ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΥΣ
Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων
Η συζήτηση για το Σχέδιο Αννάν και το πονηρό άνοιγμα της γραμμής Αττίλα από την κατοχική Κυβέρνηση του Ντενκτάς έφεραν και πάλι στο επίκεντρο των συζητήσεων τους Τουρκοκυπρίους. Φοβούμαι δε ότι σε ορισμένους κύκλους της Κύπρου και της Ελλάδος άρχισε να καλλιεργείται μία ηρωοποίηση των Τουρκοκυπρίων και μία προσπάθεια να αποσεισθούν όλες οι ιστορικές ευθύνες τους. Σε ένα κλίμα ηττοπαθείας και στο πλαίσιο μιας αυτοκαταστροφικής λογικής που λέει ότι για τα πάντα φταίνε οι Έλληνες και ο «εθνικισμός» των Ελληνοκυπρίων, βλέπουμε Τουρκοκυπρίους διανοουμένους να επικρίνουν κάθε τι το ελληνικό από το ... κρατικό τηλεοπτικό κανάλι της Κύπρου, διαβάζουμε αναλύσεις ελλαδιτών δημοσιογράφων που θέλουν ξαφνικά να παρουσιάσουν ότι αποτόμως έγιναν αρμονικότατες οι σχέσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο και ακούμε Κύπριο Ιεράρχη να καταδικάζει τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, διότι αποξένωσε τους Τουρκοκυπρίους! Είναι , λοιπόν, χρήσιμο να δούμε ποιές είναι οι αλήθειες και ποιές οι υπερβολές και οι μυθοποιημένες καταστάσεις ως προς το θέμα αυτό.
Ναι, λοιπόν, είναι γεγονός ότι πολλοί Τουρκοκύπριοι κατάγονται από εξισλαμισθέντες Χριστιανούς της Μεγαλονήσου. Πολλοί απ’ αυτούς μέχρι τις αρχές του 20 ού αιώνος ήσαν «λινομπάμπακοι», δηλαδή διατηρούσαν κάποια χριστιανικά στοιχεία και έθιμα. Όμως η Ιστορία διδάσκει ότι εξισλαμισμός σημαίνει αφελληνισμός και οι νεοφώτιστοι στο Ισλάμ γίνονται φανατικοί διώκτες των Χριστιανών ακόμη κι όταν συνεχίζουν να ομιλούν ελληνικά (ίδε Τσάμηδες της Θεσπρωτίας, γενιτσάρους κ.α).
Ναι, βεβαίως, κάθε Έλληνας της Κύπρου πρέπει να μάθει να συμβιώνει με την Τουρκική μειονότητα της νήσου. Αυτό επιτάσσει η δημοκρατία, αλλά και ο ελληνορθόδοξος πολιτισμός της πλειοψηφίας. Όμως η κατανόηση προς το «σύνοικον στοιχείον» δεν πρέπει να φτάνει μέχρι πλήρους αλλοιώσεως της ελληνικής Ιστορίας της Κύπρου, όπως επιχειρείται με το Σχέδιο Αννάν και με διάφορες προσπάθειες δήθεν επαναπροσεγγίσεως.
Ναι, ασυζητητί, για να είναι βιώσιμη οποιαδήποτε λύση στο Κυπριακό πρέπει να εξασφαλισθεί η ευημερία και των Τουρκοκυπρίων, διότι οι ανισότητες γεννούν εντάσεις. Όμως η ευημερία της μειονότητος δεν πρέπει να γίνει εις βάρος των δικαιωμάτων που σε κάθε δημοκρατική χώρα έχει η πλειονότης. Δυστυχώς το Σχέδιο Αννάν κάτι τέτοιο προβλέπει και καλόν είναι να τροποποιηθεί ή να εγκαταλειφθεί.
Αλλά... Υπάρχουν και τα «αλλά». Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι:
1) Στην περίοδο 1955-59, όταν οι Έλληνες της Κύπρου αγωνιζόντουσαν κατά της Βρετανικής Αποικιοκρατίας, οι Τουρκοκύπριοι προθύμως έσπευδαν να καταταγούν στις αγγλικές δυνάμεις ως αστυνομικοί, βασανιστές και δήμιοι των αγωνιστών .
2) Στην περίοδο 1960 -74 οι Τουρκοκύπριοι ήσαν εκείνοι που στελέχωσαν τις τρομοκρατικές ομάδες ΤΜΤ και Βολκάν για να εξυπηρετήσουν τα διχοτομικά σχέδια της Άγκυρας και του Ντενκτάς.
3) Κατά τον Α’ καί Β’ Αττίλα του 1974 Τουρκοκύπριοι έδιναν πληροφορίες στους εισβολείς και οι παραστρατιωτικές ομάδες τους έσφαζαν αμάχους και αγνοουμένους Ελληνοκυπρίους, όπως ο ίδιος ο Ντενκτάς έχει παραδεχθεί.
4) Το 1983 όταν ανεκηρύχθη το ψευδοκράτος του Ντενκτάς σύσσωμος ο Τουρκοκυπριακός Τύπος πανηγύριζε. Ακόμη και οι αριστερών τάσεων εφημερίδες προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν το εγχείρημα βάσει της αρχής των εθνοτήτων του ... Λένιν!
5) Σήμερα υπάρχουν ορισμένοι πολιτικοί ηγέτες, όπως ο Ταλάτ, σχετικά καλύτεροι από τον Ντενκτάς. Όμως και αυτοί μιλούν για δύο κράτη και όχι για Ομοσπονδία και το κυριώτερο σιγούν αιδημόνως ως προς το θέμα των πολλών χιλιάδων εποίκων από την Ανατολία.
6) Βεβαίως δεν μένουμε αδιάφοροι μπροστά στις πρόσφατες διαδηλώσεις των Τουρκοκυπρίων. Αλλά να προσέξουμε ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι τα χρήματα που θα λάβουν αν ενταχθούν και αυτοί στην Ευρ. Ένωση. Στα πανώ και στα συνθήματα δεν υπήρχε καμμία ένδειξη για διάθεση συγκατοίκησης με το ελληνικό στοιχείο. Ίσως βαρέθηκαν τον Ντενκτάς, αλλά πάνω απ’ όλα ενδιαφέρονται για την κατοχύρωση ενός τουρκικού κράτους στην Βόρεια Κύπρο.
Σε τελευταία ανάλυση Αθήνα και Λευκωσία δεν έχουν απέναντί τους την Τουρκοκυπριακή ηγεσία , αλλά την Άγκυρα. Με αυτή συνομιλούμε αναγκαστικά και μάλιστα με τους Στρατηγούς. Και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η τουρκική στρατηγική χρησιμοποιεί τις φιλικές της μειονότητες για την προώθηση αποσχιστικών σχεδίων. Έτσι απέσπασαν την Αλεξανδρέττα το 1937 από την Συρία, έτσι θέλουν σήμερα να αποσπάσουν το Β. Ιράκ από την κουρδική κυριαρχία, έτσι προωθούν συστηματικά την Διχοτόμηση της Κύπρου. Σεβόμαστε, λοιπόν, τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, αλλά ας μην είμαστε αφελείς ως προς τις πραγματικές διαθέσεις τους και τον ρόλο που παίζουν.
Κ.Χ. 14/7/2003