Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ «ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΩΝ»
Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων
Η πρόσφατη ανακοίνωση του εκπροσώπου
Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών και τα
σχετικά δημοσιεύματα αθηναϊκών εφημερίδων
περί αποδόσεως της ελληνικής ιθαγενείας σε
χιλιάδες «Σλαβομακεδόνες» που ζουν στο
κράτος των Σκοπίων μας προκαλούν ανησυχία
και πολλές απορίες. Δεν γνωρίζω για ποιους
λόγους τίθεται σήμερα το ζήτημα , θέλω
πάντως να πιστεύω ότι δεν οφείλεται σε
ψηφοθηρικές σκοπιμότητες των κυβερνώντων.
Τα δραματικά γεγονότα της περιόδου 1946 -49
οδήγησαν πολλούς Έλληνες στις χώρες του
Ανατολικού Συνασπισμού όπου έζησαν επί
πολλά έτη -και αρκετοί απ’ αυτούς πέθαναν-
ως πολιτικοί πρόσφυγες. Οι περισσότεροι εκ
των επιζώντων και οι οικογένειές τους
επέστρεψαν στην χώρα μας κατά την διάρκεια
των τριών τελευταίων δεκαετιών και η
επανένταξή τους στην ελληνική κοινωνία
έγινε ομαλά χωρίς να προκληθούν τριβές.
Είναι ένδειξη ωριμότητος μιας δημοκρατικής
κοινωνίας να προωθεί την εθνική συμφιλίωση.
Τούτο, όμως, δεν σημαίνει ότι μία ώριμη
κοινωνία πρέπει να λησμονεί ότι κάποιοι
ξεκίνησαν ένοπλο αγώνα για την απόσπαση
ελληνικών εδαφών από τον εθνικό κορμό. Και
δεν είναι ένδειξη ανθρωπισμού, αλλά πράξη
επικίνδυνης αφέλειας, η επιβράβευση με
οποιονδήποτε τρόπο αυτών των ενεργειών.
Μεταξύ των ενόπλων που έδρασαν το 1946 -49
στις τάξεις των ανταρτών του «Δημοκρατικού
Στρατού» περιλαμβάνονταν και άτομα ρευστής
εθνικής συνειδήσεως, τα οποία κατά την
διάρκεια της Κατοχής ετάχθησαν υπέρ της
Βουλγαρικής στρατιωτικής
παρουσίας στην Μακεδονία και Θράκη . Μόλις
άρχισε να καταρρέει η φιλογερμανική
κυβέρνηση της Βουλγαρίας αυτοί οι ίδιοι
εν μιά νυκτί προσεχώρησαν στην προπαγάνδα
του Γιουγκοσλάβου Κομμουνιστή Τίτο.
Έμειναν στην Ιστορία με το όνομα «Σλαβομακεδόνες»
και μετά την ήττα των αριστερών ανταρτών
κατέφυγαν άλλοι μεν στο κράτος των Σκοπίων,
άλλοι δε σε μακρυνές χώρες, όπως ο Καναδάς
και η Αυστραλία.
Οι άνθρωποι αυτοί στελέχωσαν με
προθυμία τον προπαγανδιστικό μηχανισμό του
Τίτο, ο οποίος ίδρυσε εντός της
Γιουγκοσλαβίας την «Σοσιαλιστική
Δημοκρατία της Μακεδονίας» και την
μετέτρεψε σε όχημα αλυτρωτικών
βλέψεων εις βάρος των γειτονικών χωρών.
Η προπαγάνδα των Σκοπίων κατασκεύασε το
ανύπαρκτο «μακεδονικό έθνος», διαστρέβλωσε
συστηματικά την ιστορική αλήθεια και έθεσε
εδαφικά και μειονοτικά ζητήματα
προκαλώντας συνεχείς οχλήσεις στην Ελλάδα.
Το κομμουνιστικό καθεστώς των Σκοπίων,
αλλά και το μετακομμουνιστικό πολιτικό
σύστημα μετά το 1991 ονόμασε αυτή την δυστυχή
ομάδα πολιτικών προσφύγων «Μακεδόνες του
Αιγαίου» για να θεμελιώσει τις απαράδεκτες
διεκδικήσεις του κατά της Ελλάδος.
Σήμερα ζη στα Σκόπια η δεύτερη γενιά των
εξορίστων Σλαβομακεδόνων, τα λεγόμενα «παιδιά
των Μακεδόνων του Αιγαίου». Δυστυχώς και
αυτή η νέα γενιά προσεχώρησε εκούσα άκουσα
στην προπαγάνδα περί «Μεγάλης Μακεδονίας»,
μία γραμμή που τηρείται απαρασάλευτα και
σήμερα, παρά τα ραπίσματα που δέχεται ο
σκοπιανός εθνικισμός από τους ένοπλους και
πολυάριθμους Αλβανούς του κρατιδίου.
Χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της δεύτερης
γενιάς είναι ο αρχηγός κόμματος και
καθηγητής Νομικής Βασίλ Τοπουρκόφσκι,
συγγραφεύς βιβλίου που αμφισβητεί την
ελληνικότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Είναι
επίσης γνωστό στους Αποδήμους Ἐλληνες
ότι φορείς και χρηματοδότες της
προπαγάνδας των ψευδο-μακεδόνων στον
Καναδά και στην Αυστραλία είναι οι «Σλαβομακεδόνες»
που κατάγονται από ελληνικά μέρη.
Η απόφαση να επιτραπεί στους «Σλαβομακεδόνες»
αυτούς να εγκατασταθούν στην Ελλάδα
έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα της
χώρας μας, το οποίο επιτάσσει σεβασμό στην
εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Πώς
δικαιολογείται η ηθική επιβράβευση
ανθρώπων που έδρασαν και δρουν υπέρ της
αποσχίσεως της Μακεδονίας από τον εθνικό
κορμό; Εξ άλλου είναι βέβαιο ότι μία τέτοια
κίνηση θα προκαλέσει σοβαρή κοινωνική
αναταραχή κυρίως στην Δυτική Μακεδονία,
διότι οι επανακάμπτοντες θα έλθουν με
εκδικητική διάθεση και θα διεκδικούν
περιουσιακά στοιχεία από γείτονες και
συγγενείς. Το να δημιουργήσουμε εκ του μη
όντος μία τεχνητή μειονότητα στις βόρειες
περιοχές της Ελλάδος δεν είναι ανθρωπισμός,
είναι εθνικός αυτοχειριασμός. Θα
αποτελέσει θρυαλλίδα για ολόκληρη την
εύφλεκτη Βαλκανική όπου τα μέτωπα
παραμένουν ανοικτά. Ήδη οι Αλβανοί ομιλούν
για ανεξάρτητο κράτος Κοσσυφοπεδίου
και για πιθανή διχοτόμηση του Σκοπιανού
μορφώματος.
Σε τελευταία ανάλυση αν οι κυβερνώντες έχουν ευαισθησία για τον Ελληνισμό του κράτους των Σκοπίων, τότε ας αναζητήσουν εκείνους που έχουν πραγματική ελληνική συνείδηση. Είναι τα κατάλοιπα των ελληνικών κοινοτήτων που ήκμασαν μέχρι το 1918 στο Μοναστήρι, την Στρώμνιτσα, το Κρούσοβο, την Αχρίδα. Βλαχόφωνοι οι περισσότεροι ζουν σήμερα φοβισμένοι και καταπιεζόμενοι από τις σκοπιανές αρχές. Αυτούς τους γνήσιους και ταλαίπωρους Έλληνες εδίωξαν δυστυχώς οι «Σλαβομακεδόνες» πολιτικοί πρόσφυγες όταν απέκτησαν δύναμη στα Σκόπια. Πώς να πιστέψουμε , λοιπόν, ότι ξαφνικά αγάπησαν και νοστάλγησαν την Ελλάδα;
Κ.Χ. 12/6/2003