«Ἐμεῖς (;) ἐπιθυμοῦμε μία κοινὰ ἀποδεκτὴ λύση μὲ τὰ Σκόπια
Ἡ Ἀθήνα ἔχει στείλει ἕνα ξεκάθαρο μήνυμα πρὸς τὴν ἄλλη πλευρά»
( Ἡ Ἀθηναία Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν,
Ἀθῆναι, 5-12-2007)
Ἡ Θεσσαλονίκη ὅμως; Ποιό «ξεκάθαρο μήνυμα πρὸς τὴν ἄλλη πλευρὰ» ἔχει στείλει ἡ Μακεδονία; Ποιό, ἑπομένως καὶ ἡ Θεσσαλονίκη; Ἔχει πλέον καταστεῖ σαφέστερον τοῦ σαφοῦς: γιὰ τὸ «σύνθετο» ὄνομα, αὐτὸ τὸ μεῖζον ζωτικὸ πλῆγμα κατὰ τῆς Μακεδονίας, «ἡ ἄλλη πλευρὰ» πιά, δὲν εἶναι οἱ Σκοπιανοὶ λησταπατεῶνες. «Ἡ ἄλλη πλευρά», δυστυχῶς, εἶναι «ἡ Ἀθήνα», ὅπως προσφυῶς ἐν τῇ ὠμότητί της, κάθε λίγο καὶ λιγάκι μᾶς τὸ ὑπενθυμίζει, ἡ τοῦ τριγώνου Τζί-Μπὶ κόρνερ -Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τεμενάδων- Βουλὴ τῶν Κάτω Ἑλλήνων (γεωγραφικὸς προσδιορισμός
) ἡ εὐπειθεστάτη στὸ «ὑπακούσαντες» σημερινὴ Ὑπουργὸς ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν. Εἶναι πλέον ἡλίου τῆς Βεργίνας φαεινότερον: στὴν συνολικὴ διαχείριση τοῦ μείζονος αὐτοῦ πλήγματος γιὰ τὸν Ἑλληνισμό, «ἡ Ἀθήνα» ἐπιδεικνύει μίαν ἐνδημοῦσα στὸ κλεινὸν Ἄστυ ὑστέρηση μακεδογνωσίας, μίαν ἀπουσία θουκυδιδείου ἐπιστημοσύνης, μία καθολικὴν ἔλλειψη διπλωματικῆς εὐφυίας:
α. Δὲν εἶναι δυνατόν, νὰ ξεκινᾶς μία ἀναδιαπραγμάτευση μὲ τὸν κακόπιστο, ἐτεροκίνητο Σκοπιανὸ ἀπατεῶνα, τὸν ἀνένδοτο, κι ἐσὺ «ἡ Ἀθήνα», νὰ ἔχεις ἤδη ὑποχωρήσει στὸ «βραχύ τι τοῦτο» τῆς ὀνομασίας, τὸ ὁποῖο ὅμως, «πᾶσαν ὑμῶν ἔχει τὴν βεβαίωσιν καὶ πεῖραν τῆς γνώμης». (Θουκυδίδης Α140, 5). Εἶναι ἀνήκουστον
τοῦτο τὸ μειοδοτικὸν δοτικόν.
β. Δὲν εἶναι δυνατὸν «ἡ Ἀθήνα» νὰ συντηρεῖ μὲ οἰκονομικὴ βοήθεια καὶ τώρα, τὴν πειρατεία τῶν Σκοπιανῶν, νὰ ἀνέχεται «ἡ Ἀθήνα» τὸ προκλητικὸ ὑπερθεματίζειν τῶν Σκοπιανῶν! Νὰ συγχωρεῖ «ἡ Ἀθήνα» τὴν κάθε ἐκ νέου προσβολὴ τῆς ἀκεραιότητάς μας, οἷς, εἰ συγχωρήσετε, καὶ ἄλλο τι μεῖζον εὐθὺς ἐπιταχθήσεσθε, ὡς φόβῳ καὶ τοῦτῳ ὑπακούσαντες»
Σὲ ποιούς, ἐπὶ τέλους, ὑπακούει αὐτὸ τὸ διαρκῶς κατά Σεφέρη «τετρομαγμένο» Ὑπουργεῖον Ἐξωτερικῶν τεμενάδων; Ὑπακούει, ἀκούει τὴν Θεσσαλονίκη, ἡ «Ἀθήνα» τῆς κυρίας Ὑπουργοῦ τῶν Ἀθηνῶν; Ἡ «φόβῳ» τετρομαγμένη Ἀθήνα, ἀκόμη κι ἀπὸ τὸ καρναβαλιστὰν τῶν Σκοπίων; Σὲ ποιόν ὑπακούει;
γ. Καὶ βεβαίως, καὶ ἀναποτρέπτως, σύμφωνα μὲ τὸ ἀναλλοιώτως ὑπεράχρονον Α140 τοῦ Θουκυδίδη, «εὐθύς», κάθε λίγο καὶ λιγάκι, οἱ Σκοπιανοὶ λυμεῶνες «καὶ ἄλλο τι μεῖζον» ἀπαιτοῦν, «καὶ ἄλλο τι μεῖζον» προωθοῦν καὶ ἐπιβάλλουν!
Ἄτρεπτοι οἱ Σκοπιανοὶ καὶ ἀτρεμαῖοι, ἐνώπιον τῆς «φόβῳ» τρομαλέας, τῆς κατὰ πάντα ἀτρέπτως χωρὶς ἐν-τροπὴν Ἀθήνας
δ. Καὶ μονίμως ἄξεστη ἀνεπιξέστως «ἡ Ἀθήνα» αὐτή
Ἀφιλόκαλος «ἡ Ἀθήνα», χωρὶς ἑλληνικὴ παιδεία, μὲ ἀρχοντοχωριάτικη ἀπαιδευσία καὶ φόβου ὑποτελῆ ἀκαλαισθησία, «ἡ Ἀθήνα»: ὁ μικροπόνηρος Σκοπιανός, γιὰ λόγους προδήλου προπαγάνδας, ἀπεφάσισε νὰ γίνει ἡ πρώτη συνάντηση ἐπὶ κλοπιμαίου ὀνομασίας, ἐκεῖ στὴν Ἀχρίδα. Καὶ μικροπόνηρος καὶ μὴ ἀνευφυής: νὰ δείξει ὁ Σκοπιανός, τουλάχιστον, ἐκεῖ στὴν βυζαντινὴ Ἀχρίδα, ποὺ ἀνῆκε πάντοτε στὴν σφαῖρα πολιτιστικῆς ἐπιρροῆς τῆς Θεσσαλονίκης-Συμβασιλεύουσας, ὅτι ἔχει κι αὐτός, Σκοπιανὸς νέηλυς, κάτι τὸ «δικό του»
Τὴν ἐκπάγλου ὀμορφιᾶς ὀρθόδοξη εἰκονογραφία, μὲ τὶς ἑλληνικές της ἐπιγραφές, ἐκεῖ, στὶς βυζαντινὲς ἐκκλησίες μας τῆς Ἀχρίδος! Ἔτσι οἱ Σκοπιανοὶ μεταπρᾶτες! Καὶ τί ἀντιπροτείνει «ἡ Ἀθήνα»; Ἡ νεόπλουτη κακομοιριασμένη;
Τίποτε! Τὴν χοντροκοπιά της, πάντα, «ἡ Ἀθήνα»! Τὸ ἀνέμπνευστόν της! Τὴν ἀφιλοκαλίαν της! Τὴν συνοικιακή της μειοδοσία, «ἡ Ἀθήνα»
Ναί: «Στὴν συνέχεια προβλέπεται ἡ δυνατότητα ἀντίστοιχης συνάντησης στὴν Ἀθήνα, ὑπὸ τὴν Ντόρα Μπακογιάννη». («Μακεδονία», 6-12-2007).
Τί ἀντιτείνει, λοιπὸν στὴν ἐπίδειξη τῆς ληστοσυμμορίτικης εὐφυίας τῶν Σκοπιανῶν, «ἡ Ἀθήνα»; Τὸν ἀνεπιξέστως ἄξεστο, τὸν μειοδοτικό της ἐπαρχιωτισμό, «ἡ Ἀθήνα»
Ἡ ὁποία, μὲ τὸ «σύμπλεγμα μειονεξίας ἕναντι τῶν ξένων» (πάντοτε κατὰ Σεφέρη), ἀδυνατεῖ νὰ θυμηθεῖ, «ἡ Ἀθήνα», ὅτι κάποτε ἦταν «αἱ Ἀθῆναι», τὸ Κλεινὸν Ἄστυ, τὸ Ἰοστεφές
Νομίζω ἄλλωστε, ὅτι αὐτὴ ἡ πλαγιοκατολίσθηση ἀπὸ τὸ «αἱ Ἀθῆναι» στὸ «ἡ Ἀθήνα», ἐκφράζει τώρα πιά, καὶ ὅλην τὴν ραγιάδικη κακομοιριὰ ἐκείνου τοῦ κομματικοῦ ἐσμοῦ, ποὺ παρασιτικῶς ἐκτρέφεται «στὴν Ἀθήνα», εἰς βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ
Καὶ στὶς μέρες μας, εἰς βάρος τῆς Μακεδονίας
Γιατί ὠρέ, νὰ μὴν «ἀνταποδώσει» τὴν Ἀχρίδα μὲ τὴν Βεργίνα, «ἡ Ἀθήνα»; Γιατί νὰ μὴν προτείνουμε τὴν Βεργίνα ἐπιτέλους, ὡς τόπον φισικώτατον, γιὰ τὴν δεύτερη συνάντηση μὲ τοὺς λησταπατεῶνες Σκοπιανούς; Ἄλλωστε, θὰ τοὺς τιμήσουμε: στὴν Βεργίνα «τους»
Ἡ συνάντηση γιὰ τὴν «ἀμοιβαία ἀποδεκτὴ» κατρακύλα «τῆς Ἀθήνας», νὰ πραγματοποιηθεῖ στὴν Βεργίνα
Στὸν γενέθλιο τόπο τῶν Σκοπιανῶν, ἐπὶ τοῦ ἐδάφους τῆς ἰδιοκτησίας τους
Ἐπὶ τοῦ ἐδάφους τῆς ἰδιοκτήτου, ἀποκλειστικῆς «ὀνομασίας» τους
Ναί, ἀνεπίξεστον καὶ συμπλεγματικὸ Ὑπουργεῖον Ἐξωτερικῶν τεμενάδων: Στὴν Βεργίνα, στὸ Δῖον, ἡ ἐδῶ συνάντηση! Ἐδῶ! Ὄχι στὸ Τζί-Μπὶ Κόρνερ τῆς ἀθηναϊκῆς χωματερῆς
Ἐπιτέλους, πληρώνεσαι γιὰ νὰ δείχνεις καὶ κάποια Ἑλληνοπαιδεία, ἂν ὄχι Μακεδονοκαλία καὶ Μακεδονοφιλία
Ἐδῶ θὰ φέρεις τοὺς Σκοπιανοὺς ζήτουλες. Ὄχι «στὴν Ἀθήνα» σου
Κι ὄχι βεβαίως, γιὰ νὰ συνετισθοῦν οἱ Σκοπιανοί
Ἀλλά, μήπως καὶ φρονηματισθεῖς ἐσὺ καὶ οἱ λοιποὶ πλαδαροί σου «πολιτικοὶ κύκλοι», οἱ ἀσκοῦντες εἰς βάρος τῶν Πανελλήνων, τὸ κερδοφόρο ἐπάγγελμα «Ἀθηναῖος». Ἀθηναῖος ὑπομείων τῆς μακεδονικῆς μειοδοσίας. Οἱ Σκοπιανοὶ στὴν Βεργίνα! Στὸ Δῖον! Σὲ Μακεδονικοὺς τάφους, γιὰ «ἐξεύρεση ἀμοιβαῖα ἀποδεκτῆς» ταφῆς τῆς Μακεδονίας, τοῦ τόπου μας
Καὶ ἡ Θεσσαλονίκη;
Τὸ Κοινὸν τῶν Μακεδόνων
ἄλλως
«
ἕνα ξεκάθαρο μήνυμα πρὸς τὴν ἄλλη πλευρά
»
Ἡ Συμβασιλεύουσα, ἡ «μητέρα Θεσσαλονίκη» τοῦ Νίκου-Γαβριὴλ Πεντζίκη, τῆς «ἀργόσυρτης διάρκειας» τοῦ Κωστῆ Μοσκὼφ καὶ τῆς Μακεδονίας, πρέπει νὰ στείλει «ἕνα ξεκάθαρο μήνυμα πρὸς τὴν ἄλλη πλευρά»: πρὸς «τὴν Ἀθήνα»
Εἴπαμε: «οἱ καιροὶ τοῦ πολέμου οὐ μενετοί»
, ἑπομένως ἡ ὀνομασία καὶ ἡ Μακεδονία εἶναι πολὺ σοβαρὴ ὑπόθεση, ὥστε νὰ τὰ ἐμπιστευθοῦμε σὲ ἀνεπιτηδείους ἐπιτηδευματίες, τοὺς ἀσκοῦντας τὸ ἐπάγγελμα «Ἀθηναῖος-ἀνήκομεν εἰς τὸ ΝΑΤΟ καὶ τὰς παραφυάδας αὐτοῦ»
Γνωρίζουμε ἤδη, ἐμεῖς οἱ Μακεδόνες, πρῶτον:
1 Ὅτι, «σύνθετη ὀνομασία» σημαίνει αὐτομάτως μεταβίβαση ἀποκλειστικῆς ἰδιοκτησίας ἐπὶ τοῦ ὀνόματος, τοῦ ἐδάφους καὶ τῶν παραγομένων προϊόντων τους. Μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται εἰς βάρος μας.
2 Ὅτι ἡ «σύνθετη ὀνομασία» θὰ προκαλέσει ταχύτατα μαζικὴ ἀνεργία στὴν Θεσσαλονίκη καὶ τὴν μείζονα δυτική, κεντρικὴ καὶ ἀνατολικὴ Μακεδονία.
Διότι καὶ ἀναποτρέπτως, ἡ «σύνθετη ὀνομασία» μεταβιβάζει καὶ χαρίζει διεθνῶς στοὺς Σκοπιανοὺς λυμεῶνες, τὸ νομικὸ «jus fruendi, utendi et abutendi» σὲ ὅλα τὰ μακεδονικὰ προϊόντα καὶ ὑπηρεσίες: δηλαδή, τὸ δικαίωμα «καρπώσεως, χρήσεως καὶ καταργήσεως» ἐπὶ παντὸς ἀγαθοῦ καὶ ὑπηρεσιῶν ποὺ φέρουν τὴν ἐμπορικὴ ἐπωνυμία προελεύσεως «Μακεδονία, μακεδονικός-ή-όν». Τὰ Σκόπια, ὡς ἀποκλειστικοὶ ἰδιοκτῆτες παγκοσμίως, μέσῳ τῆς «συμθέτου ὀνομασίας», θὰ μᾶς ἀπαγορεύσουν, σὲ μᾶς, τὸν Κτητορικὸν Λαὸν τῶν Μακεδόνων, πᾶσαν χρῆσιν τοῦ ἐμπορικοῦ ὀνόματος! Μᾶς περιμένει ἀνεργία, φτώχεια καὶ προσφυγιά
Αὐτὸ τὸ «ξεκάθαρο μήνυμα» τῶν καιρῶν καὶ τῆς κοινῆς λογικῆς, «ἡ Ἀθήνα» τὸ ἔχει παραλάβει;
3 Τὸ Κοινὸν τῶν Μακεδόνων, τώρα ἀμέσως, ἐδῶ! Στὴν Συμβασιλεύουσα Θεσσαλονίκη, ἐπὶ δύο περίπου χιλιετίες, διακονεῖ τοὺς Μακεδόνες ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ὁ Κτητορικὸς ἀμύντωρ τοῦ «Κοινοῦ τῶν Μακεδόνων». Ἐπειδή, ἡ «σύνθετη ὀνομασία», ὅπως τὴν ἔχουν πιὰ δεχθεῖ οἱ Ἀμερικάνοι (καὶ θὰ τὴν ἐπιβάλλουν στοὺς Σκοπιανούς, λόγῳ φόβου τῶν Ρώσων, ποὺ ἐπιστρέφουν δριμύτεροι), ἐπειδὴ λέγω, ἡ «σύνθετη ὀνομασία» θὰ ὁδηγήσει σὲ ἄμεσα τωρινὰ καὶ μελλούμενα δεινὰ καὶ ὀλέθρια, ἐμᾶς, ἐμᾶς τοὺς Μακεδόνες, γι αὐτό, πάραυτα, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης ὀφείλει νὰ ἀναλάβει ἐκ νέου τὴν Ἐθναρχοῦσα Ἐκκλησία τοῦ Γένους τῆς Μακεδονίας καί:
3α Νὰ συγκαλέσει ταχύτατα μιὰ προσωρινὴ Παμμακεδονικὴ Σύγκλητο ἡμεδαπῶν καὶ ἡμεδαπῶν τῆς Διασπορᾶς, ὥστε νὰ ὑπάρξει σταδιακῶς ἀλλὰ ταχέως βουλευτήριον Μακεδονικὸν καὶ Ἐκλέκτορες-Ἐκλεγόμενοι Μακεδόνες, ποὺ θὰ ἐκφράσουν στὴν Ἑλλάδα, τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ τοὺς πλανητικοὺς ὀργανισμούς, ἐμᾶς τοὺς Μακεδόνες καὶ τὴν Μακεδονία. Ἐπειδὴ μᾶς ἀπειλεῖ πιὰ μὲ ἀκρωτηριασμό, νέα προσφυγιὰ καὶ νέα γενοκτονία, ἡ «σύνθετη ὀνομασία».
3β Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡ Ἐνδημοῦσα προσωρινὴ Σύγκλητος τῶν Παμμακεδόνων, νὰ ἀπαιτήσουν, ὥστε ὅλες οἱ ἑπόμενες «ἐπαφές», νὰ γίνουν παρουσία τους, ἐπὶ Μακεδονικοῦ ἐδάφους: στὴν Βεργίνα! Ὄχι στὴν Ἀθήνα
Οὔτε εἰς «τὰς Ἀθήνας»
Ἐδῶ! Στοὺς Μακεδονικούς μας Τάφους!
