Κατηγορίες

 Διότι οι Αυτοκρατορίες δεν έχουν ανάγκη από σύνορα…

Όταν τελειώσουν τα σημερινά κράτη (που θα τελειώσουν, η ιστορία δεν έχει επιστροφή!) τότε θα μείνουν οι Αυτοκρατορίες. Νέες, καινοφανείς, γεωπολιτικές, συνομοσπονδιακές με άϋλες κυβερνήσεις, οικονομικές, θρησκευτικές ή πολιτιστικές, με ή χωρίς σύνορα.

Αν στο Τουρκικό κράτος, -που ούτως ή άλλως όπως η Γερμανία και η Γαλλία και το Βέλγιο και η Ελλάδα, θα τελειώσει και αυτό, συγχωνευμένο σε μία νέα υπερεθνική ενότητα ή διασκορπισμένο σε πολλές- , την ημέρα του τελειωμού του υπάρχει μια τρύπα στο Φανάρι, και όχι ένα μικρό κτίριο στο οποίο θα κυματίζει η κίτρινη σημαία με το μαύρο δικέφαλο! Τότε... ποιός θα φταίει για το θάνατο μιας ελληνικής Αυτοκρατορίας που έβαλε τις βάσεις της ο ίδιος ο Απόστολος Ανδρέας το 36 μ.Χ. και κράτησε μνήμες Γραικών κι Ελλήνων και Πελασγικές από το 6000 π.Χ.;

Νομίζετε πώς αυτά τα χρόνια είναι μακρινά; Πώς θα αργήσουν να έλθουν τα μελλούμενα; Γιατί ποιός το περίμενε να διαλυθεί η ΕΣΣΔ, να ενωθεί η Γερμανία με την Γαλλία, την Φιλανδία και την Ελλάδα και νάχουν μια οικονομία (του Ευρώ), μια αστυνομία (του Σέγκεν), μια δικαστική εξουσία (το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο), μια νομοθεσία (την Ευρωπαϊκή), ενιαία σύνορα και σύντομα και μία κοινή άμυνα που υπερβαίνουν τις κρατικές και εθνικές;

Κι αν η Τουρκία δεν διαλυθεί σε Κουρδιστάν κ.λπ. κ.λπ. και ενωθεί με την Ευρώπη τότε τα σύνορα θα είναι κοινά και οι Τούρκοι θα ξαναπάνε στην Τροπολιτσά και στο Ζητούνι και μεις στην Κωνσταντινούπολη, την Σμύρνη και την Αττάλεια χωρίς να μπορεί να μας εμποδίσει κανείς. Μαζικά! Όσοι θέλουμε! Κι από δω κι από κεί.

Αν εκείνη την ημέρα δεν υπάρχει το Πατριαρχείο το Οικουμενικό, σαν ένας πανορθόδοξος και διορθόδοξος αλλά και ελληνικός θεσμός, τι θα υπάρχει εκεί;

Διότι οι Αυτοκρατορίες δεν έχουν ανάγκη από σύνορα. Όσο υπάρχει σημαία και τόπος που συνδέεται με αυτήν και όσο υπάρχει νόμιμη διαδοχή, η Αυτοκρατορία ζει. Και κανείς τότε δεν θα χολοσκάει για σύνορα, έχει δεν έχει, αφού αυτά θα είναι "δικαίως κατανεμημένα" μεταξύ υπερεθνικών μεγακρατών! Τότε όλοι θ' αναζητούν εκείνο το μικρό, τ' ασήμαντο, το φαιό, το κτίριο που επί 549 χρόνια κρατούσε την αρχαία παράδοση 1968 χρόνων (ως καθίδρυμα του Αποστόλου Ανδρέα, των Μεγαριτών αποίκων του Βυζαντίου, των Γραικών και των Ρωμηών και των Ελλήνων), αλλά και τα πρωτεία μεταξύ ίσων στην Ορθοδοξία, σ' αυτή τη γη.

Μιας παράδοσης που συνέδεσε -δεν απέκοψε- την κλασσική εθνική Ελλάδα με την Ελληνιστική-Αλεξανδρινή παγκοσμιότητα και με το Ορθόδοξο Χριστιανικό βίωμα! μιας παράδοσης που συνέδεσε τους λαούς της Ανατολής και της Δύσης κάτω από του Χριστού την πίστη την αγία και την ελληνική την γλώσσα και παιδεία! Μιας παράδοσης που ζει και διαπορεύεται και μόνη αυτή μπορεί να ξαναϊδεί την οικουμενική διάσταση του Ελληνισμού και να την επιδιώξει!

Και μιας Ορθοδοξίας, που χωρίς εκείνο το κτίριο, θα πορεύεται χωρισμένη σε Ρώσσους, και Ρουμάνους και Γεωργιανούς κι Αμερικάνους και... και Έλληνες! Γιατί μετά, αν κάτι τέτοιο θλιβερό κι ανόσιο γίνει, τότε άλλα πράγματα θα έλθουν, εθνικιστικά και γεω-πολιτικο-θρησκευτικά, και ποιός θ' αποζητά να πορεύεται με έθνη αλλογενή ή με Ορθοδοξίες εθνικές και φυλετιστικές;

Όλα τ' άλλα είναι επαρχίες και επαρχιωτισμοί. Κι αν κάποιον τώρα μπορεί να τον χαρακτηρίζουνε σαν "πράκτορα", -αν είναι δυνατόν-, λίγη υπομονή και αύριο, που τέτοιες εξουσίες και κράτη δεν θα λογαριάζονται, πράκτορας δεν μπορεί, και νάθελε, να είναι! Το κτίριο όμως εκεί να παραμένει σας παρακαλώ! Με την σημαία του Δικέφαλου και τον Σταυρό. Κι αν ήταν, που δεν είναι, "πράκτορας" αυτός που το κρατούσε, νομίζω όλοι τότε θα τονε συγχωρούσαμε!