για "οικονομικό στραγγαλισμό", για "δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών" (με αφορμή υποβληθέν απλό ερώτημα), πράγματα εξ ολοκλήρου ανυπόστατα και αδιανόητα. Με την ίδια ρύμη μίλησαν, και μάλιστα προς το εξωτερικό, και για "κόψιμο νερού και ρεύματος", από τα οποία το πρώτο αδιανόητο και το δεύτερο αστείο, καθώς στο Αγιον Όρος δεν Υπάρχει ΔΕΗ. Ακόμη η τήρηση των νόμων επί τού λίαν ευαισθήτου θέματος της προσεγγίσεως σκαφών εις το Αγιον Όρος, για το οποίο οι αγιορείτες έχουν πραγματοποιήσει πολυχρόνιους αγώνες, ονομάσθηκε "από θαλάσσης αποκλεισμός". Το ψεύδος πέρασε στην σφαίρα της αρρωστημένης φαντασίας σχετικά με τα γεγονότα της 16/29.1.2003 και μετέπειτα, όπως προαναφέραμε. Ο αστυνόμος έγινε διμοιρίες ματ, τα λιγοστά τζιπ πού πάντότε είχε η αστυνομία (ανεπαρκώς, είναι αλήθεια, για την φύλαξη της χερσονήσου και με συνεχείς διαμαρτυρίες τού Αγίου Όρους) και πού στοιχειωδώς προσπαθούσαν να καλύψουν τις ανάγκες δημοσίας τάξεως και ασφαλείς, έγιναν φάλαγγες και τεθωρακισμένα, η άοπλη κρούση της θύρας έγινε επιδρομή, οι τακτικές περιπολίες σκάφους τού λιμενικού έγιναν συγκέντρωση στόλου, η διακριτική παρακολούθηση εξ αποστάσεως για λόγους δημοσίας τάξεως και ασφαλείας έγινε πολιορκία, ο αυτοεγκλεισμός και το κλείσιμο των θυρών από τούς ιδίους έγινε απαγόρευση εξόδου κ.ο.κ. (ενώ αντίθετα γνωρίζουμε με συγκεκριμένα περιστατικά ότι τυχόν διαφωνία με την ακολουθούμενη τακτική ή σκέψη περί εξόδου και φυγής από μέρους των μελών της "αδελφότητος" αντιμετωπίζει τον προπηλακισμό και την μομφή τού προδότη της πίστεως). Διελαλήθη στα πέρατα της οικουμένης ότι στερούνται τροφής και αντιμετωπίζουν τον εκ πείνης Θάνατο (ενώ αλλού ταυτοχρόνως δηλώνουν ότι έχουν τρόφιμα για δύο χρόνια), ότι ζητούν γιατρό και φάρμακα και τούς τα αρνείται η ελληνική κυβέρνηση (ενώ αυτό δεν έγινε και δεδηλωμένα δεν Θα γίνει ποτέ, αλλά αντίθετα Αυτοί εγκλείοντες γέροντες και ασθενείς θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και την ζωή τους), πράγματα πού ξεπερνούν πλέον και τα όρια της φαντασίας και εισέρχονται στην σφαίρα τού δόλου κ
ι της απάτης. Και όλα αυτά υπό την άνεση της γνωστής δεδηλωμένης κοινής βουλήσεως Αγίου Όρους, Οικουμενικού Πατριαρχείου και Ελληνικής Πολιτείας να μη ασκηθεί βία. Αυτό βέβαια δεν μπορεί να σημαίνει και νομιμοποίηση της παρανομίας, αλλά ειρηνική τήρηση της νομιμότητας, πράγμα πού αποτελεί και τον γνώμονα της περαιτέρω αντιμετωπίσεως της καταστάσεως.
- Υπάρχουν θέματα δημοσίας τάξεως και ασφαλείας;
Είναι αυτονόητο ότι το κράτος Θα λάβει στοιχειώδη μέτρα σε χώρους με έκρυθμη κατάσταση όπως στην περιοχή της Μονής, και μάλιστα μετά από προφορικές και γραπτές απειλές ότι "Θα χυθεί αίμα", ότι "Θα βάλουν φωτιά", ότι "έχουν τεράστιες ποσότητες εκρηκτικών και όπλων", ότι "Θα γίνει Κούγκι" κλπ. Επίσης Υπάρχει σοβαρότατο θέμα ασφαλείας των κειμηλίων, καθώς κανείς δεν είναι δυνατόν να ξέρει τίποτα, εξακριβωμένα και πέραν γενικών δηλώσεων των παρανόμων κατόχων τους, για την τύχη και την κατάστασή τους, λόγω της αδυναμίας της Ι. Κοινότητος να ασκήσει την κατά νόμον εποπτεία της και της παρεμποδίσεως των κρατικών υπηρεσιών να προβούν σε σχετικό έλεγχο, κατά ευθεία παραβίαση πλειάδος σχετικών διατάξεων προστασίας της κοινής αγιορειτικής πολιτιστικής κληρονομίας. Πέραν αυτού, σύμφωνα με τις επίσημες υπηρεσιακές αναφορές, καθεστώς τρομοκρατίας επικρατεί περιοδικά τόσο στην είσοδο τού Αγίου Όρους από υποστηρικτές τους, με κατάληψη σκαφών, παρεμπόδιση και ματαίωση συγκοινωνιακών δρομολογίων κλπ, όσο και στις Καρυές από τούς ιδίους, με τον προπηλακισμό υψηλών στελεχών των Ι. Μονών και της Ι. Κοινότητος και την εκτόξευση απειλών, πράγματα για τα οποία δεν έγιναν συλλήψεις, γνωρίζοντας ότι αυτές Θα επαρουσιάζοντο θεατρικώς ως δήθεν ομολογίαι υπέρ της πίστεως. Σημειώνεται και η παραλαβή ικανού αριθμού λίαν απειλητικών επιστολών τόσο κατά της ζωής και σωματικής ακεραιότητος όσο και για "κτυπήματα αλά Μπίν Λάντεν", για "βομβιστικές ενέργειες κατά Ι. Μονών" κλπ.
- Υπάρχει κοσμικό φρόνημα;
Δυστυχώς αποδεικνύεται ότι η ομάδα πού κατέχει την Μονή διακατέχεται από σαφές κοσμικό και αντιαγιορειτικό φρόνημα, πού δεν συναντάται σε καμία άλλη αγιορείτικη Μονή και πού προφανώς έλκει την καταγωγή του από την αποκοπή από τον αγιορειτικό κορμό και την αποκλειστική ενασχόληση με την προπαγάνδα προς τον κόσμο υπέρ της παρατάξεως των. Κύριο "προσόν" αναδεικνύεται η παραγωγή συνθημάτων πού αλλοιώνουν την πραγματικότητα με επικοινωνιακά τεχνάσματα ("τρικ"). Μαζί με όλα τα άλλα ψεύδη αναφέρουμε ότι ο "ηγούμενος" ονείδισε δημόσια την Ι. Κοινότητα για την κλήση τεθνεώτων αδελφών, ενώ ο ίδιος τούς είχε δηλώσει ως ζωντανούς, προφανώς για να φαίνονται πολλοί και να διεκδικούν μεγαλύτερη ατέλεια. Άλλωστε σε κάθε του δήλωση δίνει και διαφορετικό αριθμό μελών της "αδελφότητος". Εξίσου σημαντικό "προσόν" αναδεικνύεται η κλίση στο θέαμα και στο θέατρο. Όταν επραγματοποιήθη η επίδοση των κλήσεων προς άσκησιν επωφελούς γι αυτούς δικαιώματος, ελαμβάνοντο συνεχώς φωτογραφίες, για να απαθανατίσουν το "μαρτύριο". Ο "ηγούμενος" κάλεσε δημόσια από τηλεοράσεως (ΕΤ3) τούς δημοσιογράφους να εισέλθουν στο Αγιον Όρος χωρίς διαμονητήρια της Ι. Επιστασίας με δικά του παράνομα μέσα και έστησε στο μοναστήρι δημοσιογράφους και κάμερες για να καλύψουν την θεατρική "ομολογία πίστεως", κατά πλήρη περιφρόνηση των διατάξεων τού Ιερού Τόπου περί εισόδου προσκυνητών και περί απαγορεύσεως τηλε-κινηματογραφήσεως, τα οποία Αυτοί θεωρούν ότι οφείλουν να τηρούν μόνον οι "κανονικές" Μονές, παραδεχόμενοι έτσι ότι δεν ανήκουν στο Αγιον Όρος και ότι είναι πολέμιοί του εκ δόλου και όχι εξ αγνοίας. Στις Καρυές σημειώθηκαν ρίψη δελτίων ("φέιγ - βολάν") και αφισοκολλήσεις, ανάρτηση σημαιών στο κονάκι της Μονής και μεγάφωνα, δίκην καταλήψεως φοιτητικής ή εκλογικού κέντρου κλπ, γεγονότα πρωτοφανή απ αιώνων και συγκρινόμενα μόνον με περιόδους πολιτικών ταραχών. Από πολλά έτη εκτοξεύουν απειλές περί καύσεως ή ανατινάξεως της Μονής, αποδεικνύοντας ότι δεν την πονούν, αντίθετα με τούς γνήσιους αγιορείτες πού έκαναν και Θα κάνουν τα πάντα για να την διασώσουν. Άλλο σημαντικό ιδίωμα είναι η εκμετάλλευση φυσιολογικώ
γεγονότων ή προκατασκευασμένων καταστάσεων, προκειμένου να εξαχθούν διαστρεβλωμένα συμπεράσματα και σκόπιμος κοσμικός δημοσιογραφικός θόρυβος, ενισχύων την θεωρία περί διωγμών, χάριν χρησιμοποιήσεως αυτής για συντήρηση της ταραχής τού κόσμου αλλά και για νομικούς λόγους. Έτσι Μεταξύ πολλών άλλων, μόλις πρόσφατα δεν σεβάσθηκαν ούτε το γεγονός, πού πολύ έθλιψε την Ιερά Κοινότητα, τού τραγικού θανάτου μέλους της αδελφότητος εις ατύχημα εξ ιδίας του ευθύνης και επιχείρησαν την εκμετάλλευση τούτου αλλά και τού ιερού γεγονότος της κηδείας για προπαγανδιστικές σκοπιμότητες. Φυσιολογικά τέτοιου είδους εγχειρήματα Θα πρέπει δυστυχώς να αναμένουμε συνεχώς και στο μέλλον, για να συντηρείται το θέμα στην κοσμική επικαιρότητα.
Υπομένοντας όλα αυτά με την ελπίδα στην Κυρία Θεοτόκο ότι δεν θα εγκαταλείψει το Περιβόλιόν της, τρέφουμε την προσδοκία ότι η κατακραυγή και καταδίκη της παρανομίας και η συναίσθησή της από τούς κατόχους της Ι. Μ. Εσφιγμένου είναι δυνατόν να οδηγήσει σε λύσεις τού ζητήματος.
Εν κατακλείδι το Αγιον Όρος απευθύνει έκκληση προς την εκκλησιαστική και εθνική συνείδηση πάντων, τού σκανδαλιζομένου ευσεβούς πληρώματος της Εκκλησίας, των κατ άνθρωπον ενδιαφερομένων, τού πολιτικού κόσμου, τού Τύπου, των Μέσων Μαζικής Ενημερώσεως, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να μη παρασύρονται από την μεθοδευόμενη παραπληροφόρηση και εξαπάτηση, αλλά να συμπαρασταθούν στον παρόντα ιστορικό αγώνα τού Αγίου Όρους για την σωτηρία της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, αλλά και κυρίως την περιφρούρηση των θεσμίων της πίστεως και της Ορθοδόξου μοναστικής, πνευματικής και πολιτιστικής αγιορειτικής παραδόσεως.
Άπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι
των είκοσι Ιερών Μονών τού Αγίου Όρους Αθω.