Η Βρετανική δολιότητα δεν έχει τέλος

Του Δρα Στέλιου Πέτρου

Αντίβαρο, Δεκέμβριος 2005

Η πρώην αποικιακή αυτοκρατορία ακόμη και σήμερα δεν έχει αλλάξει νοοτροπία και πολιτική. Τα σύνδρομα της ως πρώην αποικιακής δύναμης, που αποτελούν περιεχόμενο της ιστορικής κυλιόμενης μνήμης και μεταφέρονται από γενιά σε γενιά, διαχρονικά την ταλανίζουν. Η χιονοστιβάδα του περασμένου αιώνα που παρέσυρε την αποικιοκρατική πολιτική της και την περιόρισε στα δικά της σύνορα, εξακολουθεί, όπως φαίνεται να είναι εφιάλτης για τις νέες γενιές των βρετανών πολιτικών. Η εκτόνωση και η εκδίκηση των λαών μέσα από ένα ιδιότυπο νεοαποικιοκρατικό καθεστώς και αδίστακτες συμπεριφορές είναι το ζητούμενο. Σίγουρα δεν είναι ποτέ δυνατό, γνωρίζοντας το γνωστό ήθος και τη συμπεριφορά του φλεγματικού βρετανού, να αναμένονται ιπποτικές συμπεριφορές και σεβασμός σε ανθρώπινες αξίες και συμβατικές υποχρεώσεις;

Βέβαια η διπλωματία τους και η επικοινωνιακή τους πολιτική πουλά άλλο προϊόν. Όμως παρόλα αυτά, στην προκειμένη περίπτωση, διαπιστώνουμε ότι και για την Κύπρο το ίδιο ισχύει. Η βρετανική δολιότητα σε βάρος μας συνεχίζεται και το δηλητήριο από καιρό σε καιρό εξακοντίζεται ανάλογα. Η ιστορία έχει καταγράψει τέτοια γεγονότα, πολύ σημαντικά, από την αρχή της βρετανικής κατοχής, ως τα σήμερα, που επιβεβαιώνουν τη συνέχεια και τη συνέπεια της δολιότητας των Βρετανών:


1. Οι Βρετανοί, οι οποίοι με δόλιο τρόπο απέσπασαν από το Σουλτάνο την Κύπρο*, από την πρώτη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους στο νησί συμπεριφέρθηκαν στους Ε/Κύπριους ως πολίτες τρίτης κατηγορίας, με αλαζονεία και αγωνίσθηκαν πεισματικά και μεθοδικά για τον αφελληνισμό τους, υποτιμώντας την εθνική τους καταγωγή, τον πολιτισμό τους και εφαρμόζοντας παράλληλα την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε».
2. Αποθάρρυναν τη μετανάστευση Τ/κ στην Τουρκία, για να τους χρησιμοποιήσουν για την εξυπηρέτηση της πολιτικής τους, παρόλο που η ίδια η Τουρκία, μετά που η Κύπρος έγινε αποικία του στέμματος, ενθάρρυνε τους Τ/κ να μεταναστεύσουν.
3. Κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα το 1955 ενίσχυσαν και χρησιμοποίησαν την τουρκική μειονότητα. Επιστράτευσαν τους Τουρκοκύπριους στην επικουρική δύναμη για να έρχονται σε άμεση σύγκρουση με τους Ε/κ και με δολιότητα συμβούλευαν και εξώθησαν την τ/κ ηγεσία να προβάλει το αίτημα για ξεχωριστή άσκηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης και αργότερα της διχοτόμησης.
4. Μέσα από τις Συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, που ήταν προϊόν αγγλικής επινόησης, έβαλαν τα θεμέλια μιας νέας σύγκρουσης, με στόχο να μη μπορέσουν να λειτουργήσουν οι θεσμοί και η Κύπρος να τελεί κάτω από την ουσιαστική κηδεμονία του Βρετανίας.
5. Το 1963 συνέβαλαν με δολιότητα πάλι στο φυλετικό και γεωγραφικό διαχωρισμό Ε/κ και Τ/κ, για να μας προκύψουν ως ειρηνευτές, διαιτητές και ρυθμιστές της νέας ισορροπίας μεταξύ των δυο πλευρών.
6. Το 1974, όταν η Τουρκία εισέβαλλε στην Κύπρο, παρά τις συμβατικές τους υποχρεώσεις τους, στήριξαν άμεσα ή έμμεσα ή και παρέμειναν θεατές της σφαγής, των διωγμών των Ε/κ και της καταστροφής της πατρίδας μας. Επίσης ενθάρρυναν ή δεν απέτρεψαν το σφετερισμό περιουσιών στις κατεχόμενες περιοχές της πατρίδας μας από Βρετανούς υπηκόους, ακόμη και πολιτικούς.
7. Προτελευταία δολιότητα το σχέδιο Ανάν, που ήταν συνδημιούργημα του Φόρεϊν Όφις, με ντόπιους δουλοπρεπείς, τον ΟΗΕ και άλλους ξένους, για να καταφέρουν το οριστικό κτύπημα και τη διάλυση του κυπριακού κράτους, του οποίου είδαν να ξεφεύγει η πορεία προς την υποτέλεια, που είχαν καταγράψει στο νεοαποικιακό όραμά τους. Μετά την απόρριψη μάλιστα του σχεδίου, αφού είδαν όντως ότι αποτρέπονται τα σχέδια τους, έχουν αποδυθεί σε μια πρωτοφανή εκστρατεία υπονόμευσης της διεθνώς αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας και αναβάθμισης του κατοχικού ψευδοκράτους.
8. Τελευταία δολιότητα και πάλι βασισμένη σε πολιτικά κίνητρα, με πρωτοστάτη τώρα τη δικηγόρο σύζυγο του Βρετανού πρωθυπουργού, η υπεράσπιση του ζεύγους Όραμς, σφετεριστών περιουσιών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ε/κ στις κατεχόμενες περιοχές.

Παρόλα αυτά κάποιοι ίσως ισχυριστούν ότι αν δεν ήταν υπερασπιστής της υπόθεσης η κυρία Μπλερ, θα ήταν κάποια άλλη. Η επιλογή όμως της κυρίας αυτής και η σχέση της με το βρετανικό σύστημα εξουσίας υποδηλώνει και προθέσεις και αφήνει ανοικτά περιθώρια επιρροής. Συντηρεί από την άλλη ελπίδες για τους βρετανούς σφετεριστές περιουσιών στα κατεχόμενα και ενθαρρύνει τους επίδοξους αγοραστές. Επομένως η πράξη της κυρίας Μπλερ, όπως τόνισε ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος «είναι προκλητική και είναι δύσκολο να διαχωριστεί το γεγονός ότι αναλαμβάνει υπόθεση που αφορά καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δικαιωμάτων περιουσίας Ελληνοκύπριου και παραμένει σύζυγος του πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου».

* Το 1878 στις 4 Ιουνίου υπογράφηκε η Συμφωνία της Κωνσταντινούπολης. Στην πρώτη προσθήκη που συμφωνήθηκε την 1η Ιουλίου, προβλεπόταν η επιστροφή της Κύπρου στην Τουρκία, αν η Ρωσία απέδιδε σ΄ αυτήν το Καρς και άλλες κτήσεις. Στο μεταξύ όμως, ήδη στο Λονδίνο προηγήθηκε η υπογραφή αγγλορωσικής συμφωνίας [1 Ιουνίου 1878], που προέβλεπε τη διατήρηση της κατοχής του Καρς και του Βατούμ από τη Ρωσία. Τα διπλωματικά αυτά παιχνίδια της Αγγλίας απέβλεπαν στη μονιμοποίηση της κατοχής του νησιού, παρά στην επιστροφή της στην Οθωμανική Αυτοκρατορία [βλ. Πέτρου 2001, Η κυπριακή εκπαίδευση].

*Ο Στέλιος Πέτρου είναι διδάκτωρ του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πάντειου Πανεπιστημίου.