Η ώρα της «Μακεδονίας» Διονύσιος Κ. Καραχάλιος Αντιπρόεδρος του Δικτύου 21 10 May 2005 Η ώρα της «Μακεδονίας» …… του Διονυσίου Κ. Καραχάλιου Σύμφωνα με την παρατηρούμενη κινητικότητα των τελευταίων ημερών, επίκειται λύση στο θέμα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων. Ένα πρόβλημα που έχει καταγραφεί ως «εθνικό» βαίνει προς την οριστική αντιμετώπισή του, κατά τρόπο που, κάθε άλλο, παρά δικαιώνει την ελληνική εξωτερική πολιτική. Θα μπορούσε να πει κανείς πολλά για το πώς μια μικρή χώρα, με τεράστια οικονομικά προβλήματα, με ανύπαρκτη κοινωνική συνοχή και με την ύπαρξη εθνοτικών αντιπαλοτήτων στο εσωτερικό της, που καθιστούν αβέβαιη την ύπαρξή της στο μέλλον, φαίνεται να καταγράφει μια ανέλπιστη διπλωματική επιτυχία έναντι της Ελλάδος, δηλαδή μιας χώρας έναντι της οποίας φαίνεται να υστερεί σε όλα τα επίπεδα: πολιτικό, οικονομικό, διπλωματικό ευρωπαϊκό, διεθνές. Και όμως! Η Ελλάδα, η «ισχυρότερη» χώρα των βαλκανίων, η μοναδική που είναι εδώ και μια εικοσαετία μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχει ασύγκριτο κατά κεφαλή εισόδημα σε σχέση με τους βαλκάνιους γείτονές της, που είναι αυτή την στιγμή μέλος τους Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., καταλήγει να αποδέχεται μια συμβιβαστική λύση που αντίκειται στην ισχύουσα, και ουδέποτε μεταβληθείσα θέση του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών της 13.4.1992 περί μη αναφοράς της λέξης «Μακεδονία» στην ονομασία των Σκοπίων…. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας θα μπορούσαμε, απλά και ξεκάθαρα, να πούμε τούτο μόνον : Μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας ! Η διαφαινόμενη λύση έρχεται να επικυρώσει, όχι την αδιαλλαξία μας, όπως ανοήτως και δουλοπρεπώς ισχυρίζονται οι διάφοροι «προοδευτικοί» υπέρμαχοι του ενδοτισμού, σε πλήρη ομοφωνία με κάποιους λιπόψυχους του φιλελεύθερου χώρου, αλλά ακριβώς το αντίθετο: την πλήρη αδυναμία μας να διατηρήσουμε μια σταθερή και αποφασιστική γραμμή, την οποία ενώ είχαμε, υποτίθεται, αποφασίσει, με πλήρη ομοφωνία όλων των κομμάτων ,κατά το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών της 13.4.1992, ουδέποτε, στην πραγματικότητα, τηρήσαμε, εμφανιζόμενοι, στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης να υποστηρίζουμε άλλα δημοσίως και άλλα κατ’ ιδίαν, διανθισμένα μάλιστα με μικροκομματικές σκοπιμότητες, πέρα από κάθε εθνικά επωφελή εκτίμηση και υπεύθυνη συμπεριφορά.. Την ίδια στιγμή, τα Σκόπια μας παρέδιδαν μαθήματα εθνικής ομοψυχίας στην αμείωτη, επί σειράν ετών, προκλητική αδιαλλαξία τους, με τελικό αποτέλεσμα την σταδιακή, για λογαριασμό τους, εδραίωση του ονόματος «Μακεδονία» στον διεθνή πολιτικό στίβο και τα ΜΜΕ, που, όπως φαίνεται, θα καταλήξει και στην τελική δικαίωση της ανυποχώρητης στάσης τους…. Για να καταδειχθεί το μέγεθος των τραγικών σφαλμάτων, που διαπράττουμε στο θέμα των Σκοπίων, επί μια ολόκληρη δεκαπενταετία, θυμίζουμε τα εξής χαρακτηριστικά γεγονότα: · Ενώ ο τότε υπουργός Εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς αποπέμφθηκε από την κυβέρνηση, το Συμβούλιο αρχηγών υιοθέτησε πλήρως, κατά το γράμμα, την προταθείσα πολιτική του, την οποία, όμως, ουδέποτε ως χώρα εφαρμόσαμε στην πράξη, δίνοντας διεθνώς την εντύπωση ότι, ανά πάσα στιγμή, είμαστε έτοιμοι να υποχωρήσουμε και να τροποποιήσουμε τις θέσει μας. · Η λεγόμενη «ενδιάμεση συμφωνία», που υπέγραψε η κυβέρνηση Σημίτη με την κυβέρνηση των Σκοπίων το 1995, αποτέλεσε, ουσιαστικά, την «ταφόπλακα» του προβλήματος, αφού, παρά το γεγονός ότι η συνεχιζόμενη αδιαλλαξία των Σκοπίων μας έδινε το δικαίωμα να καταγγείλουμε την συμφωνία αυτή, οι εκσυγχρονιστές, με πρώτο τον υπουργό τους των Εξωτερικών, δηλαδή το Γ. Παπανδρέου, ουδόλως ασχολήθηκαν με το πρόβλημα. · Η αποστροφή του Κ. Μητσοτάκη, ότι «σε δέκα χρόνια ουδείς θα ασχολείται με το Μακεδονικό», κρύβει μια τραγική πραγματικότητα: Ενώ από την πλευρά της Ελλάδος οι πάντες, με ελάχιστες τιμητικές εξαιρέσεις, που όμως, λοιδορήθηκαν ως «Ελληναράδες» η «υπερπατριώτες» (λες και έπρεπε να ντρέπονται για τις εθνικές τους ανησυχίες) έσπευδαν να καταδείξουν την θέλησή τους για συμβιβασμό, οι Σκοπιανοί ενίσχυαν την αδιαλλαξία τους και την διεθνή τους θέση, ακριβώς διότι έβλεπαν ότι, ενώ αυτοί δεν υποχωρούσαν, ούτε κατά ένα τόνο, η πλειοψηφία των ελλήνων πολιτικών ήταν έτοιμη να συνταχθεί μαζί τους και να προσυπογράψει τις αξιώσεις τους! · Στην ελληνική κοινή γνώμη επικράτησε η άποψη μιας θορυβώδους μειοψηφίας, προερχομένης κατά βάση από την λεγόμενη φωτισμένη «αριστερά», την στεγαζόμενη κατά κύριο λόγο, στον «Συνασπισμό», που έβρισκε αδικαιολόγητη και δυσανάλογη προς την εκλογική του απήχηση, προνομιακή υποδοχή και μεταχείριση στα ΜΜΕ. Αυτή η αποχαυνωμένη από την παταγώδη διάψευση των μαρξιστικών μύθων αριστερά, βρήκε λόγο ύπαρξης στην πρόθυμη στήριξη των σκοπιανών επιδιώξεων, διαλαλώντας σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία την ανοχή της στον σφετερισμό του ονόματος και της ιστορίας της Μακεδονίας, υπό το πρόσχημα μιας ουτοπικής και άνευ αντικρίσματος διεθνιστικής αλληλεγγύης. Στο πλαίσιο αυτής της εκστρατείας, που αποδέχθηκε χωρίς την παραμικρή αντίρρηση και τελικώς υιοθέτησε πλήρως η κυβέρνηση Σημίτη, κάθε φωνή που εξακολουθούσε να υποστηρίζει την μηδέποτε μεταβληθείσα επίσημη θέση του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών της 13.4.1992, χαρακτηριζόταν αντιδραστική, οπισθοδρομική, φασιστική και ακροδεξιά. Οι άλλοτε προδοτικοί υπέρμαχοι ενός ανεξάρτητου «Μακεδονικού κράτους», θα μπορούσαν να είναι υπερήφανοι για τους επιγόνους τους: Η «Μακεδονία», έστω και υπο διαφορετική μορφή, τείνει να γίνει πραγματικότητα…… Στην φάση στην οποία βρίσκονται, ήδη, τα πράγματα, μοιάζει απόλυτη ματαιοδοξία η προβολή αντιρρήσεων για το διαφαινόμενο «τερατούργημα». Τουλάχιστον, ας μην έχουμε αυταπάτες: Όσα προσδιοριστικά επίθετα και αν συνοδεύουν την λέξη «Μακεδονία», η χώρα των Σκοπίων θα αποκαλείται και επισήμως, πλέον, Μακεδονία και οι κάτοικοί της Μακεδόνες. Άραγε, έχει κανείς αντιληφθεί τις συνέπειες μιας προνομιακής χρήσης του επιθέτου «μακεδονικός –η –ο», από τους γείτονές μας για κάθε τι που αφορά την διεθνή παρουσία τους, υπό οποιαδήποτε μορφή; Από εδώ και στο εξής τα μακεδονικά φρούτα, οι μακεδονικές εφημερίδες, οι μακεδονικές απόψεις, η μακεδονική οικονομία, οι μακεδονικές πόλεις, το μακεδονικό περιβάλλον, ο μακεδονικός ουρανός, οι μακεδόνες μαθητές, ο μακεδονικός τουρισμός, η μακεδονική πρωτεύουσα, τα μακεδονικά σχολεία, ο μακεδονικός πληθυσμός, το μακεδονικό κλίμα, οι μακεδόνες επιστήμονες κλπ. κλπ. , ουδεμία σχέση θα έχουν με την δική μας Μακεδονία …... Ας ευχηθούμε μόνον να μην έλθει η στιγμή, που η γειτονική μας «Μακεδονία» θα αξιώσει την απαγόρευση της χρήσης του επιθέτου από την Ελλάδα, επειδή, προδήλως, θα αποτελεί «σφετερισμό» του εθνικού της ονόματος ! Όσο για τον «Γιωργάκη» Παπανδρέου, το θλιβερό αντιπολιτευτικό του παραλήρημα, ακόμη και το για το θέμα των Σκοπίων, όπου η αδιαφορία, η απραξία και η αφέλεια του, υπερέβησαν κάθε ανεκτό όριο, απλώς αποτυπώνει το επίπεδο της πολιτικής του οντότητας……