|
ΚΥΠΡΙΑΚΟ
ΑΛΛΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Γεώργιος Σκουταρίδης
01.10.2005
Πολύς θόρυβος γίνεται τελευταία για το αν η Τουρκία θα
αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία και πότε. Και σχεδόν πάντα, όταν
εγείρεται το θέμα αυτό, συγχέεται και με την «εξομάλυνση» των
σχέσεων της Τουρκίας με την Κύπρο, δηλαδή, με τη σύναψη διπλωματικών
σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.
Είναι καιρός, όμως, να ξεκαθαρισθεί ότι το θέμα της αναγνώρισης ή
μη ενός κράτους από άλλο είναι τελείως διαφορετικό από το θέμα της
ύπαρξης ή μη διπλωματικών σχέσεων μεταξύ τους. Τα δύο αυτά θέματα
δεν συνδέονται μεταξύ τους αναγκαία και πάντοτε. Ποιο απλά, πολλά
κράτη, αν και αναγνωρίζονται μεταξύ τους, εν τούτοις δεν έχουν
συνάψει διπλωματικές σχέσεις (όπως μέχρι πρόσφατα συνέβαινε μεταξύ
Ελλάδος και Ισραήλ). Σε άλλες, πάλι περιπτώσεις, οι διπλωματικές
σχέσεις μεταξύ κρατών διακόπτονται λόγω πολέμου ή άλλων αιτίων,
χωρίς, όμως, τούτο να έχει οποιαδήποτε επίπτωση στην αμοιβαία
αναγνώριση της διεθνούς υπόστασής τους. Εξυπακούεται ότι η σύναψη
διπλωματικών σχέσεων προϋποθέτει την προηγούμενη αναγνώριση. Η μη
σύναψη, όμως, διπλωματικών σχέσεων με ένα κράτος αναγνωρισμένο από
τον Ο.Η.Ε., ή η διακοπή τους, δεν συνεπάγεται αυτοδικαίως και μη
αναγνώριση ή άρση της αναγνώρισης τού κράτους αυτού.
Στην περίπτωση, λοιπόν, της Κύπρου, η Τουρκία διακηρύσσει προς
όλες τις κατευθύνεις ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσει την Κυπριακή
Δημοκρατία αν προηγουμένως δεν συντρέξουν όροι τους οποίους η ίδια
θέτει, μονομερώς και αυθαίρετα. Η δήλωση αυτή της Τουρκίας, όμως,
είναι νομικά ανίσχυρη, είναι παράνομη και αντίθετη με ο Διεθνές
Δίκαιο και τελικά πρέπει να μας αφήνει παγερά αδιάφορους αφού, την
πράξη, είναι και άνευ αποτελέσματος. Συγκεκριμένα:
1. Η Κυπριακή Δημοκρατία ΕΙΝΑΙ αναγνωρισμένη από τον Ο.Η.Ε.
του οποίου είναι πλήρες και ισότιμο μέλος, από την Ε.Ε., της
οποίας επίσης είναι πλήρες και ισότιμο μέλος και γενικά από
όλους τους Διεθνείς Οργανισμούς και όλες της χώρες της Υφηλίου.
Στο πλαίσιο του Ο.Η.Ε η Κύπρος ΕΙΝΑΙ αναγνωρισμένη de jure ΚΑΙ
από την Τουρκία πού και αυτή είναι μέλος τού ΟΗΕ και μέχρι
σήμερα δεν άκουσα να έχει υποβάλει οποιαδήποτε ένσταση η
επιφύλαξη ως προς τη συμμετοχή της Κύπρου ή ως προς τη Διεθνή
της υπόσταση. Τα προηγούμενα ουδόλως αίρονται ή επηρεάζονται από
τις αστείες διακηρύξεις της Τουρκίας περί μη αναγνωρίσεως, οι
οποίες ουδόλως πλήττουν ή μειώνουν το διεθνές κύρος και status
της Κυπριακής Δημοκρατίας. Την Τουρκία απομονώνουν και μόνο στην
ίδια δημιουργούν ή θα έπρεπε να δημιουργούν σοβαρό πρόβλημα,
αφού οι δηλώσεις και οι συναφείς με αυτές ενέργειές της,
συνιστούν παραβίαση της Διεθνούς Έννομης Τάξης.
2. Η ίδια η Τουρκία, πέραν και ανεξάρτητα από όσα διακηρύσσει
για λόγους εσωτερικής, κυρίως, κατανάλωσης, πρόσφατα έχει
εξαναγκασθεί πολλάκις να αναγνωρίσει και έμπρακτα (de facto) την
Κυπριακή Δημοκρατία και θα αναγκασθεί να πιει το ίδιο «πικρό
ποτήρι» πάμπολλες φορές στο εγγύς και απώτερο μέλλον. Ενδεικτικά
αναφέρω ότι η Τουρκία συνυπέγραψε ΚΑΙ με την Κύπρο, τον
Δεκέμβριο του 2004, τον «οδικό χάρτη» για την έναρξη των
ενταξιακών της διαπραγματεύσεων την 3η Οκτωβρίου 2005,
συνυπέγραψε ΚΑΙ με την Κύπρο το πρωτόκολλο της τελωνιακής της
ένωσης με τα νέα κράτη μέλη της ΕΕ, την δε 3η Οκτωβρίου θα
πρέπει να λάβει την έγκριση ΚΑΙ της Κύπρου προκειμένου να
αρχίσουν οι ενταξιακές της διαπραγματεύσεις. Τέλος, αν και εφ
όσον αρχίσουν οι ενταξιακές της διαπραγματεύσεις την 3η
Οκτωβρίου ή οποτεδήποτε συμβεί αυτό, η Τουρκία, δια των
εξουσιοδοτημένων αντιπροσώπων της, θα συνυπογράψει ΚΑΙ με την
Κυπριακή Δημοκρατία το σχετικό πρωτόκολλο και από τη στιγμή
εκείνη, για πολλά, πολλά χρόνια, θα διαπραγματεύεται κάθε
κεφάλαιο και κάθε βήμα της πορείας της προς την Ε.Ε. με
αντιπροσώπους ΚΑΙ της Κυπριακής Δημοκρατίας οι οποίοι, από θέση
ισχύος, θα της θέτουν όρους και θα ελέγχουν και εποπτεύουν τη
συμμόρφωσή της προς αυτούς. Και σε κάποιες φάσεις της
μακροχρόνιας αυτής διαδικασίας, η Κύπρος θα είναι και
προεδρεύουσα χώρα της Ε.Ε. (!) με ότι αυτό θα συνεπάγεται για
την Τουρκία και τις αστείες διακηρύξεις της περί μη αναγνωρίσεως
της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Όσον αφορά τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Κύπρου και
Τουρκίας, δηλαδή, την εξομάλυνση των σχέσεων των δύο χωρών, το
θέμα είναι διαφορετικό. Αποτελεί πράγματι δικαίωμα της Τουρκίας να
αρνείται τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων με την Κύπρο ή, μάλλον, να
αποκαταστήσει τις διακοπείσες σχέσεις της. Τούτο, όμως, σε καμία
περίπτωση δεν της δίνει το δικαίωμα να αμφισβητεί τη Διεθνή
Προσωπικότητά της Κύπρου. Αφ ετέρου, όμως, ούτε για την Κυπριακή
Δημοκρατία πρέπει να είναι επιθυμητή, υπό τις παρούσες συνθήκες, η
σύναψη διπλωματικών σχέσεων με την Τουρκία. Θα ήταν αδιανόητο να
επιθυμεί η Κύπρος «εξομάλυνση» των σχέσεών της με μια χώρα πού
κατέχει παράνομα το 40% του εδάφους της, πού διατηρεί 120.000
εποίκους σο νησί, πού παρεμποδίζει τη συμμετοχή της σε διεθνείς
οργανισμούς κ.λ.π., κ.λ.π. Εξομάλυνση των σχέσεων της Κύπρου με
την Τουρκία, χωρίς προηγουμένως να έχουν αρθεί τα παράνομα
τελεσμένα της εισβολής και κατοχής και χωρίς να έχει μεταβληθεί η
αυθαίρετη και παράνομη συμπεριφορά της Τουρκίας έναντι της Κύπρου,
θα αντιστοιχούσε με μονομερή και οικειοθελή νομιμοποίηση και
επιβράβευση από την Κύπρο των εγκλημάτων και αυθαιρεσιών της
Τουρκίας, αντίστοιχη με αυτήν πού προβλεπόταν από το τερατούργημα
Ανάν.
Με άλλα λόγια, η μη σύναψη διπλωματικών σχέσεων με την Τουρκία
αποτελεί ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ για την Κύπρο υπό τις παρούσες περιστάσεις. Με
διαφορετική διατύπωση θα έλεγα ότι, υπό τις παρούσες γνωστές
συνθήκες, η Κυπριακή Δημοκρατία ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να αρνείται ανένδοτα
τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων με την Τουρκία, ακόμη και αν η
Τουρκία τις ζητεί. Το πότε θα μπορούν να συναφθούν διπλωματικές
σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Κύπρου μόνη αρμοδία να το κρίνει είναι
η ίδια η Κυπριακή Δημοκρατία με γνώμονα την άρση ΟΛΩΝ των
τετελεσμένων και συνεπειών της εισβολής και κατοχής και την
εκπλήρωση από την Τουρκία ΟΛΩΝ των έναντι της Κύπρου υποχρεώσεών
της, με βάση το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.
Συμπεράσματα:
1. Η Κυπριακή Δημοκρατία δε έχει ανάγκη της οποιασδήποτε
διακηρύξεως της Τουρκίας περί αναγνωρίσεώς της. Η Κυπριακή
Δημοκρατία ΕΙΝΑΙ αναγνωρισμένη από ΟΛΑ τα κράτη μέλη τού Ο.Η.Ε
συμπεριλαμβανομένης ΚΑΙ της Τουρκίας και δη, τόσο de jure όσο
και de facto. Οι περί του αντιθέτου διακηρύξεις της Τουρκίας
μπορεί να χαϊδεύουν τα αυτιά του βαθέως κράτους της και των
Γκρίζων Λύκων, είναι, όμως χωρίς νομική η ουσιαστική συνέπεια.
2. Εξομάλυνση των σχέσεων της Κύπρου με την Τουρκία υπό τη
μορφή σύναψης διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών είναι
σήμερα αδιανόητη και συνακόλουθα ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΗ για την Κύπρο. Το
πότε θα συναφθούν διπλωματικές σχέσεις με την Τουρκία θα το
αποφασίσει η Κύπρος υπό τους όρους πού εκτίθενται πιο πάνω.
3. Χάριν στο ΟΧΙ των Κυπρίων στο τερατούργημα Ανάν η Τουρκία,
από την 1η Μαΐου 2004, άρχισε να πληρώνει, αργά αλλά σταθερά,
για τα εγκλήματά της. Όπως είχα προβλέψει σε άρθρο μου στο
ΑΝΤΙΒΑΡΟ την 17.04.2004 (λίγο πριν τα δημοψηφίσματα στην Κύπρο),
στην ενότητα «ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν» «Το «όχι» θα σημάνει,
ουσιαστικά και οριστική λήξη του πολέμου του 1974 με περιφανή
και ολοκληρωτική ελληνική πολιτική και στρατιωτική νίκη, αφού θα
επιφέρει πλήρη ανατροπή των πολιτικών και στρατιωτικών
αποτελεσμάτων της εισβολής και κατοχής.»
Kαι τούτο διότι, όπως αναλύω στο άρθρο μου εκείνο, χάριν στο
ΟΧΙ αυτό, σε συνδυασμό και με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ ως
ενιαίου, ακέραιου, κυρίαρχου και ισότιμου μέλους της, χωρίς τις
δουλείες και τους ακρωτηριασμούς της «Λύσης Ανάν», η μόνη νοητή
και διαφαινόμενη οριστική λύση του Κυπριακού δε θα είναι ένας
επώδυνος και επαίσχυντος συμβιβασμός αλλά ολοκληρωτικός θρίαμβος
του Ελληνισμού.
Πραγματική «ρεβάνς» της Μικρασιατικής Καταστροφής.
|
