1) Κοσσυφοπέδιο.Μετά
την ανοχή που επέδειξε η διεθνής
κοινότητα κατά τα τελευταία χρόνια
είναι πολύ δύσκολο να συγκρατηθεί
η αλβανική διάθεση για πλήρη
απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου και των
Μετοχίων, όπως είναι η πλήρης
ονομασία. Ήδη λειτουργεί τοπική
κυβέρνηση και βουλή με απόλυτο
αλβανικό έλεγχο αν και τυπικά
ισχύει η απόφαση του ΟΗΕ ότι η
επαρχία παραμένει τμήμα της
Σερβίας- Μαυροβουνίου. Οι Σέρβοι
πολιτικοί βλέπουν ότι και από
πλευράς δημογραφικής οι Αλβανοί
αυξάνονται ραγδαία, οπότε στο
μέλλον δεν θα είναι συμφέρουσα η
παραμονή αυτού του κομματιού μέσα
στην Σερβία. Όμως για λόγους
γοήτρου, αλλά και ιστορικών -
θρησκευτικών καταβολών, δεν θέλουν
να υπογράψουν την πλήρη απώλεια
του Κοσσυφοπεδίου. Έτσι αρχίζουν
να ακούγονται στο Βελιγράδι
διάφορες διχοτομικές σκέψεις με
κάλυμμα την καντονοποίηση της
περιοχής. Πιθανότερη εξέλιξη είναι
η παραμονή ενός 10% - 20% στον βορρά
υπό σερβικό έλεγχο και η
ανεξαρτητοποίηση του υπολοίπου
εδάφους , κεντρικού και νοτίου.
Πιστεύω ότι στόχος είναι τα δύο
αλβανικά κράτη και όχι η
ενσωμάτωση του Κοσσυφοπεδίου στην
Αλβανία, λόγω οικονομικών,
πολιτιστικών και φυλετικών
διαφορών. Η Αλβανία με την
θρησκευτική αδιαφορία που
επικράτησε μετά από δεκαετίες
αθειστικού κομμουνιστικού
καθεστώτος δεν είναι διατεθειμένη
να ενσωματώσει τους Κοσσοβάρους,
οι οποίοι επί ενιαίας
Γιουγκοσλαβίας ανέπτυσσαν
ελευθέρως την θρησκευτική τους
ελευθερία και τον μουσουλμανικό
φανατισμό τους.
2) FYROM. Η
συμφωνία της Αχρίδος προβλέπει μεν
την κατάπαυση του πυρός, αλλά από
τον Αύγουστο του 2001 λίγα βήματα
έχουν γίνει προς την κατεύθυνση
της συμφιλίωσης Αλβανών και Σλάβων.
Τα όπλα του Αλβανικού
Απελευθερωτικού Στρατού
παραμένουν κρυμμένα και οι δυτικές
επαρχίες του κράτους αποτελούν
αλβανικό κράτος εν κράτει με
ανύπαρκτο έλεγχο από τις Αρχές της
κεντρικής κυβερνήσεως. Πολλοί
Σλάβοι και Αλβανοί ηγέτες
παραδέχονται ότι είναι σχεδόν
ανέφικτη η συμβίωση της σλαβικής
πλειοψηφίας- των λεγομένων
Μακεδόνων- με τους Αλβανούς, που
αποτελούν το 30% του πληθυσμού. Προ
ολίγων ημερών ο ʼρμπεν Τζαφέρι,
αρχηγός ισχυρού αλβανικού
κόμματος στα Σκόπια, ενθαρρυμένος
προφανώς από τα γεγονότα του
Κοσσυφοπεδίου, μίλγ ησε για την
ανάγκη καθαρών εθνικών κρατών στα
Βαλκάνια. Τούτο μπορεί να
ερμηνευθεί ότι μόλις
οριστικοποιηθεί η ανεξαρτησία του
Κοσσυφοπεδίου τότε θα αρχίσουν τα
δύσκολα για την επιοβίωση του
Σκοπιανού μορφώματος. Τα διαλυτικά
φαινόμενα είναι εμφανή και ο
αλβανικός εθνικισμός βλέπει το
τρίγωνο Τέτοβο- Ντέμπαρ- Στρούγκα
ως τμήμα του δεύτερου αλβανικού
κράτοτς που κυοφορείται στην
γειτονιά μας.
3) Τσάμηδες.
Πολλοί συμπατριώτες μας
διερωτώνται μήπως και η χώρα μας
περιλαμβάνετια στους στόχους της
αλβανικής εθνικιστικής αφυπνίσεως.
Καλόν είναι να θυμόμαστε ότι η
Ελλάς σήμερα λόγω ισχυρής
αμυντικής και δημοκρατικής
υποδομής και λόγω ευρωπαϊκής
εντάξεως δεν είναι εύκολο να
εμπλακεί σε περιπέτειες
βαλκανικού τύπου. Όμως από την άλλη
πλευρά θα ήταν αφέλεια και
εθελοτύφλωση αν παραβλέπαμε την
συστηματική προσπάθεια επισήμων
και ανεπισήμων αλβανικών κύκλων να
δημιουργήσουν μειονοτικά
προβλήματα εκ του μη όντος εις
βάρος μας. Προ ολίγων ημερών 53
βουλευτές διαφόρων αλβανικών
κομμάτων υπέβαλαν πρόταση να
συζητηθεί στην Βουλή το ζήτημα των
Τσάμηδων. Προς το παρόν το θέμα
τίθεται ανθρωπιστικά, δηλαδή να
επιστρέψουν στην Ελλάδα οι
απόγονοι των Μουσουλμάνων
συνεργατών των Ναζί, οι οποίοι
έφυγαν το 1944 από την Θεσπρωτία, και
να διεκδικήσουν τις περιουσίες
τους. Κανείς πάντως δεν μπορεί να
αποκλείσει την διολίσθηση του
ζητήματος σε εδαφικά και άλλα
αποσταθεροποιητικά αιτήματα. Γι
αυτό καλόν είναι εγκαίρως να
επαναβεβαιωθεί η παγία ελληνική
θέση ότι για την χώρα μας το θέμα
δεν συζητείται και έχει λήξει με
τις αποφάσεις του Δικαστηρίου
δοσιλόγων Ιωαννίνων το 1945.
